znienawidzona, bo wołała o pomoc dla Zydów, kiedy światowe organizacje żydowskie nie chciały tych wołań słuchać.

Znienawidzona, bo utrudnia dolepienie Polakom łatki morderców Zydów w "polskich
obozach", znienawidzona, bo pamięć o Niej przeszkadza Bartoszewskiemu udawać Głównego i Jedynego Sprawiedliwego.

Cześć Jej pamięci!

jak jest wciąż znienawidzona, choć musiano uznać Jej działalność na rzecz ratowania Zydów, widać w biogramie poświęconym bohaterskiej Polsce na portalu
Wirtualny Sztetl :

http://www.sztetl.org.pl/pl/person/167,zofia-kossak-szczucka/

Kossak-Szczucka (Szatkowska) Zofia

10.08.1889 Kośmin (pow. puławski) - 9.04.1968 Bielsko-Biała

Zofia Kossak, blisko spokrewniona z Juliuszem i Wojciechem Kossakami, swoją działalność artystyczną zaczęła od kontynuowania tradycji rodzinnych – studiowała malarstwo w Warszawie i Genewie. Młodość spędziła na Wołyniu, gdzie jej ojciec został administratorem dóbr hr. Józefa Potockiego. Tam była świadkiem rewolucji bolszewickiej i krwawej wojny domowej między „białymi” a „czerwonymi”. Wydarzenia te opisała w powieści Pożoga, opublikowanej w 1922 roku.

Po zajęciu Wołynia przez Ukrainę, Zofia Kossak-Szczucka przeniosła się do Lwowa razem z ciężko chorym mężem, a po jego śmierci - do majątku w Górkach Wielkich (leżących w Beskidzie Cieszyńskim). Tam powstała większość jej powieści i materiałów publicystycznych.

Po zerwaniu z ekspresjonistycznym ugrupowaniem literackim „Czartak”, poświęciła się pisaniu powieści historycznych, w których niezmiennie akcentowała wyższość religii katolickiej, cywilizacji chrześcijańskiej i kultury polskiej nad stereotypowo i negatywnie ukazanymi „obcymi”. Sprowadzanie problemu polskiej tożsamości narodowej do odwiecznych konfliktów, wojen i martyrologii, było jednym z elementów przejścia pisarki na stronę skrajnego nacjonalizmu. W drugiej połowie lat ’30 nawiązała współpracę z Prosto z Mostu, tygodnikiem nacjonalistycznej ONR-ABC.

Od pierwszych chwil okupacji niemieckiej, Zofia Kossak-Szczucka zaangażowała się w pracę konspiracyjną. Redagowała czasopismo Polska żyje, współpracowała z Biuletynem Informacyjnym, była autorką Dekalogu Polaka (1940), kodyfikującego zachowanie wobec Niemców, założycielką Frontu Odrodzenia Polski (1941) oraz pomysłodawczynią i czynną działaczką Żegoty.

W sierpniu 1942 roku, w apogeum likwidacji getta warszawskiego, Kossak-Szczucka opublikowała Protest, artykuł ostro potępiający ludobójstwo dokonywane na Żydach. Sprzeciw ten jednak wynikał nie z odrzucenia antysemityzmu: […] Uczucia nasze względem Żydów nie uległy zmianie. Nie przestajemy uważać ich za politycznych, gospodarczych i ideowych wrogów Polski […], lecz z wartości chrześcijańskich i głębokiej wiary w Boga, zakazującego zadawania śmierci.

Jakkolwiek Protest nie nawoływał do niesienia pomocy Żydom, lecz tylko do sprzeciwu wobec mordu, to stał się czynnikiem uruchamiającym zorganizowaną akcję niesienia im ratunku.

Na polecenie Leopolda Rutkowskiego, ministra spraw wewnętrznych Delegatury Rządu, 26 września 1942 roku, razem z Wandą Krahelską, Zofia Kossak-Szczucka utworzyła Komisję Pomocy Żydom. Zadaniem KPŻ było ustanowienie kontaktów z ludnością żydowską, ofiarowanie jej pomocy finansowej, dostarczenie Żydom uciekającym z getta mieszkania, ubrań, żywności, pracy i polskich dokumentów tożsamości.

4 grudnia 1942 roku, Komisja Pomocy Żydom została przekształcona w Radę Pomocy Żydom „Żegota” i weszła w skład struktury Państwa Podziemnego, dzięki czemu możliwe stało się nie tylko korzystanie ze środków finansowych, ale także oficjalne informowanie rządu polskiego w Londynie i reszty świata o Zagładzie Żydów, odbywającej się na terenie Polski.

W październiku 1943 roku, Zofia Kossak-Szczucka została aresztowana przez gestapo, osadzona na Pawiaku i wywieziona do Auschwitz-Birkenau, gdzie była więziona do kwietnia 1944 roku. W celu kontynuacji śledztwa, hitlerowcy osadzili ją najpierw w więzieniu na Montelupich w Krakowie, następnie na Pawiaku, skąd 27 lipca została „wykupiona” przez ruch oporu.

Po upadku powstania warszawskiego, przez krotki czas mieszkała w Krakowie i Częstochowie, gdzie powstała powieść Z otchłani dotycząca losów więźniarek w Birkenau.

Wiosną 1945 dostała od Jakuba Bermana propozycję oficjalnego wyjazdu z kraju. Na tę przymusową emigrację wyruszyła w sierpniu, osiedlając się w Wielkiej Brytanii, gdzie z mężem i grupą znajomych prowadziła niewielką farmę.

Do kraju wróciła po przełomie październikowym, w lutym 1957 roku.

Osiedliła się z powrotem w Górkach Wielkich.

W wyniku powikłań po zawale serca, zmarła w szpitalu w Bielsku-Białej 9.04.1968 roku.

Katarzyna Wieczorek

to chluba Naszej Polski....i wielkie zobowiązanie....
serdeczne podziekowania za Przypomnienie TEJ Wielkiej Polskiej Damy....
serdeczności poniedziałkowe :)

to jest właśnie TO...

 "Znienawidzona, bo utrudnia dolepienie Polakom łatki morderców Zydów w "polskich
obozach", znienawidzona, bo pamięć o Niej przeszkadza Bartoszewskiemu udawać Głównego i Jedynego Sprawiedliwego."

Szanowna Pani Marylo,

Pięknie dziękuję.
Pani uczona koleżanka po fachu, opowiadała mi, że w Izraelu nie neguje się pozytywnego wizerunku Pani Zofii Kosak
To polscy komuniści żydowskiego rodowodu, Michniki, Edelmany, Jakuby Bermany, Bartoszewscy nie tolerują Pani Zofii Kossak ze względu na jej katolicki światopogląd.

Izrael naszych żydków potraktował jak naćpana hołotę, na uroczystości powstania w getcie przysłali Szumilasową w spodniach.

Ukłony moje najniższe

45 lat temu zmarła Zofia Kossak-Szczucka
http://dzieje.pl/aktualnosci/45-lat-temu-zmarla-zofia-kossak-szczucka

powiela paszkwilancką gębę, przyklejoną przez żydokomunę. Większość "rocznicowego" artykułu poświęcona 'antysemityzmowi", o zbrodniczych działaniach żydokomuny, która rządziła Polską, obsadzona przez sowietów, ani słowa. "Ciekawa jest sprawa udziału w +Żegocie+ Frontu Odrodzenia Narodowego i samej Zofii Kossak-Szczuckiej - ani partia, ani ona sama nie weszły w Rady. Co prawda współpracowali z tą organizacją działacze FOP Witold Bieńkowski i Władysław Bartoszewski, jednak jako przedstawiciele Delegatury Rządu, a nie partii. Brali oni udział w pracach założycielskich, a Bieńkowski stał się łącznikiem między +Żegotą+ a Delegaturą. Motywy Kossak-Szczuckiej nie są do końca jasne. Z jednej strony optowała ona za działaniami oddolnymi i spontanicznymi, z drugiej chciała ograniczyć działalność +Żegoty+ wyłącznie do działalności humanitarnej, nie godząc się na jej upolitycznienie. Tymczasem +Żegota+ realizowała również cele polityczne" - mówił historyk Dariusz Libionka. "Żegota" działała aż do wybuchu powstania warszawskiego zapewniając schronienie i środki do życia ukrywającym się uciekinierom z gett. Organizacja otoczyła opieką w sumie około 3500 osób.

Władysław Bartoszewski w latach 1942-43 pełnił rolę sekretarza pisarki, gdy pod przybranym nazwiskiem ukrywała się w Warszawie. "Używała mnie do noszenia zeszytu z notatkami, który wiecznie gubiła. Ale ja czułem się zaszczycony. Nalegała na to, żebym uczestniczył we wszystkich jej spotkaniach, a była podczas okupacji człowiekiem-instytucją. Zawdzięczam jej mnóstwo cennych znajomości. Byłem w nią zapatrzony i była dla mnie wielkim autorytetem. Była człowiekiem, dla którego Bóg i ojczyzna to nie są hasła, to jest treść codziennego postępowania, choć ona nie szastała tymi słowami na co dzień" - wspominał Bartoszewski w książce "Warto być przyzwoitym"."

dla tych zapitych,naćpanych i odurzonych wadzą...
zapomniane..dla nienawidzących Polskości...ktora jest niechcianym brzemieniem...dla małych szulerów i kiepskich chistoryków...
serdeczne pozdrowienia
a Pani Zofii
wieczna Modlitwa i serdeczna pamięc.....
"wieczne odpoczywanie racz Jej dać Panie " bo wyjątkowo na niego zasłużyła

Kossak-Szczucka jak rotmistrz Pilecki, błogosławiony MAKSYMILIAN Kolbe i tysiące innych Polaków.

Płużański:
Pilecki przez opór wobec Sowietów jest podejrzany. Bo przecież Polska
została wyzwolona przez Bierutów, Bermanów, Michników... Więcej w
„Bestiach 2”

„Tacy świadkowie są do dziś niewygodni dla „Przedsiębiorstwa
Holokaust”. Oskar Schindler – tak, Witold Pilecki – nie. W Auschwitz
byli więzieni i ginęli tylko Żydzi. To pierwsze kłamstwo oświęcimskie.”

Serdeczne dzieki za sylwetkę tej wybitnej postaci.
Czy zapomnianej? Nie, na pewno nie!
Prawdziwi Polacy pamietaja.
Ona, która tyle zrobiła dla ratowania Żydów, obecnie przez nich opluwana:

http://www.jerzyrobertnowak.com/artykuly/Nasz_Dziennik/2007/06.02.htm

Bo kimże jest ta Cała Alina? Swołocz...

Pozdrawiam serdecznie

Szanowna Pani Marylo,

Polska była jedynym krajem w Europie w czasie II Wojny Światowej, której Rząd na Uchodźstwie, Naród Polski, Polacy bronili Żydów, mimo, że Polska była jedynym krajem, gdzie za kromkę chleba dla Żyda, była obligatoryjnie kara śmierci.

Za pomoc Żydom, Szwajcaria, Hiszpania, którą rządził F. Franco z pochodzenia Żyd, brali pieniądze,

Pozostałe kraje sporządzały listy Żydów i dostarczali Niemcom

Żydów, biedoty, pnoć było za dużo na Świecie. Przesiedlenie ich na Madagaskar lub Syberie było zakosztowne, więc postanowiono wymordować.

Mordercami byli również Amerykanie, którzy mając możliwości nie kiwnęli palcem by im pomóc.

Ma Pani rację, Pani Zofii Kosak Szatkowskiej nie tolerują Żydzi, bo nie chciała wydawać pieniędzy publicznych na propagandę komunistyczną.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Zofio,

Rząd Polski stworzył Żegotę jako instytucje charytatywną dla ratowania Żydów a nie na cele polityczne, szerzenie komunizmu.

Ukłony

Szanowna Pani Zofio,

Rząd Polski stworzył Żegotę jako instytucje charytatywną dla ratowania Żydów a nie na cele polityczne, szerzenie komunizmu.

Ukłony

Szanowna Pani Ewo,

Alina Cała pracuje w Instytucie Żydowskim stworzonym w Polsce przez Polaków i finansowanym w całości przez Polaków.

Alina Cała krytykuje wszystkich Polaków, Kościół za to tylko, że Polacy mają swoje Państwo, potrafią je utrzymać.
Żydzi swego państwa nigdy nie mieli.Zawsze uważali , że najlepiej życ cudzym kosztem.

Ukłony

Szanowna Pani Marylo,

Cała działalność niemieckiego obozu śmierci jak i muzeum jest kłamstwem. Tak mi powiedział Kazimierz Świtoń.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Zofio,

Profesor Modelska o Bartoszewskim:

http://youtu.be/EIfLvnbq7j0

Ukłony

http://wpolityce.pl/wydarzenia/52007-konferencja-byc-swiadkiem-zaglady-k...

Polacy dojrzeli, by przyjąć to, co w przeszłości było powodem do dumy, jak i do wstydu - napisał prezydent Bronisław Komorowski w liście do uczestników konferencji "Być świadkiem Zagłady". W jej trakcie badacze dyskutowali o rzekomej obojętności Polaków wobec Holokaustu.

Kategoria świadków jest dość trudna do badania i do opisu. To kategoria bardzo niejednorodna, niezmiernie szeroka; ponadto świadkowie w większości milczą, dlatego ciężko jest analizować ich postawę. Trudności te prowadzą do pokusy przypisywania ich do innych kategorii: jedni chcą przypisać świadków do kategorii ofiar, inni z kolei chcą ich przypisać do kategorii sprawców

- powiedział prezes IPN Łukasz Kamiński podczas otwarcia konferencji w Warszawie.

Podczas pierwszej sesji konferencji, zatytułowanej "Bezsilność, obojętność i milczenie świadków"wielokrotnie zarzucano Polakom rzekomą obojętność wobec żydowskiej eksterminacji dokonywanej w czasie II wojny światowej przez niemieckich okupantów.

Dyskusji z uwagą przysłuchiwał się Jan Tomasz Gross, znany z budzących oburzenie książek oskarżających Polaków o prześladowania ocalałych z Holokaustu Żydów. Gross ma przemówić drugiego dnia konferencji. Na razie oddał pole innym.

Badaczka żydowskiej martyrologii prof. Irena Grudzińska-Gross (była żona Grossa) przywołała niedawno wydane w Polsce opowiadania Ludwika Heringa "Ślady", w których pisarz ten opisuje nie tylko tragedię ofiar Holokaustu, ale także zachowania wobec nich Polaków.

Analizując utwór Grudzińska-Gross stwierdziła, iż jej uwagę przykuły usprawiedliwiające Holokaust "klisze językowe Polaków, którzy uważali, że Żydów spotkała kara boża".

Prof. Joanna Tokarska-Bakir, zajmująca się m.in. antropologią kultury, przywołała z kolei słowa Krzysztofa Dunin-Wąsowicza, historyka i współpracownika Rady Pomocy Żydom "Żegota".

Moim zdaniem dla jakichś 75 proc. ludności Warszawy obojętne było to, co działo się poza murami getta

- cytowała Tokarska-Bakir.

Podkreśliła przy tym - tym razem powołując się na prace pochodzącego z Niemiec historyka Thomasa Kuehne, że "nie tyle nienawiść do Żydów, ale właśnie obojętność w stosunku do nich ustanowiła masowe poparcie nazistowskiej polityki rasowej w latach 30."

W ocenie badaczki, można się zastanawiać, czy obojętność wobec Holokaustu w latach 40. "nie charakteryzowała również części Polaków, którzy mieli wpływ na losy Żydów".

Obojętność umownych 75 proc., o których mówił Krzysztof Dunin-Wąsowicz, była rezultatem zaakceptowania przez ogół polskich obywateli podziału na uprzywilejowanych Polaków nieżydowskich i upośledzoną ich resztę

- mówiła Tokarska-Bakir.

Przejawem zobojętnienia, jak stwierdziła, było nie tylko słownictwo prasy narodowej, która była otwarcie wroga Żydom, ale także słownictwo, jakiego w stosunku do Żydów używała prasa Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej oraz Delegatury rządu Rzeczpospolitej.

Polaków w gettach niemal wyłącznie określa się mianem Żydów, a kategoria obywatelskości pojawia się nie w kontekście ich praw, ale wyłącznie niewypełnianych przez nich obowiązków

- zaznaczyła.

Podczas konferencji badacze zastanawiali się również nad możliwością interwencji humanitarnej podczas II wojny światowej, mogącej ograniczyć rozmiary Holokaustu, oraz nad pamięcią o żydowskiej Zagładzie w powojennej Polsce i na świecie. Jednym z wątków dyskusji było również m.in. ratowanie Żydów przez Polaków w tzw. Ostoberschlesien (to region wschodniego Górnego Śląska).

Poruszono także stosunek do Holokaustu Kościoła katolickiego i judaizmu, a także europejskich ruchów oporu, a wśród nich Polskiego Państwa Podziemnego. Wykłady naukowców dotyczą także zachowań wobec zagłady Żydów sowieckiej i ukraińskiej partyzantki oraz żydowskich podziemnych partii politycznych z okresu II wojny światowej.

Prof. Adam Daniel Rotfeld, który na konferencji wygłosił wykład pt. "Arcybiskup Andrzej Szeptycki i Kościół greckokatolicki wobec Zagłady", uznał, że klimat społeczny w Polsce sprzyja obecnie refleksji nad problemem różnych postaw wobec Żydów w czasie Holokaustu, także tych, które są nie do zaakceptowania.

O tym świadczy nie tylko tematyka tej konferencji, ale także tegoroczne upamiętnienie rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim

- powiedział.

Po raz pierwszy powstanie to zostało przyjęte przez Polaków jako część polskiego losu i polskiej historii. Do tej pory obchody tego powstania były huczne za granicą, a w Polsce tylko z udziałem wybitnych polityków. Teraz po raz pierwszy stało się coś innego i mam wrażenie, że wiąże się to ze zmianą pokoleniową

- podkreślił Rotfeld.

Konferencję "Być świadkiem Zagłady" organizują: IPN, Centrum Badań nad Zagładą Żydów przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma. Poświęcona jest ona pamięci Szmula Zygielbojma - polityka żydowskiej organizacji Bund i członka Rady Narodowej przy rządzie Rzeczypospolitej na uchodźstwie.

W proteście przeciwko obojętności świata wobec Holokaustu i w geście solidarności z ginącymi powstańcami getta warszawskiego Zygielbojm 12 maja 1943 r. popełnił w Londynie samobójstwo.

wszystko .co święte,jest opluwane....na tym polega propaganda draństwa...bez kultury,korzeni i moralności...
a Historią "rzondzą" chistorycy z ruskiego,albo z niemieckiego nadania...
serdecznosci :)

na tym Cmentarzysku ,serdeczne pozdrowienia :)

Szanowna Pani Marylo,

Konferencję z udziałem Tomasza Grossa, którego rodziców ratowała, ukrywała Armia Krajowa organizuje IPN, gdzie 75 pracowników to przedstawiciele plemienia z Judei.
Ja słyszałem wypowiedź Grossa wTVP2.

Zawsze szkalował Polaków i będzie szkalował Polaków, bo my i umiemy im powiedzieć prawdy o ich współpracy z III Niemiecką, wcześniej państwem pruskim.
Bismarck powiedział w senacie:
od tego mamy polskich Żydów by donosili na Polaków.

Ukłony moje najniższe

Irena Gross nawet nie ma habilitacji

Szanowna Pani Zofio,

Tak to ten sam Kazimierz Świtoń.

Ukłony dla Pani i Budrysów

Jan Tomasz Gross zaproszony przez IPN: "W Zagładzie Żydów Polskie Państwo Podziemne to tak za bardzo nie przeszkadzało"

"Bycie niezaangażowanym podczas Zagłady jest postawą, z której
trzeba się tłumaczyć, odpowiadając na pytanie, choćby we własnym
sumieniu – dlaczego tak zrobiłeś? Nicnierobienie w obliczu Zagłady, też
jest działaniem."

Konferencję "Być świadkiem Zagłady" zakończył panel dyskusyjny pt.
"Co zostało z hilbergowskiej triady ‘Sprawcy-ofiary-świadkowie’?" (Raul
Hilberg to zmarły w 2007 r. amerykański badacz Holokaustu niemieckiego
pochodzenia i autor słynnej książki z 1992 r. "Sprawcy, Ofiary,
Świadkowie. Zagłada Żydów, 1933-1945" - przyp. red.), na której
wystąpił autor książek "Sąsiedzi", "Strach" i "Złote żniwa" – Jan
Tomasz Gross, zwolennik tezy o polskim współudziale w zagładzie Żydów.

Jego
zaproszenie do Centrum Edukacyjnego im. Janusza Kurtyki, który potępiał
twórczość Grossa, skrytykowała w rozmowie z portalem wPolityce.pl wdowa
po zmarłym w katastrofie smoleńskiej Januszu Kurtyce - pani Zuzanna.

Jako pierwszy wystąpił prof. Grzegorz Berendt, szef Biura Edukacji
Oddziału Gdańskiego IPN, specjalista m.in. w dziedzinie dziejów Żydów w
Polsce powojennej. Powiedział on, że przyglądając się trzeciemu
elementowi z hilberowskiej triady – świadkom Zagłady - nie można podejść
do niego inaczej niż tylko przez pryzmat tego, kiedy żyli i jakie to
były czasy.

Często gdy odwołujemy się do większej lub mniejszej liczby świadectw,
opowiadając mniej lub bardziej szczegółowo, co spotkało ofiary, osoby
które pomagały lub czego dopuścili się sprawcy i współwinni Zagłady,
włączamy w to określenie typu „społeczeństwo”. Nie ukrywam, że dla mnie
te szczególne przypadki, które opisujemy, w żadnym wypadku nie mogą
stanowić egzemplifikacji zachowań społeczeństwa, ponieważ nie wiemy,
jakiej części społeczności pod okupacją dotyczą te czy inne zachowania;
te pozytywne, które afirmujemy, jak np. pomoc, czy te z przeciwnego
bieguna, które dotyczą podłe, szubrawe, czy wręcz przestępcze i
zbrodnicze

- wyjaśniał prof. Berendt.

Po nim głos zabrał prof. Jan Tomasz Gross, który wyjaśniał, że według
niego termin użyty przez Hilberga – „bystanders” – przetłumaczony na
polski jako "świadkowie", jest zbyt ogólny i nie zawiera wyjaśnienia, że
wśród świadków Holokaustu mogli być ci, którzy pomagali przetrwać Żydom
oraz ci, którzy zachowali bierną postawę.

Przemoc w obrębie tradycji judeo-chrześcijańskiej obliguje ludzi,
którzy są świadkami tejże przemocy, do zaangażowania, a konkretnie do
tego, aby się jej przeciwstawić. Co oczywiście nie oznacza, że wszyscy
reagują zgodnie z tą normą. Tym niemniej każdy człowiek widzący przemoc
podlega takiemu zobowiązaniu i po to, aby się nie angażować, musi podjąć
stosowną decyzję. Tak więc bycie niezaangażowanym podczas
Zagłady jest postawą, z której trzeba się tłumaczyć, odpowiadając na
pytanie, choćby we własnym sumieniu – dlaczego tak zrobiłeś?
Nicnierobienie w obliczu Zagłady, też jest działaniem.

Jak więc według Grossa powinien nazywać się trzeci człon w triadzie
Hilberga? Na podstawie lektury brytyjskiej historyk Mary Fulbrook uznał
on, że to „ułatwiacze” i „beneficjenci”, czyli ci, którzy bierną postawą
nie przeszkadzali Niemcom w ich rozprawie z Żydami i ci, którzy
czerpali z tego korzyści materialne.

Jako trzeci udział w dyskusji wziął prof. Paweł Machcewicz, dyrektor powstającego Muzeum Drugiej Wojny Światowej.

Jego zdaniem triada Hilberga nie straciła na aktualności. Podkreślił,
że granice pomiędzy sprawcami, ofiarami i świadkami mogą być nieostre i
można było przechodzić z jednej grupy do innej.

Np. mordercy Żydów z Jedwabnego pochodzili z rodzin represjonowanych
przez Sowietów, a potem angażowali się w konspirację antyniemiecką i z
tego powodu byli represjonowani przez Niemców.

Prof. Machcewicz dodał, że jeśli uznamy, że „świadkowie” to
„ułatwiacze” i „beneficjenci” i że oni opisują najszerszą grupę Polaków,
to umkną uwadze miliony ludzi, którzy nie ułatwiali w przeprowadzania
Holokaustu i nie korzystali z niego.

Prof. Berendt odniósł się do słów prof. Grossa, który w swojej wypowiedzi dywagował na temat słowa „bystanders”.

W warunkach okupacji niemieckiej 30 milionów osób, poza kilkuset
tysiącami nie przyjęło postawy „nicnierobienia”. 30 milionów nie-Żydów
walczyło o przetrwanie – materialne i fizyczne. Z tego około 3 miliony
„Aryjczyków” (takiego podziału dokonali Niemcy – na Żydów i ludność
aryjską – przyp. red.) zginęło, a liczba zamordowanych na Kresach
wschodnich nie jest znana. Sytuacja Polski tym różni się od
Vichy, od Danii, Bułgarii, Rumunii, czy nawet obszaru okupowanej
Ukrainy, gdzie mamy do czynienia z instytucjami współpracującymi z
okupantem niemieckim, że oficjalne stanowisko agend państwa polskiego – w
podziemiu i na uchodźstwie - wobec niemieckiej polityki względem Żydów
jest jednoznaczne. Nie ma tu miejsca na akceptację niemieckich poczynań.

- tłumaczył prof. Berendt.

Później przyszedł czas na dyskusję z publicznością i na zadawanie
przez nią pytań. Jeden z gości powiedział, że Polskie Państwo Podziemne
można nazwać wszystkimi możliwymi pojęciami, ale nie „ułatwiaczami” – w
sensie tych osób i instytucji, które ułatwiały Niemcom dokonanie
Holokaustu.

Na to prof. Gross, już pod koniec panelu, odpowiedział:

Jeśli chodzi o Polskie Państwo Podziemne, to ta sprawa jest bardziej
skomplikowana. Jak pan powiedział, że wszystkimi ich można nazwać
terminami, tylko nie terminem "ułatwiacze", to ja bym powiedział, że
drugim terminem, jakim nie można ich nazwać, to – „przeszkadzacze”. W Zagładzie państwo podziemne to tak za bardzo nie przeszkadzało. Szczerze mówiąc, ono się tym nie interesowało.

Teza Jana Tomasza Grossa z pewnością zostanie podchwycona przez
naszych zachodnich sąsiadów, którzy niedawno nakręcili film "Nasze
matki, nasi ojcowie" z antypolskimi wątkami, właśnie w kontekście
zachowania się żołnierzy podziemia wobec Żydów.

CZYTAJ
WIĘCEJ: Ruszy kolejna lawina antypolonizmu. Prawa do dystrybucji
niemieckiego serialu "Nasze matki, nasi ojcowie" kupili właśnie
Amerykanie

Jan Karski, Witold Pilecki i wielu innych słynnych żołnierzy
Polskiego Państwa Podziemnego działających na rzecz ratowania swoich
żydowskich współobywateli przewracają się w grobach...

Sławomir Sieradzki

Jan Tomasz Gross (ur. 1 sierpnia 1947 w Warszawie) - wyemigrował z Polski po studenckich protestach w marcu'68, w których brał udział.

Urodził się w rodzinie intelektualistów i dorastał w lewicowym środowisku. Matka Grossa, Hanna Szumańska, była łączniczką Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej i pomagała ukrywać przed Niemcami jego ojca, Zygmunta - Polaka żydowskiego pochodzenia, członka Polskiej Partii Socjalistycznej. Po wojnie pobrali się.

Jan Tomasz Gross studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po zaangażowaniu się w protesty studenckie w marcu 1968 aresztowano go na pięć miesięcy. Następnie wyjechał z rodzicami do Stanów Zjednoczonych. W 1975 roku obronił doktorat z socjologii na Uniwersytecie Yale, gdzie przez wiele lat był wykładowcą. Nauczał także w New York University, Uniwersytecie Paryskim, Wiedeńskim, Berkeley, Cornell, Harvardzie, Stanfordzie, Columbia University. Obecnie jest profesorem na wydziale historii Uniwersytetu w Princeton.

Jeszcze do końca lat 90. nie wywoływał kontrowersji w środowiskach polskich historyków. W 1996 Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odznaczył Grossa Krzyżem Kawalerskim. Był ceniony jako badacz losów Polaków w czasie okupacji. W swoich publikacjach opisywał też przypadki, gdy donosicielami na polskich niepodległościowców byli sympatyzujący z komunistami Żydzi.

Szanowna Pani Marylo,

Zaproszenie przez IPN Tomasza Grossa było skandalem.
W III Rzeczypospolitej Polacy nie rządzą,
Rządzą ludzie pokroju Adam Michnika,ze stajni Adama Michnika, który zawsze gloryfikował bandycki system komunistyczny. Gloryfikuje nadal Jaruzelskiego,

Tomasz Gros, to przyjaciel od najmłodszych lat Adama Michnika



 Irena Grudzińska, Jan Lityński (Jakub Leman), Adam Michnik (Aaron Szechter). Siedzą z przodu: Jan Tomasz Gross w objęciach Aleksandra Smolara. Z tyłu: Jan Kofman, Barbara Skowrońska.


Ukłony moje najniższe

o Kossak-Szczuckiej ani słowa, za to kolejny laur dla strasznego dziadunia

Bartoszewski wyróżniony najwyższym odznaczeniem Muzeum Holokaustu

Z okazji 20. rocznicy powstania waszyngtońskiego Muzeum
Holokaustu (United States Holocaust Memorial Museum) Władysław
Bartoszewski zostanie uhonorowany w niedzielę nagrodą Elie Wiesela,
najwyższym wyróżnieniem przyznawanym przez to muzeum.

Organizatorzy informują, że Bartoszewski zostanie wyróżniony w
imieniu tych wszystkich, którzy ratowali Żydów podczas Holokaustu, a
także za swą przywódczą rolę w stosunkach polsko-żydowskich.

Jak podała polska ambasada w Waszyngtonie, Bartoszewski z powodów
zdrowotnych nie będzie mógł uczestniczyć w uroczystości, która odbędzie
się w pierwszym dniu obchodów 20-lecia Muzeum, ale nagrał specjalną
wiadomość dla uczestników.

Bartoszewski, dwukrotny minister spraw zagranicznych, obecnie
sekretarz stanu w kancelarii premiera, był aktywnym członkiem Polskiego
Państwa Podziemnego, żołnierzem Armii Krajowej, a także członkiem
Żegoty, organizacji przy Delegaturze Rządu RP na Kraj, która zajmowała
się systematyczną pomocą Żydom.

Nagrodę Elie Wiesela odbierze też w imieniu weteranów II wojny
światowej Susan Eisenhower, wnuczka generała Dwighta Eisenhowera,
naczelnego dowódcy Alianckich Ekspedycyjnych Sił Zbrojnych w latach
1943-45, późniejszego prezydenta USA.

Nagroda imienia Elie Wiesela to najwyższe odznaczenie amerykańskiego
Holocaust Memorial Museum. Nosi imię odznaczonego Pokojową Nagrodą Nobla
w 1986 roku amerykańskiego pisarza, dziennikarza, filozofa i działacza
politycznego pochodzenia węgiersko-żydowskiego, który swe życie
poświęcił badaniu i upamiętnieniu Holokaustu; to on był inicjatorem
budowy muzeum.

Muzeum oczekuje, że w dwudniowych obchodach wezmą udział tysiące
osób, przyjaciele muzeum, weterani II wojny światowej, ocalali z
Holokaustu, w tym Wiesel, a także osoby uznane przez żydowski Instytut
Pamięci Yad Vashem za Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. W
poniedziałek przemówienie wygłosi były amerykański prezydent Bill
Clinton, który 20 lat temu dokonał otwarcia waszyngtońskiego muzeum.

Na obchody przybędzie też minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski, który weźmie udział w jednym z paneli.

Szanowna Pani Marylo,

Biorą przykład z Bula Komorowskiego herbu Dziadzia z Ruskich Bud, który tylko odznacza swoich.

Świat się śmieje

Ukłony moje najniższe

o Kossak-Szczuckiej nadal ani słowa, ale dobra wiadomość o rotmistrzu Pileckim.

Anglicy nakręcą 5 odcinkowy serial o rotmistrzu Pileckim

History UK orders “Heroes of War” from Sky Vision

Cable network History UK has commissioned the World War II doc-series Heroes of War (pictured) from Sky Vision.

The five x 60-minutes series will focus on unsung heroes from wartime Poland such as Witold Pilecki, a man who intentionally got arrested and sent to the Auschwitz concentration camp in order to witness the atrocities there, and exiled Polish commandos who trained in Britain and returned to fight in their homeland.

Episodes will feature a mix of interviews with experts and eyewitnesses, re-enactments and archival footage. “Heroes of War will take us back to a time when ordinary people became extraordinary heroes, freedom fighters, spies and code-breakers, often in deadly battles with Nazi forces,” Sky Vision head of programming Danny Tipping said in a statement.

The series will premiere this year on H2 in the UK and on History in select European countries. It will be distributed by Sky Vision.

Read more: http://realscreen.com/2013/04/25/history-uk-orders-heroes-of-war-from-sk...

Szanowna Pani Marylo,

Dobre i to. Ale ja znam niechęć Anglików do Polaków i Polski.

Pamiętam, że na swoja pierwszą defiladę zwycięstwa zaprosili komunistów z Żymirskim zamiast Polaków walczących w bitwie o Anglie, czy u boku Aliantów.
Linie Curzona zafołszował polski Żyd Lewis Bernstein Namierowski, pracujący w Foreign Office

W czasie kongresu w Wersalu, angielski premier,David Lloyd George, 1. hrabia Lloyd George of Dwyfor powiedział:
Polsce dać Śląsk to tak samo jak małpie zegarek.

To dzięki Anglii nie otrzymaliśmy Gdańska.

Ukłony moje najniższe

myśląc sobie cichutko,czy warto było przelewać za nich Polska Krew w obronie wyspy...?
i zaraz karciłam się za takie myśli....Dzisiaj już nie.....nigdy nie docenili naszego trudu,a to
powiedzenie o Śląsku,przeszło do historii...bardzo niechlubnie...
było jeszcze dużo więcej smutnych prawd,ale dzisiaj już nikt ich nie pamięta,a szkoda...
serdecznie pozdrawiamy...

Szanowna Pani Zofio,

Podobnie jest z USA, gdzie Obama głosi o polskich obozach

Ukłony

była jakaś "przepowiednia " o czarnym lokatorze Białego Domu,oby się nie sprawdziła...obecny lokator Białego Domu serce ma czerwone, jak ruski sztandar...
dziękujemy za piękne tuliPany
serdeczności z" Budrysowa."..:)

Szanowna Pani Zofio,

Moim zdaniem, Stany Zjednoczone rozpadną się tak jak Związek Radziecki

Ukłony wiosenne, choć u mnie deszcz nadal siąpi

i usmiecham się...:)
garść słonecznych promyków dla Pana ,dla Żony i Poznania,promyków specjalnie dla państwa zachowanych :)
nocne serdeczności....:)

Szanowna Pani Zofio,

Pięknie dziękujęmy.

Życzymy Pani i Wszystkim Budrysom, pogodnych dni majowych, Święta Flagi i 3 Maja.

Ukłony



Można powiększyć

i Poznańskiej Ziemi :)

Szanowna Pani Zofio, Bydrysowo

Najlepsze życzenia dla Państwa


Ukłony

sobotnie serdeczności...:)

Zofia Kossak

ZOFIA KOSSAK – UTWORY
1922 – POŻOGA
1924 – BEATUM SCELUS
1926 – KŁOPOTY KACPERKA GÓRECKIEGO SKRZATA
1926 – Z MIŁOŚCI
1927 – WIELCY I MALI
1928 – ZŁOTA WOLNOŚĆ
1929 – SZALENCY BOŻY
1930 – LEGNICKIE POLE
1931 – DZIEŃ DZISIEJSZY
1931 – KU SWOIM
1931 – TOPSY I LUPUS
1932 – NIEZNANY KRAJ
1933 – PĄTNICZYM SZLAKIEM
1933 – Z DZIEJÓW SLĄSKA
1934 – S.O.S.
1934 – SZUKAJCIE PRZYJACIÓŁ
1936 – KRZYŻOWCY
1936 – BURSZTYNY
1936 – PUSZKASZ URBANO
1937 – KRÓL TRĘDOWATY
1937 – BEZ ORĘŻA
1937 – SKARB ŚLĄSKI
1938 – GRÓD NAD JEZIOREM
1938 – LASKA JAKUBOWA
1939 – TREMBOWLA
1939 – WARNA
1940 – 1944
KONSPIRACYJNE BROSZURY, ARTYKUŁY I ULOTKI, M.IN.:
NISZCZYCIELE, PRAWDZIWE OBLICZE PIUSA XII, NIEULECZALNI,
JESTEŚ KATOLIKIEM… JAKIM?..., W PIEKLE, POD DYKTANDEM
BERLINA, PROTEST!, DZISIEJSZE OBLICZE WSI – REPORTAŻ
Z PODRÓŻY, „…BYŁEM GŁODNY…”, SPRAWIEDLIWIE

1946 – Z OTCHŁANI
1948 – GOŚĆ OCZEKIWANY
1948 – SUKNIA DEJANIRY
1948 – DAS ANTLITZ DER MUTTER
1951 – PRZYMIERZE
1952 – KIELICH KRWI
1953 – BŁOGOSŁAWIONA WINA
1955 – ROK POLSKI
1956 – DZIEDZICTWO CZ. I
1960 – TROJA PÓŁNOCY
1962 – POD LIPĄ
1963 – OGNISTY WÓZ
1963 – PROMETEUSZ I GARNCARZ
1964 – DZIEDZICTWO CZ. II
1967 – DZIEDZICTWO CZ. III

Szanowna Pani Marylo,

Pięknie dziękuję.

Ukłony moje najniższe

Na niedzielę do oglądania




Eryks,

ZNALEZIONE W SIECI

Szanowna Pani Marylo,

Pięknie dziękuję za drzewo genealogiczne Rodu Kossaków. Ja sięgnąłem dalej, bo pisałem o prababce Pani Zofii, Anieli Kurnatowskiej.

Ukłony moje najniższe

Dziękuję za ten krótki esej o pięknej postaci.
Pozdrawiam

Szanowny Panie Almanzorze,

Pięknie dziękuje. Miło mi, ze Pan wraca do Blogmedia. Czytałem ostatnio Pana esej rodzinny.
Co za czasy co za dzieje z Wielkopolską w tle.

Ukłony

Piszę książkę z Wielkopolską w tle. Nie staje mi czasu na blogowanie...
Pozdrawiam

Policja bada, czy ONR nawołuje do nienawiści. Zawiadomienie do prokuratury złożył pełnomocnik prezydenta Częstochowy

Opublikowana na stronie internetowej ONR 12-punktowa deklaracja
ideowa pt. "Polska Jutra" uznaje naród za "najwyższą wartość ziemską". poinformował we wtorek rzecznik Prokuratury Okręgowej w Częstochowie Tomasz Ozimek.

Dodał,
że zawiadomienie w tej sprawie wpłynęło do prokuratury od pełnomocnika
prezydenta Częstochowy do spraw równych szans. Dołączono do niego
również interpelację jednej z częstochowskich radnych w tej
samej sprawie.

Zawiadomienie dotyczy
podejrzenia popełnienia przestępstwa polegającego na nawoływaniu do
nienawiści na tle różnic narodowościowych w deklaracji ideowej
stowarzyszenia Obóz Narodowo-Radykalny z siedzibą w Częstochowie

— powiedział PAP prok. Ozimek.

Opublikowana
na stronie internetowej Obozu Narodowo-Radykalnego 12-punktowa
deklaracja ideowa pt. „Polska Jutra” uznaje naród za „najwyższą
wartość ziemską”.

Naród, rozumiany jako
trwała, organiczna wspólnota kulturowa pokoleń przeszłych, obecnych i
przyszłych, stanowi dla nas najwyższą wartość doczesną. Członkiem Narodu
polskiego jest każdy, kto poczuwa się do bycia Polakiem, odczuwa
przywiązanie do polskiej tradycji i historii oraz jest uznawany przez
wspólnotę narodową za rodaka. Potępiając rasizm biologiczny, postulujemy
zachowanie stanu homogeniczności etnicznej, który sprzyja utrzymaniu
pokoju społecznego i stabilności państwa

— głosi deklaracja ideowa ONR.

Obóz
Narodowo-Radykalny opisuje się na swojej stronie jako „ruch społeczny,
skupiający młodych Polaków, którym bliskie są takie wartości jak Bóg,
Honor, Ojczyzna, Rodzina, Tradycja i Przyjaźń”.

Przed wojną uchodziła za „antysemitkę”, w trakcie wojny - ratowała Żydów. Niezwykły list Zofii Kossak do prezydenta Raczkiewicza

O Zofii Kossak oni mówić
nie chcą, my mówimy za mało. A przecież to ona, nie Irena Sendlerowa,
była założycielką Żegoty, wielkim orędownikiem pomagania Żydom w czasie
niemieckiej okupacji. Dwumiesięcznik ARCANA właśnie opublikował interesujący list pisarki do prezydenta Władysława Raczkiewicza.

Osamotnienie Żydów

Angażując
się w Państwo Podziemne, już od samego początku zwracała uwagę
na niedolę Żydów. Robiła to tak naturalnie, że brakowało jej
ostrożności, że narażała się na dekonspirację i śmierć, gdy zdarzało jej
się przy ludziach wspominać, że opiekuje się dziećmi żydowskimi.
W sierpniu 1942 roku napisała słynny „Protest”, surowo oceniający
stosunek świata do tragedii Żydów:

Nie zabierają
głosu Anglia ani Ameryka, milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo,
tak dawniej przeczulone na każdą krzywdę swoich. Milczą i Polacy.
Polscy polityczni przyjaciele Żydów ograniczają się do notatek
dziennikarskich, polscy przeciwnicy Żydów objawiają brak zainteresowania
dla sprawy im obcej. Ginący Żydzi otoczeni są przez samych umywających
ręce Piłatów.

Wzywała do zaangażowania, a sama,
miesiąc później, założyła Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom im. Konrada
Żegoty. Budziła sumienie swoimi tekstami, swoją pracą i osobistym
przykładem. Naprawdę nie bała się cierpienia, jakie mogło ją spotkać
- i spotkało.

Jeśli Bóg zechce, abym została aresztowana, żaden pseudonim ani ukrycie mi nie pomogą

—
mówiła Janowi Karskiemu, tłumacząc swoją nieostrożność. Gdy ukradziono
jej na ulicy lub w tramwaju podziemne pisma, jeden z królów warszawskich
złodziei kazał obić sprawcy twarz, a ulotki oddać pisarce. Kossak
trafiła jednak na Szucha, gdy 25 września 1943 roku aresztowano
ją podczas pracy konspiracyjnej. Po torturach, gdy wybito jej zęby,
pisała do bliskich:

Zęby moje, zawsze liche, spotkał najbardziej honorowy koniec.

Wstrząsający list

Autorki
Arcanowego opracowania listu Zofii Kossak do prezydenta Raczkiewicza,
tak opisują jej późniejszy pobyt w obozie koncentracyjnych Auschwitz:

Pilnowała
nieskanalizowanego bloku, gdzie były chore więźniarki; nie trzeba
wielkiej wyobraźni, by zrozumieć z czym pisarka spotykała się w nocy.
(…) Pisarka w nocy po kryjomu gotowała z własnych produktów zupę
ziemniaczaną i dokarmiała wygłodzone winiarki.

—
piszą panie profesor Krystyna Heska-Kwaniewicz i Lucyna Sadzikowska,
obie literaturoznawczynie, związane z Uniwersytetem Śląskim. Według nich
list Zofii Kossak został napisany by oswoić i zneutralizować osobistą
traumę oraz by wyrazić to, czego wielu byłych więźniów nie potrafiło
wyrazić z braku warsztatu pisarskiego. Opisuje potworności obozu,
„przedstawia swoisty literacki rejestr cierpień wcześniej nieznanych”.

Kossak
napisała ten list, by jeszcze mocniej zaapelować o interwencję,
o uratowanie więźniów, o uczynienie tego jeszcze większym priorytetem.
Ale pismo chyba przede wszystkim miało być świadectwem niemieckiego
okrucieństwa i niezwykłej ofiarności więźniarek:

[Niemcy]
Wybierają zarówno stare schorowane kobiety, jak młode dziewczyny
o zdrowych, pięknych ciałach. Ponieważ selekcja trwa parę dni, skazane
nie idą wprost do komory, lecz zostają czasowo zamknięte w sławnym bloku
25, „bloku śmierci”. Tam nagie i zrozpaczone oczekują swego losu. Nie
dostają już jeść ani pić. Po co? Przez okratowane okna – straszne wycie
rozpaczy, jęk błagalny: wody, wody, na miłosierdzie Boże – wody. Jeli
wierzycie w Chrystusa – dajcie wody. Ale za podanie wody, za zbliżenie się do okna grozi śmierć.
Pomimo to były Polki, które nie wahały się w nocy podawać wodę lub
śnieg skazanym. To bohaterstwo służyło jednak raczej do stwierdzenia
przed sobą samym, że się jest człowiekiem, gdy dla tysiąca skazanych cóż
znaczyło owe kilka wiader wody. Rozpaczliwe w lecie wycie, wycie
konających zwierząt nie ustawało przez parę dni i nocy. Rozdzierało
serca. Aż nagle zalega cisza. Zajeżdżały ciężarówki i oprawcy wchodzili
do bloku śmierci. Chwytali kolejno każdą kobietę za ręce i nogi,
rozkołysali i z rozmachem rzucali na ciężarówkę. Czaszka stukała głucho
o podłogę lub boki wozu. Wypełnione auto ruszało odwożąc do komory swój
straszny ładunek.

Cały list jest wstrząsający
i zawierający dziesiątki ponurych przykładów kobiecej niedoli.
Publikacja tego tekstu, ponowne przypomnienie roli Zofii Kossak
w zabieganie o ratunek dla wszystkich ofiar niemieckich, jest bardzo
ważne, bo… Założycielka „Żegoty” jest od lat konsekwentnie pomijana
w publikacjach. Psuje stereotyp ciemnego Polaka, nienawidzącego Żydów.
Pisarka potrafiła przed wojną krytykować mniejszość żydowską w Polsce,
a w podczas wojny stała się herosem ratowania Żydów. Była pisarką,
tradycjonalistką, gorliwą katoliczką, a także obrończynią kobiet -
co widać z powyższego listu.

Zofia Kossak nie mieści się
w szufladkach lewicowych wyobrażeń - zbyt bohaterska, zbyt twarda, zbyt
miłosierna i ofiarna. Udowodniła, że nie trzeba mieć na ustach
lewicowych frazesów, by prawdziwie pomagać człowiekowi w potrzebie.

CZYTAJ TAKŻE:

Zofia Kossak: „Jak długo jeszcze czekać trzeba na zwycięstwo? Wiadome to Bogu jednemu. Może krótko, może długo. Wytrzymamy!”

„Niemcy
rzeczywiście słabo są poinformowani o rzeczywistym stanie moralnym
naszego wojska, naszego żołnierza”. Opowieść o Wrześniu - po męsku,
twardo, z rozmachem