Germanizacja Wielkopolski,Michał Drzymała symbol walki z Niemcami

W ramach odwiecznego germańskiego, barbarzyńskiego parcia na wschód zwanego w historii

Drang nach Osten,

 Germanie, Niemcy chcąc podporządkować sobie Słowian, ludność polską, czeską, postanawiała ją systematycznie wynaradawiać, germanizować.

Adolf Hitler, psychopata  być może Żyd austriacki, późniejszy wódz i kanclerz III rzeszy niemieckiej / Der Führer und Reichskanzler / w swej książce pisanej w więzieniu w Landsbergu zawrze teorie rasistowskie, antypolskie antysłowiańskie.  Pisał w Mein Kampf, że jeśli Niemcy chcą ziemi w Europie, mogą ją zdobyć tylko na wschodzie.

 

       Po raz pierwszy Niemcy  poddawali germanizacji podbite pogańskie plemiona połabskie już w pierwszych wiekach naszej ery. Musimy pamiętać, że Berlin leży na gruzach grodów Słowiańskich, Sprewian. Berlin stworzył Małopolanin z rodu Gryfitów, książe Jaksa z Kopanicy / Miechowa /

 

 

Od wieku XVI walka z ludnością Słowiańską żyjącą w Niemczech zaostrzyła się, obejmując coraz więcej dziedzin życia. Ukazały się zarządzenia zabraniające nadawaniu praw miejskich Słowianom, którzy mogli osiedlać się jedynie na przedmieściach, tzw. chyżach. Niemieckie cechy rzemieślnicze zabraniały także wstępowania w swoje szeregi Słowianom, a każdy nowy członek musiał udowodnić, że jest czystej krwi Niemcem. W niektórych miastach zabraniano nawet ożenku ze Słowianami, a w miejscach publicznych oraz w towarzystwie osoby duchownej obowiązywał zakaz odzywania się po Słowiańsku.

Po kongresie wiedeńskim, kiedy to przyznano część Łużyc Górnych, Saksonii, a większość Łużyc Prusom, pojawiły się kolejne zakazy, ograniczające używanie języków łużyckich; nasila się emigracja Łużyczan, głównie do Teksasu (miejscowość Serbin) i Australii. W 1848; 5000 Łużyczan podpisało petycję do rządu Saksonii, w której domagali się zrównania praw języka łużyckiego z niemieckim w kościołach, sądach, szkołach i administracji.

 

W czasie II wojny światowej Hitler kazał wymordować  ok. 20 tys. Serbów łużyckich.

 

 W 1742 roku Niemcy /  Prusy / zaatakowały Austrię i w efekcie tzw. wojen śląskich przyłączyły Śląsk do swojego terytorium. W 1763 roku  niemiecki / pruski/  podbój Śląska został zakończony, etnicznie jednak przez cały ten czas Śląsk, podobnie jak Łużyce, w przeważającej liczbie zamieszkiwała ludność słowiańska, która na terenie Śląska mówiła dialektem śląskim uznawanym przez wieki za dialekt języka polskiego. Niemieccy osadnicy przybywający na Śląsk w drugiej połowie XIII wieku nazwali rdzenną słowiańską ludność tych terenów "Wasserpolen", a w późniejszych wiekach nazwę tę rozciągnięto także na słowiańską mowę mieszkańców Śląska: "Wasserpolnisch Michsprache".

  Władze niemieckie / pruskie/  z urzędu głosiły wyższość kulturalną i cywilizacyjną Niemców nad Polakami wydając przy tym szykanujące ludność polską zarządzenia ograniczające Polakom dostęp do pracy oraz swobód obywatelskich.

 

 

Jedne z pierwszych dekretów Fryderyka Wielkiego z 1764 roku były wymierzone w język polski. Wprowadzono język niemiecki jako język urzędowy oraz wydano nakaz zatrudnienia w szkołach nauczycieli posługujących się wyłącznie językiem polskim. Nie wolno było zatrudniać osób nie mówiących po niemiecku do służby dworskiej, a młodzieży do nauki zawodu. Dekret praktycznie wykluczał polskich nauczycieli ze Śląskich szkół. Jeszcze w 1765 roku został rozesłany w polskim tłumaczeniu do 1266 polskich szkół, w przeciwnym wypadku nie zostałby zrozumiany. Kolejny pruski dekret zabraniał Polakom uzyskiwać średnie lub wyższe wykształcenie. W roku 1764 zabroniono nawet udzielania ślubów osobom nie znającym języka niemieckiego.

 

W 9 lat po przyłączeniu Śląska do Niemiec /  Prus / w 1772 roku miał miejsce I rozbiór Rzeczypospolitej. W wyniku kolejnych rozbiorów Polska przestała istnieć na mapie jako państwo. Jej teren wcielony został do Niemiec / Prus /, Cesarstwa Austro-Węgier i Rosji. Po upadku powstania kościuszkowskiego  Niemcy/ Prusacy / przystąpili do intensywnej akcji germanizacyjnej, gdzie w barbarzyński sposób król niemiecki /  pruski / Fryderyk II; Friedrich II von Hohenzollern po zdobyciu Śląska. Następne etapy germanizacji nastąpiły po I rozbiorze, gdzie w barbarzyński sposób germanizował Pomorze Gdańskie, Warmie oraz Wielkopolskę.  Śląsk. Następne etapy germanizacji nastąpiły po I rozbiorze, gdzie w barbarzyński sposób germanizował Pomorze Gdańskie, Warmie oraz Wielkopolskę.

Nasilenie nastąpiło w Wielkim Księstwie Poznańskim  za czasów  nadprezydenta Wielkiego Księstwa Poznańskiego,/ Großherzogtum Posen,/ Eduarda Heinricha Flottwella. To on wprowadził język niemiecki jako obowiązkowy 1832 roku. Wprowadził system policyjny, germanizował Pomorze Gdańskie, Warmie oraz Wielkopolskę.

  W dniu   31 marca 1833 wydał dekret o likwidacji klasztorów i majątku klasztornego.

 

   W dniu 23 września 1862 roku premierem  Niemiec / Prus / zostaje jeden z największych Polakożerców Otto Bismarck. Jego ideą było zniszczenie Kościoła w Polsce. który uważał za ostoję polskości. Walkę z Kościołem Katolickim w Polsce prowadzono pod chwytliwym hasłem Kulturkampf; walka kulturowa.

 

Po odsunięciu Otto Bismarcka, rozpoczął się kolejny etap germanizacji Polski.

Zmasowaną akcję germanizacyjną ludności polskiej rozpoczęto na szeroką skalę w latach 20. XIX wieku. Na Śląsku, Pomorzu Gdańskim,Wielkopolsce, Warmii oraz na Mazurach władze niemieckie / pruskie / wymieniały w szkolnictwie oraz administracji ludność pochodzenia polskiego na Niemców. Po powstaniu listopadowym w Wielkim Księstwie Poznańskim /Grossherzogtum Posen / zlikwidowano stanowisko polskiego namiestnika – Antoniego, Henryka Radziwiłła i rozpoczęto ograniczanie języka polskiego w szkolnictwie i administracji. Rząd pruski prowadził / także akcję wykupywania od zubożałej polskiej szlachty folwarków i posiadłości ziemskich. Na ten cel przekazał milion talarów.

Po upadku powstania styczniowego nastąpiły masowe aresztowania Polaków i dalsze zaostrzenie kursu antypolskiego. Germanizacja osiągnęła apogeum po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku, kiedy to kanclerz Bismarck ogłosił akcję kulturkampf. Zlikwidowano wtedy całkowicie język polski w administracji i sądownictwie oraz zakazywano prowadzenia mszy w języku polskim. Każdy polski ksiądz, który nie zgodził się prowadzić mszy po niemiecku, był usuwany z urzędu, a polskie kościoły były zamykane. W 1874 roku usunięto język polski ze szkół średnich, a w 1866 roku z elementarnych. Wobec dzieci, które odezwały się w szkole po polsku, były stosowane kary cielesne przez niektórych niemieckich nauczycieli.

Powszechnie znany strajk dzieci wrzesińkich!

O strajku Dzieci Wrzesińskich napiszę oddzielny esej.

W 1886 roku rząd niemiecki utworzył Komisję Kolonizacyjną, Ansiedlungskommission oraz Komisję Generalną, których zadaniem był wykup ziemi od Polaków mieszkających w Wielkopolsce oraz na Pomorzu.

Najzacieklejszym wrogiem polskości w zaborze pruskim był utworzony w 1894 roku. tzw. Związek Marchii Wschodnich, przez Polaków zwany Hakatą od nazwisk założycieli Hansemanna, Kennemanna, Tiedemanna. Ci trzej panowie, to Żydzi niemieccy .Była to organizacja zrzeszająca niemieckich nacjonalistów prowadząca ostrą propagandę antypolską. To właśnie z jej inicjatywy wydano w 1904 roku ustawę, która zabraniała wznoszenia bez zgody miejscowych władz budynków mieszkalnych na nowo nabytych gruntach. Oczywiście zgody władze nie udzielały Polakom, ale bez problemu otrzymywali je Niemcy.

 

 

Niemcy, wszyscy Zaborcy, miały wielkiego sojusznika w Walce ze Słowiańską , katolicką Polską w postaci Stolicy Apostolskiej, gdzie:

 

Papież Pius VI w 1795 potępił Powstanie   Kościuszkowskie.
Papież  Pius IX w 1864 potępił powstanie styczniowe.
Papież Grzegorz XVI uznał cara za legalnego władcę Polski, mimo że ten nie był katolikiem.
Papież Pius X w swym liście " Poloniae populum" z 3 grudnia 1905 roku potępia polskie wystąpienia przeciw zaborcom
Papież Leon XIII napisał do moich rodaków Poznaniaków, Wielkopolan:
"Wam, którzy zamieszkujecie prowincję Poznańską i Gnieźnieńską, zalecamy ufność w wielkoduszną sprawiedliwość Cesarza, o jego bowiem względem was przychylności i życzliwym usposobieniu osobiście od niego samego powzięliśmy wiadomość." Caritatis,19 marca 1894.
Cum primum – encyklika papieża Grzegorza XVI wydana 9 czerwca 1832, potępiająca uczestników powstania listopadowego

 

Najsłynniejszym przypadkiem jest casus Michała Drzymały znany niemal w całej Europie i Ameryce.

Michał Drzymała, polski chłop z okolic Grodziska Wielkopolskiego, kupił od Niemca Richarda Neldnera działkę na której zamierzał wybudować dom dla siebie i rodziny we wsi Podgradowice / Kaisertreu (Wierna Cesarzowi) / dzisiaj Dzymałowo.

Prawo niemieckie /  pruskie / zabraniało bodowy Polakom domów. Michał Drzymała kupił wóz cyrkowy w którym zamieszkał. I to przeszkadzało Polakożercom z Berlina. Wóz uznano za budynek, więc Michał Drzymała przesuwał go każdego dnia o kilka centymetrów.

 

 

W wyniku nacisków zdziczałych Niemców, Michał Drzymała musiał sprzedać działkę i wyemigrować do Galicji.

 

 

     Wóz Michała Drzymały urósł w Polsce jako symbol walki z germanizacją. W wolnej Polsce, II Rzeczypospolitej, jako bohater narodowy otrzymał od państwa 15 hektarowe gospodarstwo w Grabowie. Jednakże stan zdrowia, przepuklina nie pozwalała mu godnie żyć.

 

Zmarł . 25 kwietnia 1937 w Grabównie powiecie pilskim

 

W 1939 roku już po śmierci Michała Drzymały, jego rodzinną wieś przemianowano na Drzymałowo. Został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta. Ziemie i odznaczenie otrzymał dzięki zabiegom posłów  z Wielkopolski:

 Stanisława Mikołajczyka, osobiście znanego niżej podpisanemu i  posłowi Leopoldowi Nikodemowi Zieleśkiewiczowi. ojcu niżej podpisanego.

   Michałowi Drzymale  w trakcie procesów wytyczanych przez Prusaków pomagała finansowo, moralnie    arystokracja z Wielkopolski, głównie Ród Chłapowskich, herbu Dryja. Ziemiaństwo, inteligencja.

Po napaści barbarzyńców niemieckich na Polskę, grób Michała Drzymały dzikie zwierzęta z III Rzeszy zrównały z ziemią. Żona Michała , Pani Józefa, która zmarła w 1942 roku nie mogła być pochowana obok męża.

Trzecia rzesza niemiecka gefrajtra Hitlera zamierzała biologicznie wyeliminować Polaków z życia

 

Maria Konopnicka na cześć Polskich bohaterów walczących o ziemię Ojców w tym Michała Drzymałę uhonorowała wierszem; Rotą;

 

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,
nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud,
królewski szczep Piastowy.
Nie damy, by nas gnębił wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

 

Do krwi ostatniej kropli z żył
bronić będziemy ducha,
aż się rozpadnie w proch i w pył
krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
ni dzieci nam germanił,
orężny stanie hufiec nasz,
duch będzie nam hetmanił.
Pódziem, gdy zabrzmi złoty róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie damy miana Polski zgnieść.
Nie pójdziem żywo w trumnę.
W Ojczyzny imię i w jej cześć
podnosim czoło dumne.
Odzyska ziemię dziadów wnuk.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!