Po śmierci Batorego, w 1587 w czasie bezkrólewia Saul Wahl został rzekomo ogłoszony przez niezdecydowaną szlachtę tymczasowym królem Polski. Mówi o tym żydowska legenda, której jednak nie potwierdzają źródła historyczne.

426 lat temu, 18 sierpnia 1578 roku miało miejsce nietypowe zdarzenie. Według żydowskich legend w Lublinie odbyła się nietypowa elekcja. Na jedną noc królem Rzeczypospolitej został Żyd Saul Wahl. Dzieje tej postaci związane są z pielgrzymką pokutną księcia Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Według legendy ten żyjący w XVI w. magnat podróżował do Rzymu by spłacić błędy młodości i wyjednać przebaczenie u papieża. Po audiencji otrzymał nakaz by odprawić sługi i przez pewien czas wieść żywot żebraka. Już jako pokutnik dotarł do Padwy, gdzie znalazł się bez grosza przy duszy. Nie znalazł się tam nikt kto zechciałby mu pomóc, a nawet gdy ujawnił swą tożsamość wyśmiano go. Zlitował się nad nim jedynie rabin Samuel Judasz Kacenellenbogen ( Katzenellenbogen), który zaoferował środki na powrót do kraju. Jednocześnie poprosił by książę odnalazł jego syna, który wyjechał do Rzeczypospolitej do szkoły talmudycznej i sprawdził czy nie potrzebuje on pomocy. Radziwiłł po powrocie odnalazł Saula, bo takie imię nosił ów syn, w jesziwie w Brześciu Litewskim. Zabrał go na swój dwór, a że Saul odznaczał się wybitnym intelektem to wzbudzał powszechny zachwyt i szacunek. Żyd dorobił się też wkrótce znacznego majątku. Już poza legendą wiemy, że był bankierem Batorego i Zygmunta III Wazy, reprezentantem Żydów przed królami Rzeczypospolitej. Wracając do podania, Saul miał odegrać główną rolę w czasie bezkrólewia po śmierci Stefana Batorego. Wobec sporów szlachty i podwójnej elekcji Maksymiliana Habsburga i Zygmunta III Wazy - w końcu miano skorzystać z powołania instytucji króla tymczasowego, którą to funkcję proponowano Radziwiłłowi. Ten jednak odmówił zaszczytu, bo jak twierdził zna osobę godniejszą z jednym tylko niedociągnięciem ale jeśli Sejm zgodziłby się na ten wybór Radziwiłł poda jego nazwisko. Układ zaakceptowano, a księciu chodziło oczywiście o Żyda Saula. Entuzjastycznie okrzyknięto go królem właśnie w Lublinie w 1587 r. Otrzymał przydomek Wahl co po niemiecku i w jidysz znaczy wybór. Tradycja nie jest zgodna jak długo trwało jego panowanie – noc czy może kilka dni. Najczęściej określa się go jako jednodniowego króla, który jednak przez ten krótki czas wprowadzić miał szereg ustaw korzystnych dla polskich Żydów.

Źródło: olublinie.pl

https://www.facebook.com/historykon

http://poznan.jewish.org.pl/index.php/historia-ZwPol/Rzeczpospolita-Obojga-Narodow.html

1573-1648

Po bezdzietnej śmierci Zygmunta Augusta i krótkim panowaniu Henryka III Walezego, na tron Polski został wybrany Stefan Batory, który, jak się później okazało, był władcą tolerancyjnym i przyjaźnie nastawionym wobec Żydów. Zezwolił np. starozakonnym prowadzić wszelki handel bez ograniczeń, nawet w święta chrześcijańskie. Żydzi izolowali się od swoich chrześcijańskich sąsiadów. Było to na rękę zarówno rabinom przewodzącym poszczególnym kahałom, jak i duchowieństwu katolickiemu, gdyż uniemożliwiało asymilację i głębsze wzajemne poznanie między obiema wspólnotami.

Pomimo tego, że żydzi podobnie jak inni zamieszkiwali miasta, to jednak nie brali udziału w powoływaniu władz miejskich (co było skutkiem tego że spod ich jurysdykcji byli wyłączeni), a w swoich wewnętrznych sprawach podlegali władzy rabinów, starszych lub sędziów (dayyanim). Pewne ograniczenia dla osadnictwa żydowskiego występowały jedynie w miastach Prus Królewskich spośród których faktycznie realizowano je tylko w Toruniu. We wspólnotach żydowskich pojawiały się czasem konflikty i nieporozumienia, dla rozwiązywania których zwoływano spotkania rabinów. W 1580 król Stefan Batory powołał Sejm Czterech Ziem (Waad), centralną organizację samorządu żydowskiego w Koronie.  Żydzi byli wówczas postrzegani jako piąty stan Rzeczypospolitej – obok duchowieństwa, szlachty, mieszczaństwa i chłopów.
 
Po śmierci Batorego, w 1587 w czasie bezkrólewia Saul Wahl został rzekomo ogłoszony przez niezdecydowaną szlachtę tymczasowym królem Polski. Mówi o tym żydowska legenda, której jednak nie potwierdzają źródła historyczne.