Radosne święta majowe tradycją Polski niekomunistycznej

„Z wielką pieczołowitością były obmyślane wszystkie pochody i uroczystości na niezliczonych posiedzeniach komitetów i karnie wykonywane pod kierownictwem mistrza ceremonii. Każda uroczystość, każdy pochód kończył się pod Pomnikiem Mickiewicza. Tu przyjmowano defilady, ze stopni pomnika przemawiano. Nasłuchał się Mickiewicz mów tysiące. Przemawiali starzy i młodzi, ci, co mieli później zginać za ideały wygłaszane pod pomnikiem, czy odegrać ważne role w dziejach państwa.” Tyle Kazimierz Schleyen o uroczystym celebrowaniu świąt we Lwowie.

„Po południu zaś każdego trzeciomajowego święta cały Lwów rozbrzmiewał radosnym gwarem oraz dźwiękami orkiestr różnych zabaw i festynów. Aż do późnego wieczoru lwowianie bawili się gdzie, kto chciał i mógł- w lokalach różnych stowarzyszeń i związków, szkolnych salach gimnastycznych, a także na wolnym powietrzu, w parkach i w ogródkach przedmiejskich knajp.

Na moim górnym Łyczakowie w każde trzeciomajowe święto różne sportowe, rozrywkowe i widowiskowe imprezy odbywały się na tutejszym, wspaniale w parku łyczakowskim położonym boisku Sokoła – Macierzy. Rozgrywano tu zawody lekkoatletyczne i mecze piłki nożnej, organizowano pokazy gimnastyczne i popisy hippiczne oraz organizowano rozmaite widowiska… Najbardziej mi się podobały i najmocniej utkwiły mi w pamięci obejrzane tam pewnego trzeciomajowego popołudnia „żywe szachy”- wspomina Witold Szolginia, który jako kilkunastoletni chłopiec „na wskroś przesiąknięty radością i wesołością nastroju już w domu” obserwował wydarzenia w mieście barwiącym się bielą i czerwienią narodowych flag...  „ Była to rozgrywka szachowa na ogromnej, biało czerwonej szachownicy, którą w „jakiś” sposób wyznaczono na zielonej murawie boiska. Po jej 64 polach, na przekazywane przez megafony polecenia obu rozgrywających, sprawnie przesuwały się wielkie żywe figury szachowe-ludzie przebrani za obu królów, królowe, czterech laufrów, cztery wieże i 16 pionków. Cztery konie były także prawdziwymi, żywymi wierzchowcami, dosiadanymi przez jeźdźców; przy boisku Sokoła- Macierzy była przecież „rajtszula”, czyli ujeżdżalnia… pionkami byli oczywiście młodzi chłopcy przebrani za królewskich paziów, wieżami – odpowiedniego kształtu makiety z dykty czy tektury, które musieli przesuwać ukryci w nich silni faceci, lauframi zaś – starsi chłopcy przebrani za królewskich dworzan”. (Tamten Lwów – życie miasta).

Podobnie obchodzono święto na wsiach polskich. Po uroczystościach kościelnych, akademiach i marszach organizowano zabawy taneczne dla starych i młodych do późnych godzin nocnych.

I do czasu PRL niepotrzebny był czekoladowy orzeł do zachęty, by obchodzić radośnie a zarazem uroczyście święto majowe.

Nie trzeba było komponować specjalnych pieśni, wystarczyły te znane Polakom od wieków, tak jak i Anglikom do dzisiaj nie jest potrzebna nowa pieśń, wystarczy znana wszystkim pieśń, Land of Hope and Glory, by co roku, podczas koncertu Last Night of the Proms wielotysięczny tłum wymachując flagami śpiewał hymn narodowy i demonstrował swój patriotyzm.

Last Night of the Proms 2012 - Land of Hope and Glory http://www.youtube.com/watch?v=9tLL1Gk4gww

Wśród flag, którymi wymachuje w 2012 roku wielotysięczny tłum są i flagi polskie. Nadzieja w tym, iż Polacy, którzy podążając za chlebem i normalnością zamieszkali w Anglii, wrócą i pomni zachowań Anglików kultywować będą tradycje polskie zniszczone przez komunistów.

A jeśli chodzi o czekoladę to używali jej, jako zachęty (była nią również kiełbasa) władcy PRL podczas pochodów pierwszomajowych.

Bożena Ratter

Zródło :

http://solidarni2010.pl/13089-radosne-swieta-majowe-tradycja-polski-niekomunistycznej.html