Rosja uważa za cynizm dyskusję w PE na temat „Małe narody pod uciskiem totalitaryzmu

Europejski
Trybunał ds. Praw Człowieka przyznał, że prawa obrońców Brązowego
Żołnierza zostały naruszone oraz zobowiązał estońskie władze do
wypłacenia łącznie 50 tys. euro poszkodowanym podczas zamieszek w
związku z przeniesieniem pomnika.

Podczas
zamieszek związanych ze zdemontowaniem pomnika Żołnierza Wyzwoliciela w
kwietniu 2007 roku i przeniesieniem go na cmentarz wojskowy, gdzie
pochowano prochy radzieckich onieryz, ponad 160 osób zostało rannych.
Podczas rozruchów zginął obywatel Rosji Dmitrij Ganin, na razie nie
ustalono winnych jego śmierci.

http://polish.ruvr.ru/2013_03_28/Estonia-zostala-zobowiazana-do-wyplacenia-50-tys-euro-obroncom-Brazowego-Zolnierza/

400-lecie
dynastii Romanowych stało się okazją do poszukania w Szczecinie
związków łączących Pomorze Zachodnie z carską dynastią. Szczecin dał
Rosji dwie caryce.

Istotnym jest XVIII w. Po
śmierci Piotra I, który zmarł bez wyznaczenia sukcesora, w Rosji
wybuchła „burza dynastyczna” przeplatana walkami koterii i stronnictw.
Na dworze krzyżowały się sprzeczne ze sobą interesy stronnictw państw
zachodnich i oligarchii rosyjskiej. Decydujący był koniec 1741 r. Na
czele spisku przeciwko regentce Annie (Elżbiecie von
Mecklenburg-Schwerin, córce cara Iwana II) i niemowlęcemu Iwanowi III,
wyznaczonemu na tron Rosji – stanęła córka Piotra Wielkiego – Elżbieta.

Ta sytuacja wywoływała niepokój w Europie, m.in. w Prusach.

Natomiast
suwerenne przez ponad 500 lat państwo książąt z rodu Gryfitów – Pomorze
Zachodnie i jego stolica Szczecin – straciło samodzielność i przeszło
pod jurysdykcję Prus.

I tu pojawia się pierwszy
wspólny w historii element – osoba Fryderyka II Wielkiego, od 1740r.
króla Prus, tym samym i Pomorza Zachodniego.

Na
pamiątki po królu można trafić w salach Muzeum Narodowym w Szczecinie.
Zachował się porcelanowy wazon z podobizną króla z manufaktury Vase
(XVIII w). W zbiorach monet znajduje się złote 1/24 talara z podobizną
Fryderyka II Wielkiego, moneta bita przez Zygmunta Danniesa, dzierżawcę i
kierownika mennicy w Stargardzie Szczecińskim.

Między
pałacykiem muzealnym przy ul. Staromłyńskiej a zamkiem książąt
pomorskich w Szczecinie znajduje się zachowany do dziś okazały budynek,
niewiele zmieniony od XVIII w. Wynajął go w tym czasie od prezydenta
szczecińskiej Izby Handlowej książę Chrystian August von Anhalt-Zerbst.
Zamieszkał tam z żoną Joanną. Na wiosnę 1729 r. rodzi im się córeczka -
Zofia Augusta Fryderyka Elżbieta. Książę niebawem został gubernatorem
Szczecina i komendantem powstającej twierdzy, z rodziną przenosi się do
zamku.

I właśnie ta maleńka Zosia, zwana zdrobniale Figchen, a przez Fryderyka II „małą królewną”, jest tym, co łączy Szczecin z rosyjską dynastią Romanowych. Historia zna ją, bowiem, jako Katarzynę II Wielką, największą monarchinię Europy doby Oświecenia.

Los
księżniczki ze Szczecina przypieczętowały swego rodzaju „manewry”
dynastyczne Fryderyka II, który bał się wpływów dynastii
brunszwicko-lüneburskiej, (nb. mocno skoligaconej z Gryfitami ze
Szczecina) na carskim dworze i tworzenia na nim stronnictw antypruskich.
Dlatego wspierał dążenia córki Piotra I – Elżbiety do objęcia tronu w
Rosji i jednocześnie zadbał, by jej siostrzeniec (syn drugiej córki
Piotra Wielkiego), książę Karol Urlich Holstein-Gottorp, trafił w
odpowiednim czasie do Petersburga. W 1742 r. został przez bezdzietną
Elżbietę wskazany, jako następca rosyjskiego tronu – Piotr III. Tego
samego roku zapała też decyzja o jego ślubie ze szczecińską księżniczką.
Jedną z jej rywalek była Maria Anna, córka polskiego króla Augusta III
Sasa. Zgodę na wyjazd 14 letniej Zofii Augusty do Rosji i poślubienie
przyszłego cara wydał Fryderyk II.

Po okresie
panowania Piotra III i Katarzyny II, ich potomkowie zasiadali na tronie
rosyjskim do 1917r. Niektórzy historycy mówią o dynastii
Holstein-Gottorp-Romanow, mimo, carska rodzina przyjęła nazwisko Romanow
rezygnując z nazwiska rodowego.

Katarzyna II lubiła
Szczecin. Na swoją synową wybrała także szczeciniankę – księżniczkę
Zofię Dorotę von Wirtemberg, znaną jako Maria Fiodorowna i nazywaną
niekiedy matką carów. Jej synowie: Aleksander i Mikołaj I rządzili Rosją
przez pół wieku.

Katarzyna II uważała, że Szczecin, to miasto niezwykłe, skoro wydało dwie caryce. Żartowała, że „król Prus powinien otworzyć w Szczecinie szkołę idealnych żon, po które przyjeżdżać będą całe karawany dyplomatów”.

W
polskiej historii pamięć o Katarzynie II utrwalana jest jednostronnie –
jako despotycznej i frywolnej carycy, która przyczyniła się do
rozbiorów Polski a swego kochanka desygnowała na króla Polaków. Historia
osądza to jednak inaczej. Wyniesienia Stanisława Augusta Poniatowskiego
na polski tron kosztowało wprawdzie Rosję setki tysięcy rubli, ale w
Europie został zachowany pokój.

Pamiątek właściwie po Katarzynie II w Szczecinie nie ma.

Nie
mniej jednak w jednej z sal Muzeum Narodowego pokazano wystrój wnętrza
arystokracji pomorskiej z XVIII w. Można tam znaleźć wypożyczony z
poznańskiego muzeum portret carycy nieznanego autora, pod którym
umieszczono tabliczkę z datą i miejscem urodzenia i tytułami. Znalazł
się też tam wazon Fryderyka II i wykwintne meble epoki oraz sporo
rosyjskiej porcelany - meble i przedmioty, jakie mogłaby mieć w swoich
petersburskich apartamentach Katarzyna II.

Tablica
ufundowana w 160. rocznicę urodzin wybitnej szczecinianki i zaraz po
wojnie zdemontowana z budynku przy ul. Farnej, gdzie się urodziła, i
schowana na muzealnym podwórku. 32 złote medale, jakie przysłała
Szczecinowi, były eksponowane przed wojną w Ratuszu Miejskim –-
bezpowrotnie zaginęły.

Wybitna szczecinianka, jak na razie, nie może doczekać się należnego jej miejsca w historii miasta.

Zofia Bąbczyńska-Jelonek, publicystka polska, Szczecin

http://polish.ruvr.ru/2013_03_28/Katarzyna-II-caryca-ze-Szczecina/

• 
  

  Zofia Bąbczyńska-Jelonek · Follow · Top Commenter
  

  Szerzej na ten temat tutaj: http://sophico21.blogspot.com/2013/03/katarzyna-ii-caryca-ze-szczecina.html.

  
  
• 
  

  Zofia Bąbczyńska-Jelonek · Follow · Top Commenter
  

  W
  2003 r. w Sankt Petersburgu była zaprezentowana m.in. wystawa
  zorganizowana polskimi silami I poświęcona Szczecinowi, miastu Katarzyny
  II. Na niej można było zobaczyć "urodzinową" tablicę o której
  wspominam.