Sommer: Socjohistoria. Kto stworzył Hitlera?

Kimberley Cornish dowodzi, że II wojna światowa i Holocaust to efekt pewnej chłopięcej sprzeczki…

Adolf Hitler, geniusz zła i Ludwig Wittgenstein, geniusz myśli spotkali
się w 1904 roku w męskiej szkole w podupadającym wówczas austriackim
mieście Linz. Obaj byli niezwykli i wyróżniali się na tle swych
małomiasteczkowych rówieśników. (...)

Zresztą Wittgenstein także nie zapomniał o Adolfie z Linzu. Gdy
Hitler zaczął wypływać i stał się znany, sławny matematyczny geniusz z
Wiednia został fanatycznym stalinistą.

- Chciałem pomóc jedynej zbrojnej sile, która byłaby w stanie
przeciwstawić się Hitlerowi – tłumaczył się później. – W pewnym okresie
pragnąłem również osiedlić się w Rosji Sowieckiej.

Wittgenstein był zresztą najprawdopodobniej jednym z najważniejszych
sowieckich szpiegów w Wielkiej Brytanii w okresie II wojny światowej i
do końca życia uniknął dekonspiracji. Jego przyjaciółmi z Trinity
College w Cambrigde byli Kim Philby, Guy Bergess, Anthony Bunt i Donald
MacLean. Wszyscy okazali się być szpiegami.

W Moskwie hucznie rozpoczęto obchody roku rosyjsko-
-niemieckiego, którego hasło brzmi: „Wspólnie budujemy przyszłość”.
Zaczęto od pokazania wspólnej, „wspaniałej” przeszłości, w której
zupełnie pominęto Polskę. Jakby nas nigdy nie było między Rosją
a Niemcami.

 

pap/EPA/DMITRY ASTAKHOV

Prezydent Putin z kanclerzem Schröderem. Zbudowany z ich
inicjatywy Gazociąg Północny stał się symbolem wspólnoty interesów
w XXI wieku

Więcej w wydaniu papierowym lub e-wydaniu.

http://gosc.pl/doc/1275744.Razem-buduja-przyszlosc

Komorowski wysłał Polskie Wojsko na pohańbienie

na Westerplatte , pojechał do Kociewia.

Komorowski odwiedzi w sobotę Kociewie - Gniew, Tczew i Las Szpęgawski. Będzie to pierwsza oficjalna wizyta Bronisława Komorowskiego w tym regionie.
- O godzinie 10 na zamku w Gniewie zaplanowano spotkanie z samorządowcami z całego regionu Kociewia, czyli z trzech powiatów - tczewskiego, starogardzkiego i świeckiego - wyjaśnia starosta tczewski Józef Puczyński i podkreśla: - Prezydent Komorowski jest z oficjalną wizytą na Kociewiu, co jest ważne dla wszystkich, a nie tylko dla naszego powiatu.

Później prezydent uda się do Tczewa na uroczystości związane z 73 rocznicą wybuchu II wojny światowej.
Obchody rozpoczną się w południe na nadwiślańskim bulwarze, czyli przed historycznym mostem, który 1 września o godzinie 4.34 zaatakowały niemieckie samoloty.

http://www.dziennikbaltycki.pl/artykul/648149,prezydent-bronislaw-komoro...

A kampanię reprezentacyjną WP Komorowski wysłał do Moskwy, żeby uświetniła dobrą zabawe tych, co wymordowali ich Dziadków i Ojców.

10 kwietnia,roku pamiętnego,
komuna zabiła,Prezydenta mego.
Razem z nim zginęło,wielu prawych ludzi,
Ten kto nie rozumie...niechaj sie obudzi.

Przyjdzie dzień rozliczeń,dla zdrajców,psubraci,
Polska nie zapomni...Naród im odplaci.
Nie pomoże wtedy,płacz i pomoc Ruska.
Sprawiedliwość wygra,osadzimy Tuska.

Ten kto nie rozumie...niechaj sie obudzi.

Przyjdzie dzień rozliczeń,dla zdrajców,psubraci,
Polska nie zapomni...Naród im odplaci.

Amen.

Już starty z map wersalski bękart,
Już wolny Żyd i Białorusin,
Już nigdy więcej polska ręka
Ich do niczego nie przymusi.

Nową im wolność głosi "Prawda",
Świat cały wieść obiega w lot,
Że jeden odtąd łączy sztandar
Gwiazdę, sierp, hackenkreuz i młot!

Spór o datę rozpoczęcia II wojny światowej nie jest tylko sporem historyków. Ma wielkie znaczenie w międzynarodowej polityce i prawie międzynarodowym. Uznanie jakiegoś państwa za agresora lub ofiarę rodzi chociażby problem odszkodowań. Dlatego historia jest w grze polityków. Nawet po 70 latach od wybuchu II wojny światowej. Od daty 1 września 1939 r?

Polska - 1 IX 1939 roku

"Atak rozpoczął się 1 września 1939 r. o godzinie 4.45. Samoloty zbombardowały miasta, niemiecki pancernik ťSchleswig-HolsteinŤ ostrzelał polską składnicę wojskową na Westerplatte, a niemiecka piechota zaatakowała budynek Poczty Polskiej w Gdańsku. Uderzenie lądowe rozpoczęło się wzdłuż całej granicy z Polską", czytamy o początku II wojny światowej w podręczniku do historii dla liceów ogólnokształcących wydawnictwa Operon z 2005 r. Zaatakowanie Westerplatte jest wydarzeniem symbolem, powszechnie opisywanym w Polsce i w Niemczech, zarówno w podręcznikach dla uczniów, jak i w prasie, jako moment rozpoczęcia II wojny światowej. Sam Adolf Hitler, który wszczął wojnę, wymienił godzinę 4.45 w czasie przemówienia w Reichstagu z 1 września 1939 r. Taką godzinę, jako początek inwazji, zakładał zresztą niemiecki plan ataku - "Fall Weiss". Czy data ta jest jednak zgodna z faktami historycznymi, które wychodzą na światło dzienne po 70 latach?

- Są dowody na to, że Niemcy przekraczali granicę Polski już kilkadziesiąt minut wcześniej - mówi wieluński historyk, dr Tadeusz Olejnik. - Np. ok. 4.15 ruszyło niemieckie natarcie w kierunku Chojnic. O tej samej godzinie IV dywizja pancerna Wehrmachtu sforsowała rzekę Liswarta. Jednak pierwszy atak bombowy na Polskę miał miejsce w Wieluniu - przekonuje. Bombardowanie Wielunia, które rozpoczęło się ok. godziny 4.40, jest coraz częściej wskazywane przez historyków jako faktyczny początek II wojny światowej.
Pojawiają się jednak kolejne wątpliwości co do rzeczywistego miejsca i okoliczności, w których zaczęła się II wojna.

W książce Z. Szymankiewicza "Poznań we Wrześniu 1939 r." pojawia się informacja o tym, że już o godz. 1.00 w nocy z 31 sierpnia na 1 września obok wsi Zelgniewo, oddalonej 8 km od granicy z Niemcami, wybuchł pocisk artyleryjski. Strzał armatni miał paść ze strony zachodniego sąsiada. Kilka minut później Niemcy rozpoczęli regularne ostrzeliwanie z broni maszynowej pobliskiej wsi Jeziorki, w wyniku czego mieli paść pierwsi ranni, a niewykluczone są ofiary śmiertelne.
W publikacji tej czytamy również: "Około godziny 4.00 patrol Wehrmachtu zajął wieś Byszki leżącą nad Gwdą". Czy więc wieś Jeziorki miałaby niedługo zająć miejsce Westerplatte w szkolnych podręcznikach do historii?

Rozstrzygnięcie tego problemu jest jeszcze bardziej złożone. Major dr Wojciech Grobelski uważa, że II wojna światowa rozpoczęła się w Szymankowie (przedwojenna polska placówka celna, która strzegła polskich interesów celnych na terenie Wolnego Miasta Gdańska). Na poparcie swojej tezy przytacza archiwalia i pisze: "O godz. 4.00 [1 września - red.] pociąg numer 963 z niemieckimi kolejarzami w polskich mundurach i ukrytą w wagonach bydlęcych specjalną jednostką Wehrmachtu ruszył w kierunku Tczewa z zamiarem opanowania niezwykle ważnych strategicznie mostów. Rozpoczęła się operacja ťDirschauŤ. O godz. 4.20 pociąg wjechał na stację w Szymankowie. Równocześnie z wjazdem pociągu do budynku szymankowskiego dworca wkroczyli miejscowi hitlerowscy bojówkarze. Ich celem było obezwładnienie przebywających tam Polaków. W trakcie szturmu Szarek i Wasilewski (inspektorzy kolei), zanim padli rażeni serią z karabinów maszynowych, zdążyli wystrzelić rakietę ostrzegawczą w powietrze. Dzięki temu pobliscy kolejarze, mimo zmasowanego ostrzału ze strony wroga, przestawili zwrotnicę tak, że pociąg z Niemcami wykoleił się. Saperzy z polskiego wojska zyskali dzięki temu na czasie i zdążyli w porę wysadzić wszystkie mosty na rzece". Są i inne przykłady rozpoczęcia działań wojennych, zanim padła pierwsza salwa artyleryjska na przyczółek Westerplatte. O godz. 1.55 komendant Śląskiego Okręgu Straży Granicznej K. Bacz wysłał telefonogram nr 83 do dowódcy 23. dywizji piechoty, informując, że duże siły niemieckie przekroczyły granicę w okolicach Rybnika. Pięć minut później polski posterunek graniczny w niedalekim Suminie dostał się pod ogień niemieckiej broni maszynowej.

Do walki doszło również w miejscowości Charzykowy obok Chojnic, gdzie o 3.00 nad ranem Niemcy zajęli okopy polskiego batalionu piechoty, który wykonał wkrótce skuteczne przeciwuderzenie.
W czasie tej potyczki poległ szeregowy Słomiński, prawdopodobnie pierwsza ofiara II wojny światowej.
Analiza polskich archiwów pozwala nam wątpić nie tylko w to, czy na Westerplatte padły pierwsze strzały w polsko-niemieckiej wojnie z 1939 r., ale nawet w to, które miasto zostało zbombardowane jako pierwsze.

Przedwojenny premier Felicjan Sławoj-Składkowski miał przed laty wspominać, że 1 września 1939 r. już o 4.30, a więc na 10 minut przed zrzuceniem pierwszych bomb na Wieluń, otrzymał od ówczesnego wojewody poznańskiego Ludwika Bociańskiego wiadomość o ataku lotniczym na Ostrów Wielkopolski i Poznań.

Atak ten miał trwać od kwadransa. Mniej więcej w tym czasie do premiera dzwonił też wojewoda krakowski Józef Tymiński z informacją o pojawieniu się niemieckich bombowców nad Krakowem.

(....)

Za wcześnie na oceny

Kiedy w latach 50. XX w. zapytano ministra spraw zagranicznych ChRL Czou En-laja, co sądzi o skutkach rewolucji francuskiej, powiedział: "Jeszcze za wcześnie, żeby można było coś powiedzieć".
II wojna światowa ma przed nami ciągle wiele tajemnic, choć upłynęło od niej już (a może tylko?) 70 lat. Chociażby nadal zamknięte są przed opinią publiczną liczne materiały tajnych służb Wielkiej Brytanii czy Związku Radzieckiego. W końcu różne narody pojmują inaczej ważne wydarzenia tamtego okresu. Nie ma zgody co do daty zakończenia II wojny światowej -
8 maja według Zachodu, 9 maja według Rosji, a może jednak
2 września 1945 r., gdy poddała się Japonia?
Wątpliwości wokół II wojny światowej potęguje fakt, że różne narody mają odmienne zdanie nawet co do dnia rozpoczęcia największego globalnego konfliktu. Oby tylko spór o daty nie przesłonił ogromu nieszczęść, jakie ona przyniosła nie tylko napadniętym narodom.

http://www.przeglad-tygodnik.pl/pl/artykul/kiedy-zaczela-sie-ii-wojna-sw...

1 września 1939 r. wojska niemieckie przekroczyły granice Polski, rozpoczynając II wojnę światową. Osamotnione Wojsko Polskie nie mogło skutecznie przeciwstawić się agresji Niemiec i sowieckiej inwazji rozpoczętej 17 września. W konsekwencji Hitler i Stalin dokonali IV rozbioru Polski.

"Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem. Celem musi być nie dotarcie do jakiejś oznaczonej linii, lecz zniszczenie żywej siły. Nawet gdyby wojna miała wybuchnąć na Zachodzie, zniszczenie Polski musi być pierwszym naszym zadaniem. Decyzja musi być natychmiastowa ze względu na porę roku. Podam dla celów propagandowych jakąś przyczynę wybuchu wojny. Mniejsza z tym, czy będzie ona wiarygodna, czy nie. Zwycięzcy nikt nie pyta, czy powiedział prawdę, czy też nie. W sprawach związanych z rozpoczęciem i prowadzeniem wojny nie decyduje prawo, lecz zwycięstwo. Bądźcie bez litości, bądźcie brutalni" - słowa te wypowiedział Adolf Hitler na naradzie dowódców w przededniu podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow.

Działania zbrojne rozpoczęły się 1 września 1939 r. o świcie. O godz. 4.45 pancernik "Schleswig-Holstein" rozpoczął ostrzał Westerplatte. Strona niemiecka przystępując do wojny z Polską wystawiła 1 850 tys. żołnierzy, 11 tys. dział, 2800 czołgów i 2000 samolotów. Wojsko Polskie dysponowało dwukrotnie mniejszą liczbą żołnierzy (950 tys.), ponad dwukrotnie mniejszą liczbą dział (4,8 tys.), czterokrotnie mniejszą liczbą czołgów (700) i pięciokrotnie mniejszą liczbą samolotów (400). Przewaga niemiecka na głównych kierunkach uderzeń była jeszcze większa.

Niemiecki plan ataku na Polskę przewidywał wojnę błyskawiczną, której celem miało być przełamanie polskiej obrony, a następnie okrążenie i zniszczenie głównych sił przeciwnika. Wojska niemieckie miały przeprowadzić koncentryczne uderzenie ze Śląska, Prus Wschodnich i Pomorza Zachodniego w kierunku Warszawy. Niemieckie plany zakładały osiągnięcie w ciągu tygodnia linii Narwi, Wisły oraz Sanu i zniszczenia armii polskiej. Sytuację militarną Polski pogarszała długość granicy z Niemcami, która po zajęciu przez III Rzeszę Moraw i wkroczeniu niemieckich wojsk na Słowację liczyła ok. 1600 km. Umożliwiało to zaatakowanie Polski z zachodu, północy i południa.

http://www.deon.pl/wiadomosci/polska/art,14709,zniszczenie-polski-jest-p...

prezydenta. Własnie pokazali Komorowskiego z Kociewia, gdzie utrwalał "nową świecką tradycję" - ho ho ho ! Uradowany Komorowski opowiadał , a TVN24 transmitowała "nie mówi się śruba, mówi się wkrynt"

Społeczeństwo kieleckie jest zainteresowane kultywowaniem pamięci o obrońcach Wojskowej Składnicy Tranzytowej - podkreśla Mariusz Wojtowicz-Podhorski. - Mało tego, jest niezwykle dumne, że to ich krajanie bronili Westerplatte. Dzięki tamtejszym społecznikom udało się pozyskać wiele cennych eksponatów, wspomagają oni nas również w remoncie zabytkowego fiata 508
Czara goryczy, która zrodziła pomysł przenosin zbiorów, została przelana podczas uroczystości pogrzebowych mjr Ignacego Skowrona, ostatniego z obrońców WST, honorowego obywatela Gdańska. Gdańskie władze reprezentował tam Jacek Teodorczyk, radny z ramienia opozycyjnego Prawa i Sprawiedliwości. Nie było natomiast nikogo z rządzącej miastem Platformy Obywatelskiej.

- Proszę popatrzeć, jak na Zachodzie żegna się ostatnich uczestników bitew, kampanii czy wojen. To wydarzenia, które gromadzą tysiące uczestników - mówi Podhorski. - Obecność jednego radnego mówi chyba wszystko o stosunku władz Gdańska do Westerplatte. A przecież atak na składnicę jest symbolicznym początkiem drugiej wojny światowej!

http://www.polskatimes.pl/artykul/635767,gdansk-straci-pamiatki-z-wester...

Wykonali rozkaz niewykonalny

Niezwykły jest ten Twój wpis...
Pokazuje jak ludzie - konkretne i niepowtarzalne osoby - wpływają na losy świata, odciskając na nich swój ślad...
Julia Ryczer i jej piosenka... Wcześniej, kiedyś, ten Wittgenstein...
Obrońcy Polski i naszej cywilizacji...
Prezydent Lech Kaczyński...
Różni współcześni... Po tej albo zupełnie innej stronie...
I my...

Szanowna Pani Marylo.

W ramach paktu Ribbentrop- Mołotow, który był konsekwencją Kongresu Wiedeńskiego i Układu z Rapallo, Niemcy i Rosjanie napadły na Polskę bez wypowiedzenia wojny.
Wspólnie i w porozumieniu w ramach ludobójstwa wymordowali 6 milionów Polaków.

Dziś nasi administratorzy każą nam wyrzec się tożsamości i zapomnieć o masowych mordach.

Ukłony moje najniższe

Niemcy i Rosjanie wspólnie i w porozumieniu w ramach ludobójstwa wymordowali 6 milionów Polaków.

I o tym trzeba mówić - wciąż i wciąż.

Administratorzy dzisiaj sa, jutro ich juz nie będzie, a my musimy TRWAĆ jako Naród .

Pozdrawiam serdecznie

Polacy prowadzeni katowicką ulicą 3 Maja na miejsce egzekucji 4 września 1939

Rok 1939 - niemiecka księga śmierci, czyli listy gończe za Polakami

Na tych listach byli Polacy uznani za "wrogów Rzeszy". Osoby powszechnie
znane do dziś i zwykli, lojalni obywatele. Ich nazwiska publikuje
Biblioteka Śląska. To wstrząsająca lektura - pisze Teresa Semik

Historia Rosji w dźwiękach orkiestr wojskowych

Międzynarodowy festiwal orkiestr wojskowych „Wieża Spasska” mający odbywać się →

Międzynarodowy festiwal orkiestr wojskowych „Wieża Spasska” mający
odbywać się w ciągu całego przyszłego tygodnia w Moskwie na Placu
Czerwonym - w dniach od 1 do 8 września, - poświęcony jest 200-tnej
rocznicy Zwycięstwa Rosji w Wojnie Narodowej 1812 roku.

Tegoroczny program poświęcony jest 200-tnej rocznicy
Zwycięstwa Rosji w Wojnie Narodowej z Napoleonem. Sztandary pułków
rosyjskich, które wyróżniły się w kampanii 1812 roku, stylizacja
historycznych mundurów wojskowych – składają się na niektóre clou
scenografii. Temat festiwału komendant Kremla Moskiewskiego Siergiej
Chlebnikow skomentował w sposób następujący:

„Historia
wojenna jest ważną częścią składową spuścizny historycznej takiego
mocarstwa, jakim jest Rosja. „Wieża Spasska” zaprezentuje barwy i
energertykę kultury muzyki wojskowej krajów uczestniczących w festiwalu,
a w pierwszej kolejności Rosji, która posiada wielowiekowe tradycje i
osiągnięcia. Festiwal odgrywa olbrzymią rolę integracyjną, co jest dla
mnie szczególnie miłe jako dla obywatela swego kraju”.

W
kolorowej uroczystej defiladzie, jak w kalejdoskopie, za gwardią
kremlowską kroczyć będzie korpus muzyczny Bundeswehry. Dalej wystąpią
najlepsi dudowie Unii Europejskiej, a także karabinierzy włoscy, huzarzy
francuscy, orkiestra warty honorowej Kazachstanu. W festiwalu
uczestniczą najlepsze rosyjskie zespoły wojskowe. Zaproszono także
zespoły cywilne – na przykład, chińskie show „Smok z płatków kwiatów”. W
imprezie koniecznie uczestniczyć będzie słynna piosenkarka francuska
Mireille Mathieu, którą już nazwano „maskotką” festiwalu „Wieża
Spasska”.

„Impreza zakończy się pojawieniem
się Rydwanu Pokoju, ponieważ cesarza Aleksandra nazwano wówczas
wyzwolicielem Europy Zachodniej i wcieleniem pokoju. Dlatego właśnie
wyjedzie u nas Rydwan Pokoju otoczony przez piękne dziewczyny, mające w
rękach gałęzie palmowe. Jednym słowem, nie rydwan zwycięstwa, nie Bogini
Zwycięstwa Wiktoria, lecz właśnie Rydwan Pokoju.”

Salwy
armatnie i ognie sztuczne towarzyszyć będą finałowemu wykonaniu przez
połączoną orkiestrę międzynarodową uwertury Piotra Czajkowskiego „1812
rok”. „Postaramy się, aby wszyscy, którzy przyjdą do oglądania naszej
imprezy, otrzymali taki ładunek optymizmu i energii, który w ciągu roku
przypominać im będzie o istnieniu wspaniałego gatunku muzycznego –
muzyki orkiestr wojskowych”. Taką nadzieję wyraził kierownik artystyczny
festiwalu „Wieża Spasska” generał lejtnant Walerij Chaliłow.

Z dr. Maciejem Korkuciem, historykiem Instytutu Pamięci Narodowej, rozmawia Izabela Kozłowska

Przykład II wojny światowej pokazuje, że zawierane przez Polskę sojusze wielokrotnie zawiodły. Jaka płynie z tego nauka na przyszłość?

- Nigdy nie mamy pewności, czy nasz przyjaciel nam pomoże, tak jak na to liczymy. Ale to nie znaczy, że nie ma sensu mieć przyjaciół. Musimy też szukać tych, których łączą z nami wspólne interesy. W polityce to drugie jest ważniejsze – ale też nie jest gwarancją, bo czasem nasi partnerzy polityczni także popełniają samobójcze błędy. Sojusz z 1939 roku był najlepszy z możliwych. Przede wszystkim dlatego, że nie opierał się na pobożnych życzeniach Polaków, ale na wspólnym interesie obu państw. Atak na Niemcy i zmuszenie ich do podziału sił leżał w interesie Francji. To nie była - jak głosili niektórzy pismacy - „wojna o Gdańsk”. To była wojna o być albo nie być Francji i Polski. Francuzi zrozumieli to już po kilku miesiącach, w roku 1940. I zapłacili za niedotrzymanie sojuszu całkowitą klęską. Jest w naszym interesie, aby i dzisiaj Zachód z tego francuskiego doświadczenia wyciągał wnioski.

I dzisiaj my liczymy na sojusz – NATO. Alternatywy nie ma: nie wyczarujemy nagle potencjału militarnego, który przewyższy np. potencjał Rosji. I dzisiaj również nie wiemy, jak ten sojusz sprawdziłby się w godzinie próby. Art. 5 traktatu waszyngtońskiego bynajmniej nie musi oznaczać natychmiastowej pomocy militarnej wszystkimi środkami. Ale może. 1939 rok uczy, że to leży we wspólnym interesie sojuszników. Reagować na wojnę wojną, a nie dyplomacją.

II wojna światowa z polskiego punktu widzenia była napaścią dwóch państw.

- Trzech. Wciąż zapominamy, że 1 września 1939 roku wspólnie z Niemcami napadła na nas sprzymierzona z Hitlerem Słowacja. Specjalnie do ataku na Polskę wystawiła armię, jakiej nie miała nigdy wcześniej ani nigdy później. Konieczność walki WP również z armią słowacką była istotnym wsparciem dla Niemców na południowych odcinkach frontu – w Małopolsce. W nagrodę Słowacy otrzymali od Hitlera polski Spisz i Orawę, które okupowali aż do 1945 roku.

Dlaczego próbuje się „wybielić” udział Związku Sowieckiego?

- W Polsce wszyscy powinni pamiętać, że sowieckie agresje ostatecznie przekreśliły polskie szanse w tej wojnie. I w 1939 roku, i w latach 1944-1945. Połowę Polski, którą ZSRS zagarnął w roku 1939, zagarnął ponownie w roku 1944. I zniewolił całą resztę. Po 1989 roku wydawało się, że wraz z wolnością będziemy mieć państwo, które odpowiednio zadba o rozumienie tych faktów i na arenie międzynarodowej, i wewnątrz kraju. Tymczasem po 20 latach w wielu miastach wciąż straszą sowieckie pomniki głoszące, że Armia Czerwona „wyzwoliła” Polskę. W Warszawie za olbrzymie pieniądze odnawiany jest pomnik „braterstwa broni”, który jest urągowiskiem dla naszej pamięci narodowej.

Natomiast w dzisiejszej Rosji ta historia II wojny światowej jest opowiadana tak, aby zbrodnie ZSRS zniknęły w cieniu chwały „zwycięzców nad faszyzmem”. Hasło „my wyzwoliliśmy Europę” obowiązuje i jest wykorzystywane nie tylko w dyskusjach historycznych, ale w bieżącej polityce Rosji. A my swoimi sowieckimi pomnikami umacniamy propagandę Putina. Również tę wprost wymierzoną w pamięć narodową Polski. Brak słów.

Agresorzy II wojny światowej zostali wystarczająco rozliczeni, a przede wszystkim równomiernie?

- Nie zostali. Moskwa przez lata czerpała korzyści z udziału w wojnie zakończonej sowiecką okupacją i eksploatacją znacznej części Europy, w tym całej Polski. Dzisiaj chce własne zbrodnie zakrzyczeć szumnymi obchodami święta zwycięstwa i konsekwentną propagandą historyczną prowadzoną również na arenie międzynarodowej.

Niemcy stracili część przedwojennych terytoriów, ale po latach dokonują przewartościowania narracji historycznej. Zbrodnie niemieckie, okupacja niemiecka konsekwentnie jest zastępowana przez formuły „zbrodnie nazistowskie”, a opowieści o beznarodowych „nazistach” mają zastąpić proste fakty o agresji dokonanej przez Niemcy, z całym ich potencjałem, i o zbrodniach dokonanych przez niemieckie służby państwowe i Niemców, z których tylko część była w partii nazistowskiej. Bezmyślnie w tym wszystkim uczestniczy wielu naszych publicystów piszących o „okupacji nazistowskiej”. No i skupienie uwagi na „wypędzonych” jest przedstawiane jako wyraz agresji sąsiadów, a nie konsekwencja polityki ich własnego przywódcy, popieranego przez większość narodu.

Skądinąd istnieją również słowackie środowiska, które próbują dokonać relatywizacji udziału Słowacji w agresji, okupacji południowych fragmentów Polski i konsekwencji związanych z tymi faktami. Wsparciem dla nich jest powszechny brak wiedzy Polaków o działaniach słowackich przeciw Polsce.

Jaka jest największa zagadka II wojny światowej? Na które pytania wciąż brakuje odpowiedzi?

- Zabrakłoby miejsca na wymienianie choćby istotnej części – nie mówiąc o wszystkich. Przede wszystkim brak pełnego zrozumienia i oceny negatywnej roli ZSRS w II wojnie i w zniewoleniu Europy Środkowej po jej zakończeniu.

Powinniśmy zadbać, aby w świadomości świata, a przede wszystkim samych Polaków istniała rzeczowa wiedza o naszym doświadczeniu w tym czasie. II wojna jest i pozostanie ważnym punktem odniesienia nie tylko dla naszego pokolenia, lecz również dla następnych generacji. Bez znajomości podstawowych faktów będziemy bezbronni wobec propagandy wspomaganej przez inne państwa i wobec publikacji niemających wiele wspólnego z faktami.

Dlaczego ważne jest, by kolejne pokolenia znały historię swojej Ojczyzny?

- Historia to po prostu nasze doświadczenie. A ono jest zasadniczą częścią tożsamości i zarazem narzędziem pozwalającym na weryfikację docierających do nas informacji.

Historia zbiorowości podlega tym samym prawom logicznym co historia jednostek. U każdego człowieka wiedza na temat „kim jestem?” bierze się z doświadczenia życiowego, moje „ja” określają sukcesy i porażki zawodowe, życiowe, to co mi się udało, co osiągnąłem i czego nie przezwyciężyłem. Do tego dochodzić może duma (albo poczucie wstydu) z rodziców, dziadków etc. To jest nasza wiedza o nas samych. Wypełnianie CV to odtwarzanie naszej jednostkowej historii.

Pamięć pozwala nam wyciągać wnioski z doświadczenia. Jeśli wczoraj wpadłem w dziurę w jezdni, to dzisiaj mogę ją ominąć, aby nie stracić koła. Mogę – pod warunkiem, że pamiętam, co było wczoraj, rozumiem i wyciągam wnioski z mego doświadczenia.

W życiu narodu jako zbiorowości jest dokładnie tak samo. Wiedza o przeszłości jest potrzebna do rozumienia teraźniejszości. Rozumienie przeszłości pozwala na wyciąganie z niej wniosków. Nasze zbiorowe „ja” buduje duma z sukcesów, duma z postaw pozytywnych, ale wstyd za przejawy podłości u rodaków. Bez historii, czyli bez analizy naszych doświadczeń i wniosków z nich płynących, nie ma społeczeństwa obywatelskiego. Nie ma też odporności na kłamstwa, bo tracimy narzędzia rzeczowego zderzania propagandy z rzeczywistością.

Jak Pan ocenia świadomość historyczną Polaków, mając na uwadze zmiany w liceach prowadzące do zmniejszenia nie tylko liczby godzin lekcji historii, ale również okrojenie nauczanej treści?

- Jest przede wszystkim problem ludzi młodych – często postrzeganych jako pozbawionych wartości, jake konstytuowały tożsamość ich przodków. Uważam, że nie jest to obraz prawdziwy. Kiedy patrzę na moich studentów, myślę, że jest o wiele lepiej, niż to pokazują najbogatsze i najpotężniejsze media. I to jest prawdziwy problem. Jesteśmy ogłupiani, wciąż lansuje się ludzi wyjałowionych z poczucia elementarnej przyzwoitości, jak „celebrytów”. Jednocześnie nie są pokazywani normalni młodzi ludzie, dla których słowa o Polsce jako Ojczyźnie są czymś naturalnym, oczywistym, zwyczajnym. Nie ma w telewizji wywiadów z młodzieżą, która z pasją angażuje się w działania motywowane patriotyzmem. I choć tych ludzi są dziesiątki tysięcy, telewizja każdemu z nich zdaje się mówić: „Zobacz, prawdziwy świat to MY! – Wojewódzki, Figurski itp”. Jako reprezentanci „młodzieży” i kreatorzy trendów pokazywani są nierzadko ludzie prymitywni, kreatury bezkarnie wpychające flagę w psie odchody. „A ty jesteś sam” - wniosek ma być oczywisty: „Chcesz być cool – bądź taki jak MY”. Wielu z nas zaczyna wierzyć w taki obraz. Jednak to nie jest prawda. Jest o wiele lepiej – ale nie zobaczymy tego w wiodących mediach.

Niestety, państwo w jakimś amoku autodestrukcji od kilku lat konsekwentnie zmierza w tym samym kierunku, co niektóre media: rozszerza politykę dążącą do pozbawiania nas tożsamości, ogłupienia, pozbawienia młodych ludzi narzędzi weryfikacji informacji. Ograniczanie nauki historii, idiotyczne eksperymenty wciąż dokonywane na naszych dzieciach przez MEN, zabijają nas jako obywateli, czynią z nas bezmyślne i zatomizowane zbiorowisko konsumentów reklam. W tym różnych postaci reklam politycznych. Czy o to właśnie chodzi? – wciąż trudno uciec od tego pytania.

Dziękuję za rozmowę.

Izabela Kozłowska

http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/8815,dr-korkuc-bez-historii-nie-m...

http://youtu.be/i2SbH52W4vY
Dali mu karabin, dali garść kul
z modlitwą na ustach bronił polskich granic,
za nic w świecie nie chciał ich oddać, za nic.
Choć płonęła jak pochodnia ziemia, za która był gotów zabić.
Pamiętny wrzesień naznaczony krwią
kobiet i dzieci, które teraz śpią
a w naszych sercach pamięć o nich nigdy nie zginie,
Bo dali szanse bytu mi i mojej rodzinie,
dziękuję wam za to, że po polsku mowie,
że lubię poznawać historie odczuwając przy tym dumę,
waszego poświęcania nie da się w słowach opisać,
oddajemy hołd w tych płonących zniczach.
Codziennie staje przy warszawskich pomnikach
na ziemi skapanej w krwi co płynęła w żyłach.
Każda tablica pamiątkowa przypomina mi,
że to dzięki wam w wolnej Polsce mogę żyć

Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte (x2)

Szarpie nam kraj germański adler
Oni się przeciwstawili podejmując walkę,
ze sztandarem w dłoni stawiając życie na szale
w wojennym szale, poświecenie ku polskiej chwale.
Jeszcze Polska nie zginęła póki my żyjemy,
śpiewali głośno broniąc polskiej ziemi,
broniąc własnych żon i własnych dzieci,
nie bojąc się przegranej i nie bojąc się śmierci .
Nie stłamsił nas atak ani na chwile,
Niemiec za Niemcem padał, w jedna stronę bilet.
Nikt nie szczędził kul na germańską głowę
I w krwawym odwecie oręż odbierał im mowę.
To wasze piersi broniły polskiego godła,
stawiając granice tam gdzie płynie Odra.
Świst wrogich kul nie ustal na chwile,
byliśmy sami gdy odbierano w nas życie.

Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem
prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte (x6)

Jan Bodakowski

Fotorelacja marsz pamięci ofiar II wojny światowej

Pierwszego września 2012 odbył się w
Warszawie marsz pamięci ofiar II wojny światowej. Zgromadził
kilkadziesiąt starszych osób. O marszu informował na swoich lamach
tygodnik Nasza Polska. Marsz wyruszył z katedry warszawskiej na Starym
Mieście i przeszedł Krakowskim Przedmieściem do kościoła Świętego
Krzyża.

Na trasie przemarszu pod pomnikami składane były znicze i kwiaty.

Niektórzy spacerowicze na jego widok
reagowali zniecierpliwieniem (bo dość mają historii) lub kpiną (bo co
mają niby innego robić emeryci). Reakcje co poniektórych spacerowiczów
świadczyły o zdziczeniu, utracie przynależności cywilizacyjnej. Dla osób
przynależnych do kultury zachodniej aktywność społeczna, pamięć
historyczna, publiczne zajmowanie stanowiska, są czymś naturalnym.

Formuła marszu miała dwie sprzeczne
strony. Z jednej trzeba docenić aktywne kultywowanie pamięci
historycznej. Trafne transparenty informujące o stratach polskich
podczas II wojny światowej.

Plansze ze zdjęciami zniszczonej Warszawy.

Z drugiej bardziej mrocznej marsz miał
swoje wady. Organizatorzy: zamiast sprawnie przejść po trasie
demonstrowali uczestnikom swoje zdolności recytatorskie, pohukiwali na
uczestników przez megafon by zaprowadzić pożądaną formę marszu.
Niektórzy uczestnicy epatowali specyficzną estetyką przenośnych
ołtarzyków czy przepieraniem się w biało-czerwone stroje.

W marszu wzięli udział sympatycy PIS, wierni związani z księdzem Natankiem,

środowiska kultywujące pamięć historyczną.

Przed marszem sprzedawane były publikacje (choć słowo pisane przestało wzbudzać już zainteresowanie).

Jan Bodakowski

http://forum.fronda.pl/forum/pokaz/id/82405

Wojna 1939 r.

Alarm
"UWAGA! Uwaga! Przeszedł!
Koma trzy!"
Ktoś biegnie po schodach.
Trzasnęły gdzieś drzwi.
Ze zgiełku i wrzawy
Dźwięk jeden wybucha rośnie,
Kołuje jękliwie,
Głos syren - w oktawy
Opada - i wznosi się jęk:
"Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy!"

I cisza
Gdzieś z góry
Brzęczy, brzęczy, szumi i drży.
I pękł
Głucho w głąb
Raz, dwa, trzy,
Seria bomb.

To gdzieś dalej. nie ma obawy.
Pewnie Praga.
A teraz bliżej, jeszcze bliżej.
Tuż, tuż.
Krzyk jak strzęp krwawy.
I cisza, cisza, która się wzmaga.
"Uwaga! Uwaga!
Odwołuję alarm dla miasta Warszawy!"

Nie, tego alarmu nikt już nie odwoła.
ten alarm trwa.
Wyjcie, syreny!
Bijcie, werble, płaczcie, dzwony kościołów!
Niech gra
Orkiestra marsza spod Wagram,
Spod Jeny.
Chwyćcie ten jęk, regimenty,
Bataliony - armaty i tanki,
niech buchnie,
Niech trwa
W płomieniu świętym "Marsylianki"!

Kiedy w południe ludzie wychodzą z kościoła
Kiedy po niebie wiatr obłoki gna,
Kiedy na Paryż ciemny spada sen,
Któż mi tak ciągle nasłuchiwać każe?
Któż to mnie budzi i woła?

Słyszę szum nocnych nalotów.
Płyną nad miastem. To nie samoloty.
Płyną zburzone kościoły,
Ogrody zmienione w cmentarze,
Ruiny, gruzy, zwaliska,
Ulice i domy znajome z dziecinnych lat,
Traugutta i świętokrzyska,
Niecała i Nowy świat.
I płynie miasto na skrzydłach sławy,
I spada kamieniem na serce. Do dna.
Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy.
Niech trwa!

Antoni Słonimski

Pamięć wojny

77. rocznica agresji niemieckiej na Polskę