KIEDYŚ SIĘ SPOTKAMY...

spotkacie się na pewno. Twoja Przyjaciółka będzie na Ciebie czekała, wolna już od trosk i bólu. Teraz musisz Ją wspomagać modlitwą, aby Jej Dusza mogła stanąć przed Bogiem.

Zdrowaś Maryjo,
łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami
i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.
Święta Maryjo, Matko Boża,
módl się za nami grzesznymi
teraz i w godzinę śmierci naszej.

Amen.

Dziękuję za Modlitwę...

I dodaję - Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie...

Pozdrawiam serdecznie

Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie....
spotkacie się ,wiem TO....
Nocne serdeczności :)

Z każdym odejściem bliskich naszemu sercu, odchodzi jakaś cząstka z nas...
...a Tam...
...I choćbym szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną....

Pozdrawiam serdecznie;)))

Wieczny odpoczynek racz dać Jej, Panie
I
Daj nam wiarę, że to ma sens...
Że nie trzeba żałować Przyjaciół.
Bo gdziekolwiek są - dobrze Im jest
Bo są z nami, choć w innej postaci...
I przekonaj, że tak ma być,
że po słowach Ich wciąż brzmi powietrze...
Bo - odeszli po to, by żyć.
I że teraz będą żyć wiecznie...
(Kolęda dla Nieobecnych...)

lubię "niezapominajki" z żółtym oczkiem,i błękitnymi jak niebo płatkami.Pewnie że tak każdy z nas boi się bólu (rak,patrzyłem na śmierć i dwojga rodziców i teściów). Twoja przyjaciółka zrobiła to co realnie miała do wykonania, w duszy ciut więcej.Już o tym pisałem (Zosi) wraca się już na inne miejsce (przyjacielu posuń się bliżej!!!)
pozdrawiam ciepło :*

im nasza droga bardzie się wydłuża,tym więcej takich cząstek po drugiej stronie życia...
ja ból koiłam przed laty ,pisać listy do Mamy,do Przyjaciółki i tak trwało to ,aż ból przestał
dokuczać...
serdeczności :)

Onii czasem do nas przychodzą bardzo często,tylko my zajęci sprawami przyziemnymi mało istotnymi dla nich im w tym przeszkadzamy!. Czy na naszej drodze mamy tylko jednego opiekuna zwanego Aniołem Stróżem,czy Pan nie pozwoli naszym zmarłym rodzicom,krewnym,przyjaciołom???. Wydaje mi się że nie doceniamy pomocy z tamtąd ,jest delikatna i nigdy jak Pan nam się nie narzuca.A teraz wracam lepić "ruskie pierogi" mam specjalizację i certyfikat,jak nie wierzycie zapytajcie o to Poldka - widział i degustował!

Dziękuję...

Piękna melodia i wzruszające słowa...
smutek i pocieszenie...

"...Bo gdziekolwiek są - dobrze Im jest
Bo są z nami, choć w innej postaci..."

Pozdrawiam serdecznie;)))

Dziękuję za ciepłe słowa...

Czuję obecność swojej Mamy...na każdym kroku i w każdym miejscu.
Czasem przychodzi do mnie we śnie...
Ci, których kochamy, nie odchodzą zupełnie...i wierzę, że czuwają nad nami...

Znam uczucie bezradności i bezsiły, gdy widzimy jak bliscy cierpią...
Jedyne, co możemy Im wtedy ofiarować, to miłość i oddanie, a potem...pamięć o Nich...

Pozdrawiam serdecznie;)))

Z czasem, ból słabnie...jest mniej dokuczliwy...
Zmienia się spojrzenie na życie...i na siebie samych...

Ps. Latami oswajałam ból...ale to raczej on, oswoił mnie...

Pozdrawiam serdecznie;)))

oni nad tym czuwają....wierzę w To bardzo mocno :)

zaczęła się martwić...i na nic były prośby i grożby....
któregoś popołudnia zapłakana usnęłam w ramionach męża...i sen,czy nie sen ale zobaczyłam moją Babcię ale jakże inną ,uśmiechnietą Młodą i piękną....coś mówiła do mnie,oddalając się w jasnym świetle,na koniec pomachała ręką....obudziłam się w pokoju zalanym słońcem....
a mąż patrzył mnie zdumiony.bo po raz pierwszy od Jej śmieci ,byłam uśmiechnięta,,,łzy zaschły...zostały tylko strużki uczuleniowe...ale ja już nie płakałam...myślę ,że odpłynęła do swoich ukochanych Mościsk i do Pani Zofii,którą kochała nad życie....
do dzisiaj widzę oczami wyobrażni Jej piękną sylwetkę znikającą w poświacie słonecznej :)i tęczy...na niebie :)
Droga Pelargonio,czas robi swoje...
pozdrawiam :)

ale niech wytłumaczy mnie moja grypa i gorączka....
Niezapominajko...serdeczności :)

Miałaś piękny i uzdrawiający sen!
Doznałam tego samego...po śmierci Mamy, wpadłam w depresję i nie pomagały żadne leki i terapie...
Pomógł sen, w którym zjawiła się moja Mama - zdrowa, pogodna i pełna życia...

Droga moja, domyśliłam się, że pomyliłaś kwiaty, nie mam co wybaczać;)))))))
Kuruj się i wracaj do zdrowia;))))

Pozdrawiam serdecznie;))))

jakie piękne świadectwa :). A teraz powiem Wam coś ciekawego,ten eksperyment powtórzyłem dwa razy.Nie oślepłem (ale Wam nie radzę ryzykować!!!). Wybrałem się letnią porą,na daleki spacer pod las (jeszcze wtedy nie musiałem używać do podpierania laski). Słońce stało wysoko bo było południe,pomyślałem sobie czy wytrzymam wzrokiem blask słońca.Patrzyłem przez chwilę oczy mnie zapiekły,potem polały się łzy.W pewnym momencie cały świat zalała jasność tysiące razy jaśniejsza od słońca na które cały czas patrzyłem.Tarcza słoneczna pociemniała i miała czarną obwódkę,a to światło świeciło tuż nad moją głową.Chciałem to coś zobaczyć,ale jeśli tylko podniosłem głowę w górę,to coś znikało z nad czoła.Mogłem je widzieć tylko patrząc spode łba,i naraz zieleń kolory tęczy świat zmienił się niesamowicie.Tak sobie myślałem,czy mi słońce wzrok poraziło,albo zwariowałem.Ale wizja była tak piękna że za jakiś czas zaryzykowałem znów,i znów jak za pierwszym razem było dokładnie tak samo.Nie wiem czy to coś było okrągłe,czy owalne bo tylko niewielką część widziałem ale jasność jego była porażająca!. Wzrok mam nadal taki sam,czyli kiepski - ale i przed tymi eksperymentami też taki był :). Co lub kto to był?

serdeczności :)

http://www.youtube.com/watch?v=_vc6OaWOS5M

film powstał daleko później niż to co ja widziałem!

Film przykuł mnie do krzesła!
Niezwykle piękne i niesamowiet zdjęcia...

Eksperyment z patrzeniem w słońce, mam już za sobą...
Miałam podobne odczucia, ale nigdy potem nie odważyłam się go powtórzyć, bałam się, nawet nie wiem czego...

W swoim życiu, nie raz czułam obok siebie czyjąś obecność...szczególnie wyraźnie, gdy byłam w jakimś zagrożeniu...
Mam głębokie przekonanie, że właśnie dzięki tej nieuchwytnej opiece, uniknęłam wielu niebezpieczeństw.
Wierzę w Anioła Stróża.
Mój brat spadł z wysokiej drabiny, spadając na ziemię czuł ciepło dłoni, która podtrzymała mu głowę, by nie roztrzaskała się o ziemię...
Miał złamane nogi i ręce, ale kręgosłup i głowa nie doznały poważniejszych urazów - lekarze orzekli, że ma bardzo dobrego Anioła Stróża...brat jest przekonany, że to nasza Mama go ocaliła i ja mu wierzę...

Pozdrawiam serdecznie;)))

ja też.Teraz mam sporo czasu na modlitwę, zaczynają się dziać dziwne rzeczy bałem się że mam paranoję (no tego cholera by jeszcze brakowało). Marudziłem tym księdzu na spowiedzi,rozmawiał ze mną jak z normalnym,widać więcej ludzi tak ma jak my :).
Dziękuję za tą notkę :*
dla przyjaciół - piotr