Kotliński musi zostać

W tekście z dzisiejszej Wyborczej Wojciech Czuchnowski postuluje, by Janusz Palikot usunął z klubu parlamentarnego Romana Kotlińskiego. Wydawca kultowego tygodnika starców z milicyjną emeryturą zamiast moherowego beretu okłamał bowiem szefa Ruchu swojego nazwiska twierdząc, że tylko incydentalnie współpracował z mordercą Popiełuszki. Doniesienia „Rzeczpospolitej” pokazują jednak, że zlecał mu niestety trochę więcej tekstów.

Żeby tego było mało, w ostatnich tygodniach wydawca Faktów i Mitów nie ograniczył się do sprawdzonego tropienia spisków, podłości, obłudy i zaprzaństwa swych byłych kolegów w sutannach, ale uskuteczniał niestety również brutalne ataki na Monikę Olejnik, „sięgając do argumentów z życiorysu jej ojca”. Znak to wyraźny, że zupełne zatracił nie tylko zdrowy rozsądek, ale też proporcje i instynkt samozachowawczy.

Dlatego zniesmaczony jego małą wiarygodnością Czuchnowski sugeruje Palikotowi pozbycie Kotlińskiego z formacji, „która skupia przecież tak wartościowych ludzi jak Wanda Nowicka czy Robert Biedroń.” „Niech margines pozostanie na swoim miejscu.” – konkluduje autor.

Ja oczywiście mogę się nawet zgodzić ze stwierdzeniem, że „Kotliński był tykającą bombą pod Ruchem Palikota.”, ale w odróżnieniu od pracownika Gazety nie martwię się, że może on rozsadzić tę formację. Pewnie, nie płakałbym, gdyby faktycznie tak się stało. Wiem jednak, że to mało prawdopodobne. W końcu nie po to inwestowano tyle czasu i pieniędzy w drogiego Janusza, żeby byle co miało przeszkadzać udawać mu opozycję. Poza tym pan Kotliński naprawdę doskonale pasuje do tego towarzystwa i takie wykluczenie zubożyło by je mocno. Po prostu skupisko ludzi „tak wartościowych ludzi jak Wanda Nowicka czy Robert Biedroń” potrzebuje nie tylko kobiety, która była mężczyzną, ale niezbędny jest jej również były ksiądz antyklerykał.

W związku z powyższym apeluję do pana Palikota, żeby nie poddał się presji Wyborczej.  Roman Kotliński dostał 17 720 głosów i nie powinno się odbierać mu prawa do reprezentowania w Sejmie swoich wyborców w partii, która go do wyborów wystawiła. No bo kto, jeżeli nie on właśnie, będzie w jej imieniu ten krzyż z sali obrad Sejmu godniej ściągał?

Filed under: dywagacje, Internet, koalicje, lewica, media, polityka, Polska, sejm, sojusze, społeczeństwo, ustroje, wybory