Nie dodawajmy Chrystusowi.. CIERPIENIA...

Rekolekcje głosi ks. Michał Olszewski SCJ. Cały cykl będzie się składał z kilkunastu krótki (360 sekundowych) konferencji na podstawie końcowych rozdziałów Ewangelii Jana. By móc być powiadamianym o kolejnych częściach, należy zostawić swój adres e-mail, zapisując się na rekolekcje na stronie www.slowopana.com.

Szanowna Pani Joanne,

Jakie to piękne i ludzkie, nasze, polskie:

Wyrazy szacunku

Powinna być modlitwa rozsyłana jak Ciemne Noce
Nasze sedno Wiary to nie są przeźrocze
Zmieniające się dla doznania jakiegoś nowego wrażenia
Nasza Wiara to podstawa naszego całego istnienia
Kto nie Wierzy ten błądzi po omacku
A przy tym nie znajdzie żadnego znaku
Pozdrawiam cieplutko:)

Witam.

...nie dodawajmy Chrystusowi CIERPIENIA
***
Tak, to jest ludzkie...
Bo ludzkie także jest,
Że w każdej chwili jesteśmy narażeni
Na oddziaływujące na Nas - Zło...
Wszyscy wiemy, że... Ono nie próżnuje
W każdej chwili na Nas poluje...
W każdej chwili jesteśmy narażeni
Że ...myślą, mową, uczynkiem...
Możemy dodać Chrystusowi
CIERPIENIA...
W każdej chwili trzeba uważać
Aby Złu się nie poddawać...
***
Dziękuję...
Serdecznie Pozdrawiam...

Witam.
Ja na te Rekolekcje Wielkopostne czekałam...
Niezależnie od podanej tu strony, będę też wstawiała w miarę możliwości, na bieżąco.
Może Ktoś z jakichś przyczyn nie może się zapisać, a chciałby w nich uczestniczyć...
Postaram się więc, tak jak Adwentowe, wstawiać u Nas...
***
Dziękuję.
Serdecznie Pozdrawiam.

1. Kto jest sługą Matki Świętej, niechaj łzy leje; serdecznym żalem przejęty, niechaj boleje, widząc czystą Matkę Bożą, jak się nad nią bóle srożą, jak ciężko mdleje, jak ciężko mdleje.
2. Oto słyszy złe nowiny, kraje się serce, iż Jezus, Jej Syn jedyny, w złowrogie ręce przez Judasza jest wydany, w Ogrójcu ciężko związany, Krew leje w męce, Krew leje w męce.
3. Widząc, że Go już biczują, rzewnie płakała. Cierniem głowę koronują; ile przeżyła, gdy na to z żalem patrzała, woli Bożej Serce dała, Jej wierną była, Jej wierną była.

Memento dla Każdego,a już najbardziej dla rządzących tak Polską jak i Światem...
Intix,serdecznie pozdrawiam

Dziękuję Tobie że myślisz troskliwie
By innym pomóc iść właściwie
Taka droga to radość ducha
Mimo że wielu inaczej słucha
Pozdrawiam cieplutko:)

Cz. 1. - Z Miłości...

Cz. 2. - Pokora...

Cz. - Zdrada...

Cz. 4. - Uczeń...

Cz. 5. - Przykazanie...

Czy każdy rozumie, czy ludzie niektórzy są mali?
Widzą tylko srebrniki, dla nich gotowi robić wszystko
Tylko czy to nie jest do piekła blisko?
Pozdrawiam cieplutko:)

Cz. 6. - Niekonsekwentni...

http://www.slowopana.com

Cz. 7. - Dom Ojca...

Cz. 8. - Droga...

Cz. 9. - Dzieła...

Cz. 10. - Zapowiedź...

Rozpoczynamy szczególny czas - Wielki Tydzień. Podczas procesji z palmami w Niedzielę Palmową szczególnie brzmi tajemnicze "hosanna". W języku hebrajskim oznacza ono m.in. "ocalać, zbawiać", również "wielbić, być chwalonym". Słowo "hosanna" nie jest pospolitym terminem, używa się go w słynnym Psalmie 118: "Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. (...) O Panie, wybaw! O Panie, daj pomyślność! [= hosanna]. Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie!".
Gdy Jezus przybywa do Jerozolimy w imię Pańskie, proroctwo psalmu się realizuje. Lud bardziej lub mniej świadomie prorokuje, ogłaszając nadejście "Błogosławionego". Jest on odrzucony przez starszyznę, jak psalmiczny kamień odrzucony przez budowniczych, jednak to on ma być "kamieniem węgielnym". "Kamień węgielny" pochodzi od terminu "węgieł", który oznacza miejsce zetknięcia się dwóch ścian w narożniku, miejsce najbardziej obciążone, oparte na kamieniu wkopanym w podłoże, kamieniu "węgielnym". Chrystus stanie się kamieniem węgielnym, czyli fundamentem.
Syn Boga jest także fundamentem przeżyć Wielkiego Tygodnia. W tym czasie na Jezusie skupiają się wszystkie obrzędy, nawet błogosławieństwo pokarmów w Wielką Sobotę, choć wielu tego nie zauważa.
Wielki Tydzień w języku łacińskim ma piękną nazwę "Tydzień Święty" (Hebdomada Sancta). Stary podręcznik do liturgiki przypomina za św. Janem Chryzostomem, że ten czas nazywa się tak dlatego, że Kościół "rozpamiętuje w nim wielkie i święte tajemnice". W liturgii słowo "rozpamiętywać, pamiątka" (gr. anamnesis) nie jest zwykłym przypominaniem sobie jakiejś starej historii, ale czymś o wiele większym: anamnezą, czyli uobecnieniem. Kościół w Jerozolimie już w IV wieku "odtwarzał" poprzez liczne celebracje ostatni tydzień z życia Jezusa. Wierni, co roku tak samo przejęci, jakby byli naocznymi świadkami wydarzeń zbawczych, gromadzili się dokładnie w tych samych miejscach, gdzie rozgrywały się dramatyczne epizody, które zaprowadziły Zbawiciela na Golgotę. Słuchali fragmentów Ewangelii o kolejnych "stacjach" drogi Jezusa na Górę Pasji i w najświętszych miejscach sprawowali Eucharystię. Czas jakby zataczał krąg, wiele lat po Chrystusie nowi wierni stawali w Wieczerniku, w Ogrodzie Oliwnym, przy więzieniu Jezusa, przy słupie biczowania, szli tymi samymi drogami na wzgórze Golgoty, czuwali przy grocie Grobu Pańskiego. Poprzez naśladowanie gestów i słów Jezusa w ich sercach uobecniało się tamto jedyne Odkupienie.
Dla całego Kościoła jerozolimski Wielki Tydzień stał się wzorem, jak przeżyć na nowo czas łaski dany w święcie Paschy chrześcijańskiej. Wierni pragnęli niejako przenosić się w czasie ku tamtym wydarzeniom, a tym samym poddawać się uobecniającej sile ewangelicznej historii.
Także dzisiaj droga Wielkiego Tygodnia, słuchanie Słowa Bożego i sakramenty, prowadzi wiernych na "szczyt roku liturgicznego": Triduum Męki i Zmartwychwstania Pańskiego, czyli świętych trzech dni Paschy chrześcijan.
Spójrzmy na etapy tej drogi. Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową, czyli Niedzielą Męki Pańskiej, której motywem przewodnim jest opis Męki Chrystusa. Kolejne dni tygodnia prowadzą wiernych ścieżką przełomowych zdarzeń: namaszczenie Jezusa w Betanii przedstawia go jako Mesjasza - Namaszczonego (Wielki Poniedziałek); wieczernikowa zapowiedź zdrady Judasza i Piotra ukazuje, jak nieuchronna jest konieczność ofiary Jezusa (Wielki Wtorek); kolejny dzień przynosi opowiadanie o dramacie zdrady Judasza, co jednak nie zatrzymuje Jezusa i Jego misji (Wielka Środa); w przepięknym Janowym opisie Ostatniej Wieczerzy zatytułowanym "Do końca ich umiłował" Jezus zostawia swój testament uczniom i Kościołowi (Wielki Czwartek); zaś opowiadanie "Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa" prowadzi wiernych na Golgotę, gdzie dokonuje się Odkupienie (Wielki Piątek). Droga jednak tutaj się nie kończy, ponieważ w Wigilię Paschalną wraz z ewangelicznymi kobietami stajemy przy bramie pustego grobu.
http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120331&typ=wi&id=wi03.txt

Wielki Tydzień ze Słowem, cz.1

Rekolekcje Wielkopostne, wygłoszone przez ks. Michała Olszewskiego SCJ na Warszawskich Bielanach w dniach 16-18 marca 2012 roku.

Wielki Tydzień ze Słowem, cz. 2

"...Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co g łębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym."
Jesli Bóg z nami...
 

REKOLEKCJE WIELKOTYGODNIOWE KAPELANA AKO - KS. PROF. PAWŁA BORTKIEWICZA

Rozważanie Liturgii Słowa Wielkiej Środy prowadzi o. Piotr Nowak OFM Cap, przełożony kapucyńskiego klasztoru w Gdańsku.
Liturgia Słowa:
I czytanie: Iz 50,4-9a
Psalm: Ps 69,8-10.21-22.31 i 33-34
Ewangelia: Mt 26,14-25
Muzyka: br. Patefon