DWIE KATASTROFY

Dwa lata. Trudno uwierzyć, że tak wiele czasu minęło od chwili, gdy ze Smoleńska nadeszła ta straszna wiadomość. Tyle się wydarzyło przez ten czas, a mam wrażenie, jakby to było przed paroma dniami. Z jednej strony jest czysto osobisty ból, który będzie mi towarzyszyć już zawsze. Z drugiej – tak jak przed dwoma laty bez odpowiedzi pozostaje pytanie: dlaczego?

Dziś już wiem, że Smoleńsk to nie jedna, ale dwie katastrofy. Pierwsza przyniosła śmierć prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu i wszystkim pasażerom samolotu 101. Druga katastrofa miała miejsce trzy dni później, gdy rząd Donalda Tuska zrezygnował z uczciwego dochodzenia przyczyn i przebiegu dramatu oddając całą inicjatywę Rosjanom. To była katastrofa jeszcze większa. katastrofa państwa polskiego.

Nie trzeba być ekspertem, by wiedzieć, że dwa lata to wystarczająco dużo, by wyjaśnić przebieg wydarzeń. Nie trzeba eksperta, by wiedzieć, jak należy badać przyczyny takiej katastrofy, jakie czynności należy podjąć.

Dziś – po dwóch latach – nie wiemy nic na pewno. Są hipotezy, są teorie, są cząstkowe badania. Ale nie ma żadnej pewności, co się naprawdę wydarzyło. Pewne natomiast jest tylko jedno. Sposób w jaki instytucje naszego państwa prowadzą dochodzenie jest niebywałym skandalem, jest hańbą, jaka nie mieści się w głowie każdego uczciwego człowieka. W Polsce rządzonej przez Donalda Tuska poważniej traktuje się wypadek pijanego rowerzysty niż katastrofę, w której zginął prezydent państwa.

To nie jest błąd czy niedopatrzenie. Choć i one byłyby wystarczającym powodem, by ten rząd rozgonić na cztery wiatry. To coś znacznie gorszego – to zła wola.

Dlatego nadszedł czas, by powiedzieć i wykrzyczeć – dość! Polska nie będzie normalnym, uczciwym i poważnym państwem pod rządami Tuska, jego partii i bandy klakierów. Ta ekipa musi zniknąć raz na zawsze z polskiego życia publicznego. Razem ze swoimi zakłamanymi elitami i stadem propagandystów zwanych z przyzwyczajenia dziennikarzami.

Te dwa lata były wystarczającą próbą naszej cierpliwości.

Jacek Świat