Ein Volk, ein Fuhrer, ein Panzerfaust!

Mają bić. Zaciśniętą pięścią.
Cóż, pomyślałem sobie - wcale nie zaskakująca  deklaracja w ustach człowieka, którego dziadka  ulubioną zabawką był Panzerfaust, czyli pięść i do tego – pancerna.

Dobrze, że nie będą kopać, bo to boli bardziej  -  przynajmniej jakiś z tego haratania w gałę pożytek (kopiąca noga kontuzjowana).
 
Na sali zbiorowe, euforyczne wycie. Las wzniesionych w górę zaciśniętych pięści.
 
W pierwszym szeregu pięści zaciskają Jurek, Janek, Janusz i nawet Hańka.
 
Zaciskają z całych sił, bo tak trzeba!

A teraz trzeba zaklaskać i nagle, na twarzach w kadrze zdziwienie, konsternacja, zaniepokojenie:
 
zaciśnięte pięści nie pozwalają się otworzyć - nijak i na żaden sposób!

No cóż  Anglicy, mają takie powiedzenie, że ludzie w szklarniach nie powinni rzucać kamieniami.

Polski odpowiednik tego powiedzenia brzmiałby zapewne tak:

jak się ma lepkie ręce, to nie należy ich zaciskać w pięść.