arch./-

Homilia o. Aleksandra Jacyniaka SJ wygłoszona
w katedrze warszawskiej podczas Mszy św. w intencji ofiar katastrofy
samolotu rządowego Tu-154M pod Smoleńskiem

Drodzy członkowie Rodzin i bliscy tych, którzy zginęli w Smoleńsku, z Panem Prezesem Jarosławem na czele,

Księże Prałacie, Proboszczu Parafii Archikatedralnej i Dziekanie Dekanatu Staromiejskiego,

Współbracia w kapłaństwie i życiu zakonnym,

Wszyscy, którzy przeżywacie tę liturgię za pośrednictwem środków społecznego przekazu!

Drodzy Bracia i Siostry, którym leży na sercu dobro naszej Ojczyzny!

Nasze obecne, sierpniowe spotkanie przypada w święto św. Wawrzyńca,
diakona, któremu Papież św. Sykstus II powierzył administrację dóbr
kościelnych i opiekę nad ubogimi Rzymu. Żył on ponad 1750 lat temu.

Dnia 6 sierpnia 258 r. policja Imperium Rzymskiego aresztowała
najpierw Papieża podczas sprawowania przez niego Eucharystii, a
następnie patrona dzisiejszego dnia św. Wawrzyńca, którego najpierw
ubiczowano, a potem dopełniono męczeństwa, przypalając go na rozżarzonej
kracie. I w tym właśnie dniu, w którym Kościół wspomina wytrwanie w
wierności Bogu św. Wawrzyńca pośród niezwykle okrutnego męczeństwa,
Kościół proponuje nam refleksję nad słowami dotyczącymi tajemnicy
śmierci: „Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga (...). Zdało się oczom
głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od
nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim
rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po
nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem
doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w
tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę”. Nie sposób nie widzieć w
kluczu tych słów dramatu śmierci tych, którzy zginęli w tragedii
smoleńskiej, ale także i tych, którzy byli powiązani z tragedią
smoleńską i którzy zakończyli swój żywot w tragicznych okolicznościach.
Ktoś napisał: „Nad zgonami osób związanych z katastrofą smoleńską wciąż w
środkach masowego przekazu panuje grobowa cisza (grobowa par
excellence). 10 kwietnia 2010 r. to nie tylko śmierć 96 osób z
prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele. To także śmierć (...) innych,
których odejście owiane jest do dzisiaj tajemnicą”.

Pierwszą z tych śmierci jest śmierć ewangelickiego biskupa Mieczysława Cieślara, który
zginął w niedzielę 18 kwietnia 2010 r. w wypadku samochodowym, wracając
z nabożeństwa ekumenicznego poświęconego pamięci ofiar 10 kwietnia 2010
roku. Po jego śmierci pojawiła się pogłoska, jakoby tuż po rozbiciu
samolotu miał odebrać wiadomość tekstową od ks. Adama Pilcha, że przeżył
katastrofę.  Biskup Cieślar miał być jego następcą w pełnieniu
obowiązków naczelnego kapelana ewangelickiego w Wojsku Polskim. Media
sprawę śmierci Cieślara przemilczały.

Jak napisała Dorota Kania „ta śmierć zapoczątkowała tragiczną serię
zgonów osób, które miały kluczowe znaczenie w kontekście dochodzenia do
prawdy o smoleńskiej tragedii” (D. Kania, Cień tajnych służb, s. 202).

Na drugim miejscu w porządku chronologicznym plasuje się śmierć Krzysztofa Knyża, który
według oficjalnej wersji zmarł 2 czerwca 2010 r. w Moskwie na sepsę
(zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej wywołanej zakażeniem).
Zachodnia prasa pisała, że został zamordowany w jego moskiewskim
mieszkaniu. Informacji tej nigdy nie zdementowano. Był moskiewskim
operatorem kamery „Faktów” TVN.

Według dostępnych informacji był jednym z pierwszych reporterów,
którym udało się przybyć na miejsce tragedii, zanim rosyjskie siły
specjalne zmusiły ich do opuszczenia terenu. Nagrywane przez niego
materiały telewizyjne powiązane z katastrofą – zniknęły. Czy były one
prawdziwą przyczyną jego śmierci? Na to pytanie media politycznie
poprawnego nurtu nie szukały odpowiedzi. TVN, dla którego zmarły
operator pracował, podał jedynie krótką informację o jego śmierci.

Trzecia śmierć zaistniała zaledwie 4 dni później, w niedzielę 6 czerwca. To śmierć prof. Marka Dulinicza,
który zginął w wypadku samochodowym. Stał on na czele grupy
archeologicznej, która niebawem miała wyjechać do Smoleńska i rozpocząć
prace badawcze na miejscu upadku Tu-154M. Dulinicz miał być inicjatorem
tej ekspedycji. Aktywnie starał się o przyspieszenie wyjazdu. Do misji
archeologicznej w Smoleńsku doszło ostatecznie dopiero pięć miesięcy po
jego śmierci. Śmierci Dulinicza media dominującego nurtu nie wiązały z
innymi tajemniczymi zgonami po katastrofie.

W tym samym miesiącu umiera w Stanach Zjednoczonych Siergiej Tretjakov,
uciekinier z Rosji, były agent KGB, a potem Służby Wywiadu
Zagranicznego, który w roku 2000 podjął współpracę z Amerykanami.
Włoskie pismo „L'Espresso” podało, że międzynarodowi obserwatorzy nie
wierzą w jego naturalną śmierć. Przyczyną śmierci miał być bowiem zawał
serca lub zadławienie się kawałkiem mięsa. Z opublikowanych dokumentów
wynika, że agent Tretjakow korespondował z szefem jednej z agend CIA. W
korespondencji dokonał rekonstrukcji wydarzeń z 10 kwietnia 2010 r. pod
Smoleńskiem. 12 dni po katastrofie konkludował: „Rosjanie mają takie
plany (scenariusze), aby zabić (...) zachodnich przywódców, które mogą
być wykonane”. Tretjakov zwrócił przy tym uwagę, że złe stosunki między
Władimirem Putinem a Lechem Kaczyńskim nie były tajemnicą. Sprawą zajęły
się media zagraniczne, ale polskie niestety śmierć tę przemilczały.

Piąta śmierć zaistniała w piątek 15 października 2010 roku. W Zalewie Rybnickim znaleziono wówczas poćwiartowane zwłoki Eugeniusza Wróbla.
Był wybitnym ekspertem zajmującym się m.in. sprawami stricte
lotniczymi. W niektórych dziedzinach był uważany za największego
specjalistę w Polsce. Zajmował się tematyką komputerowych systemów
sterowania lotem samolotów, precyzyjną nawigacją satelitarną dla
lotnictwa, przepisami i prawem lotniczym. Był wiceministrem transportu w
rządzie PiS.

Według ustaleń prokuratorskich został zabity i poćwiartowany przez
własnego syna, który najpierw przyznał się do zbrodni, a następnie jej
zaprzeczył. Syn błyskawicznie został uznany za niepoczytalnego i
odizolowany poprzez poddanie obserwacji psychiatrycznej. Do śmierci
Wróbla jego rodzina była uważana za wzorową. Nic nie wskazywało na
chorobę psychiczną syna. Pokój, w którym miał dokonać zbrodni, nie
zawierał żadnych śladów świadczących o ćwiartowaniu piłą. Trudno
wyobrazić sobie szaleńca tnącego piłą własnego ojca, który następnie z
pietyzmem doprowadza pokój do czystości. Minister Wróbel, ekspert
komisji sejmowej badającej przyczyny katastrofy smoleńskiej, zdążył
wypowiedzieć wiele krytycznych opinii na temat upadku tupolewa.

Szósta śmierć zaistniała ponad rok później. W piątek 2 grudnia 2011 r., znaleziono 39-letniego Dariusza Szpinetę,
powieszonego w hotelowej łazience w dalekich Indiach, gdzie przebywał
na urlopie. Był pilotem i ekspertem lotniczym. W opracowaniu „Operacja
»Kłamstwo smoleńskie«” poddał krytycznej analizie dokumentację lotu
tupolewa do Smoleńska 10 kwietnia 2010 roku. Parokrotnie wypowiadał się w
mediach w sprawie Smoleńska, wskazując, że lot ten był lotem wojskowym.
Znajomi z 13-osobowej grupy, z którą pojechał do Indii, zaświadczali,
że przed śmiercią był w dobrym nastroju.

Siódmą śmiercią związaną  z tragedią smoleńską jest śmierć twórcy GROM generała Sławomira Petelickiego,
który ostro krytykował ustalenia tzw. komisji Millera. Krytykował też
Donalda Tuska, że nie zwrócił się do NATO o pomoc przy zbadaniu
katastrofy. On także  ujawnił treść sms-a, którego otrzymał 10 kwietnia
od polityka Platformy Obywatelskiej i którego dostawali posłowie PO,
którzy mieli wypowiadać się w mediach o katastrofie smoleńskiej:
„Katastrofę spowodowali piloci, którzy zeszli we mgle poniżej 100
metrów. Do ustalenia pozostaje, kto ich do tego skłonił”.

Zginął w sobotę 16 czerwca 2012 r. w czasie, gdy mecz Polska – Czechy
zgromadził przed telewizorami miliony widzów, emocjonujących się
rozgrywkami Euro. Dlatego też jego śmierć przebiła się do opinii
publicznej dopiero następnego dnia. Większość służących poprawności
politycznej dziennikarzy jednoznacznie wskazywała na samobójstwo, choć
jego bliscy temu zaprzeczali i wskazywali na bardzo dobre jego
samopoczucie w dniach poprzedzających tragedię. Zmarł od rany
postrzałowej w głowę. Pistolet, z którego oddano strzał był bez tłumika,
ale nikt nie słyszał odgłosu wystrzału. Sekcję zwłok przeprowadzono w
dwa dni po jego śmierci, choć zdaniem biegłych „im późniejsza sekcja
zwłok, tym mniejsze szanse na wykrycie niektórych substancji, które
mogły znajdować się w jego ciele przed śmiercią. Przykładem
może być Pavulon, który m.in. wpływa paraliżująco na mięśnie
oddychania, czy chlorek potasu, który błyskawicznie wstrzymuje akcję
serca. Zrobiona po 12 godzinach od momentu zgonu sekcja zwłok nie da
jednoznacznej odpowiedzi na pytania, czy substancje te zostały użyte czy
też nie” (D. Kania, Cień tajnych służb, s. 170-171).

Kolejnym zmarłym jest chorąży Remigiusz Muś, technik
pokładowy Jaka-40, który wylądował na smoleńskim lotnisku, godzinę
przed katastrofą Tu-154M, jeden z najważniejszych świadków w sprawie
katastrofy smoleńskiej. Fakty przez niego podawane przeczyły oficjalnym
ustaleniom. Ujawnił on m.in., że rosyjski kontroler  z wieży na
smoleńskim lotnisku, wydał im komendę o zejściu na wysokość 50 metrów.
Zapewniał też, że słyszał jak identyczną komendę otrzymała załoga
Tu-154M.

Nie mógł się pomylić, bo komenda była powtarzana trzykrotnie. Mówił
również, że tuż przed katastrofą tupolewa słyszał dwa wybuchy. W sobotę
28 października 2012 r. znaleziono go powieszonego w piwnicy jego domu,
choć niewiele wcześniej robił precyzyjne plany na następne dni.
Prokurator, po wstępnych oględzinach, zarządził przeprowadzenie sekcji
zwłok dopiero w poniedziałek, podobnie jak w przypadku generała
Petelickiego.

Ostatnim tragicznie zmarłym jest Krzysztof Zalewski,
„członek Prawa i Sprawiedliwości (...), ekspert lotniczy, który m.in.
badał przyczyny katastrofy smoleńskiej, (...) wielokrotnie publicznie
podważał oficjalne ustalenia w sprawie przyczyn katastrofy, zarówno te
komisji Millera, jak i raportu MAK” (D. Kania, Cień tajnych służb, s. 206, 208). Został zamordowany 10 grudnia 2012 roku.

Obfitość tych zgonów zachęca do powtórzenia prawdy, którą żyło
średniowiecze: „Pośrodku życia otoczeni jesteśmy śmiercią”. Wnikając w
ich tragizm, zechciejmy jednak spojrzeć na nie przez pryzmat słów Jezusa
z dzisiejszej Ewangelii: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli
ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale
jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”.  Przeżywamy czas, w którym mamy
świadomość, że ziarno wpadło w glebę historii, obumarło w 96 tych,
którzy zginęli w Smoleńsku oraz tych, którzy byli powiązani z
wyjaśnianiem przyczyn  przebiegu tej tragedii, a zakończyli swój żywot w
tragicznych okolicznościach. Ziarno wpadło w glebę naszej ojczystej
ziemi, obumarło, ale pęd z tego ziarna nie do końca zdołał się przebić
ponad powierzchnię „tej ziemi” i zaowocować.

Niech ta świadomość przeobraża się w szczerą i serdeczną modlitwę
oraz wypływające z niej działania, by pęd z tego ziarna przebił się
ponad powierzchnię „tej ziemi” i zaowocował dotarciem, z zaangażowaniem
największych specjalistów w stosownych dziedzinach, do pełni prawdy o
smoleńskiej tragedii, by zaowocował wielką jednością tych wszystkich
środowisk społecznych, medialnych i politycznych, którym leży na sercu
prawda i autentyczne dobro naszej Ojczyzny i niech ta jedność owocuje
ofiarnym, przesyconym najgłębszym patriotyzmem zaangażowaniem na rzecz
wszechstronnego jej rozwoju. Dla tych zaś, którzy stali się sługami zła,
niech będą przestrogą słowa, które sformułował jeden z mych
podopiecznych duchowych: „Umrzesz. I chociaż o tym nie mówisz, albo się
do tego nie przyznajesz, boisz się tej chwili. Nie dlatego, że ona
kończy wszystko, ale dlatego, że wszystko zaczyna; zaczyna coś, co nigdy
nie będzie miało końca. Umrzesz. A kiedy umrzesz, rozpocznie się sąd
(...). Wszystkie twoje ukryte grzechy, myśli i pragnienia, skonstruowane
z precyzją kłamstwa zostaną tam ujawnione”.

Nam wszystkim zaś, którzy tu jesteśmy i tym, którzy przeżywają ból
spowodowany śmiercią tylu osób powiązanych z tragedią smoleńską, niech
stale i coraz bardziej dodaje optymizmu prawda, która jest w pełni znana
tym, którzy przekroczyli już granicę śmierci, iż najpełniej,
najdoskonalej umiera się za innych. I tego najdoskonalszy przykład dał
nam nasz Pan Jezus Chrystus. Amen.

http://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/50576,zobowiazani-do-p...

Krakowskim Przedmieściem przeszedł
marsz pamięci w intencji ofiar katastrofy smoleńskiej. Nie zabrakło
polityki i wskazywania odpowiedzialnych za katastrofę, w której zginął
m.in. prezydent RP Lech Kaczyński .
Mszę w katedrze warszawskiej poprowadził proboszcz ks. Bogdan Bartołd. -
Chcemy pamiętać o tych, którzy służąc ojczyźnie, oddali swoje życie,
aby cały świat dowiedział się o zbrodni katyńskiej. Chcemy prosić dla
nich o łaskę zbawienia - mówił.W mszy wzieli udział prezes Jarosław Kaczyński
oraz rodziny ofiar katastrofy. Po niej zebrani w marszu pamięci
przeszli pod Pałac Prezydencki. Tam głos zabrał prezes Prawa i
Sprawiedliwości. - Chcemy, aby zwyciężyła prawda, chcemy, aby tu stanął
pomnik tych, którzy zginęli, chcemy, by pierwszy prezydent RP, który
naprawdę był z wolnej Polski, który nie miał nic wspólnego z tą, która
wolna nie była, był właściwie uczczony, by jego myśl, jego praktyka była
kontynuowana. To jest szczególnie ważne. Idziemy do zwycięstwa, ale
pamiętajmy, że większość drogi jeszcze przed nami, że to, co dzisiaj
cieszy, to jeszcze nie zwycięstwo - mówił Jarosław Kaczyński do
zebranych na Krakowskim Przedmieściu.

Smoleńskie miesięcznice organizowane są przez Warszawski Klub Gazety Polskiej.