444. rocznica powstania Rzeczpospolitej Obojga Narodów

Szanowna Pani Marylo,

Rzeczypospolita Obojga Narodów, państwo 'od morza do morza' upadło w wyniku za daleko posuniętej demokracji.
Ja bym nie winił żadnego stanu.
Tacy byliśmy, tacy jesteśmy,

Wiwat Król, wiwat Naród, wiwat wszystkie Stany

Droga Rzeczypospolitej Szlacheckiej i Rzeczypospolitej Obojga Narodów idą Amerykanie.
Tylko czekać, kiedy ich rozbierze rasa żółta.

W udziale nagród Nobla w Ameryce75% to ludzie, którzy nie urodzili się w Ameryce, lub ich Ojcowie nie urodzili się w Ameryce

Ukłony moje najniższe

dzisiaj musimy znów walczyć o nasza Ojczyznę. "Polska jaka dziś jest – każdy widzi. Nie traćmy nadziei, że będzie w
pełni suwerenna i sprawiedliwa. Trzeba wielkiej pracy i zawierzenia
Bogu, bo Si Deus nobiscum, quis contra nos?"

Jasnogórska Pani, Tyś naszą Hetmanką


Jasnogórska Pani, Tyś naszą Hetmanką,
Polski Tyś Królową i najlepszą Matką.

1. Spójrz na polskie domy, na miasta i wioski!
Niech z miłości Twojej słynie Naród polski.
Jasnogórska Pani ...

2. Weź w opiekę młodzież i niewinne dziatki,
By się nie wyrzekły swej niebieskiej Matki.
Jasnogórska Pani ...

3. Niech i Kościół święty, dzieło Twego Syna,
U Bożego tronu wspiera Twa przyczyna.
Jasnogórska Pani ...

4. Pomocników rzesze racz powołać Pani,
Niech w służbie Kościoła będą Ci oddani.
Jasnogórska Pani ...

5. Człowiek Twoim dzieckiem, a w nim Chrystus gości,
Naucz nas o Matko służyć Mu z miłości.
Jasnogórska Pani ...

6. Bądź pociechą Matko dla wszystkich cierpiących
I nadziei gwiazdą dla umierających.
Jasnogórska Pani ...

7. Pozwól Matko droga kochać Ciebie szczerze
I do śmierci wytrwać w świętej naszej wierze.
Jasnogórska Pani ...

Szanowna Pani Marylo,

Jan Matejko, Unia Polsko-Litewska


Można powiększyć



Pomnik Unii Lubelskiej w Lublinie z 1826 roku

AKT
UNII  LUBELSKIEJ

 W
imię Pańskie amen. Ku wiecznej pamiątce sprawy niżej opisanej. My prałaci i
panowie rada, tak duchowna jako świecka, książęta, stany wszystkie Wielkiego
Księstwa Litewskiego, ktemu posłowie ziemscy na tym walnym a z pany radami i
posły a stany wszystkiej Korony polskiej spolnem lubelskiem sejmie będące, to
jest Walerjan biskup wileński przez umocowanego swego, Gierzy Pieczkowicz
biskup żmojdzki, Hrehory Aleksandrowicz Codtkowicz pan wileński, hetman
nawyszy Wielgiego Księstwa litewskiego, starosta grodzieński, dzierżawca
mohilowski Stefan Zbaraski Koributowicz wojewoda trocki, Ostafiej Wołowicz pan
trocki, podkanclerzy Wielgiego Księstwa litewskiego, starosta brzescki i kobryński,
Jan Chodkiewicz hrabia na Szkłowie i Myszy, starosta żmojdzki, marszałek
najwyszy Wielgiego Księstwa litewskiego, administrator i hetman ziemie
inflancki, starosta kowieński, dzierżawca płoteski i telszowski, Wasilej
Tyszkowicz wojewoda smoleński, starosta mieński i piński przez umocowanego
swego, Paweł Iwanowicz Sapieha wojewoda nowogrodzki, Girzy Wasylewicz
Tyszkowicz wojewoda brzescki, starosta wołkowiski, Gabrjel Iwanowicz Hornostaj
wojewoda mieński, starosta kamieniecki, Malcher Szemiott kasztelan żmojdzki,
ciwun bierżański przez umocowanego swego Hrehory Tryzna kasztelan smoleński,
Hrehory Tryzna kasztelan smoleński, Hrehory Wołowicz kasztelan nowogrodzki,
starosta słonimski, Jan Mikołajowicz Hajko kasztelan biereściejski, koniuszy
grodzieński, dzierżawca trabski, Mikołaj Talwosz kasztelan mieński, starosta
dynemburski, Mikołaj Naruszewicz podskarbi ziemski Wielgiego Księstwa
litewskiego, pisarz Jego Krolewski Mości, dzierżawca markowski, miadzielski,
uszpolski i pieniański, Mikołaj Chrystof Radziwiłł książę na Ołyce i Nieświżu,
marszałek dworny Wielgiego Księstwa litewskiego, Jan Kiszka krajczy Wielgiego
Księstwa litewskiego, Mikołaj Olechnowicz Dorohostajski stolnik Wielgiego Księstwa
litewskiego, dzierżawca wieloński, bojsagolski, ciwun włości żmojdzkiej, gądzińskiej,
Lawryn Wojna podskarbi Wielgiego Księstwa litewskiego, pisarz Jego Krolewskiej
Mości, dzierżawca kraśnicki i kwasowski. A marszałkowie Jego Krolewski Miłości
w Wielgim Księstwie litewskiem: ksiądz Łukasz Bolesławowicz Swirzski dzierżawca
krewski, Mikołaj Sapieha, Jan Wołczek koniuszy wileński i podkoniuszy
ziemski, dzierżawca wasiliski Kaleniecki Tyszkowicz, Jan Bolesławowicz Świrski
z wileńskiego, Malcher Snowski sędzia ziemski nowogrodzki, dzierżawca
kureniecki z nowogrodzkiego, Paweł Ostrowicki z oszmiańskiego powiatow posłowie,
Aleksander Wahanowski, Jan Pałuski dzierżawca niemonojcki, marszałkowie.
Pisarze Jego Krolewski Miłości: Michajło Haraburda dzierżawca świsłocki,
Bazilius Drzewiński, Maciej Sawicki starosta mielnicki, wojski drohicki, Stanisław
Naruszewicz ciwun wileński. A my posłowie ziem i powiatow tego sławnego państwa
Wielgiego Księstwa litewskiego na tenże spolny sjem od ziem i powiatow za zupełną
mocą posłani z wojewodztwa wileńskiego pospołu z wyszy mianowanem marszałkiem
księdzem Janem Swirskim ksiądz Malcher Matuszewicz Gedrojć, z wojewodztwa
trockiego Andrzej Dzierzko podkomorzy, Kasper Rajecki chorąży ziemie trockiej
a Michajło Wrona, z ziemie żmojdzkiej Mikołaj Stankiewicz Bielewicza
podkomorzy ziemie żmojdzkiej, ciwun ojragolski, Iwan Ilgowski ciwun wieswieński
a ciwun tejże ziemie żmojdzkiej Jan Gradowski, z ziemie smoleńskiej Fiedor
Kopeć a Jan Skirmont, z wojewodztwa nowogrodzkiego pospołu z wyżej
pomienionym marszałkiem Malcherem Snowskim Andrzej Iwanowicz, sekretarz Jego
Krolewski Mości podkomorzy nowogrodzki, z wojewodztwa witebskiego Andrzej
Kisiel horodniczy witebski a Tymofiej Hurko podsądek witebski, z wojewodztwa
bereściejskiego Dominik Pac podkomorzy brescki, Adam Pociej pisarz ziemi
brescki, z wojewodztwa mścisławskiego Isaj Szczołkan a Hreory Makarowski, z
wojewodztwa mieńskiego Wasilej Rahoza chorąży dworny Wielgiego Księstwa
litewskiego a Andrzej Stankiewicz. A z powiatow ku temże wojewodztwem należących,
z wojewodztwa wileńskiego z powiatu oszmiańskiego z wyżej pomienionym marszałkiem
Pawłem Ostrowickim Stanisław Stanisławowicz sędzia ziemski oszmiański, z
powiatu wiłkomirskiego Mikołaj Koncza, Krzysztof Razmysowicz, z powiatu
lidzkiego Szadzibor Dowgird a Szczęsny Augustynowicz Huba, a z wojewodztwa
trockiego z powiatu grodzieńskiego ksiądz Iwan Masalski sędzia ziemi grodzieński
a Jan Klukowski, z powiatu kowieńskiego Andrzej Ilgowski ciwun twierski a
Kasper Giedroić, z wojewodztwa nowogrodzkiego z powiatu słonimskiego Michajło
Sokołowski sędzia słonimski a Maciej Jacynicz, z powiatu wołkowyskiego
Jeronim Pukszta chorąży wołkowyski a Piotr Skrobott, z wojewodztwa
witebskiego z powiatu orszańskiego Bogusz Alekieiowicz Skołko chorąży orszeński
a Fiodor Woropaj, z wojewodztwa bierestejskiego z powiatu pińskiego Stanisław
Szyrma wojski piński, Iwan Domanowicz podsędek piński, z powiatu mozyrskiego
Fiedor Lenkowicz a Jan Kłopot, z wojewodztwa mińskiego z powiatu reczyckiego
Andrzej Chalecki pisarz ziemski reczycki a Izmajło Zienkowicz. I wszystka insza
szlachta, obywatele Wielgiego Księstwa litewskiego, tak tu w Lublinie będące
jako i niebędące, ktorych jednak wszystkich chuć i wola do tych niżej
opisanych rzeczy jest nam dobrze z sejmikow powiatowych, które ten siem walny
lubelski uprzedziły, wiadoma, tak jakoby tyż tu właśnie imiona ich
wszystkich włożyły i pieczęci zawiesiły. A potem tyż i z miasta wileńskiego
stolicznego Wielgiego Księstwa litewskiego posłowie: Franc Stanisławowicz
Durnik, Fiedor Jackowicz Wielkowicz Burmistrze a Hieronim Opachwski pisarz
miasta wileńskiego.

I.
Oznajmujemy tym to listem naszym wszem ninie i na potym będącym ludziam, do
ktorych jeno wiadomości ten list nasz przydzie, iż my, mając ustawicznie
przed oczyma powinność naszą przeciw ojczyźnie swej Wielgiemu Księstwu
litewskiemu, ktorejeśmy wszystkę poczciwość, ozdobę, pożytek pospolity, a
najwięcej umocnienie od niebezpieczeństwa, tak wnętrznego, jako zewnętrznego,
opatrzyć powinni, bacząc tyż przytym i przed oczyma mając chwalebny a
obojemu narodowi barzo należny związek i społeczność przez przodki swe
nigdy z obywatelami na on czas wszystkiej Korony Polskiej na wieczne czasy za
spolnem a listownem obudwu narodow zezwoleniem uczynioną i listy, pieczęciami,
przysięgami, czciami obojej strony umocnią i przez niemały czas uprzejmością
a statecznością obojej strony dzierżaną, lecz potem za złymi a zawisnemi
czasy niajako zatrudnioną, zawżdy tak my, jako przodkowie nasi, o tem myślili
i pany swe, tak sławnej pamięci Zygmunta, jako i szczęśliwie na ten czas
obiema narodom, polskiemu i litewskiemu, panującego pana a pana Zygmunta
Augusta, krole polskie, przez niemały czas upominali i prośbami naszemi do
tego wiedli, aby nam z powinności swy pański a królewski jako zwierzchni a
jedni obudwu narodow panowie do egzekucjej a skutku tak spisow spolnych, jako i
inych praw i przywilejow naszych, ktore na ten związek i na tę społeczność
z pany i ziemiami Korony polski jeszcze od pradziada Jego Krolewskiej Mości,
także za Aleksandra krola, my z Koroną polską mamy, z łaski a zwirzchności
swy dopomoc, a to, co się z tej społeczności wykroczyło, w swą rezę wstawić
raczyli, zwiodszy nas z pany radami i inemi Korony polskiej stany spolnie na
jedno miejsce do wykonania tej to chwalebny a obojemu narodowi pożytecznej
sprawy, jako o tej sprawie unji akta i konstytucje i deklaracje i recessy sejmow
po ty czasy będących jaśnie omawiają. Jakoż jednak za łaską miłego Boga,
ktory społeczność i jedność miłuje, a ktory krolestwa, państwa i
rzeczypospolite po wszystkiem świecie w osobnej swojej opiece mieć raczy, a za
łaską tyż pana swego, szczęśliwie na ten czas nam panującego pana a pana
Zygmunta Augusta, króla polskiego etc. wyżej mianowanego, tośmy nakoniec za
uprzejmym staraniem swym odzierżeli, iż przodkiem w Warszawie na sejmie roku
tysiąc pięćset sześćdziesiąt trzeciego złożonym, a potem w Parczewie
roku tysiąc pięćset sześćdziesiąt czwartego zjachawszy się z stany
koronnemi, niemałyśmy wstępek do naprawienia tego to zjednoczenia i tej po części
naruszonej unji uczynili, namawiając między sobą z obu stron i utwierdzając
artykuły do tej unji należące. Ktore artykuły iż tam na on czas prze krotkość
czasu i prze insze gwałtowniejsze potrzeby Rzeczypospolity obojego narodu
spolonymi spisy naszemi z stany koronnemi warowane być nie mogły, przeto tego
wolniejszego czasu zjechawszy się na ten sjem spolny do Lublina na dzień
dwudziesty trzeci miesiąca grudnia w roku przeszłym tysiąc pięćset sześćdziesiąt
osmym przez Jego Krolewski Miłości za zezwoleniem oboich rad polskich i
litewskich złożony i do tego czasu jednostajnie dzierżany i kontynuowany,
takieśmy niżej opisane traktaty i namowy między sobą uczynili, któreśmy za
łaską Bożą do tego końca i do tej konklusji za zgodnym i jednostajnym
obojej strony zezwoleniem i spolnym spisanim, niwczym nie derogując recessowi
warszawskiemu i inszym przywilejom, przwiedli. Z czego bądź Pana Boga w trojcy
jedynem chwała wieczna, a krolowi Jego Mości z łaski Boży panu a panu
Zygmuntowi Augustowi dzięka nieśmiertelna, zacnej tyż Koronie polskiej i
Wielgiemu Księstwu litewskiemu sława i ozdoba na wiekuiste czasy.

2.
Naprzod, iż aczkolwiek były stare spisy przyjacielstwa, sprzymierzenia, pomnożenie
i lepszy sposób Rzeczypospolity, tak Korony polskiej, jako Wielgiego Księstwa
litewskiego, czyniące etc., wszakoż iż się nieco w nich widzi być rożnego
od dobrebo i szczyrego braterstwa dufania, przeto dla mocniejszego spojenia
wspolny i wzajemny miłości braterski i w wiecznej obronie obudwu państw społecznej,
niewątpliwej wiary braterski czasy wiecznymi ku chwale Boży, Jego Krolewskiej
Mości z wiecznym podziękowaniem godnej sławie i tychże obudwu nazacniejszych,
polskiego i litewskiego, narodow i tyż ku roszyrzeniu niezmierzonej i wiecznej
czci, ozdobie, okrasie, zmocnieniu uczciwości, zacności i majestatu spolnego
wiecznemu rozszyrzeniu one stare sprzemirzenia ponowili i umiarkowali w tym
wszystkim, jako niżej opisano.

3.
Iż już Krolestwo polskie i Wielgie Księstwo litewskie jest jedno
nierozdzielne i nierożne ciało, a także nierożna ale jedna a spolna
Rzeczpospolita, ktora się z dwu państw i narodow w jeden lud zniosła i spoiła.

4.
A temu obojemu narodowi żeby już wiecznemi czasy jedna głowa, jeden pan i
jeden krol spolny rozkazował, który spolnymi głosy od Polakow i od Litwy
obran, a miejsce obierania w Polsce, a potym na Krolestwo Polskie pomazan i
koronowan w Krakowie będzie. Ktoremu obieranie według przywileju
Aleksandrowego niebytność ktorej strony przekazać niema, abowiem powinnie et
ex debito rady i wszystkie stany Korony Polskiej i Wielgiego Księstwa
litewskiego wzywane być mają.

5.
Obieranie i podnoszenie wielgiego księdza litewskiego, które przedtym osobno
bywało w Litwie, aby już tak ustało, żeby i znak żaden albo podobieństwo
na potym nie było, z ktoregoby się okazowało abo znaczyło podnoszenie albo
inauguracja wielgiego księdza litewskiego. A iż tytuł Wielgiego Księstwa
litewskiego i urzędy zostawają, tedy przy obieraniu i koronacji ma być obwołan
oraz krolem polskiem i tenże wielgim księdzem litewskiem, ruskiem, pruskiem,
mazowieckiem, żmudzkiem, kijowskiem, wołyńskiem, podlaskiem i inflanckiem.

6.
Succesio Jego Krolewski Mości naturalis et haereditaria, jeśliby Jego
Krolewski Mości i komukolwiek z przyczyny jakiejkolwiek w Księstwie litewskim
służyła, niema już wiecznemi czasy przeszkadzać tego społku i zjednoczenia
obojga narodow i obierania spolnego jednego pana, ktorej Jego Krolewska Mość
Koronie wiecznemi czasy odstąpił, nie wątpiąc w tym i to tyż sobie warując,
żebyśmy ani samej osoby Jego Krolewski Mości ani potomstwa własnego, jeśliby
Jego Krolewski Mości  które Pan
Bog dać raczył, nie zgołocili, ale żeby poczciwe a stanowi jego przystojne
od Rzeczypospolity opatrzenie miało, jeśliby na krolestwa nie było wzięte, a
wszakoż nie czyniąc żadnej dismembracji koronnej, o czym w deklaracji Jego
Krolewski Mości i w recesie sejmu walnego warszawskiego dostatecznie jest
opisano i obwarowano.

7.
A przy koronacji nowego krola mają być przez krola koronowanego poprzysiężone
i zaraz konfirmowane na jednym liście i jednymi słowy na wieczne czasy prawa,
przywileje i wolności poddanych wszystkich obojga narodow i państw tak złączonych.

8.
Sejmy i rady ten oboj narod ma zawsze mieć spolne koronne pod krolem polskim,
panem swym, i zasiadać tak panowie między pany osobami swemi, jako posłowie
między posły, i radzić o spolnych potrzebach tak na sejmiech, jako i bez
sejmow, w Polsce i w Litwie.

9.
Tyż aby jedna strona drugiej była radą i pomocą, aby Jego Krolewska Mość
prawa, przywileje, tak wszem ziemiam i narodom, tak Korony polskiej, jako i
Wielgiego Księstwa litewskiego, i ziemiam do nich należącym, wszelakim pismem
nadane przywileja i prawa od wszech przodkow Jego Krolewski Mości i od Jego
Krolewski Mości samego z dawnych czasow i od poczęcia unji wszem wobec i każdemu
z osobna jakimkolwiek sposobem nadane, i wolności, dostojeństwa, prerogatywy,
urzędy wszystkie obojga narodu całe i nieporuszone zachował, wszystki prawa,
sądy, wysady, stany książęce i familje szlacheckie przerzeczonych narodow,
uchwały sądowne z dawna do tego czasu zachować każdemu stanu mocnie i
nieporuszenie.

10.
Przysięgi rad, dygnitarzow, urzędnikow, starost narodu litewskiego i
przedniejszych domow ludzi, ktorzyby je czynić mieli, przy mocy zostać mają,
jakośmy tyż i sami spolnie tak przywilejami, jako spolnym spisaniem na sejmie
warszawskim spolnym sobie zostawili, tym wykładem, iż na potym wszystkie
takowe przysięgi krolowi koronowanemu i koronie polskiej czynione być mają.
Także około przysiąg  trzymania
spiskow pospolitych zachować się mają i statecznie sobie trzymać wedla
przywileju Aleksandrowego.

11.
Tyż  we wszystkich przeciwnościach
spolną pomocą my obojego narodu prełaci, książęta, rady, barones i
wszystkie stany pomagać sobie mamy wszystkiemi siłami i możnościami, jako
spolnej radzie pożytecznie i potrzebnie będzie się zdało, szczęśliwe i
przeciwne rzeczy za spolne rozumiejąc i wiernie sobie pomagając. Foedera aut
pacta abo zmowy i przymierza z postronnemi narody wedla spolnej zgody
warszawskiej na potym żadne czynione ani stanowione, żadni tyż posłowie w
rzeczach ważnych do obcych stron posyłani być nie mają, jedno za wiadomością
i radą spolną obudwu narodow, a przymierza albo stanowienia z ktorymkolwiek
narodem przedtym uczynione, ktoreby były szkodliwe ktorej stronie, dzierżane
być nie mają.

12.
Moneta tak w Polsce, jako w Litwie, ma być za spolną radą uniformis et
aequalis in pondere et grano et numero petiarum et inscriptione monetae, co ku
skutkowi przywieść Jego Krolewska Mość jest powinien i potomkowie Jego
Krolewskiej Miłości będą powinni.

13.
Cła, myta wszystkie w Polsce i w Litwie, ziemskie i wodne, jakimkolwiek
imieniem nazwane, tak krolewskie, jako szlacheckie, duchowne i miescekie, Jego
Krolewska Mość znosić raczy, iżby już zadnego exnunc cła nie brano na
potym wiecznych czasow od duchownych, od świeckich ludzi szlacheckiego stanu i
od ich poddanych od rzeczy ktorychkolwiek własnej roboty i wychowania, nie
zakrywając myt kupieckich ani się zmawiając z kupcy ku szkodzie a zatajeniu
ceł z dawna zwykłych krolewskich tak w Polsce, jako i w Litwie.

14.
Statuta i ustawy wszystkie, jakiekolwiek i z ktorejkolwiek przyczyny przeciw
narodowi polskiemu w Litwie ustawione i uchwalone około nabywania i dzierżenia
imienia w Litwie Polakowi, jakokolwiek go kto dostał i dostawał, chocia po żenie
albo z wysługi albo zakupnym, darownym  obyczajem,
zamianą i ktorymkolwiek nabyciem wedla zwyczaju i prawa pospolitego, te
wszystkie statuta aby żadnej mocy nie miały jako prawu, sprawiedliwości i tyż
spolnej braterskiej miłości i unji a zjednoczeniu spolnemu przeciwne, ale aby
wolno było zawżdy tak Polakowi w Litwie, jako Litwinowi w Polsce, każdym słusznym
obyczajem dostawać imienia i dzierżyć je wedla prawa, w ktorym leży ono
imienia.

15.
A co się tycze inszych artykułow przywileju Aleksandra krola, ktore jeszcze
nie są na warszawskim sejmie deklaracją Krola Jego Mości ani spolną zgodą 
deklarowane, ale na ten teraźniejszy spolny lubelski z warszawskiego
sejmu odkładem spolnym zawisły, ty wszystkie, jako są w przywilejach i w
spisaniu spolnym, a ostatecznie w Aleksandrowym przywileju i tu w Lublinie od
Krola Jego Mości poprzod w tej sprawie unji danem opisane, w mocy zupełny na
czasy wieczne zostawać mają, a wszakże ku objaśnieniu lepszemu to przykładając,
iż przy tytule Wielgie Księstwo litewskie i dostojeństwach i urzędziech
wszystkich i zacności stanow wedla opisania przywileju krola Aleksandra cale a
nienaruszenie zostać ma, gdyż to zjednoczenia i społeczności tej
roztargnienia i rozdziału nie czyni.

16.
Sejmow innych żadnych osobnych stanom koronnym i litewskim od tego czasu Krol
Jego Mość składać nie będzie, jedno zawżdy spolne sejmy temu obojemu
narodowi jako ciału jednemu w Polsce składać będzie, gdzie się Jego
Krolewski Mości i radam koronnym i litewskim nasłuszniej zdać będzie.

17.
Dygnitarstw i urzędow, jeśli ktore wakują albo wakować w Wielgim Księstwie
litewskiem na potym będą, Krol Jego Mość nie ma dać niekomu, ażby pirwej
Jego Krolewski Mości i potomkom Jego, krolom polskim koronowanem, i temu
nierozdzielnemu ciału, Koronie Polskiej, przysięgę 
uczynił.

18.
Opatrujemy tyż dostatecznie i warujemy stany i osoby Wielgiego Księstwa
litewskiego, aby egzekucja nas samych i potomkow naszych nie tylko wedla statutu
Aleksandra krola, ale ani wedla żadnych przywilejów, listow, konstytucyj,
uchwał sejmowych w Koronie Polskiej uczynionych, danych, uchwalonych
jakichkolwiek przeszłych około dobr stołu Jego Krolewski Mości w Wielgim Księstwie
litewskim, od wszech przodkow Jego i Krolewski Mości i Jego Krolewski Mości
samego od zaczęcia unji w Wielgim Księstwie litewskim komużkolwiek rozdanych,
żadnego stanu, nie doległa, ale wszystkie prawa, przywileje od wszech przodkow
Jego Krolewski Mości i Jego Krolewski Mości samego od zaczęcia unji w Wielgim
Księstwie litewskim narodom litewskim, ruskiem, żmudzkiem i innym narodom i
obywatelom Wielgiego Księstwa litewskiego i tyż ziemiam, powiatom, familjam i
osobam do tych czasow dane, całe, zupełne i niwczym nienaruszone zostały, także
wieczności, feuda albo lenna, frymarki, zamiany, dożywocia, zastawy wszelkie
na sejmie i bez sejmow uczynione wedla każdego przywileju wiecznymi czasy dzierżane
być mają, nie przywodząc ich w żadną wątpliwość ktorymkolwiek obyczajem
albo wykładem. Także tyż nadanie na dygnitarstwa, urzędy, które zdawna i właśnie
na nie należały, zastawy i summy wszelakie w zupełnymprawie swym zostawione
być mają, nie będąc powinni żadnej części dochodow zwykłych swych,
jakiemkolwiek obyczajem nazwanych, gdzieindziej i na co inego nad teraźniejsze
dzierżenie i przywileje albo listy swe do tego czasu odzierżane okrom pożytku
swego obracać. A ktoby z przodkow swych, nie mając listow, co gruntow i każdy
posessji jakiemkolwiek imieniem nazwanych trzymał, pożywał, takowy tę takową
własność i bez listow, jako i za listy, ma wiecznie trzymać wedla statutu
litewskiego starego i nowego i zwyczajow dawnych. Jakoż panowie rady i
wszystkie stany, posłowie wszystkich ziem tym teraźniejszym postanowienim
zamykają sobie i potomkom swoim moc stanowienia i wznawiania jakimkolwiek kształtem
takież wspominania i wszelakiego wynalazku wzniesienia egzekucji na wysługi i
insze majętności przeszłe. A iż już od tego czasu rozdawanie dobr stołu w
Wielgim Księstwie litewskim ustać ma, wszakoż imiona, ktorekolwiek z domow
książęcych i szlacheckich i pańskich ku stołowi Jego Krolewski Mości potym
przypadać będą, te takowe imiona Jego Krolewska Mość wedle woli i łaski
swy krolewski rozdawać ma tak polskiego, jako i litewskiego szlacheckiego
narodu ludziam, aby się tym służba ziemska wojenna nie zmniejszała. Takież
w rekuperacji od nieprzyjaciela moskiewskiego zamkow, imion, posessji i dobr
wszelakich będzie powinien Jego Krolewska Mość tym wracać, czyje to ojczyzny
i posessje przedtym byli przed osięgnieniem od nieprzyjaciela. A jeśliby na to
miejsce dano komu co, to się do stołu Krola Jego Mości wracać będzie.

19.
Które wszystkie artykuły my prełaci i panowie rady, książęta, posłowie
ziemscy i ine wszystkie stany Wielgiego Księstwa litewskiego znając być
chwalebne, potrzebne i obojemu temu narodowi, tak Korony polskiej jako Wielgiemu
Księstwu litewskiemu, jako już jednej spolny a nierozdzielnej Rzeczypospolity
pożyteczne, a spolnego naszego z stany tej sławny Korony polski z zezwolenia w
ten list na ten kształt spisane, radzi i z dobrą wolą i z dobrą bracką
chucią i miłością tak prełatom, panom radam, posłom ziemskim, jako i inym
wszystkim stanom i osobam koronnym tym listem naszym na wieczne czasy z strony
naszy przyznawamy i one pieczęciami, przysięgami, poczciwościami swymi i
potomstwa swego wszelakiego warujemy, utwierdzamy i umacniamy warunkiem,
utwierdzeniem i umocnieniem takim, jakie nam nawiętsze i namocniejsze bądź z
osob, bądź z miesc i urzędow naszych, tak osobliwym, jako i pospolitym
obyczajem należy, ślubując i obiecując przed Panem Bogiem dobrym, uczciwym,
szlacheckiem i chrześcijańskim słowem naszym, iż to wszystko, co się tu
napisało, znać, trzymać i dzierżeć, wypełniać, sami i z potomi swemi na
wieczne czasy będziemy bez fortelów wszelakich, nie przywodząc niczego z tych
rzeczy na wieki w żadną wątpliwość ani odmianę, nie odstrzelając się tyż
w niczym od tej jedności, w ktorąśmy się z narodem tej sławny Korony polski
związali wedla opisania tego to listu naszego i artykułow w tym liście związałych
i objaśnionych wiecznymi i wiekuistymi czasy, jaki tyż nam panowie Polacy
dali. Które spolne nasze spisy Krol Jego Mość przeznaczony jako pan nasz
zwierzchni władzą swą krolewską konfirmować nam raczył. A jeśliby która
strona przywilejow i spisow o spolności uczynionych między tymi narody tak
nam, jako sobie trzymać nie chciała, albo jeden z osobna trzymać nie chciał,
przeciw takiej stronie i każdemu z osobna jako przeciw nieprzyjacielowi naszemu
i narodow spolnych powstać z potomki naszymi przy panie naszym, krolu polskiem,
będziemy powinni. Co wszystko czynić i wypełnić, mocnie dzierżeć w skutku
wszystkim zawżdy pod naszą przysięgą siebie i potomki nasze obowiązujemy.

A
te wszystkie rzeczy tu postanowione i obwarowane ani przez Jego Krolewską Mość,
ani przez pany rady, ine wszystkie stany i posły ziemskie obojga narodu za
spolnym zezwoleniem ani pojedynkiem od ktorej części i strony nie mają nigdy
wiecznym czasy być wzruszane i odmieniane, ale wieczne, całe i mocne zachowane
być mają.

A
ku lepszemu świadectwu i wiecznej pamięci rzeczy wyżej opisanych my
przerzeczeni, wyżej opisani prełaci i panowie rada, tak duchowna, jako świecka,
książęta, my posłowie ziemscy i ine stany na tym walnym a spolnym sejmie
lubelskim będący zawiesiliśmy na ten list pieczęci nasze. Pisan i dan na tymże
spolnym sejmie lubelskim pierwszego dnia miesiąca lipca roku Bożego tysiąc pięćset
sześćdziesiąt dziewiątego

 
Ukłony moje najnisze

pięknie dziękuję za uzupełnienie notki.

ka Grafika patriotyczna.

W trakcie uroczystości Lech Kaczyński, Wiktor Juszczenko, Valdas
Adamkus, a także były przewodniczący Rady Najwyższej Białorusi Stanisław
Szuszkiewicz osobiście odebrali doktoraty honoris causa Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego. Tytuły zostały przyznane również prezydentom
Łotwy i Estonii. O wspólnej historii mówił Lech Kaczyński.


– Obchodzimy dzisiaj 440. rocznicę wielkiego sukcesu kilku narodów, choć
formalnie była to tylko unia polsko-litewska, a w istocie porozumiała się
szlachta Korony Polskiej, szlachta litewska, szlachta ruska, czyli dziś
powiedzielibyśmy białoruska i ukraińska – mówił.



Prezydent zwrócił uwagę, że na przełomie XV i XVI w. ówczesne państwo
litewskie było pod naciskiem wschodniego sąsiada. Jak mówił, „jeżeli byliśmy
razem, to myśmy wygrywali; jeżeli Litwa była sama, to wygrywało to drugie
państwo”. – To jest coś, co jest istotne i dziś – ocenił Lech Kaczyński.


– Musimy w tej Europie, która się jednoczy, działać razem, bo wtedy będą się z nami liczyć – podkreślił Lech Kaczyński. – Tylko razem możemy mieć w
jednoczącej się Europie taką wagę, która odpowiada naszej historii, naszej
tradycji i naszym kulturom – ocenił.
Jak podkreślił, Unia Europejska to rzecz wspaniała, ale w tej zjednoczonej
Europie wciąż istnieją różne narody, interesy, kultury oraz tradycje.


– W tej Europie możemy być tacy, jacy byśmy chcieli, ale tylko i wyłącznie
razem z naszymi litewskimi, ukraińskimi - a w przyszłości myślę i z
białoruskimi - a także estońskimi i łotewskimi przyjaciółmi – podkreślił
prezydent.


– Historia z pewnością nie zatoczy koła i nie powstanie wspólne państwo, ale
możemy bardzo blisko współpracować, możemy i musimy być solidarni – zaznaczył L. Kaczyński.


Część nieoficjalna


Centrum Lublina opanowała
szesnastowieczna szlachta. Szlachcice walczyli na szable
na środku ulicy, sokolnicy rzucali na przechodniów
myśliwskie sokoły.


Inscenizatorzy pokazali, jak żyli obywatele
Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Po oficjalnych
przemówieniach prezydentów Polski, Ukrainy i Litwy i
złożeniu kwiatów pod pomnikiem Unii Lubelskiej politycy i
barwny orszak wyruszyli na Lubelski Zamek.


Na sali zamku lubelskiego – pod obrazem „Unia
Lubelska” – w miejscu, w
którym 440. lat temu podpisano akt Unii Lubelskiej Lech
Kaczyński i Valdas Adamkus podpisali uroczystą deklarację.
Podkreślają w niej, że Europa wciąż może czerpać z
tradycji i doświadczeń Unii Lubelskiej.

Valdas Adamkus, Lech Kaczyński, Stanisław Szuszkiewicz w Lublinie
http://www.tvp.info/informacje/polska/od-unii-lubelskiej-do-unii-europej...

Inscenizacja sprzed 4 lat z okazji Unii Lubelskiej, 1 lipca 1569r.

Bronisław Error nawet sie nie zajaknął w sprawie rocznicy.
Tym sie zajmował

"Chorwacja w UE to zwycięstwo zwolenników integracji"

Przystąpienie 1 lipca Chorwacji do UE to zwycięstwo zwolenników
dalszej integracji europejskiej - zaznaczył prezydent Bronisław
Komorowski w rozmowie z PAP. Według niego wejście Chorwacji do UE jest
szczególnie ważne dla obszaru bałkańskiego. 

Piotr Nowina-Konopka nowym ambasadorem przy Stolicy Apostolskiej

W poniedziałek w Belwederze prezydent Bronisław Komorowski wręczył
Piotrowi Nowina-Konopce nominację na Ambasadora Nadzwyczajnego i
Pełnomocnego RP przy Stolicy Apostolskiej i przy Suwerennym Wojskowym
Zakonie Maltańskim.

Szanowna Pani Marylo.

A Hania Sucha ? Przodkowie Anielki pańszczyznę odrabiali u potomków szwagra Hani, Łukasza Gajewskiego, męża Elżbiety Suchockiej,
Pójdzie do doktora "K" na doradce.

Ukłony moje najniższe

Taka rocznica i cisza

Podobno
Polacy lubują się w czczeniu rocznic klęsk wszelakich, taplają się w
martyrologii, z uwielbieniem patrzą na martwych bohaterów i ... czytaj »

Może i jest w tym dużo prawdy ale tak się składa,
że o tym, jakie rocznice będą publicznie przypominane, obchodzone i
czczone decydują sprawujący władzę. A to oni właśnie narzekają na
bogoojczyźnianość i martyrologię.

W związku z tym pytam się, dlaczego PT Prezydent i Premier, obaj
historycy z wykształcenia i w dodatku z tajemniczych powodów gorący
zwolennicy integracji europejskiej ani słowem nie zająknęli się o
rocznicy jednego z największych sukcesów  dziejach Polski, dzieła, które
swoją wielkością, trwałością i skutecznością powinno stanowić wzór dla
umiłowanej przez tych Panów UE- czyli o rocznicy zawarcia Unii
Lubelskiej. Gdzie są obchody, gdzie akademie ku czci, gdzie parada w
Lublinie, Warszawie czy Krakowie? Gdzie propagowanie sukcesu? Pytam się
też mediów, również a może przede wszystkim prawicowych- gdzie artykuły,
wywiady, ilustrację, krzyczące tytuły?

Cisza, jak makiem zasiał. Jedni pewnie nawet nie wiedzą co i jak,
drudzy nie wiedzą kiedy a jeszcze inni może uważają, że lepiej nie
propagować sukcesów Polski bo te szowinistyczne Polaki jeszcze bardziej
będą nosa zadzierać, w nacjonalizm popadać i zamiast dodupizmu i
poczucia klęski dumę jaką poczują albo i przepraszać, za to, że żyją
przestaną. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za tę ciszę, brak świadomości
i marazm pamięci, ja też bo pisze to koło dwudziestej a nie o szóstej
rano. Sami zabijamy swoją pamięć, patriotyzm i dumę, grzeszymy wobec
własnej historii i przodków myślą, mową i zaniedbaniem. Zwłaszcza tym
ostatnim.

Tyle mamy dumnych rocznic, ale nie my musimy o nich milczeć bo
jeszcze kogoś, nie daj Bóg urazimy- Chodkiewicz nie bo Rosjanom będzie
przykro, unia nie bo co Litwini i Europa powiedzą, Beresteczko nie bo
Ukraińcy…  Tylko, że sąsiedzi takich oporów nie mają- czczą i wypędzenie
Polaków z Kremla w Rosji i Chmielnickiego order nadają na Ukrainie. Co
daję pod rozwagę wszystkim a zwłaszcza naszym rządzącym historykom i
specom od tak zwanej polityki historycznej.

Monika Nowak

Najświętsza Maryja Panna Kodeńska, Matka jedności
Wizerunek Matki Bożej Kodeńskiej

W Kodniu nad Bugiem (północno-wschodnia część województwa lubelskiego)
znajduje się sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Kodeńskiej, Matki
jedności. Opiekują się nim obecnie misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej.

W głównym ołtarzu kościoła znajduje się cudowny obraz Matki Bożej,
który według tradycji został namalowany w VI w. przez św. Augustyna z
Canterbury na prośbę papieża Grzegorza I jako kopia rzeźby Matki Bożej,
która znajdowała się w jego prywatnej kaplicy. Papież postanowił
podarować rzeźbę Leanderowi, arcybiskupowi Sewilli, który umieścił ją w
sanktuarium w Guadalupe w Hiszpanii. Obraz natomiast pozostał w
papieskiej kaplicy aż do czasów papieża Urbana VIII, gdy w 1630 roku
miał go wykraść z Rzymu książę Mikołaj Sapieha, zwany Pobożnym.
Skradziony obraz umieścił w kościele św. Anny w Kodniu, gdzie znajduje
się do dziś.
Te informacje nie znajdują jednak potwierdzenia w
źródłach historycznych. Obraz został prawdopodobnie zakupiony w
Hiszpanii przez Mikołaja Sapiehę podczas pielgrzymki. Wskazuje na to
styl, typowy dla malarstwa hiszpańskiego XVII w.
Obraz został
ukoronowany 15 sierpnia 1723 roku przez biskupa łuckiego Stefana
Rupniewskiego jako trzeci z kolei obraz Matki Bożej na prawie papieskim
na ziemiach Rzeczypospolitej (po obrazie Matki Bożej Częstochowskiej i
Matki Bożej Trockiej). W kwietniu 1875 r. kościół w Kodniu trafił w ręce
prawosławnych, co sprawiło, że od sierpnia 1875 do września 1927 r.
obraz znajdował się na Jasnej Górze, skąd przez Warszawę wrócił w dniach
3-4 września 1927 r. do Kodnia. W 1973 roku Paweł VI nadał świątyni w
Kodniu tytuł bazyliki mniejszej. Rocznie pielgrzymuje tutaj ponad 200
tys. pielgrzymów.