Polacy ze Lwowa w dniu 4 lipca przybyli na Wzgórza Wuleckie, aby
oddać hołd profesorom polskim, bestialsko zamordowanym przez okupantów
niemieckich. W uroczystościach uczestniczyli: wicepremier Spraw
Wewnętrznych i Administracji RP Wiesław Tarka z osobami towarzyszącymi,
Konsul RP we Lwowie, Ambasador Wiesław Osuchowski, prezes Polskiego
Towarzystwa Opieki nad Grobami Wojskowymi Jan Franczuk, prezes Federacji
Organizacji Polskich na Ukrainie Emilia Chmielowa, prezes Towarzystwa
Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej Emil Legowicz, bp Marian Buczek, o.
Aleksander Litwiniuk, delegacja z województwa podkarpackiego, harcerze,
młodzież i dorośli.

„Jestem w tym miejscu po raz pierwszy i z ogromnym wzruszeniem
kieruje do państwa kilka słów w rocznicę tego wydarzenia, które miało
miejsce z 3 na 4 lipca 1941 roku we Lwowie. Społeczność polska Lwowa
jeszcze nie zdążyła otrząsnąć się po tragedii w „Brygidkach”. Po tym, co
zostawiła po sobie władza sowiecka, NKWD, pojawił się drugi totalitarny
agresor. Padł kwiat polskiej inteligencji Lwowa. Mówiąc tak zbiorowo o
kwiecie polskiej inteligencji, nie można zapominać każdego z nich z
osobna. Chciałoby się wymienić tę długą litanię nazwisk, czego za każdym
razem robić nie możemy, ale przypomnijmy nazwisko Boya Żeleńskiego,
profesora Longchamps de Berier z trzema synami czy wielokrotnego
premiera i ministra rządu II Rzeczypospolitej Kazimierza Bartla” –
powiedział wiceminister Wiesław Tarka.

Pan wiceminister wspomniał o lwowsko-warszawskiej szkole
matematycznej, o Kawiarni „Szkockiej”. Zaznaczył, iż we Lwowie „rodziła
się i wzlatała polska myśl, która ubogaciła wiele ośrodków polskich
akademickich”. „Ze Lwowa wywodzili się liczni profesorowie, którzy
zakładali po wojnie Uniwersytet Wrocławski, Politechnikę Wrocławską,
zasilili wiele polskich uniwersytetów: warszawski, Adama Mickiewicza,
Uniwersytet Mikołaja Kopernika i wiele uczelni lubelskich” – podkreślił
pan Wiesław Tarka.

„Chciałbym przy tej smutnej, tragicznej rocznicy podziękować
wszystkim Państwu tutaj zebranym, wszystkim Polakom i ludziom dobrej
woli Lwowa, którzy przez te wszystkie lata przenieśli w sercu pamięć o
tej strasznej zbrodni, którzy pamiętają, dbali o to miejsce. To miejsce
jest naszą zbiorową pamięcią, jest naszym zbiorowym bólem, ale również
zbiorowym zobowiązaniem, że jak długo będziemy pamiętać o tej tragedii,
może nie dopuścimy do tego, żeby podobne tragedie wydarzały się w
przyszłości” – powiedział na zakończenie swego przemówienia wiceminister
Tarka.

Konsul Generalny RP we Lwowie, Ambasador Wiesław Osuchowski
powiedział m.in.: „To piękny zwyczaj, że rokrocznie w tym miejscu tak
symbolicznym gromadzą się polscy lwowiacy. Ta uroczystość zawsze jest
uroczystością taką prostą, taką zwyczajną, taką, jaki jest ten pomnik, w
swojej postaci. To święto jest świętem pamięci, jest jak gdyby również,
ze wstydem to przyznaję, troszeczkę zapomnianym w Polsce. Chciałoby
się, żeby tu został wzniesiony pomnik, piękny pomnik”.

Eugeniusz Cydzik, prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Opieki
nad Grobami Wojskowymi we Lwowie przypomniał historię powstania krzyża
na Wzgórzach Wuleckich. To właśnie Polskie Towarzystwo Opieki nad
Grobami Wojskowymi wspólnie z Konsulatem Generalnym RP we Lwowie
ufundowało i postawiło ten pomnik. Pan Cydzik wspomniał także o innych
grobach polskich, które znajdują się na tych terenach: w Zadwórzu, w
Busku, w Kurowiczach. „Tylko mamy za mało rąk do pracy. Tacy młodzicy,
jak ja, wszystko robią” – zaznaczył Eugeniusz Cydzik.

Następnie przed krzyżem-pomnikiem zostały złożone wiązanki
kwiatów od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji
Rzeczypospolitej Polskiej, od Konsulatu Generalnego RP we Lwowie, od
organizacji polskich oraz od poszczególnych uczestników uroczystości.

Ks. bp Marian Buczek przewodniczył modlitwie za poległych
profesorów. Przedtem powiedział: „Miejsce, na którym stoimy, wywiera w
nas tragedię, po ludzku, a po Bożemu – refleksję, że trzeba się modlić o
to, aby więcej do takiej sytuacji nie doszło. Profesorowie, jak już
zostało powiedziane, byli, jak kwiat inteligencji świeckiej i duchowej,
jak ks. Komornicki, profesor na Wydziale Teologicznym uniwersytetu.
Przychodzą tutaj, ale chyba nie za często, grupy z Polski”. Ks. bp
zwrócił się do przedstawicieli polskich mediów lwowskich, aby
propagowali wydarzenia, związane z mordem polskich, profesorów
lwowskich, aby Wzgórza Wuleckie były częściej odwiedzane przez
zorganizowane grupy, jak i poszczególne osoby z Rzeczypospolitej.
Przychodząc co roku na Wzgórza Wuleckie, modlimy się za ofiary mordu –
kwiat polskiej inteligencji Lwowa, składamy wieńce, zapalamy znicze. W
zadumie wracamy do swoich domów, do miejsc pracy, niosąc w głębi serc
wiarę w nagrodę wieczną, której dostąpili zamordowani oraz niezachwianą
nadzieję, że pod żadnym pretekstem, żaden człowiek nie może podnieść
ręki na drugiego człowieka.

Maria Basza

Fot. autorka

(Kurier Galicyjski)

Data utworzenia strony: 2007-08-22

http://www.lwow.com.pl/kurier-galicyjski/wulka/rocznica2007.html