.

Franciszek : - Zanim biskup pobłogosławi lud, proszę byście Wy poprosili Pana o wstawiennictwo za mnie, o błogosławieństwo dla biskupa.

 Papież udzielił błogosławieństwa "Urbi et orbi".

Kard. Jorge Mario Bergoglio SJ, metropolita Buenos Aires, ur. w 1936
r. w Buenos Aires (Argentyna), w 1958 r. wstąpił do Towarzystwa
Jezusowego, studiował nauki humanistyczne w Chile i filozofię w Buenos
Aires, wykładał literaturę i psychologię w jezuickich kolegiach. Po
przyjęciu święceń kapłańskich 13 grudnia 1969 r. był magistrem nowicjatu
i wykładowcą, a w latach 1973-1979 prowincjałem jezuitów w Argentynie. W
1992 r. został mianowany biskupem pomocniczym Buenos Aires (tyt. Auca).
Od 1997 r. był arcybiskupem koadiutorem z prawem następstwa, a w rok
później objął rządy pasterskie w metropolii. Pełnił funkcje Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu
Argentyny oraz wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Argentyny.
Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, w tym w sesji specjalnej poświęconej Kościołowi w Ameryce w listopadzie i grudniu 1997 roku. W lutym 2001 roku Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej , nadając tytuł prezbitera S. Roberto Bellarmino.

W latach 2005-2011 (dwie kadencje po trzy lata) był przewodniczącym
Konferencji Episkopatu Argentyny (Conferencia Episcopal Argentina).

13 marca 2013 roku podczas drugiego dnia konklawe, w piątym głosowaniu został wybrany na nowego papieża.

Obecny papież urodził się 17 grudnia 1936 w Buenos Aires jako jedno z
pięciorga dzieci w rodzinie włoskiego imigranta - pracownika kolei. Z
wykształcenia jest technikiem chemikiem. 11 marca 1958 wstąpił do
Towarzystwa Jezusowego - nowicjat odbywał w Chile, gdzie kształcił się w
zakresie przedmiotów humanistycznych, a następnie w Kolegium św. Józefa
w podstołecznym San Miguel, gdzie uzyskał licencjat z filozofii.
Studiował następnie literaturę i psychologię w Kolegium Maryi
Niepokalanej w Santa Fe i w Kolegium Zbawiciela w Buenos Aires.



13 grudnia 1969 przyjął święcenia kapłańskie, po czym kontynuował
studia w Hiszpanii i tam 22 kwietnia 1973 złożył śluby wieczyste w swym
zakonie. Po powrocie do kraju był m.in. mistrzem nowicjatu, wykładowcą
na wydziale teologicznym w swym dawnym kolegium w San Miguel, a w latach
1973-79 prowincjałem jezuitów w Argentynie. W tym czasie wyjeżdżał
również kilkakrotnie na dłuższe lub krótsze pobyty do Niemiec. W latach
1980-86 był rektorem w San Miguel.



20 maja 1992 Jan Paweł II mianował 55-letniego wówczas jezuitę biskupem
pomocniczym archidiecezji Buenos Aires; sakrę nowy hierarcha przyjął 27
czerwca tegoż roku z rąk ówczesnego arcybiskupa stolicy kard. Antonio
Quarracino. Jego zawołaniem biskupim są słowa "Miserando atque
eligendo". 3 czerwca 1997 Ojciec Święty powołał hierarchę na arcybiskupa
koadiutora z prawem następstwa, a w niecały rok później - 28 lutego
1998 mianował go arcybiskupem metropolitą jego rodzinnego miasta. 30
listopada tegoż roku papież mianował go jednocześnie ordynariuszem dla
wiernych obrządków wschodnich w Argentynie, niemających własnego
biskupa.



Na konsystorzu 21 lutego 2001 papież włączył go w skład Kolegium
Kardynalskiego, przyznając mu jako kościół tytularny w Rzymie świątynię
pw. św. Roberta Bellarmina. Jako biskup i kardynał hierarcha
uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych z Synodami
Biskupów na czele. W latach 2005-11 przez dwie 3-letnie kadencje był
przewodniczącym Argentyńskiej Konferencji Biskupiej.



W dniach 18-19 kwietnia 2005 wziął udział w konklawe, które wybrało
Benedykta XVI, obecnie zaś w wyniku konklawe w dniach 12-13 bm. zastąpił
go na urzędzie biskupa Rzymu. 23 lutego br. ustępujący papież mianował
argentyńskiego hierarchę-jezuitę członkiem Papieskiej Komisji ds.
Ameryki Łacińskiej, działającej w ramach Kongregacji ds. Biskupów.



Franciszek jest pierwszym jezuitą na Tronie Piotrowym, a zarazem
pierwszym papieżem-zakonnikiem od ponad półtora stulecia. Poprzednim
biskupem Rzymu, który wcześniej należał do jakiegoś zakonu, był kameduła
Grzegorz XVI (żył w latach 1765-1846, papieżem był od 1831). Wybrano go
na biskupa Rzymu 2 lutego 1831, po konklawe, które trwało ponad 2
miesiące (poprzedni papież, Pius VIII, zmarł 30 listopada 1830).

  "Miserando atque
eligendo".

Litując się & Wybierając

jest to nawiązanie do powołania  apostoła Mateusza

Mateusz pochodzi od hebrajskiego imienia Mattaj lub Mattanja, co oznacza „dar Jahwe". Mateusz pochodził z Nazaretu w Galilei. Był poborcą ceł i podatków w Kafarnaum, jednym z większych handlowych miasteczek nad jeziorem Genezaret. Żydzi pogardzali celnikami, ponieważ ściągali oni opłaty na rzecz Rzymian. Ich pracę rozumiano jako wysługiwanie się okupantom. Celnicy byli także uważani za żądnych zysku i nieuczciwie czerpiących korzyści z zajmowanego stanowiska. Uważano ich za grzeszników i traktowano jak pogan. Przebywający wśród celników wyznawca judaizmu stawał się nieczysty i musiał poddawać się przepisowym obmyciom.

Mateusz napisał Ewangelię dla wyznawców judaizmu oraz dla chrześcijan, którzy nawrócili się z judaizmu. Myślą przewodnią jego Ewangelii jest: w osobie, życiu, czynach i nauce Jezusa spełniły się wszystkie proroctwa mesjańskie Starego Testamentu, Jezus jest więc Mesjaszem, a założony przez Niego Kościół to prawdziwe królestwo mesjańskie.

Św. Franciszek z Asyżu

Jest on jednym z największych świętych Kościoła Powszechnego. Urzeka
do dziś każdego, kto zetknie się z jego ideami i działalnością.
Wszystko, co czynił było konsekwencją głębokiej przemiany wewnętrznej i zawierzenia
Chrystusowi. Z całą prostotą i szczerością wzorował swe życie na
Ewangelii. Dla mnie śledzenie Franciszkowych gestów, czynów, modlitw, jest
przeżyciem niezwykłym, zadziwiającą przygodą, podczas której pragnie się
za Janem Pawłem II powtórzyć wołanie do świętego: "Ty, który tak
bardzo przybliżyłeś Chrystusa Twojej epoce, pomóż nam przybliżyć
Chrystusa naszej epoce, naszym trudnym i krytycznym czasom".



Św. Franciszek przyszedł na świat w roku 1181 lub 1182.
Jego rodzice — Joanna Pica i Piotr Bernardone mieli sklep sukna i należeli
do zamożniejszych obywateli miasta. Podanie głosi, że matka urodziła syna
w stajni. Na tym miejscu jest obecnie kaplica z freskami z wieku XIII i napis
z wieku XIV: Ta kaplica była stajnią dla wolu i osła, w której narodził
się Franciszek, zwierciadło świata. Franciszek miał nadto młodszego
brata, który zmarł w trzy lata po nim (1229). Dziecko urodziło się słabowite.
Dlatego matka je ochrzciła, nadając mu imię Jan Chrzciciel. Ojciec żartobliwie
nazwał go Franciszkiem, czyli francuzikiem, ze względu na sympatię, jaką
chłopiec darzył kupców francuskich, z którymi ojciec załatwiał
interesy. Według innej wersji przydomek ten miał otrzymać Franciszek ze
względu na matkę, która miała pochodzić z francuskiej prowincji,
Prowansji.


Początkowo Franciszek uczęszczał do szkoły parafialnej. Po jej ukończeniu
jako młodzieniec pomagał ojcu w kupiectwie. Kiedy wybuchła wojna między
Asyżem a Perugią, Franciszek chętnie stanął w obronie rodzinnego miasta
(1202). Miał wtedy ok. 20 lat. Dostał się do niewoli, w której przebył
rok. W więzieniu nabawił się choroby. Dawne bowiem więzienia nie
przypominały w niczym naszych zakładów karnych. Były to więc cuchnące
lochy, gdzie trzymano skazanych w najgorszych warunkach. Po powrocie do domu
Franciszek prowadził nadal interesy handlowe ojca. Tak byłoby może do końca
jego życia, gdyby nie dziwny sen. Ukazała mu się tajemnicza postać, zawołała
go po imieniu i zawiodła do zamku pełnego zbroi wiszącej na ścianach.
Kiedy zapytał, czyj to zamek i czyje są te zbroje, otrzymał odpowiedź:
„To wszystko jest twoje i twoich rycerzy”. Franciszek sen ten wziął za
przestrogę, że jego powołaniem nie jest kupiectwo, ale stan rycerski. Właśnie
wtedy cesarz niemiecki, Fryderyk II, prowadził wojnę z papieżem
(1202–1205) na terenie Włoch południowych. Franciszek najął sobie
giermka, zakupił konia i ruszył w świat. Kiedy ujechał ok. 60 km, w
Spoleto miał znowu sen. Usłyszał głos: „Dokąd podążasz?” Otrzymał
rozkaz powrotu do Asyżu. W drodze zatem sprzedał konia i rycerski strój.
Kiedy wrócił do domu, spotkał się z awanturą, że samowolnie opuścił
dom, że roztrwonił pieniądze na konia, zbroję i na najęcie giermka.
Gdyby jeszcze rzetelną pracą Franciszek naprawił ojcu wyrządzone
szkody!... Ale zaczął zatapiać się w modlitwie i wieść życie
ascetyczne, czego rodzina nie mogła zrozumieć.


Pewnego dnia Franciszek usłyszał głos w kościele: „Franciszku, idź
i napraw mój Kościół”. Znowu był przekonany, że głos Boży nakazuje
mu naprawić kościół św. Damiana, który wówczas faktycznie był w
ruinie. Zostawił więc rodzinę i zaczął pracować przy odbudowie
wspomnianego kościoła. Tego już ojcu było za wiele. Zaprowadził syna
przed biskupa Asyżu, Gruida II (1204–1228), i urzędowo go wydziedziczył.
Było to w marcu albo w kwietniu 1206 roku. Franciszek na to: „Kiedy wyrzekł
się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać
swoim Ojcem”. Pomny na polecenie z nieba, chodził po okolicy i naprawiał
zniszczone wiekiem kościoły. Wolny czas poświęcał także chorym w
miejscowym przytułku–szpitalu. Wiedziony również pragnieniem nawracania
dusz zaginionych, chodził po okolicznych miasteczkach i wsiach, i nawoływał
do pokuty. Trwało to dwa lata (1206–1208). Miał nawet dotrzeć do Rzymu.
Kiedy powrócił do Asyżu, zajął się naprawą kościoła, dziś nie
istniejącego, Św. Piotra della Spina, a potem Matki Bożej Anielskiej, przy
którym też zamieszkał. Kościółek należał wówczas do benedyktynów z
góry Subassio. Ci chętnie odstąpili ruiny Franciszkowi. Obecna wspaniała
bazylika pochodzi z XVI w.


Dnia 24 lutego 1208 roku, w uroczystość św. Macieja, była czytana
Ewangelia o rozesłaniu przez Pana Jezusa 12 Apostołów. Franciszkowi utkwiły
głęboko w pamięci zwłaszcza słowa: „Nie bierzcie na drogę torby ani
dwóch sukien, ani sandałów, ani laski” (Mt 10,5–16). Zdjął więc
swoje odzienie, nałożył na siebie zgrzebny habit, przepasał się sznurem,
wziął kij do ręki i udał się przed kościół Św. Jerzego, by tam
nauczać ludzi. Całe miasto mówiło o Franciszku. Jedni traktowali go jako
dziwaka, może nawet jako pozbawionego zmysłów, gdy inni ujrzeli w nim Świętego.
Zaczęli garnąć się do niego uczniowie. Wśród nich znaleźli się Piotr
Cattani, znany doktor prawa, i Bernard z Quintavalle, zamożny kupiec. W roku
1208 miał już św. Franciszek 12 uczniów. Nadał im wszystkim nazwę „Mężów
Pokutników z Asyżu” oraz „Braci Mniejszych”. Wszyscy obrali sobie za
cel naśladowanie Pana Jezusa w Jego życiu ubogim i głoszenie Ewangelii.
Zaczęli na wzór uczniów Chrystusa obchodzić miasta i wioski, i nawoływać
do pokuty.


Rychło jednak pojawiły się trudności. Miejscowi kapłani zaniepokoili
się „wędrownymi apostołami”, nie mającymi od nikogo upoważnienia do
tak ważnej misji. Słusznie ci ludzie budzili podejrzenie i wywoływali
sprzeciwy. W tej sytuacji św. Franciszek udał się ze swoimi towarzyszami
do Rzymu i stanął przed papieżem Innocentym III. Musiał Święty wywrzeć
na papieżu niezwykłe wrażenie, skoro ten tak ostrożny w zatwierdzaniu
nowych rodzin zakonnych dał Franciszkowi ustne zatwierdzenie jego
zgromadzenia. Był to rok 1209 lub 1210. Co więcej, papież polecił św.
Franciszkowi, aby przyjął święcenia diakonatu, by mógł tym lepiej wypełnić
swoją misję. Jego zaś towarzyszom pozwolił nosić tonsurę, znak przynależności
do stanu duchownego. Według podania papież miał mieć sen proroczy, w którym
widział św. Franciszka i jego uczniów, jak podtrzymywali swoimi ramionami
chylący się do upadku Kościół Boży, który wyobrażała bazylika
papieska na Lateranie.


W drodze powrotnej do Asyżu bracia głosili Chrystusa słowem, a więcej
jeszcze swoim przykładem życia. Kiedy przybyli do rodzinnego miasta
Franciszka, zgłosiła się do Porcjunkuli (do kościółka Matki Bożej
Anielskiej) św. Klara, jedna z najzamożniejszych panienek Asyżu. I ona również
postanowiła poświęcić się na wyłączną służbę Bożą. W nocy z dnia
18 na 19 marca 1211 roku odbyły się we wspomnianym kościółku jej ostrzyżyny
oraz obłóczyny. Dokonał ich Franciszek w otoczeniu braci. Widział on w
Klarze wielki dar Boży. Kiedy bowiem bracia mieli oddawać się posłudze
apostolskiej, Klara z towarzyszkami miała swoją modlitwą i pokutą
przygotować dla nich serca grzeszników. Tak powstał II Zakon Św.
Franciszka, Pań Ubogich, zwanych popularnie klaryskami.


W owych latach Europa katolicka żyła wyprawami krzyżowymi do Ziemi Świętej.
Również i Franciszek zapalił się, aby nawiedzić ziemię Pana Jezusa i by
nawracać mahometan. Niestety, burza zmusiła okręt do powrotu. Kiedy chciał
udać się do Maroka, nie pozwoliła mu znowu choroba (1212).


W roku 1213 hrabia Orlando da Chiusi ofiarował Franciszkowi Górę
Alwernię. Odtąd będzie to ulubione miejsce modłów Franciszka. Tutaj właśnie
otrzymał stygmaty, czyli odbicie ran Pana Jezusa na swoim ciele.


Dzieło św. Franciszka rozpowszechniło się tymczasem na kształt żywiołu.
Można powiedzieć, że całe środkowe Włochy usiane zostały osiedlami
jego synów duchowych. W roku 1215 zwołał Święty do Asyżu pierwszą
kapitułę generalną, na której przedstawił braciom ułożoną przez
siebie regułę. Trzeba też było pomyśleć o sprawie organizacji nowej
rodziny zakonnej. W tym samym roku Franciszek na zaproszenie papieża wziął
udział w soborze powszechnym laterańskim IV (1215). Spotkał się na nim ze
św. Dominikiem. Odtąd złączyła obu Świętych wielka, dozgonna przyjaźń.
W roku 1217 Franciszek zwołał do Asyżu drugą kapitułę generalną. Podjęto
na niej decyzję wysłania braci do Tunisu i do Syrii. Trzecia kapituła, zwołana
w roku 1219, była tak liczna, że od setek namiotów nazwano ją „kapitułą
namiotów”. Na tej kapitule wysłano braci do Niemiec, do Anglii i do
Francji. Sam Franciszek po skończonej kapitule udał się wraz z krzyżowcami
do Egiptu i stanął przed sułtanem Melek–el–Kamelem. Nie nawrócił
wprawdzie sułtana, ale otrzymał od niego glejt, zezwalający Franciszkowi
na swobodne poruszanie się po Ziemi Świętej. Nie zabawił tu wszakże długo.
Skoro bowiem dowiedział, że ma zebrać się kapituła generalna w Asyżu
bez jego wiedzy, aby zmienić jego regułę, natychmiast powrócił. Na tejże
kapitule zrzekł się przełożeństwa i na swojego następcę wyznaczył
Piotra z Katanii. Sam zaś udał się do Rzymu, by uzyskać zatwierdzenie
swojej reguły. W tym czasie w Maroku poniosło śmierć męczeńską z rąk
mahometan 5 braci–misjonarzy. Pierwsze to męczeńskie kwiaty zakonu
(1220). Ciała ich przewieziono do Portugalii. W manifestacji uczestniczył młody
kapłan z zakonu kanoników regularnych. Był nim św. Antoni, który
niebawem wstąpił do Franciszkanów. Po śmierci brata Piotra z Katanii
Franciszek mianował przełożonym generalnym I Zakonu brata Eliasza
(1221–1227). Sam zaś wolny czas poświęcał sprawom organizacyjnym zakonu
i modlitwie. Na kapitułę generalną w roku 1221 przybyło już ok. 5000
braci. W roku 1223 papież Honoriusz III zatwierdził regułę św.
Franciszka.


Św. Franciszek chciał jednak, aby z dobrodziejstw życia zakonnego mogli
korzystać dla swojej duszy także ludzie żyjący w świecie. Założył więc
w roku 1221 III Zakon dla ludzi świeckich, żyjących w rodzinach, praktykujących
śluby zakonne w ramach swojego stanu.


W roku 1223 w czasie jednej ze swoich misyjnych wędrówek znalazł się
św. Franciszek w miasteczku Greccio. Właśnie przypadały święta Bożego
Narodzenia. Franciszek wpadł na pomysł pierwszego w historii Kościoła
zainscenizowanego żłóbka i kolędnicy. Do stajenki, w której pewien
gospodarz miał osiołka i wołu, zaniósł niemowlę gospodarza i położył
je w żłobie. Odczytał braciom tekst z Ewangelii o narodzeniu Pana
Jezusa, wśród łez wygłosił homilię o tej tajemnicy, a na zakończenie
odśpiewano hymn kościelny na Boże Narodzenie. Tak to powstały „żłóbki”
i „jasełka”.



Zbyt surowy jednak tryb życia musiał odbić się na zdrowiu św.
Franciszka. W ostatnich dwóch latach zaczęły go dręczyć coraz dotkliwiej
cierpienia fizyczne. W lecie 1224 roku udał się na Górę Alwernię, gdzie
spędził 40–dniowy post ku czci św. Michała Archanioła. Zwyczaj ten
zachowywał od wielu lat i zalecał go swoim duchowym synom. I właśnie
podczas tego postu dnia 14 września, w uroczystość Podwyższenia Krzyża
świętego, ukazał mu się Chrystus w postaci serafina na krzyżu i odbił
na ciele Franciszka swoje najświętsze rany. Jest to pierwszy wypadek w
dziejach Kościoła stwierdzonych historycznie stygmatów. Św. Franciszek
otrzymał je na dłoniach i na stopach z wyraźnymi śladami po gwoździach.
Krwawiły one i zadawały Świętemu wielki ból. On wszakże czuł się
bardzo zawstydzony wskutek tego niezwykłego wyróżnienia. Kościół
potwierdził urzędowo ten wypadek przez wyznaczenie święta Stygmatów św.
Franciszka na 17 września.


Po otrzymaniu stygmatów Franciszek czuł się tak osłabiony, że musiał
zaprzestać swoich pieszych wędrówek apostolskich. Nadto na skutek prawie
stałego płaczu oślepł prawie zupełnie. Dlatego utrzymywał kontakt ze
współbraćmi jedynie przez dyktowane listy. W tym też czasie podyktował
swój czołowy utwór poetycki Pieśń o bracie słońcu (1225). Kiedy
stan Świętego był już beznadziejny, dał się wreszcie nakłonić do
skorzystania z rad oraz życzeń największego dobroczyńcy zakonu, kardynała
Hugolino, i brata Eliasza, by posłuchał papieża i zaczął się leczyć w
jego letniej rezydencji w Rieti. Jednak było już za późno. Pragnąc zakończyć
życie na ręku braci, udał się w drogę ostatnią do Asyżu. Zanim św.
Klara przygotowała mu odpowiednie miejsce w altanie ogrodu sióstr przy kościele
św. Damiana, zatrzymał Franciszka u siebie biskup Asyżu. Święty jednak błagał,
by go przeniesiono do Porcjunkuli. Spełniono jego życzenie, gdzie też 4 października
1226 roku oddał Bogu ducha ze słowami Psalmu 141 na ustach w wieku zaledwie
45 lat. Była sobota, dzień Matki Bożej. Pogrzeb odbył się następnego
dnia. Bracia ułożyli ciało Świętego tak, jakby był rozpięty na krzyżu,
co na zebranym tłumie uczyniło ogromne wrażenie. Ciało z Porcjunkuli
przeniesiono do kościoła Św. Jerzego w uroczystej procesji (3 km). Po
czterech latach przeniesiono je w niemniej uroczystej procesji do wystawionej
ku jego czci wspaniałej bazyliki. W roku 1228 — a więc w dwa lata po jego
śmierci — papież Grzegorz IX, były kardynał Hugolin, dokonał
uroczystej kanonizacji Franciszka w Asyżu, dokąd osobiście przybył. W
roku 1442 i w roku 1476 relikwie św. Franciszka dla bezpieczeństwa
zamurowano, a z biegiem lat o nich zapomniano. Odkryto je dopiero 12 grudnia
w roku 1818. W roku 1981 cały świat katolicki obchodził 800–lecie
urodzin św. Franciszka (1181–1981).


W r. 1980 Ojciec święty Jan Paweł II ogłosił św. Franciszka patronem
ekologii (ochrony przyrody) ze względu na to, że Święty bardzo kochał
przyrodę.


Oprac. na podst.: Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy
dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1998

http://www.wieniawska.franciszkanie.pl/franciszek.html

Mam nadzieję, że będzie szanował Polaków tak, jak jego poprzednik:)

Cardinal Jorge Mario Bergoglio, Argentina, is the new Pope!
He chose the name Francis.

Tony Gentile/Reuters

Papież Franciszek: Rozpoczynamy wspólną drogę

40 minut na FB i ponad 26 tys. polubień!

Franciszek

Nasz
Papież. Chcemy go słuchać i wspierać. Bądźmy na bieżąco z jego
homiliami, przemówieniami i tym co robi. Nie interesujmy się losami
następcy św. Piotra tylko gdy go zabraknie albo gdy jest wybierany.
Bądźmy blisko niego na co dzień.

Strona: Osób, które to lubią: 26.806

Polska strona nowego papieża Franciszka na Facebooku błyskawicznie zdobywa popularność. W ciągu zaledwie godziny od jej założenia polubiło ją ponad 47 tys. osób.

Opis strony brzmi: "Nasz Papież. Chcemy go słuchać i wspierać. Bądźmy
na bieżąco z jego homiliami, przemówieniami i tym co robi. Nie
interesujmy się losami następcy św. Piotra tylko gdy go zabraknie albo
gdy jest wybierany. Bądźmy blisko niego na co dzień".

 

Oprócz strony nazwanej "Franciszek" istnieje już kilka podobnych stron,
które do ok. 22.00 zgromadziły ponad 5 tys. fanów papieża Bergoglio, a
więc łącznie liczba osób wspierających w sieci nowego Biskupa Rzymu
zbliża się do 50 tys.

No i przepowiednia Sw. Malachiasza się spełniła co do joty - mamy ostatniego papieża, i to takiego, jakiego dotąd nie było, i do tego jest nim, jak to przepowiedziano – „Czarny" - bo przecież Generał Zakonu Jezuitów jest dla wtajemniczonych „Czarnym Papieżem".

Naprawdę źle musi się dziać w Kościele, skoro kościelna „bezpieka” zdecydowała się tym razem na ręczne sterowanie, już bez jakichkolwiek pośredników.

U schyłku wielkich instytucji władza formalna zwykle przechodzi do tych, którzy faktycznie i tak nimi sterowali, ale dyskretnie, „z tylnego siedzenia”, ale teraz nie mogą się już dłużej ukrywać, bo już nadszedł czas na „wszystkie ręce na pokład”.

Tak było u Ruskich – Andropow (i jego protegowany – Gorbaczow), a także i u nas – Kiszczak + Jaruzelski. Tak zapewne będzie teraz w Kościele.

Szanowni Państwo,

Oby był godnym następcą Papieża Polaka, Jana Pawła II, który wyniósł Go do godności Kardynała.

Módlmy się

proszę nam tu nie siać propagandy rodem z Tygodnika Powszechnego i portali oszołomów.

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/bergoglio-to-petrus-romanus-ostatni-na-t...

http://www.fronda.pl/a/przepowiednia-malachiasza-to-falsyfikat-katolik-n...

niech Mu Bóg błogosławi

Franciszek urodził się 7 kwietnia 1506 r. na zamku Xavier w kraju Basków
(Hiszpania). Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii,
prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W 1525 r. Franciszek podjął studia
teologiczne w Paryżu. Po uzyskaniu stopnia magistra przez jakiś czas
wykładał w College Domans-Beauvais, gdzie zapoznał się z bł. Piotrem
Favre (1526), zaś w kilka lat potem (1529) ze św. Ignacym Loyolą.
Niebawem zamieszkali w jednej celi. Mieli więc dosyć okazji, by się
poznać, by przedstawić swoje zamiary i ideały. Równocześnie Franciszek
rozpoczął na Sorbonie studia teologiczne z zamiarem poświęcenia się na
służbę Bożą. Duszą całej trójki i duchowym wodzem był św. Ignacy. Razem
też obmyślili utworzyć pod sztandarem Chrystusa nową rodzinę zakonną,
oddaną bez reszty w służbę Kościoła Chrystusowego. Potrzeba nagliła,
gdyż właśnie w tym czasie Marcin Luter rozwinął kampanię przeciwko
Kościołowi, a obietnicą zagarnięcia majątków kościelnych pozyskał sporą
część magnatów niemieckich i z innych krajów Europy.

Dnia 15 sierpnia 1534 roku na Montmartre w kaplicy Męczenników wszyscy
trzej przyjaciele oraz czterej inni towarzysze złożyli śluby zakonne,
poprzedzone ćwiczeniami duchowymi pod kierunkiem św. Ignacego. W dwa
lata potem wszyscy udali się do Wenecji, by drogą morską jechać do Ziemi
Świętej. W oczekiwaniu na statek usługiwali w przytułkach i szpitalach
miasta. Kiedy jednak nadzieja rychłego wyjazdu zbyt się wydłużała, gdyż
Turcja spotęgowała wtedy swoją ekspansję na kraje Europy, a w jej ręku
była ziemia Chrystusa, wszyscy współzałożyciele Towarzystwa Jezusowego
udali się do Rzymu. Tam Franciszek otrzymał święcenia kapłańskie 24
czerwca 1537 roku; miał już 31 lat. W latach 1537-1538 Franciszek
apostołował w Bolonii, a potem powrócił do Rzymu, gdzie wraz z
towarzyszami oddał się pracy duszpasterskiej oraz charytatywnej. Dnia 3
września 1540 r. papież Paweł III zatwierdził ustnie Towarzystwo
Jezusowe, a 27 września tego samego roku osobną bullą dał ostateczną
aprobatę nowemu dziełu, które niebawem miało zadziwić świat, a
Kościołowi Bożemu przynieść tak wiele wsparcia.

W tym samym czasie przychodziły do św. Ignacego naglące petycje od króla
Portugalii, Jana III, żeby wysłał do niedawno odkrytych Indii swoich
kapłanów. Św. Ignacy wybrał grupę kapłanów z Szymonem Rodriguezem na
czele. Ten jednak zachorował i musiał zrezygnować z tak dalekiej i
męczącej podróży. Wówczas na jego miejsce zgłosił się Franciszek
Ksawery. Oferta została przez św. Ignacego przyjęta i Franciszek z małą
grupą oddanych sobie towarzyszy opuścił Rzym 15 marca 1540 roku, by go
już więcej nie zobaczyć. Udał się zaraz do Lizbony, stolicy Portugalii,
aby załatwić wszelkie formalności. Wolny czas w oczekiwaniu na okręt
poświęcał posłudze więźniów i chorych oraz głoszeniu słowa Bożego.

7 kwietnia 1541 roku, zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz
mandat legata papieskiego, wyruszył na misje do Indii. Po długiej i
bardzo uciążliwej podróży, w warunkach nader prymitywnych, wśród
niebezpieczeństw (omalże nie wylądowali na brzegach Brazylii), przybyli
do Mozambiku w Afryce, gdzie musieli czekać na pomyślny wiatr, bowiem
żaglowiec nie mógł dalej ruszyć. Franciszek wykorzystał czas, by oddać
się posłudze chorych. W czasie zaś długiej podróży pełnił obowiązki
kapelana statku. Wszakże trudy podróży i zabójczy klimat rychło dały o
sobie znać. Franciszek zapadł na śmiertelną chorobę, z której jednak
cudem został szczęśliwie uleczony. Kiedy dotarli do wyspy Sokotry,
leżącej na południe od Półwyspu Arabskiego, okręt musiał ponownie się
zatrzymać. Tu Franciszek znalazł grupkę chrześcijan zupełnie pozbawioną
opieki duszpasterskiej. Zajął się nimi, a na odjezdnym przyrzekł o nich
pamiętać. Wreszcie po 13 miesiącach podróży 6 maja 1542 roku statek
przybył do Goa, politycznej i religijnej wówczas stolicy portugalskiej
kolonii w Indiach. Spora liczba Portugalczyków żyła dotąd bez stałej
opieki kapłanów. Święty zabrał się energicznie do wygłaszania kazań,
katechizacji dzieci i dorosłych, spowiadał, odwiedzał ubogich. Następnie
zostawił kapłana-towarzysza w Goa, a sam udał się na tak zwane
"Wybrzeże Rybackie", gdzie żyło około dwadzieścia tysięcy
tubylców-rybaków, pozyskanych dla wiary świętej, lecz bez duchowej
opieki. Pracował wśród nich gorliwie dwa lata (1543-1545).

W 1547 roku Franciszek zdecydował się na podróż do Japonii. Za płatnego
tłumacza służył mu Japończyk Andziro, który znał język portugalski. Był
on już ochrzczony i bardzo pragnął, aby także do jego ojczyzny zanieść
światło wiary. Franciszek mógł jednak udać się do Japonii dopiero w dwa
lata potem, gdy Ignacy przysłał mu więcej kapłanów do pomocy. Dzięki nim
założył nawet dwa kolegia jezuickie w Indiach: w Kochin i w Bassein. W
kwietniu 1549 roku z portu Goa Franciszek wyruszył do Japonii. Po 4
miesiącach, 15 sierpnia wylądował w Kagoshimie. Tamtejszy książę wyspy
przyjął go przychylnie, ale bonzowie stawili tak zaciekły opór, że
musiał wyspę opuścić. Udał się na wyspę Miyako, wprost do cesarza - w
nadziei, że gdy uzyska jego zezwolenie, będzie mógł na szeroką skalę
rozwinąć działalność misyjną. Okazało się jednak, że cesarz był wtedy na
wojnie z książętami, którzy chcieli pozbawić go tronu. Udał się więc na
wyspę Yamaguchi, ubrał się w bogaty strój japoński i ofiarował
tamtejszemu władcy bogate dary. Władca Ouchi-Yshitaka przyjął Franciszka
z darami chętnie i dał mu zupełną swobodę w apostołowaniu. Wtedy udał
się na wyspę Kiu-siu, gdzie pomyślnie pokierował akcją misyjną. Łącznie
pozyskał dla wiary około 1000 Japończyków. Zostawił przy nich dwóch
kapłanów dla rozwijania dalszej pracy, a sam powrócił do Indii (1551).
Uporządkował sprawy diecezji i parafii, utworzył nową prowincję zakonną,
założył nowicjat zakonu i dom studiów.

Postanowił także trafić do Chin. Daremnie jednak szukał kogoś, kto by
chciał z nim jechać. Chińczycy bowiem byli wówczas wrogo nastawieni do
Europejczyków, a nawet uwięzili przybyłych tam Portugalczyków. Udało mu
się wsiąść na okręt z posłem wice-króla Indii do cesarza Chin. Przybyli
do Malakki, ale tu właściciel statku odmówił posłowi i Franciszkowi
dalszej żeglugi, przelękniony wiadomościami, że może zostać aresztowany.
Wtedy Franciszek wynajął dżonkę i dojechał nią aż do wyspy Sancian, w
pobliżu Chin. Żaden jednak statek nie chciał płynąć dalej w obawie przed
ciężkimi karami, łącznie z karą śmierci, jakie czekały za przekroczenie
granic Chin.

Franciszek, utrudzony podróżą i zabójczym klimatem, rozchorował się na
wyspie Sancian i w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku oddał Bogu ducha w
zaledwie 46. roku życia. Ciało pozostało nienaruszone rozkładem przez
kilka miesięcy, mimo upałów i wilgoci panującej na wyspie. Przewieziono
je potem do Goa, do kościoła jezuitów. Tam spoczywa do dnia dzisiejszego
w pięknym mauzoleum - ołtarzu. Relikwię ramienia Świętego przesłano do
Rzymu, gdzie znajduje się w jezuickim kościele Il Gesu we wspaniałym
ołtarzu św. Franciszka Ksawerego.

Z pism św. Franciszka pozostały jego listy. Są one najpiękniejszym
poematem jego życia wewnętrznego, żaru apostolskiego, bezwzględnego
oddania sprawie Bożej i zbawienia dusz. Już w roku 1545 ukazały się
drukiem w języku francuskim, a w roku 1552 w języku niemieckim.

Do chwały błogosławionych wyniósł Franciszka Ksawerego papież Paweł V w
1619 roku, a już w trzy lata potem, w 1622 r., kanonizował go papież
Grzegorz XV wraz z Ignacym Loyolą, Filipem Nereuszem, Teresą z Avila i
Izydorem Oraczem. W roku 1910 papież św. Pius X ogłosił św. Franciszka
Ksawerego patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w roku 1927 papież Pius
XI ogłosił go wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus głównym patronem
misji katolickich. Jest patronem Indii i Japonii oraz marynarzy.
Orędownik w czasie zarazy i burz.

W ikonografii św. Franciszek Ksawery przedstawiany jest w sukni
jezuickiej obszytej muszlami lub w komży i stule. Niekiedy otoczony jest
gronem tubylców. Jego atrybutami są: gorejące serce, krab, krzyż, laska
pielgrzyma, stuła.

http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/12-03.php3



Franciszek Ksawery, właśc. Francisco de Jaso y Azpilicueta (ur. 7 kwietnia 1506 na zamku Xavier w Nawarrze, Hiszpania, zm. z 2 na 3 grudnia 1552 na wyspie Shangchuan Dao u wybrzeży Chin) — prezbiter, jezuita, misjonarz, święty katolicki zwany apostołem Indii.
Był synem Juana de Jasu, doktora uniwersytetu bolońskiego, prezydenta Rady Królewskiej Nawarry. Podczas studiów w Paryżu poznał bł. Piotra Favre'a, a za jego pośrednictwem - Ignacego Loyolę.

Dnia 15 sierpnia 1534 na Montmartre w Kaplicy Męczenników złożył wraz z przyjaciółmi śluby zakonne. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1537 w Rzymie.

Papież Paweł III w 1540 zatwierdził Towarzystwo Jezusowe, do którego należał Franciszek Ksawery.

W 1541 św. Franciszek wyjechał do Indii w charakterze wysłannika królewskiego i legata papieskiego. W czasie 13-miesięcznej podróży oddawał się apostolstwu i posłudze chorym. Mimo wielu przeszkód i ciężkiej choroby dotarł w 1542 do Goa, gdzie założył seminarium. Pracował również w Malacce, na Wyspach Moluckich, na przylądku Komoryn. W Koczinie i Basejnie założył kolegia jezuickie.

Franciszek, jako pierwszy misjonarz z Europy, stanął na ziemi japońskiej. Do Japonii trafił mając za przewodnika japońskiego rozbitka Yajirō.

W latach 1549-1551 rozpoczął ewangelizację Japonii. W 1549 przybył do Kagoshimy, gdzie został życzliwie przyjęty przez tamtejszego daimyō. Po niespełna roku został wygnany z prowincji Satsuma i przeniósł się do Hirado. Następnie przez Hakatę i Yamaguchi udał się do Kioto, do sioguna Yoshitane Ashikagi z prośbą o pozwolenie na głoszenie Ewangelii. Zgody nie uzyskał. Powrócił na Kiusiu, gdzie korzystając z poparcia rodów Ōuchi i Ōtomo założył pierwszy kościół.

W 1551 r. opuścił Japonię i dotarł do wyspy Shangchuan Dao, w pobliżu Chin. Tam po ciężkiej chorobie zmarł w nocy z 2 na 3 grudnia 1552.Jego ciało pozostało nienaruszone rozkładem przez kilka miesięcy mimo upałów i wilgoci, potem przewieziono je do kościoła jezuitów w Goa. Na życzenie generała jezuitów Klaudiusza Aquavivy w 1614, prawe ramię Franciszka zostało sprowadzone do Rzymu.
Beatyfikacji Franciszka Ksawerego dokonał papież Paweł V 26 października 1619, a kanonizacji - Grzegorz XV, 12 marca 1622. W 1927 Pius XI ogłosił świętego Franciszka głównym patronem misji katolickich.

O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
Wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
Jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
Światło tam, gdzie panuje mrok;
Radość tam, gdzie panuje smutek.

Spraw abyśmy mogli,
Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać;

Albowiem dając, otrzymujemy;
Wybaczając, zyskujemy przebaczenie,
A umierając, rodzimy się do wiecznego życia.

Przez Chrystusa Pana naszego.

Amen.

i dotychczasowego życia nowego papieża Franciszka I. Dzisiaj pozostaje nam modlitwa za niego, o co sam zresztą prosił. Biskup rzymu i jego wierni... ta braterska wspólnota będzie zapewne odnową wiary w duchu Nowej Ewangelizacji...

Tak dygresyjnie... wszelkie szatańskie lewactwo (w tym grzesznicy wewnątrz Kościoła) są niemal "wściekli", co widać na forach. Nowy papież to konserwatysta, zdecydowany przeciwnik małżeństw homoseksualnych i aborcji, piewca i obrońca tradycyjnej rodziny, człowiek w swej prostocie miłujący ludzi a szczególnie tych biednych, chorych i pokrzywdzonych przez los. Franciszek I jako Prymas Argentyny mieszkał skromnie, zrezygnował z limuzyny i poruszał się miejskimi autobusami. Był blisko ludzi i zapewne tak ukształtowany będzie też blisko wiernych jako papież. Cieszę się, że został papieżem i wierzę, że Dobry Bóg wie, co robi a Duch Święty wskazał na nowego papieża jako na tego, który jest "na miarę czasów i wyzwań". I to nawiązanie do spuścizny świętych Franciszków... Piękne, wzruszające i przekonujące mnie, że tak miało być i wybór będzie dobry dla całego Kościoła Katolickiego...

Szczęść Boże i pozdrawiam

Modlitwa za Ojca Świętego FRANCISZKA
=================
Jezu jedyna Drogo do Ojca Prawdo i Życie człowieka.
Ty Obiecałeś prowadzić swój Kościół
Do końca czasów.
Ty Wybierałeś naszego Ojca Świętego FRANCISZKA
Ustanawiając go Pasterzem Kościoła Powszechnego.
Udziel mu pełni łask Ducha Świętego
niech On utwierdza nas w wierze
i prowadzi nas we wspólnocie nadziei i miłości.
Za wstawiennictwem Maryi, Dziewicy i Matki,
zjednocz nas z następcą św. Piotra
i umacniaj nas w każdej Eucharystii,
dając nam siłę byśmy pocieszali prześladowanych,
żyli w solidarności z biednymi i cierpiącymi
głosząc Twoją Śmierć i Zmartwychwstanie
wszystkim narodom Ziemi.
Amen.

prowincjał Prowincji Południowej Towarzystwa Jezusowego, o. Wojciech Ziółek

Jak mówi o. Ziółek, wybór przez kardynała Bergoglio imienia Franciszek przywołuje dwóch świętych - Franciszka z Asyżu i jezuitę Franciszka Ksawerego. Św. Franciszek Ksawery to patron misji - mówi prowincjał Jezuitów - a Argentyna to kraj, który był ewangelizowany także dzięki jezuitom. Święty Franciszek z Asyżu to z kolei wielki święty, którego ojciec Bergoglio chciał naśladować w ubóstwie.

- Jako jezuici będziemy w sposób szczególny posłuszni Ojcu Świętemu - mówi o. Ziółek. - To szczególny moment dla Kościoła, który pokazuje, że Kościół to nie tylko Włochy, to nie tylko Europa, ale cały świat, a dokładniej koniec świata - jak powiedział to w swoich pierwszy słowach papież Franciszek.

Franciszkanie z klasztoru w Asyżu ucieszyli się z wyboru kardynała Jorge Maria Bergoglia na papieża, ale są też zachwyceni tym, że jako pierwszy Ojciec Święty wybrał on imię Franciszek.

"Tu, w bazylice w Asyżu, w której znajduje się ciało (świętego Franciszka), wybór tego imienia wywołał podziw" - powiedział opat klasztoru, ojciec Mauro Gambetti.

"Święty Franciszek wskazuje drogę pokory i ewangelicznej prostoty (...) Tę drogę wskazał nowy papież w swych pierwszych słowach, a jakich zwrócił się do Kościoła" - dodał ojciec Gambetti.

Módlmy się za naszych Papieży Benedykta XVI i Franciszka I
/ emerytowanego i obecnego /

Bł. Jan Paweł II i Franciszek I

Ojciec św. Franciszek I – nadzieją dla Kościoła

Przybranie imienia Franciszek – świadczy o wielkiej wierze nowego Papieża mówi ks. kard. Stanisław Nagy.

- Uzyskaliśmy odpowiedzi na pytania. Z jednej strony mamy do
czynienia z rezygnacją Papieża Benedykta XVI, z drugiej strony
zrozumiałym staje się jak bardzo potrzebne są te zmiany. Pocieszającym
jest fakt głębokiej wiary, głębokiego życia wewnętrznego o którym
świadczy wybór jego całkowicie nowego imienia – zwraca uwagę ksiądz kardynał.

Decyzja o wyborze Papieża jest dla nas wielkim zaskoczeniem – mówi ojciec bp. Józef Słaby posługujący w Argentynie.

- Jest to człowiek oddany Kościołowi zasługujący na tak zaszczytne
miejsce w Kościele. Z pewnością swoją mądrością i nauczaniem będzie
służył Kościołowi – akcentował ojciec biskup.

Z wielkim entuzjazmem wybór nowego papieża został przyjęty w Ameryce
Łacińskiej – mówi ojciec bp Czesław Stanula, ordynariusz w Itabuna w
Brazylii.

- To wielka radość dla nas, że z Ameryki Łacińskiej wyszedł Papież.
To jest człowiek raczej zwrócony do duszpasterstwa, szczególnie oddawał
się dla ubogich i te wszystkie akcje dla ubogich bardzo popierał, ale
równocześnie jest to intelektualista, dlatego wielkie nadzieje pokładamy
w nowo wybranym Papieżu - mówił ojciec biskup. 

Możemy się spodziewać, że będzie to papież oddany duszpasterstwu, ale
także Nowej Ewangelizacji, którą głosił Ojciec św. bł. Jan Paweł II –
dodaje ks. bp Stanula.

- Samo imię, które on sobie przyjął  im. Franciszek, wyraża całą jego
duchowość, całe jego życie zwrócone do ewangelizowania. Niech to będzie
jak gdyby kontynuacja misji Ojca św. Jana Pawła II. Uważam, że księża
kardynałowie z całego świata rzeczywiście wybrali tego, kogo Kościół
dzisiaj potrzebuje –mówił ojciec biskup Czesław Stanula.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, metropolita przemyski abp Józef Michalik powiedział w środę wieczorem PAP, że papież Franciszek "jest człowiekiem, który już od początku budzi sympatię".

"Cieszymy się, że Kościół ma nowego papieża. Jest to człowiek, który już od początku budzi sympatię, dlatego że jego kontakt z ludźmi jest bardzo bezpośredni" - powiedział metropolita przemyski.

Hierarcha podkreślił, że nowy papież "ufa Panu Bogu, bo rozpoczął swój pontyfikat od modlitwy" oraz "ufa ludziom, bo zwrócił się do nich o modlitwę".

W ocenie przewodniczącego KEP, wybór papieża Franciszka jest dowodem, że "kardynałowie kochają Kościół", bo wybrali "człowieka, który według ich przekonania wzięty z linii duszpasterskiej - bo to przecież jest biskup diecezjalny, ogromnej, liczącej prawie trzy miliony wiernych diecezji - ma duże doświadczenie duszpasterskie".

Abp Michalik powiedział, że ma nadzieję, że papież przyjmując imię św. Franciszka "wyznacza w jakiś sposób prostotę, ubóstwo, kontakt z ludźmi". Wyznacza też "potrzebę radykalnego spojrzenia na służbę Panu Bogu przez miłość, przez zaufanie, przez autentyzm" - zaznaczył metropolita.

Przewodniczący episkopatu zapewnił, że Kościół polski będzie wspierał papieża. "Mam nadzieję, że włączymy się przez nasze modlitwy, nasze czyny, nasz wysiłek w wartość i wielkość tego pontyfikatu" - dodał.

Hierarcha zaznaczył też, że papież Franciszek jest człowiekiem "dużej kultury". "Zaczął od modlitwy za swego poprzednika. To jest dowód, że nie boi się wielkości poprzedników, a przeciwnie ceni ją, szanuje" - zauważył abp Michalik.

Fot. Facebook

Podobno sam żył skromnie, w ubóstwie, miał skromne pokoje, przez całe
lata jeździł autobusami i w taki sposób solidaryzował się z ubogimi –
mówi portalowi Fronda.pl ks. Aleksander Posacki, jezuita, demonolog.

- Jesteśmy zaskoczeni. Bardzo się cieszymy. Cóż, nie
znam go osobiście. Z tego, co wiem, to przede wszystkim ktoś, kto zna
ubóstwo w Ameryce i żył w dużej solidarności z ubogimi.

To również ktoś, kto żyje w ortodoksji, czyli trzyma się zasad wiary i
bardzo mocno walczył z nadużyciami teologii wyzwolenia, również wśród
samych jezuitów.

Widać również, że obecny Papież jest pobożny i zna siłę modlitwy.
Myślę, że zostało to docenione przez kardynałów – ta jego pobożność,
jego wyrazistość w wierze i wynikająca z nich spójność wewnętrzna, która
wyraża się taką praktyką ewangeliczną. Myślę, że to go również
wyróżniło spośród kardynałów.

To nie jest teolog, jest bardziej praktykiem – duszpasterzem. Jest
doświadczonym duszpasterzem, który wciela wiarę, wciela zasady
ewangeliczne w bardzo wyrazisty sposób.

Podobno sam żył skromnie, w ubóstwie, miał skromne pokoje, przez całe
lata jeździł autobusami i w taki sposób solidaryzował się z ubogimi.
Był w tym mocny, wytrwały, dawał świadectwo.

Z jednej strony mamy więc Ignacego, z drugiej mamy Franciszka – dwóch
patronów odnowy Kościoła. Dla mnie to wielka radość – mówi ks. Posacki
SJ.

http://www.fronda.pl/a/ks-posacki-jezuita-dla-frondapl-o-nowym-papiezu-z...

Metropolita katowicki abp Wiktor Skworc o wyborze nowego papieża:

"Imię Franciszek, to pewnie cały program, bo wiemy, że Franciszek był pokornym człowiekiem, a jego programem były właściwie dwa słowa: pokój i dobro. I myślę, że to też będzie wezwanie, przed którym stoi papież i także zadanie, które będzie podejmował i realizował (...). To ma być program pontyfikatu: pokój i dobro"

wizja św. Jana Bosco

Św. Jan Bosco wieczorem 26 V 1862 roku dostąpił widzenia, które ma wielkie znaczenie dla naszych czasów:

„Ujrzałem siebie na małej, skalistej wysepce na morzu. Szalała straszliwa burza. Wtem ujrzałem olbrzymi okręt, potężnie miotany na wszystkie strony. Na nim zobaczyłem Papieża, kardynałów, biskupów, księży, zakonników i wielu ludzi. I zrozumiałem: oznacza to Święty Kościół Katolicki. Wokół tego wielkiego okrętu – Kościoła widziałem wiele innych potężnych okrętów i były to mniej lub bardziej agresywne statki, które atakowały okręt Kościoła, wyrządzając mu wiele szkód. Równocześnie nieprzyjaciele zarzucali okręt papieski olbrzymią ilością książek i broszur. W czasie szczególnie gwałtownego ataku zobaczyłem, że sam Papież został ciężko ranny i że umarł w skutek upływu krwi. Jednak znajdujący się na jego okręcie kardynałowie wybrali zaraz nowego Papieża. Wiadomość o śmierci jednego Papieża i o wyborze jego następcy została natychmiast podana światu. Ów nowy Papież podjął bardzo trudne zadanie. Ciężko uszkodzony okręt Kościoła zdawał się być zgubiony wobec szalonej przemocy wrogów; sądzili oni, że odnieśli zwycięstwo. Lecz wtedy zobaczyłem, jak nagle z ciemności i wzburzonego morza wyłaniają się w górę dwa wspaniałe, świetlane kolumny. Nad pierwszą dojrzałem u góry unoszącą się ogromną, jaśniejącą Hostię, a na szczycie kolumny zobaczyłem tablicę z napisem "Salus Credentium", to znaczy: "Ratunek dla wierzących". Na drugiej, nieco mniejszej kolumnie, znajdującej się trochę dalej, dojrzałem u góry statuę Niepokalanej Matki Bożej – Maryi oraz tablicę z napisem: "Auxilium Christianorum", to znaczy: "Wspomożenie chrześcijan". Kiedy wśród burzy i ciemności, w największej potrzebie i udręce – rozbłysło to cudowne zjawisko świetlne, wszyscy na okręcie Kościoła zapałali nową nadzieją. A nowo wybrany Papież wydał polecenie, by skierować się ku tym dwóm świetlanym kolumnom, aby przytwierdzić do nich okręt Kościoła. Kiedy to nastąpiło, burza uciszyła się, ustąpiły ciemności i nastał wspaniały dzień. Wówczas zobaczyłem, jak wrogie okręty popadły w największy zamęt, zderzały się ze sobą, tonęły w głębiach wód lub wylatywały w powietrze. Inne oddalały się i znikały z pola widzenia. Wielu rozbitków z tych zniszczonych okrętów pływało na szczątkach statków, kierując się ku niosącemu ratunek okrętowi Kościoła. Przyjmowano ich tam z litością i udzielano im pomocy”.

ŁKS PAPIEŻOWI

http://polscy-kibice.pl/

Szanowni Państwo,

"Święty Franciszku z Asyżu...

...Piękne są góry i lasy
i róże zawsze ciekawe
lecz z wszystkich cudów natury
jedynie poważam trawę

Bo ona deptana niziutka
bez żadnych owoców, bez kłosa
trawo --- siostrzyczko moja
karmelitanko bosa"

(Ks. Jan Twardowski

Módlmy się za pomyślność nowego pasterza.

Wyrazy szacunku

Przeżywamy kolejną wiosnę Kościoła

Szanowni Państwo,

Alleluja,

Dobrze się stało, że Duch Święty nie wskazał na przedstawiciela czerwonej dynastii


 Bogu niech będą dzięki

Alleluja

Przegrały ciupakówny i szczukówny, bo rewolucji seksualnej w Kościele nie będzie

Alleluja

Przegrał Donek niemiec Tusk i biedronie. Rodzina / kobieta, mężczyzna, urodzone dzieci/ jest i będzie najważniejsza.

Alleluja

Przegrał nadminister Jerzy/ szklarz / Owsiak z czerwonych dynastii. Eutanazji; starych i chorych nie będzie

Ukłony

Habemus Papam!

Módlmy się w intencji Papieża Franciszka...
Módlmy się w intencji  Kościoła...
Módlmy się też o nawrócenia... aby ludzie niewierzący uwierzyli... na Bożą drogę wstąpili...

Papież Franciszek: podążajmy za krzyżem Pana

Do wędrowania, budowania i wyznania wiary, zawsze z krzyżem
Chrystusa zachęcił nowo wybrany Ojciec św. Franciszek w swojej pierwszej
po wyborze homilii.

Ojciec św. przewodniczył po południu uroczystej Mszy św. w Kaplicy
Sykstyńskiej. W koncelebrze uczestniczyło 114 kardynałów–elektorów,
którzy weszli do kaplicy w uroczystej procesji. Zgodnie z wolą Ojca św.
była to Msza św. pro Ecclesia, czyli w intencji Kościoła.

W homilii Ojciec św. Franciszek przypomniał, że nasze życie ma być
wędrówką, budowaniem i wyznaniem Jezusa Chrystusa, zawsze z krzyżem
Chrystusa. Inaczej – jak wyjaśnił – nie będziemy uczniami Chrystusa.

- Podążać, budować Kościół, wyznawać wiarę, zawsze z krzyżem Chrystusa – powiedział Ojciec św. Franciszek.

Papież zachęcił przy tym wiernych do odważnego kroczenia i budowania na Chrystusie, na Jego krzyżu.

- Kiedy idziemy bez krzyża, jesteśmy docześni; możemy być biskupami, księżmi, kardynałami, ale nie jesteśmy uczniami Pana – dodał Papież w homilii.
- Co się dzieje, kiedy nie buduje się na kamieniach? Dzieje się
to, co przytrafia się dzieciom na plaży, gdy budują zamki z piasku,
wszystko się zawala, bo się nie trzyma – zauważył następca św. Piotra.

Rano Ojciec św. Franciszek modlił się w rzymskiej bazylice Matki
Bożej Większej. Wizytę w Santa Maria Maggiore nowy Papież zapowiedział
już w swym przemówieniu, wygłoszonym w środę wieczorem
z balkonu Bazyliki św. Piotra zaraz po wyborze. Podkreślił, że będzie
modlił się do Matki Bożej o to, by opiekowała się Wiecznym Miastem.

Jutro nowy Papież spotka się z księżmi kardynałami, którzy nie brali
udziału w konklawe. Spotkanie ma się rozpocząć o godz. 11. w Sali
Klementyńskiej.

Z kolei na sobotę zaplanowano konferencję prasową Papieża Franciszka.
W najbliższą niedzielę Ojciec św. spotka się z wiernymi podczas
modlitwy Anioł Pański na placu św. Piotra w Watykanie. Zaś uroczysta
Eucharystia inaugurująca nowy pontyfikat sprawowana będzie we wtorek o
godz. 9.30.

Warszawa, 13.03.2013 r.

Umiłowany Ojcze Święty!

Kościół w Polsce z wdzięcznością i nadzieją przyjmuje wybór Waszej Świątobliwości na Stolicę Piotrową. Pierwsze po konklawe spotkanie Ojca Świętego z wiernymi zgromadzonymi na Placu Świętego Piotra, a także przyjęte imię - Franciszek, odczytujemy, jako znak zaufania Bogu i ludziom.

Pragniemy zapewnić Ojca Świętego, że na Jasnej Górze oraz we wszystkich kościołach i wspólnotach w naszym kraju, wspierać będziemy papieskie posługiwanie naszą modlitwą i czynem. Przekazujemy słowa synowskiego oddania, czci i szacunku dla kolejnego Następcy św. Piotra, jednocześnie życząc obfitości Bożych łask i darów na jak najdłuższy i najowocniejszy pontyfikat. Niech Bóg wspiera swą mocą Waszą Świątobliwość.

† Józef Michalik
Metropolita Przemyski
Przewodniczący KEP

† Wojciech Polak
Sekretarz Generalny KEP

† Stanisław Gądecki
Zastępca Przewodniczącego KEP

• Papież ostrzega Kościół katolicki

  
  
  

• W Kaplicy Sykstyńskiej nowo wybrany papież Franciszek
  przewodniczył po południu pierwszej mszy po swym wyborze. W
  improwizowanej homilii ostrzegł, że bez głoszenia Jezusa Kościół stanie
  się organizacją pozarządową.
• Jeśli nie będziemy głosić Jezusa, staniemy się litościwą organizacją pozarządową, a nie oblubienicą Pana - mówił papież. Przedstawił również trzy obowiązki i wyzwania, które można uznać za program jego pontyfikatu: podążać, budować Kościół, wyznawać wiarę.

  Papież apelował o odwagę podążania z krzyżem Pana: Kiedy idziemy bez krzyża, jesteśmy docześni; możemy być biskupami, księżmi, kardynałami, ale nie jesteśmy uczniami Pana.

  - Kto nie modli się do Boga, modli się do diabła - dodał Franciszek. - Co
  się dzieje, kiedy nie buduje na kamieniach? Dzieje się to, co
  przytrafia się dzieciom na plaży, gdy budują zamki z piasku, wszystko
  się zawala, bo się nie trzyma - zauważył.

Kardynałowie zaproszą Franciszka do Polski

Nowy Ojciec Św. może w przyszłym roku uświetnić
obchody 1050-lecia chrztu Polski oraz organizowane w naszym kraju
Światowe Dni Młodzieży.

Będziemy prosić, aby przyjechał na Światowe Dni Młodzieży do Polski, następne po Rio de Janeiro - podkreślił kard. Dziwisz podczas spotkania z polskimi dziennikarzami w Domu Polskim im. Jana Pawła II w Rzymie. - Myślę, że nam nie odmówi - dodał.



- To człowiek Jana Pawła II - oświadczył kardynał Dziwisz. - Jan Paweł II
i kardynał Bergoglio bardzo zgadzali się w sprawie teologii wyzwolenia -
ocenił, podkreślając, że kardynał z Argentyny nie widział rozwiązania
spraw społecznych na drodze marksizmu.



Metropolita warszawski, kardynał Kazimierz Nycz wyraził
przekonanie, że ewentualna wizyta w Polsce, z okazji 1050-lecia chrztu
Polski przypadającego w 2016 roku "nadrobi dług historii", gdy na
Tysiąclecie władze PRL nie zgodziły się na obecność Pawła VI.

Modlitwa za Ojca Świętego
Panie Jezu, otocz opieką Twego Boskiego Serca naszego Ojca świętego. Bądź mu światłem, siłą i pociechą.
V. Módlmy się za naszego papieża Franciszka
R. Niechaj go Pan zachowa, ożywia i uszczęśliwia, a nie odda w ręce nieprzyjaciół jego. (Brew. Rzym.)
Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo....
Modlitwa za Kościół święty
Wszechmogący i Wieczny Boże, któryś chwałę Twoją w Chrystusie wszystkim ludziom objawił, strzeż dzieła miłosierdzia Twojego, aby Kościól Twój, po całym świecie rozszerzony, niezachwianą wiarą trwał statecznie w wyznawaniu Imienia Twego. Przez tegoż Pana naszego, Jezusa Chrysusa. Amen. 

Wierzymy coraz głębiej

Dwukrotnie wzrosła liczba osób deklarujących głęboką wiarę. Nie wierzy 3 proc. Polaków

W stosunku do 1991 r. dwukrotnie wzrosła liczba osób, które
określają się jako głęboko wierzące. Tak ocenia siebie dziś 20 proc.
badanych. Jako niewierzący deklaruje się 2,9 proc. polskiego
społeczeństwa.

Pierwsze ogólnopolskie badanie religijności ISKK przeprowadził w 1991 r. przy współudziale GUS na dużej próbie
badawczej gospodarstw domowych liczącej 5032 osoby. Kolejne badania
przeprowadzono w 1998, 2002 i 2012 roku. W 2012 roku próba badawcza
liczyła 1300 osób.

Z przekrojowych analiz wynika, że znaczenie wiary religijnej w życiu Polaków jest przez nich samych silniej podkreślane w roku 2012 niż w roku 1991.

- Przeczy to lansowanej tezie o laicyzacji polskiego społeczeństwa –
podkreśla ks. prof. Janusz Mariański SAC z Instytutu Statystyki Kościoła
Katolickiego. - Wydaje się, że katolicka Polska dopiero po dwóch
dekadach transformacji ustrojowej i społeczno-kulturowej, po wejściu do
Unii Europejskiej, zaczyna w sposób bardziej wyraźny zmagać się z
wyzwaniami postchrześcijańskiej czy postsekularnej Europy – dodaje
socjolog.

W latach 1991-2002 można mówić
o pewnej stabilizacji praktyk wśród polskich katolików, z kolei w
latach 2002-2012 odnotowano spadek zaangażowania. Niepokojące jest
zmniejszanie się udziału najmłodszych roczników badanych w praktykach
religijnych, co może być zapowiedzią długotrwałego spadku religijności w
całym społeczeństwie.

Coraz powszechniejsze staje się przyzwolenie na seks przed ślubem czy stosowanie środków
antykoncepcyjnych. Ale jednocześnie rośnie akceptacja nauczania
Kościoła odnośnie aborcji i eutanazji. Rodzina i wiara to wartości wciąż
najważniejsze dla Polaków. Coraz większą aprobatę zyskuje także
parafialna pomoc charytatywna.

Polacy chcą więcej głosu Kościoła

Polacy
są zdecydowanie za tym, by Kościół zabierał głos w kwestiach
poruszanych w debacie publicznej – wynika z przedstawionych dziś badań
Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego.

Wczesnym rankiem, w pierwszym dniu po wyborze na Stolicę Piotrową, Ojciec Święty Franciszek oddał hołd Maryi i w rzymskiej Bazylice Santa Maria Maggiore zawierzył Matce Najświętszej swój pontyfikat.

To była pierwsza podróż za Watykan nowego Papieża. Wczesnym rankiem, o godzinie 8.00, dzień po swoim wyborze, Ojciec Święty Franciszek pojechał do Bazyliki Matki Bożej Większej, aby złożyć hołd Maryi i Jej zawierzyć swój pontyfikat. Zrobił dokładnie tak, jak zapowiedział w środowy wieczór, przemawiając do witających go na placu św. Piotra wiernych z loggii bazyliki watykańskiej.

– Widzimy, że Franciszek to Ojciec Święty głęboko maryjny, Papież chciany przez Matkę Bożą – podkreśla w rozmowie z „Naszym Dziennikiem” ks. Ireneusz Rogulski z rzymskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża.

– Nie jest przypadkiem, że nowy Następca św. Piotra został wybrany 13. dnia miesiąca, w dniu fatimskim – wskazuje.
Modlitwa i kwiaty

W tej prywatnej wizycie Ojcu Świętemu towarzyszył m.in. prefekt Domu Papieskiego ks. abp Georg Gänswein, sekretarz Benedykta XVI, a także niektórzy kardynałowie i arcybiskupi. W bazylice przed ołtarzem Matki Bożej w kaplicy Salus Populi Romani Papież Franciszek złożył kwiaty i modlił się.

Ojciec Święty pozdrowił także oczekujących na niego kapłanów, braci oraz tych, którzy modlili się również w kaplicy, gdzie św. Ignacy Loyola odprawiał pierwszą Mszę Świętą. – To bardzo ważne miejsce dla jezuitów – mówił o. Federico Lombardi, rzecznik watykański i współbrat nowego Papieża z zakonu jezuitów. Papież Franciszek zatrzymał się również na modlitwę przy grobie Piusa V.

Już w niedzielę wierni będą mogli uczestniczyć w modlitwie „Anioł Pański” z Ojcem Świętym. Uroczysta inauguracja pontyfikatu Franciszka zaplanowana jest na wtorek, 19 marca, w uroczystość św. Józefa, patrona Kościoła. W środę nie odbędzie się jeszcze audiencja ogólna, ale w tym dniu Ojciec Święty przyjmie delegacje różnych Kościołów przybyłe na Mszę Świętą inauguracyjną.
Świadek miłości Boga

– Imię, jakie przybrał Ojciec Święty, jest bardzo znaczące. To symbol wielkiej miłości Boga. To nowe imię, ale myślę, że będzie również kontynuacją misji Benedykta XVI. Można było dostrzec w jego postawie wielką pogodę ducha, pokorę i ducha modlitwy, to najbardziej dotknęło moje serce – mówi brat Paolo Gonzales z Meksyku.

– Sądzę, że to piękne imię, jakie wybrał Papież, wskazuje, że świadectwem życia i posługi Piotrowej chce nam pokazać, że prawdziwa głęboka wiara jest możliwa – dodaje meksykański salezjanin o. Francisco Enriques.

– Ten wybór to znak powszechności Kościoła Chrystusa, w którym nie ma granic. Jesteśmy wdzięczni z całego serca za to, że Duch Boży wybrał kardynała z Ameryki Łacińskiej. To jeszcze bardziej otworzy Kościół na żyjących tam wiernych i jednocześnie ich zjednoczy. Wierzę, że Ojciec Święty Franciszek przywróci wszystkim naszym sercom światło i nadzieję Chrystusa – dodaje pełen radości.

Wiele osób podkreśla świadectwo modlitwy, jakie dał Franciszek już w czasie pierwszego spotkania z wiernymi. – To Papież silny modlitwą, a ona daje moc do działania, to nam już w pierwszym spotkaniu pokazał. Jestem przekonany, że Franciszek sprawi, że cała rodzina Kościoła przylgnie jeszcze bardziej do Chrystusa przez modlitwę – podkreśla Emilio Roldan z Buenos Aires.

– Słowa zaproszenia do wspólnej modlitwy wywarły na mnie ogromne wrażenie – mówi wzruszony Giulio, student, który z grupą kolegów przyszedł powitać Ojca Świętego. – Oznacza to, że jesteśmy dla niego ważni, że liczy na naszą pomoc, na naszą modlitwę. I ja na pewno będę z nim trwał. On czeka na przemianę naszych serc, przemianę Kościoła – dodaje.
Skromność i pokora

Włoski socjolog Massimo Introvigne, szef Obserwatorium Wolności Religijnej CENSUR, określił Papieża Franciszka jako „lidera wolności religijnej”. Zaznacza, że ks. kard. Jorge Mario Bergoglio wspierał prześladowanych na świecie chrześcijan. Co więcej, jako arcybiskup Buenos Aires mówił, że „dziś Kościół jest prześladowany również na Zachodzie”. Profesor Introvigne podkreśla odważny głos ks. kard. Bergoglio w obronie praw katolików, małżeństwa, rodziny i jego sprzeciw wobec aborcji.

Agnieszka Gracz, Watykan

Przemówienie Ojca św. Franciszka do kardynałów w Sali Klementyńskiej Pałacu Apostolskiego

w Radio Maryja o papieżu Franciszku, o tym jak wielkie znaczenie może mieć wybór właśnie Jego na Stolicę Piotrową wypowiadał się były ambasador RP w Argentynie prof. Zdzisław Jan Ryn. Mówił o straszliwych różnicach jakie dzielą tych najbiedniejszych od bogaczy w Ameryce Łacińskiej, o tym jak poważny, a nam właściwie nieznany jest ten problem. O tym, że to jest i będzie ważną sprawą dla papieża Franciszka.
I opowiedział, że gdy bardzo niedawno z kilkudziesięcioma lekarzami wędrował z pielgrzymką po Ameryce Południowej, to intencją każdej Mszy świętej w której uczestniczyli było aby Ojciec Święty został powołany z Ameryki Południowej...

„Laicki świat będzie oczekiwał, aby nowy papież poszedł za błędnym obrazem św. Franciszka z Asyżu (…) Tymczasem, św. Franciszek jest najbardziej reprezentatywnym i ortodoksyjnym wytworem Kościoła czasu wypraw krzyżowych” – twierdzi ks. Grzegorz Śniadoch z Instytutu Dobrego Pasterza. Do współczesnego świata dostosowywać można papieski samochód, nie Magisterium.

Jak tłumaczy duchowny, przed papieżem Franciszkiem stoją duże wyzwania, w tym „nieunikniona” konfrontacja z wojującym ateizmem i wspierającym go liberalizmem chrześcijańskim. „Doszliśmy do momentu, gdy dalej nie możemy się cofnąć bez zdrady katolickiego Magisterium”

http://fides-et-ratio.pl/index.php/2013/03/ks-grzegorxz-sniadoch-o-kosci...

Dajmy młodym życiową mądrość - mówił dziś do kardynałów Papież Franciszek.

„Jesteśmy wspólnotą i ta nasza przyjaźń, bliskość pozwala nam czynić wspólne dobro. Ułatwiła ona także działanie Duchowi Świętemu”. Mówił o tym Papież Franciszek podczas dzisiejszego spotkania z kardynałami. Dziękując im za świadectwo jedności, która udzieliła się też w widoczny sposób wiernym zgromadzonym przed bazyliką watykańską, zwrócił uwagę na przedziwne działanie Ducha Świętego.

„To ciekawe: wydaje się, że Pocieszyciel powoduje całe to zróżnicowanie w Kościołach, zdaje się być apostołem wieży Babel – mówił Ojciec Święty. – A z drugiej strony jest On tym, który jednoczy te różnice, i to nie w równości, ale w harmonii. Przypominam sobie jednego z ojców Kościoła, który definiował Go: Ipse harmonia est. Ten Pocieszyciel, który daje każdemu z nas różne charyzmaty, jednoczy nas w tej wspólnocie Kościoła, która składa cześć Ojcu, Synowi i Jemu – Duchowi Świętemu” – powiedział Ojciec Święty.

Papież stwierdził, że owa jedność ma służyć stawaniu się wciąż bardziej Chrystusem oraz głoszeniu Ewangelii. To bowiem Chrystus przez swego Ducha prowadzi Kościół, o czym stale przypominał Benedykt XVI. Stąd nie wolno poddawać się pesymizmowi, rozgoryczeniu i zniechęceniu, lecz trzeba poszukiwać nowych metod ewangelizacji w dzisiejszym świecie.

„Drodzy bracia, odwagi! Połowa z nas przeżywa już starość. A starość – podoba mi się to określenie – jest ostoją życiowej mądrości. Starcy mają w sobie mądrość przebytej drogi życia, niczym Symeon i Anna ze świątyni jerozolimskiej. I właśnie ta mądrość pozwoliła im rozpoznać Jezusa. Dawajmy tę mądrość młodym, niczym dobre wino, które z latami staje się lepsze. Dajmy młodym życiową mądrość. Przypomina mi się to, co niemiecki poeta mówił o starości: Es ist ruhig das Alter und fromm, to czas spokoju i modlitwy, ale i przekazywania młodym tej mądrości” – wskazał Ojciec Święty.

Radio Watykańskie

Drodzy Przyjaciele,

Cieszę się, że na początku mojej posługi na Stolicy
św. Piotra mogę się spotkać z Wami, którzy pracowaliście tu w Rzymie w
gorącym okresie, jaki rozpoczął się wraz z zaskakującym oświadczeniem
mojego czcigodnego Poprzednika  Papieża Benedykta XVI z 11 lutego.
Pozdrawiam serdecznie każdego z was.

W ostatnich czasach wciąż rośnie rola
środków społecznego przekazu, do tego stopnia, że stały się niezbędne do
opowiedzenia światu o wydarzeniach współczesnej historii. Kieruję zatem
do was szczególne podziękowanie za cenną służbę w tych dniach, w
których oczy świata katolickiego, i nie tylko, skierowane były na
Wieczne Miasto, a zwłaszcza ku temu terytorium, którego “środkiem
ciężkości” jest grób św. Piotra. W minionych tygodniach mieliście
sposobność mówić o Stolicy Świętej, Kościele, jego rytach i tradycjach,
jego wierze, a w szczególności o roli Papieża i jego posługi.

Gorące podziękowanie kieruję zwłaszcza
do tych, którzy potrafili przedstawiać te wydarzenia historii Kościoła,
mając na uwadze najbardziej właściwą perspektywę, w jakiej powinny być
odczytywane, to znaczy perspektywę wiary. Zdarzenia w historii wymagają
prawie zawsze złożonego odczytywania, które czasem może zawierać wymiar
wiary. Wydarzenia kościelne oczywiście nie są bardziej skomplikowane niż
polityczne, czy ekonomiczne. Mają jednak pewną fundamentalną
charakterystykę: odpowiadają logice, która zasadniczo nie jest właściwa
dla kategorii – żeby tak powiedzieć – świeckich, i właśnie dlatego nie
jest łatwo je interpretować i przekazywać szerokiej i zróżnicowanej
publiczności. Kościół bowiem, będąc oczywiście również instytucją
ludzką, historyczną, ze wszystkim, co to oznacza, nie ma natury
politycznej, ale w istocie duchową: jest Ludem Bożym. Jedynie w tej
perspektywie można zdać sobie sprawę z tego, czym Kościół katolicki żył
również w ostatnim czasie. Inne próby odczytywania są zawsze mniej lub
bardziej częściowe albo zredukowane.

Chrystus jest Pasterzem Kościoła, ale
jego obecność w historii realizuje się poprzez wolność ludzi: spośród
nich wybiera się jednego, aby służył jako Wikariusz, Następca Apostoła
Piotra, ale Chrystus jest centrum, fundamentalnym punktem odniesienia,
sercem Kościoła. Bez Niego Piotr i Kościół nie istniałby i nie miałby
racji istnienia. Jak wielokrotnie powtarzał Benedykt XVI, Chrystus jest
obecny i przewodzi Kościołowi. We wszystkim, co się wydarzyło,
ostatecznie głównym działającym jest Duch Święty. To On inspirował
decyzję Benedykta XVI dla dobra Kościoła; On kierował Kardynałami w
modlitwie i w wyborze; On w końcu włączył w to moją biedną osobę. To
ważne, drodzy przyjaciele, aby mieć na uwadze ten horyzont
interpretacyjny, aby uwydatnić samo serce wydarzeń tych dni. Możecie mi
powiedzieć, że to dotyczy wierzących. W rzeczywistości tak nie jest;
każda rzeczywistość powinna być poznawana według jej właściwej,
najgłębszej charakterystyki i taka jest podstawowa zasada poznania.

Stąd przede wszystkim ponowne
dziękczynienie za trud tych szczególnie intensywnych dni, ale także
zaproszenie, abyście usiłowali jak najpełniej poznać te duchowe
motywacje, które są najbardziej właściwe dla zrozumienia rzeczywistości
kościelnej. Możecie być pewni, że Kościół ze swej strony przykłada
wielką wagę do waszego cennego dzieła; wy jesteście zdolni zebrać i
wyrazić oczekiwania i wymagania naszego czasu, wskazać na elementy
niezbędne do odczytywania rzeczywistości. Wasza praca, wymaga studium,
wrażliwości, doświadczenia, jak w wielu innych profesjach, ale domaga
się szczególnej troski o prawdę. I to nas szczególnie zbliża, gdyż
Kościół istnieje, aby przekazywać “osobową” Prawdę. Powinno być jasno
widoczne, że wszyscy jesteśmy powołani, aby ukazywać nie siebie samych,
ale prawdę; dlatego też nie tylko treść jest ważna, ale również sposób
przekazu: sposób prawidłowy, z poszanowaniem przedmiotu i adresata.

Drodzy przyjaciele, raz jeszcze dziękuję
za to, co robicie! Życzę, abyście pracowali ze spokojem i owocnie;
abyście znali coraz lepiej Ewangelię Jezusa Chrystusa i rzeczywistość
Kościoła. Zawierzam Was wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, Gwiazdy
ewangelizacji, i waszych świętych Patronów, aby wspierali wasze kroki i
pomogli wam być autentycznymi twórcami “dzieła komunikacji i
informacji”, i z serca błogosławię wam wszystkim i waszym rodzinom.

Tłumaczenie: vatican.va

Chrystus jest Pasterzem Kościoła, ale Jego obecność w historii realizuje się poprzez wolność ludzi: spośród nich wybiera się jednego, aby służył jako Wikariusz, Następca Apostoła
Piotra, ale Chrystus jest centrum, fundamentalnym punktem odniesienia, sercem Kościoła. Bez Niego Piotr i Kościół nie istniałby i nie miałby racji istnienia. Jak wielokrotnie powtarzał Benedykt XVI, Chrystus jest obecny i przewodzi Kościołowi.
Najważniejsze słowa ...

Dziękczynienie za Franciszka

Małgorzata Pabis

http://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-na-swiecie/26988,dziekczynienie...

Biedaczyna z Asyżu, którego imię obrał nowy papież, głosił absolutne ubóstwo, wszystkich nazywał braćmi, ratował Kościół i jednał się z muzułmanami. Wybór tego imienia przez nowego papieża jest prawdziwym manifestem jego programu. Will Pavia

Istotą filozofii franciszkańskiej było od początku ubóstwo. W swym testamencie Franciszek napisał, że absolutne ubóstwo każdego z osobna i całej grupy jest podstawą sposobu życia członków założonego przezeń zakonu. Drugim charakterystycznym motywem stylu Franciszka było braterstwo. Wszyscy byli braćmi, dziećmi tego samego Boga. Dla Franciszka braćmi były nawet zwierzęta, słońce i księżyc, a siostrami jego choroby, na które nieustannie cierpiał, oraz śmierć.
W kontekście tej filozofii łatwiej zrozumieć, co znaczyło dla nowego papieża przyjęcie imienia "Franciszek" oraz jego pierwsze słowa skierowane do wiernych po wyborze, zachęcające, by wszyscy modlili się za innych jako za swych braci i siostry.

http://www.polskatimes.pl/artykul/784322,swiety-franciszek-jak-patron-no...

Herb i motto Papieża Franciszka

W Watykanie został zaprezentowany herb Papieża
Franciszka. Są w nim między innymi symbole zakonu jezuitów i św.
Franciszka. Ojciec  św. postanowił także zachować swoje wcześniejsze
zawołanie biskupie „Spojrzał z miłosierdziem i wybrał”.

Motto Ojca Świętego Franciszka zaczerpnięto z homilii św. Bedy
Czcigodnego kapłana (Homila 21; CCL 122, 149-151), który komentując
ewangeliczny epizod powołania św. Mateusza.

Herb Papieża zawiera takie same godności papieskie jakie widniały na
herbie Papieża Benedykta XVI. Mitra i paliusz umieszczone są między
skrzyżowanymi kluczami złotym i srebrnym, związanymi czerwonym sznurem.

W centrum papieskiego herbu, na błękitnej tarczy, widnieje słońce, a
na jego środku umieszczono wysoko symbol Chrystusa IHS. Nad literą H
wznosi się krzyż, poniżej niej trzy czarne gwoździe. W dolnym prawym
rogu herbu znajduje się gałąź kwiatu nardu, a w lewym rogu umieszczono
gwiazdę symbolizującą Maryję Pannę, Matkę Chrystusa i Kościoła. Z kolei
kwiat nardu przedstawia świętego Józefa, patrona Kościoła powszechnego.

W herbie nowy Papież połączył elementy, które były jego symbolami
jeszcze jako księdza kardynała Jorge Maria Bergoglia z tradycyjnymi
elementami. Na tarczy herbowej jako największy element znalazł się
symbol zakonu jezuitów.

Poniżej umieszczono motto: „Miserando Atque Eligendo”.

In 1999 Pope Francis was elected as an honorary member of Rotary Club of Buenos Aires

http://www.rotaryfirst100.org/history/headings/leaders/vatican.htm#Francis

Homilia Papieża Franciszka podczas Mszy św. inauguracyjnej pontyfikat

Mała Rosja pod niebem wiecznego miasta

Papieża Franciszka obserwują nie tylko katolicy z całego świata, ale
również prawosławni. Zwłaszcza ci, którzy przebywają niedaleko
Watykanu. →

Bardzo się
ucieszyliśmy, kiedy papież został wybrany w drugim dniu konklawe.
Świadczy to o jednomyślności kościoła katolickiego. Chcemy pójść na
ceremonię intronizacji papieża, żeby poczuć to, co czują katolicy. Na
temat papieża na razie istnieje jednogłośna pozytywna opinia, i nawet
wewnątrz naszej społeczności nie wywołuje on żadnego opor ani pytań. Od
razu poczuliśmy do niego sympatię, po jego pierwszej przemowie do
wiernych. Podoba nam się jego prostota, lekkość i humor.

Oprócz
prawosławnej społeczności Rzymu na ceremonii intronizacji papieża
Franciszka będą obecni przedstawiciele prawie wszystkich 15
prawosławnych cerkwi świata. Na czele delegacji z ramienia Rosji stanie
przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu
Moskiewskiego, metropolita wołokołamski Hilarion. Wiadomo, że w
uroczystościach weźmie również udział zwierzchnik Patriarchatu
Konstantynopolskiego, patriarcha Bartłomiej. Wcześniej, poczynając od
1054 roku, kiedy doszło do rozłamu w kościele, żaden prawosławny
patriarcha nie uczestniczył w ceremoniach intronizacji rzymskich
papieży.

Papież zapewnia o woli dialogu w prawdzie i miłosierdziu

Ojciec św. Franciszek przyjął dziś na audiencji w Sali
Klementyńskiej w Watykanie przedstawicieli różnych wyznań i religii,
którzy przybyli na uroczystość inauguracyjną pontyfikatu Papieża
Franciszka. Po raz pierwszy w uroczystościach tych uczestniczył
patriarcha ekumeniczny Konstantynopola.

Bartłomiej I – patriarcha ekumeniczny Konstantynopola w słowach
skierowanych do Papieża Franciszka, wyraził radość z wyboru Ojca św. na
stolicę Piotrową. Podkreślał, że przed nowym Papieżem stoi wiele wyzwań.
Jedność kościołów chrześcijańskich – jak mówił patriarcha ekumeniczny –
jest pierwszą i najważniejszą  z naszych trosk; warunków by nasze
świadectwo chrześcijańskie mogło być wiarygodne wobec tych, którzy są
blisko i daleko.

- Aby to zrealizować potrzeba kontynuacji dialogu teologicznego,
który już się rozpoczął; aby prawda wiary, doświadczenie świętych i
tradycja wspólna wschodu i zachodu I tysiąclecia mogły być razem zawarte
i przybliżone w sposób wspólny. To jest dialog, który należy czynić w
miłosierdziu, prawdzie i duchu pokory – mówił patriarcha ekumeniczny Konstantynopola.

Zwracając się do delegacji prawosławia, protestantów, wspólnoty
żydowskiej, islamu i innych religii, które uczestniczyły w inauguracji
pontyfikatu, Papież Franciszek oświadczył:

 - Chcę to powtórzyć; Kościół katolicki świadomy jest wagi, jaką ma
krzewienie przyjaźni i poszanowanie między mężczyznami i kobietami
odmiennych tradycji religijnych.

Ojciec św. podziękował za obecność wszystkich wspólnot podczas
inauguracji posługi biskupa Rzymu. Papież podkreślał, że rozpoczyna
posługę, którą jego poprzednik proklamował jako Rok Wiary. Mówił, że
pragnie kontynuować tę inicjatywę. W ten sposób Papież Franciszek
zaznaczył 50 rocznicę początku II Soboru Watykańskiego jako sposób
pielgrzymki do tego, co dla każdego  chrześcijanina  powinno być ważne.

Ojciec św. akcentował jak ważny jest sobór dla ekumenizmu. Przypomniał słowa Jana XXIII.

- Kościół katolicki chce uczestniczyć czynnie w tym by udało się
doprowadzić do pełnej jedności w Jezusie Chrystusie  – to powiedział
Ojciec św. Jan XXIII. (…) Drodzy bracia i siostry w Chrystusie jesteśmy
bardzo blisko związani z modlitwą Zbawiciela podczas Ostatniej Wieczerzy
Ut Unum Sin – aby byli jedno. Prosimy Ojca Miłosiernego, aby żyć
w pełni wiarą, którą otrzymaliśmy w dniu naszego chrztu, by móc dać
świadectwo wolne i odważne – to będzie nasza najlepsza służba w sprawie
jedności chrześcijan – powiedział Ojciec św. Franciszek. 

Papież mówił też o tym, że “człowiek ma pragnienie Absolutu”. “Nie
może wziąć góry wizja, która sprowadza człowieka do tego, co produkuje i
co konsumuje” – dodał Papież. Zaznaczył, że jest to “jedna z
najbardziej niebezpiecznych pułapek naszych czasów”.

Patriarcha Cyryl podarował papieżowi ikonę i książkę

Papież
Franciszek spotkał się z głową Wydziału Zewnętrznych Stosunków
Cerkiewnych (OWCS) Patriarchatu Moskiewskiego, metropolitą wołokołamskim
Hilarionem w budynku państwowego sekretariatu Watykanu. →

Na początku rozmowy przewodniczący OWCS przekazał
Franciszkowi serdeczne pozdrowienia i podziękowania za modlitwy od
Patriarchy Moskwy i Wszechrusi, Cyryla, zaznaczając, że zwierzchnik
Rosyjskiej Cerkwi uważnie śledził wybory i intronizację papieża.

Metropolita
wręczył papieżowi książkę patriarchy Cyryla „Wolność i
odpowiedzialność” w języku hiszpańskim, a także dar zwierzchnika
Rosyjskiej Cerkwi – wizerunek Matki Bożej „Spójrz na pokorę”.

Przemówienie Ojca Świętego Franciszka podczas audiencji dla Korpusu Dyplomatycznego akredytowanego przy Stolicy Świętej

Homilia Ojca Świętego Franciszka wygłoszona podczas Niedzieli Palmowej

"Nie możemy bać się bycia chrześcijanami i życia jak chrześcijanie!" - zaapelował Franciszek podczas dzisiejszej modlitwy Regina Coeli w Watykanie.
Papież przypomniał, że obchodzoną dzisiaj Niedzielę Bożego Miłosierdzia ustanowił bł. Jan Paweł II, który zmarł w wigilię tego święta. "Miłosierny Bóg zawsze nas oczekuje, zawsze kocha, On nam przebaczył przez Swoją krew i za każdym razem nam przebacza, gdy prosimy Go o przebaczenie" - mówił Ojciec Święty.

Na placu św. Piotra w niedzielne południe zgromadziło się kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów z całego świata. Były liczne transparenty oraz obraz Jezusa Miłosiernego z napisem "Jezu ufam Tobie". Gdy papież wymienił imię bł. Jana Pawła II rozbrzmiały rzęsiste oklaski.

W krótkim przemówieniu papież przypomniał, że dzisiejsza niedziela wieńczy Oktawę Wielkiej Nocy i po raz kolejny złożył wszystkim życzenia wielkanocne, słowami Jezusa Zmartwychwstałego: "Pokój z wami!" "Nie jest to jakieś pozdrowienie, ani nawet po prostu życzenie: to jest dar, co więcej cenny dar, który Chrystus daje swoim uczniom, przebywszy śmierć i piekło" - powiedział Ojciec Święty podkreślając, że "pokój jest owocem zwycięstwa miłości Boga nad złem, jest owocem przebaczenia".

Nawiązując do dzisiejszej Ewangelii wg. św Jana i słów Jezusa skierowanych do Tomasza: "Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli" papież pytał: "Kim byli ci, którzy uwierzyli, nie widząc?" "Inni uczniowie, inni mężczyźni i kobiety z Jerozolimy, którzy pomimo, że nie spotkali Jezusa zmartwychwstałego, uwierzyli świadectwu apostołów i kobiet. Jest to bardzo ważne słowo dotyczące wiary, możemy je określić jako `błogosławieństwo wiary`. W każdym czasie, w każdym miejscu błogosławieni są ci, którzy, poprzez Słowo Boże głoszone w Kościele i świadczone przez chrześcijan wierzą, że Jezus Chrystus jest wcieloną miłością, ucieleśnionym Miłosierdziem. Jest to prawdziwe w odniesieniu do każdego z nas!" - powiedział papież Franciszek

Ojciec Święty przypomniał, że "Kościół został posłany przez Chrystusa zmartwychwstałego, aby przekazać ludziom odpuszczenie grzechów i sprawiać w ten sposób, aby wzrastało Królestwo miłości, zasiać w sercach pokój, aby umocnił się on także w relacjach międzyludzkich, w społeczeństwach, w instytucjach". "A Duch Chrystusa Zmartwychwstałego usuwa lęk z serc Apostołów i pobudza ich, by wyszli z Wieczernika, aby nieść Ewangelię. Miejmy także i my więcej odwagi, aby świadczyć wiarę w Chrystusa Zmartwychwstałego! Nie możemy bać się bycia chrześcijanami i życia jak chrześcijanie!" - zaapelował papież.

Na zakończenie Franciszek przypomniał, że po południu będzie sprawował Eucharystię w bazylice świętego Jana na Lateranie, która jest katedrą Biskupa Rzymu.

Po modlitwie papież pozdrowił pielgrzymów, którzy uczestniczyli we Mszy Świętej celebrowanej pod przewodnictwem wikariusza Rzymu, kard. Agostino Vallini w kościele Ducha Świętego in Sassia, ośrodku kultu Miłosierdzia Bożego. "Drodzy bracia i siostry, bądźcie posłańcami i świadkami miłosierdzia Bożego" - zachęcił papież.

Ponadto słowa pozdrowień skierował do członków Ruchów i Stowarzyszeń obecnych na modlitwie Regina Caeli, szczególnie wspólnoty neokatechumenalne z Rzymu, które rozpoczynają dzisiaj specjalną misję na placach Wiecznego Miasta. "Zachęcam wszystkich do niesienia Dobrej Nowiny, w każdym środowisku, "ze słodyczą i szacunkiem!" - zaapelował Ojciec Święty.

http://gosc.pl/doc/1512664.Nie-mozemy-bac-sie-bycia-chrzescijanami/2

Papież Franciszek chce powierzyć swój pontyfikat opiece Matki Bożej Fatimskiej podczas uroczystości zaplanowanych na 13 maja – poinformowali portugalscy biskupi. Sam Ojciec św. nie będzie obecny na ceremonii w sanktuarium w Fatimie.
- Uroczystościom przewodniczyć będzie arcybiskup Rio de Janeiro, ksiądz kardynał Orani Tempesta. W obecności wszystkich portugalskich biskupów oraz duchowieństwa i wiernych dokona on zawierzenia pontyfikatu Ojca św. Franciszka wstawiennictwu Maryi – powiedział dziennikarzom podczas konferencji prasowej w Fatimie patriarcha Lizbony, kardynał Jose Policarpo.

Przewodniczący Episkopatu Portugalii, ujawnił, że chęć zawierzenia Matce Bożej Fatimskiej swojego pontyfikatu Papież przedstawił mu osobiście. “Ojciec Święty poprosił mnie o to dwukrotnie” – powiedział ksiądz kardynał Policarpo.

Obchody 96. rocznicy objawień w Fatimie rozpoczną się 12 maja od wieczornego czuwania modlitewnego, w którym uczestniczyć będą pielgrzymi z całego świata. Głównym punktem uroczystości będzie przedpołudniowa Msza święta na placu przed bazyliką następnego dnia. Uroczystość Matki Bożej Fatimskiej przypada 13 maja.

Kardynał Jorge Mario Bergoglio, obecnie Papież Franciszek, nigdy wcześniej nie gościł w Fatimie, choć uczestniczył w wydarzeniach religijnych ku czci Matki Bożej Fatimskiej w swej ojczystej Argentynie. Nazajutrz po wyborze argentyńskiego kardynała na Papieża ksiądz kardynał Policarpo zaprosił Ojca św. Franciszka do złożenia wizyty w tym portugalskim sanktuarium w 100. rocznicę objawień maryjnych, za cztery lata.

Sanktuarium Matki Bożej Różańca Świętego w Fatimie znalazło się na szlakach podróży Papieży: Pawła VI, Jana Pawła II oraz Benedykta XVI. Szczególnie bliskie było to miejsce polskiemu papieżowi, który wiązał swoje cudowne ocalenie z zamachu z 13 maja 1981 roku ze wstawiennictwem Matki Bożej Fatimskiej. Przybywał do tej miejscowości trzykrotnie: w 1982, 1991 i 2000 roku. Podczas swojej ostatniej wizyty w Fatimie ogłosił błogosławionymi najmłodszych uczestników objawień: Franciszka i Hiacyntę Marto.

Objawienia w Fatimie rozpoczęły się 13 maja 1917 roku. Trójce dzieci przez pięć kolejnych miesięcy ukazywała się Matka Boża prosząc za ich pośrednictwem ludzkość o nawrócenie i pokutę oraz przekazując trzy tajemnice.

http://www.radiomaryja.pl/kosciol/ojciec-sw-franciszek-zawierzy-swoj-pon...