Polska i Ukraina, czyli o powadze państwa

  oraz o skuteczności jego działań. My, Polacy lubimy się często odnosić z pewna wyższością do naszych wschodnich sąsiadów. Że niby my jesteśmy ci cywilizowani Europejczycy, a tam na Wschodzie to już jest dzicz. Byc może kiedyś takie postawy mogły mieć jakieś uzasadnienie. Ale ostatnio....

  Do Euro 2012 pozostało mniej niż 100 dni. Imprezę tę urządzają wspólnie Polska i Ukraina. W 2007 oraz w 2008 toczyła się u nas kampania medialna pod hasłem: należy ograniczyć udział Ukrainy w przygotowaniach, bo ona sobie nie poradzi. Pisano, że mecze powinny się odbywać w 6 polskich miastach i tylko w 2 ukraińskich, ewentualnie, że najlepiej byłoby, aby Ukrainę zastąpiły Niemcy. Ostatecznie nic z tej gadaniny nie wyszło i podzieliliśmy się mistrzostwami po równo.

  I jaką mamy sytuację teraz, po czterech latach? Oto ponad miesiąc temu Ukraina oświadczyła, że u nich wszystko jest gotowe, i stadiony, i drogi. A u nas? Właśnie z półrocznym opóźnieniem odbył się pierwszy mecz na Stadionie Narodowym. Wszystkie nasze obiekty maja pewne niedoróbki i kosztowały wielokrotnie więcej niż te ukraińskie. Jeśli chodzi o autostrady i drogi, to jasne jest, iż żadna z nich nie zostanie ukończona przed Euro 2012. W rezultacie Sejm pracuje obecnie nad "ustawą o przejezdności", która ma pozwolić na wpuszczenie w okresie mistrzostw ruchu samochodowego na niewykończone drogi i to nie tylko na takie, gdzie brakuje n.p. ekranów akustycznych, ale i na te bez górnej warstwy nawierzchni.

  To porównanie Ukrainy i Polski wskazuje wyraźnie, że obecnie to ta pierwsza jest państwem poważnym, a nasz kraj niestety nie. Jest też inna sprawa, która o tym świadczy. Oto pani Julia Tymoszenko zaczęła niedawno odsiadywanie kilkuletniego wyroku w kolonii karnej. Za co? Ano, za podpisanie niekorzystnej dla Ukrainy umowy gazowej z Rosją. W Polsce Waldemar Pawlak zawarł jeszcze gorszą umowę z Rosją i jest nadal wicepremierem. Co więcej, wczoraj rzecznik OPOZYCJI, pan Adam Hofman złożył ofertę konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Tuska i utworzenie "rządu fachowców" pod wodzą... właśnie Pawlaka.

  Jest rzeczą charakterystyczną, że w sprawie Tymoszenko odezwał się w UE chór jej obrońców, przedstawiających ją jako uciśnioną niewinność. Dlaczego? Można by domniemywać, że chodzi o wyciągnięcie agentki z kłopotów. Ja jednak jestem innego zdania. Uważam, że europejska klasa polityczna, uzyskała w ostatnich paru dziesiątkach lat, coś w rodzaju przywileju nietykalności. Nie przypominam sobie, by były premier, wicepremier, czy też prezydent poszedł do wiezienia. Jeśli miał sprawę sądową, to ostateczny wyrok zapadał w zawieszeniu. Najbliższy kryminału był Giulio Andreotti we Włoszech, ale i tam sprawa "rozlazła się po kościach". U nas Kiszczak został skazany za wprowadzenie stanu wojennego, ale na mocy amnestii wyszedł z sądu wolny. To właśnie złamanie przez Janukowycza tej "zasady nietykalności" jest prawdziwym powodem tak ostrych protestów.

  A tymczasem Julia Tymoszenko w pełni zasłużyła na srogie represje. Moim zdaniem, nie tyle za tę umowę gazową, ile za zmarnowanie poprzez żądzę władzy i rozgrywki z Juszczenką wszystkich owoców ukraińskiej "pomarańczowej rewolucji". Za to nawet przedwczesna śmierć w wiezieniu nie byłaby zbyt surową karą.