"Polska kraj absurdów" - spotkanie z Januszem Szewczakiem

nie jedyny powód małego zainteresowania książka Pana Szewczaka. U nas bardzo wielu ludzi nie chce rozwoju ekonomicznego, bo jest on w sprzeczności z ich interesem osobistym. Chyba za dwa lta temu byłem na przyjęciu na którym był dyrektor szkoły ze średniego miasta i był on bardzo zmartwiony tym, że układ przywilejów nauczycielskich jest identyczny z tymi, które były w Grecji i wiedział, że to jest istotna przyczyna kłopotów budżetowych państwa. I teraz pytanie, czy w związku z tym godził się na ich ograniczenie? Absolutnie nie! Bo przecież ona musi żyć "jak człowiek"! Ostatnio znowu mówi sie o prawie do emerytury. Dla mnie zawsze było to świadczenie społeczne wypłacane tym, którzy z powodu wieku nie są w stanie już pracować. Teraz okazuje się, ze jest to nagroda za długoletnie trwanie w systemie gospodarczym i emerytura nie ma żadnego związku z brakiem zdolności do pracy. Przy takim rozumieniu emerytury jest oczywiste, że z powodu coraz niższej społecznej wydajności pracy wiek emerytalny będzie musiał być coraz wyższy. W rezultacie wielu ludzi niezdolnych już z powodu wieku do pracy bezie pozbawionych swoich świadczeń. Powód tego jest oczywisty. To bardzo przyjemnie gdy ma się i etat i emeryturę, więc leciwi sędziowie tak postanowili.
W państwie, w którym o zarobkach decyduje status społeczny danej osoby nigdy nie będzie żadnego rozwoju gospodarczego, bo rozwój gospodarczy zawsze sprowadza się do produkcji dóbr i usług wymienialnych lepiej niż inni. Czyli zawsze jest ryzykowny, zawsze wymaga ciągłych zmian a te są kosztowne, bo trzeba się uczyć, bo trzeba kupować nowe maszyny a nade wszystko trzeba mieć pieniądze na eksperymenty, na ciągłe próbowanie nowych pomysłów ze świadomością, iż większość z nich będzie porażką. By można było to robić sfera produkcyjna nie może być odpowiedzialna za utrzymanie statusu materialnego sfery nieprodukcyjnej, bo jeśli spada dochodowość produkcji to trzeba ponieść dodatkowe koszty na jej modernizację, czyli gdy spada rentowność produkcji to trzeba ograniczyć świadczenia na rzecz budżetu państwa, czyli przekazywać do budżetu jeszcze mniej pieniędzy niż wynikało by to ze spadku rentowności. Można więc powiedzieć, że warunkiem rozwoju gospodarczego jest zmienny poziom dochodów sfery budżetowej, w której zarobki oparte są o osiągnięty status społeczny.
Można powiedzieć, że znowu prekursorem zmian jest Kościół Katolicki, jest papież jeżdżący jeszcze gorszym, choć zapewne czystszym samochodem niż ja. Nie zmienia to faktu, że zdecydowana większość ludzi uważa, że muszą używać przedmiotów statusowych.
Słyszałem o takiej sytuacji, Otóż moi znajomi, ludzie skądinąd bardzo zamożni i mający duże dochody postanowili pojechać do jakiegoś pensjonatu na Wybrzeżu. Gdy okazało się, że przyjechali pociągiem, bo nie chciało się im jechać 7 godzin samochodem stosunek personelu w tym pensjonacie radykalnie się do nich zmienił i czuli się jakby byli nie na miejscu, jakby byli intruzami! Nie miało to znaczenia, że mogli by kupić cały ten personel wszystkie samochody na parkingu za pieniądze, które mają w rezerwie na rachunku bieżącym bez konieczności upłynnienia żadnego z aktywów, bo fakt iż za nic mają przedmioty statusowe jakim są np. samochody wyłączył ich niejako może jeszcze nie ze społeczeństwa ale na pewno z tej społeczności.
W tej sytuacji społecznej trudno się dziwić ludziom stanowiącym administrację państwową, że mając możliwość decydowania o sposobie funkcjonowania państwa dbają przede wszystkim o swój doraźny interes materialny kosztem sfery produkcyjnej. To musi doprowadzić do zaniku produkcji i zubożenia państwa.
Czy jednak wszyscy ci ludzie, którzy zakup samochodu uważają za swój dorobek życiowy zgodzą się dobrowolnie uznać, ze jest to prostackie gadżeciarstwo, że jest to dowód ich głupoty? Bo przecież podróżowanie sportowym samochodem jakiejkolwiek marki w sytuacji ograniczeń prędkości jest idiotyzmem, gdyż samochody te są arcyniewygodne, bo wygodny samochód słabo trzyma się drogi przy większych prędkościach a możliwości trakcyjnych pojazdów nie można wykorzystać w ruchu publicznym. Czyli ci ludzie męczą się za własne pieniądze. To samo dotyczy samochodów za dużych. Otóż czas reakcji kierowcy jest taki sam w każdym samochodzie. Jeśli więc szerokość pasa jezdni jest stała to im węższy jest samochód, tym większy jest dopuszczalny margines błędu kierowcy - to oczywiste. Zresztą samochody rajdowe ścigające się na drogach są dla tego dość wąskie.
I teraz jak to wygląda w praktyce. Otóż, jeśli z tą samą prędkością maja się poruszać dwa samochody po jednej drodze, jeden o szerokości ok 1,0 ma drugi o szerokości 2 m, to trudność jazdy samochodem szerszym jest tak jakby samochód węższy miał jechać po drodze o szerokości ok. 2,2 m a to jest możliwe choć niezwykle trudne, bo w zasadzie bramy garażowe są często szersze. A mimo to ludzie kupują coraz większe samochody a tych, którzy nie chcą sie podporządkować temu trendowi odrzucają! Czy więc ci ludzie chcą słuchać innych z których słów wynika, że są idiotami!
I to jest problem, to jest przyczyna kłopotów ekonomicznych nie tylko Polski ale i całej Europy, co widać nawet przy promocji książki Pana Szewczaka.

Ta historia o samochodach przypomniała mi to, co czytałam o ewolucji gatunków. Zdarza się tak, że dobór płciowy zaczyna preferować całkiem niepotrzebną, a nawet wręcz szkodliwą cechę, n.p. gigantyczne rogi u jeleni, czy niezwykle długi ogon u ptaków. Może to doprowadzić do zagłady całego gatunku.

Sorry, pomijając kwestie czysto ekonomiczne, nie zgadzam się na propagowanie...delikatnie mówiąc - nieprawdy lub półprawd:

..."Zresztą samochody rajdowe ścigające się na drogach są dla tego dość wąskie."

- raczej niskie i - w stosunku do swej masy - szerokie! (bo właśnie "muszą się trzymać drogi"!)
Tak samo - jak samochody wyścigowe - są i niskie i szerokie!; Szerokość drogi w stosunku do szerokości samochodu - zaczyna odgrywać rolę...przy szybkościach, których większość kierowców w ogóle nie rozwija: > 130-140km/godz.! (nie mam na myśli kierowców "świeżych" - dla nich każda droga może być "za wąska" :)
Poza tym - nie sądzę, że w sposób "zaplanowany" mamy szansę powrotu do XVII czy XIX wieku techniki - bo tak będzie taniej! Popyt napędza podaż, czyli produkcję; nie mam osobiście za złe tym, których stać, na kupno dużego i drogiego auta (a tym samym, nie da się ukryć: bezpieczniejszego na drodze!), czy też innych dóbr nazwijmy - luksusowych (nie każdy musi być złodziejem!).
To co cytuje Pan z doświadczenia znajomych, którzy skorzystali z PKP, zamiast swojego bolida - to zwykłe "wieśniactwo" - i nie należy zaprzątać sobie takimi sprawami głowy.
To "wieśniactwo" - to jedna z cech kraju postkolonialnego (post- ?).

Problem widzę gdzie indziej - globalizacja kapitału i rządy tegoż globalnego kapitału, szantaż ekonomiczny całych państw i współczesny wobec tego - neokolonializm itd.

Nic nie zmieni tu postawa skromności wymagań z dobrej woli (??) t.zw. szarych obywateli, wdrażanych już sukcesywnie do niewolnictwa współczesnego pod każdym niemal względem - więc przymuszanych(!) do coraz skromniejszych wymagań, bez "nakazów sumienia" - a z konieczności raczej, szczególnie w czasach kryzysowych.

Ponadto - człowiek prawy, myślący i mądry - nie ma z tymi "wymaganiami" raczej problemu; osobowość prymitywna zawsze będzie szukać "zewnętrznych oznak swojej ważności i przewagi", gdy...rozumu i charakteru nie staje :)

Poza tym - raczej nie chciejmy tęsknić do totalnego równania w dół - bo to mogą sprawić tylko...wojny: szybko i nad wyraz skutecznie!