Władze Polski zachowały się tak jak przystało organom państwa w tak
podniosłym momencie. Złożyły kondolencje, okazały należny szacunek
bliskim ofiary. Symboliczne pozostanie zdjęcie, gdy wojewoda pomorski
(z PiS) przekazywał oficjalnie uprawnienia komisarza miasta pani
wiceprezydent Aleksandrze Dulkiewicz. Wzruszające wzięcie zrozpaczonej
kobiety w ramiona. Prezes Kaczyński od razu zadeklarował, że PiS nie
wystawi swojego kandydata w wyborach w Gdańsku. Był to swoisty hołd
oddany nieżyjącemu prezydentowi. Prezydent Andrzej Duda zapowiedział,
że dzień pogrzebu ogłosi dniem żałoby narodowej. Każdy obywatel odczuwał
smutek, bo wydarzyło się coś przerażającego. Raptownie przerwano
życie człowieka.

Co w tym czasie robiła opozycja i wspierające ją media?

Nie
czekano nawet do dnia pogrzebu, żeby tą, na razie niewyjaśnioną
zbrodnią, obarczyć PiS i media publiczne. Od razu pojawił się przekaz
o jakiejś mitycznej „mowie nienawiści”, która rzekomo doprowadziła
do tragedii. Oczywiście za tą „mową nienawiści” stoi PiS, a w zasadzie
osobiście jeden człowiek. Wiadomo, który.

Nie miało znaczenia,
że jest to zwykła potwarz bez logicznego uzasadnienia. Walka z prawicą
usprawiedliwia każdą niegodziwość, a już prezesowi Kaczyńskiemu można
bezkarnie przypisywać katalog wszelkich niecnych zachowań. Szybko wobec
przywódców PiS i ich zwolenników zastosowano to, co trafnie określił
profesor Gliński: odczłowieczanie.

Uroczystość pogrzebowa także została wykorzystana do politycznych manifestacji.

Już
sam fakt posadzenia urzędującego prezydenta i premiera w dalszym
rzędzie świadczy o klasie organizatorów, a w zasadzie o zapiekłości
ponad, którą nie mogli się wznieść nawet w tak ważnej chwili.

W pierwszej
ławce posadzono Donalda Tuska, Lecha Wałęsę i Aleksandra Kwaśniewskiego
wraz z małżonkami. Żelazną kadrę III RP. Trzech towarzyszy
o niedopowiedzianych życiorysach.

Przemówienia pożegnalne nie ograniczały się do osoby zmarłego.

Oskarżanie
przez Aleksandra Halla mediów publicznych o związek z morderstwem
na Targu Węglowym to  wizytówka poziomu intelektualnego
mędrców michnikowszczyzny.

Rzęsiście oklaskiwany dominikanin o.
Wiśniewski też uderzał tony moralizatorskie niby uniwersalne, jednak
ewidentnie kierował swoje gromowładne uwagi do jednej strony naszego
sporu politycznego: „Człowiek budujący swoją karierę na kłamstwie, nie
może pełnić wysokich funkcji w naszym kraju i będziemy odtąd tego
przestrzegać”. Zdanie to świadczy o przeświadczeniu dominikanina,
że obecnie ktoś taki pełni wysoką funkcje.

Zresztą co do meritum
wypowiedzi o. Wiśniewskiego nie ma wątpliwości Grzegorz Schetyna:
„to jest wezwanie do tych, którzy spowodowali tę sytuację, oni
powinni to usłyszeć”.

Czyli do kogo? Retoryczne pytanie.

Pani
komisarz Bieńkowska także nie ma wątpliwości: „To był mord polityczny
absolutnie spowodowany tym, co jedna strona w Polsce robi”.

Jak
widać nawet tak okropna zbrodnia nie jest w stanie wyzwolić w totalnej
opozycji żadnego ludzkiego odruchu. Poznaliśmy ich doskonale
po Smoleńsku. Takiego barbarzyństwa jakiego doświadczyliśmy
na Krakowskim Przedmieściu i podczas miesięcznic smoleńskich, nie zna
chyba współczesny świat. Czy gdziekolwiek poniewierano ludźmi modlącymi
się za zmarłych? A u nas to się działo za przyzwoleniem Platformy i jej
funkcjonariuszki Hanny Gronkiewicz-Waltz.

To nie kto inny jak Donald Tusk pod szyldem „partii miłości” zarządzał przemysłem pogardy.

Teraz
po tragedii w Gdańsku, totalna opozycja nie potrafiła wspiąć się
na minimalny stopień kultury, by godnie pożegnać kogoś ze swojego grona.

Dobra zmiana nie może sobie dać narzucić czarnej narracji.
To nie ze strony PiS płynie „mowa nienawiści”, to nie PiS tworzy
podziały i miota oszczerstwami z braku jakiekolwiek programu korzystnego
dla społeczeństwa.

Pojednanie w Polsce i debata oparta
na wzajemnym szacunku są możliwe tylko wtedy, kiedy pozbędziemy się
z przestrzeni publicznej polityków zawdzięczających swoje kariery
postubeckim układom. Co i kto nimi kieruje? Nie wiemy.

W co by jednak
nie byli uwikłani, są momenty, kiedy trzeba zachować się porządnie,
a oni tego nie potrafią i nawet gwałtowną śmierć prezydenta Gdańska,
traktują wyłącznie instrumentalnie.