Przypadki polityczne i pogoń za tajemniczym ziobrystą. Przystanek 1.

Nantchnięty rysunkiem Krauze w Rzepie (jeszcze ledwo zipie), postanowiłem się wypowiedzieć w sprawie PiS. Do tej pory przyglądałem się życzliwie, nawet oddawałem skuteczne głosy. Teraz widzę, że popełniałem błąd Hiena PO, wykorzystuje każdą okazję, by pohasać na ośle PiS. Wydaje się, że ta partia poza aparatem przetrwania nie posiada niczego więcej. Ożywcze, witalne siły jakie daje Ziobro, murowany kandydat na prezydenta zaraz po Bronisławie (a to już tusz, tusz: samolot gdzieś poleci, albo dzik strzeli z fuzji: ). To niemożliwe.

Banda zakompleksionych politruków nie jest w stanie zaakceptować lepszych (medialnie, a więc w ogóle) od siebie.

Nie znam tych ludzi, ale mam przeczucie, że to młody wie i czuje politykę, a Kaczyński powinien stać tuż za nim i tworzyć sukces. Brata już nie ma i nikogo nie ma. Hoffmanem daleko nie zajedzie. W PiS potrzebny jest jeden sprawny (także umysłowo) człowiek, nie jest too nikt z tych przy pulpicie.

Także przepraszam za politykę.