http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20111020&typ=my&id=my05.txt

pozdrawiam

Zafascynowany Michnikiem, Kuroniem i Wujcem
Janusz Palikot urodził się w 1964 r. w Biłgoraju. Z tego samego regionu pochodzi również Henryk Wujec, wieloletni polityk Unii Demokratycznej i Unii Wolności, a obecnie doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego.
Palikot nie krył, że był zafascynowany lewicową opozycją z lat PRL, zwłaszcza Adamem Michnikiem, Jackiem Kuroniem i Henrykiem Wujcem, czyli tzw. lewicą laicką. W ostatniej książce wyznał, że ukształtowała go "GW", zawsze głosował na UW, podzielał lęki Adama Michnika i było dla niego zaszczytem, kiedy go poznał. Z drugiej strony mógł liczyć na pozytywne teksty w "GW", zwłaszcza w okresie, kiedy był biznesmenem.
Wujca miał poznać jeszcze w latach 80.: "Jak wielu moich kolegów, w liceum zapatrzony byłem w KOR, czyli w Kuronia, Michnika i Wujca właśnie. Nasze kontakty były sporadyczne i dopiero w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych zżyliśmy się bardziej".
Z kolei sam Wujec wspominał, że Palikota poznał dopiero po "wyborach kontraktowych": "Będąc posłem w 1989 roku, dowiedziałem się, że działa tam jakiś prężny biznesmen, a ponieważ wiedziałem, jak bardzo istotne było w tamtym czasie wspieranie rodzącej się przedsiębiorczości - postanowiłem się z nim spotkać. Ów biznesmen udzielał się również w Biłgorajskim Towarzystwie Gospodarczym - ściągał do Biłgoraja nowych inwestorów, poszukiwał nowych myśli gospodarczych. (...) W tamtym okresie współpraca z Palikotem i jego działalnością gospodarczą odpowiadała mi. Pozytywnie wpływał na innych, udało mu się ściągnąć kapitał niemiecki i włoski".

Pod okiem SB
Opozycyjne poglądy spowodowały, że na początku lat 80. zainteresowała się nim SB. W tygodniku "Polityka" Palikot wspominał, że nie dał się złamać i niczego nie podpisał: "Nocne przesłuchania z lampą świecącą w oczy. W celi wybite okno, a na dworze siarczysty mróz. Trudno było wytrzymać".
Trochę inaczej ten okres przedstawił w swojej książce "Płoną koty w Biłgoraju": "(...) W grudniu dostałem instrukcję, aby podpisać dokument o podporządkowaniu się prawu stanu wojennego i działać dalej. Tak też zrobiłem. W konsekwencji zostałem ponownie zatrzymany i aresztowany i trafiłem na komendę w Zamościu, gdzie brutalnie zmuszano mnie do podpisania deklaracji współpracy z SB, grożąc celą z wodą po kolana, nasyłając facetów - stare ubeckie metody - którzy mieli napędzić mi strachu. Nie będę ukrywał, bałem się, ale jednak niczego nie podpisałem; po prostu miałem szczęście, bo po czterech dniach SB przestało się mną interesować, po tym jak zmusiło do współpracy mojego kolegę. Bezpieka liczyła, że przy jego pomocy rozpracuje naszą siatkę. Uniknąłem więc hańby dzięki temu, że on się załamał. Jednak kolega przyznał mi się, że podpisał zobowiązanie do współpracy, ja zaś namówiłem go, by powiedział o tym również innym, i to go ocaliło - nikt go nie potępiał za słabość".
Jednak rok temu "Gazeta Polska" ujawniła, że według dokumentów zachowanych w IPN Palikot już 17 grudnia 1981 r. własnoręcznie napisał tzw. lojalkę, że nie będzie "podejmował działań sprzecznych z postanowieniami dekretu o stanie wojennym". Według katalogów IPN został zarejestrowany 14 grudnia 1981 r. "jako osoba rozpracowywana w ramach SOR kryptonim "Apel"" (nr rej. 61 27). W styczniu 1982 r. podpisał zobowiązanie: "Ja niżej podpisany Janusz Palikot zobowiązuję się do zachowania w ścisłej tajemnicy treści prowadzonych rozmów oraz utrzymywanych kontaktów ze Służbą Bezpieczeństwa. Palikot Janusz".
W latach 90. Palikot podczas wielu rozmów z "GW" nie ujawnił faktu podpisania zobowiązania do zachowania w tajemnicy rozmów z SB. Wspominał tylko, że był represjonowany: "W 1982 r. w liceum w Biłgoraju dyrekcja odmówiła samorządowi uczniowskiemu wpływu na oceny ze sprawowania. Zaprotestowaliśmy, po czym wyrzucono nas ze szkoły".
Jednak po 1989 r. nie przeszkadzało mu, że wokół niego znalazły się osoby z komunistycznych służb specjalnych."

Berliński polityk Partii Piratów Martin Delius porównał sukcesy swojego ugrupowania do popularności nazistowskiej partii Adolfa Hitlera NSDAP w latach 1928-1933 - poinformował w niedzielę niemiecki tygodnik "Der Spiegel".
"Poparcie dla Partii Piratów rośnie tak gwałtownie, jak popularność NSDAP między 1928 a 1933 rokiem" - powiedział szef frakcji Piratów w berlińskiej Izbie Deputowanych w rozmowie ze "Spieglem".

http://www.polskatimes.pl/artykul/559393,nasza-popularnosc-rosnie-tak-sz...

Partia Piratów z coraz mniejszym poparciem, partia Palikota również. Europejczycy poznają się na hucpie?

Poparcie dla niemieckiej Partii Piratów spadło do 4 proc., czyli
poniżej progu wyborczego - wynika z najnowszego sondażu dla telewizji
ARD. Kiepskie notowania nie są jedynym problemem Piratów, bo w zarządzie
ugrupowania doszło do ostrego sporu.

Warszawa: Niewielki marsz wyzwolenia konopi

Pod hasłem depenalizacji i legalizacji posiadania
marihuany na własny użytek około stu osób, głównie młodych ludzi,
wyruszyło w sobotę w Warszawie w kolejnym marszu wyzwolenia konopi.

»

Nietolerancyjny Wrocław. Gdyby nie policja, Marsz Równości przyniósłby ofiary (ZDJĘCIA)

Na Marszu Równości, który rozpoczynał się pod fontanną przy
placu Jana Pawła II zjawiło się około 200 osób. Więcej, bo około 300,
przyszło na Marsz...

Berlińska palikociarnia zdobyła w wyborach zadziwiajaco duzo głosów , tak ,że sami nie wiedzieli co z tym fantem zrobić , rozbrajajaco przyznali sie ,że nie maja nawet programu, dzis berlińczycy juz "nieco ochłoneli"

:) wystarczył jeden rok i została pustka. Pustka wypełniona Grodzką i Kotlińskim z Nowicką.

Słucham Szkło Kontaktowe. Jedna stalinistka za drugą dzwonia i atakują Marsz, Kościół i Jarosława. Ich obrzydliwość mają stracha. Czego sie stare pudernice boją? Zamordowały kogoś? Boją sie odpowiedzialności?

współczuję słuchania tego gnojstwa . Słuchac to cos z obowiazku brrrrrrrrr

"Jarosławowi Kaczyńskiemu brakuje kultury" - tytuł portalu money

Oczywiście nie poprzemy wniosku PiS, bo to nie jest żaden kandydat niezależny, to jest kandydatura PiS-owska - oświadczył Palikot na konferencji prasowej w Sejmie, pytany o zapowiadany przez PiS wniosek o konstruktywne wotum nieufności.

Na uwagę, że także Ruch Palikota zapowiadał w lipcu złożenie wniosku o konstruktywne wotum nieufności wobec gabinetu Donalda Tuska w związku z tzw. aferą taśmową i nie udało się zebrać wymaganych 46 podpisów odparł, że jest różnica między propozycją RP a zapowiadanym wnioskiem PiS.

Według Palikota, Ruchowi udało się zebrać 46 podpisów. - Ale nie sztuka mieć 46 podpisów, myśmy przedstawili i SLD i SP, i chcieliśmy przedstawić PiS-owi - bo do takich rozmów nie doszło - niezależnego kandydata albo otworzyć w ogóle dyskusję na niezależnego kandydata - mówił.

Podkreślił, że w przypadku wniosku o konstruktywne wotum, najpierw należy rozmawiać z pozostałymi partiami, a dopiero później przedstawiać kandydata.

- PiS oczywiście to całkowicie zlekceważył, potraktował, że tak powiem, z buta pozostałe partie polityczne, przedstawił kandydata, ma 46 podpisów i liczy na poparcie. Żadnego poparcia nie będzie, będzie miał tyle głosów, ile ma klub PiS - powiedział Palikot.

Stwierdził też, że to może nauczy Jarosława Kaczyńskiego takiej demokratycznej opozycyjnej kultury, której mu najwyraźniej brakuje.

żeby Kaczyński paktował z tym politycznym menelem, straciłby natychmiast mój głos

kończy sie palikociarnia, mocni sa tylko w ubliżaniu katolikom na forach. Nawet na ulice nie maja juz kogo wyprowadzać, poza towarzyszami z Niemiec i Brukseli.

Głowny Pirat palikoci :

Biedroń kontra katecheci i pustka na sali. Na konferencję przyszedł... jeden dziennikarz

Według posła Ruchu P. nie biurokracja i złe przepisy blokują w Polsce przedsiębiorczość, ale… lekcje religii w szkołach.

czytałam hahahahaha dziennikarz sztuk jedna i to "nasz" dziennikarz o ile sie nie mylę

Palikot: chcemy wywołać wojnę światopoglądową

Niemiecką Partię Piratów poprowadzi Polka

Katharina Nocun, urodzona w Polsce działaczka ma uratować niemiecką Partię Piratów, której po serii spektakularnych sukcesów sprzed ponad roku, grozi teraz zniknięcie ze sceny politycznej
Nocun na stanowisku szefa ekscentrycznej partii, domagającej się m.in. rozluźnienia praw autorskich, większego poszanowania przez państwo prywatności obywateli i rozwoju społeczeństwa opartego na technologiach internetowych zastąpi Johanesa Ponadera. Poparło ją 87,1 proc. delegatów na kongresie Piratów w Neumarkt w Bawarii.

Niemieckie media na razie nie podają, z jakiego miasta pochodzi nowa szefowa partii Piratów. Sama Nocun pisze tylko, że urodziła w Polsce w 1986 r. - nazywała się wówczas Katarzyna Nocuń. Do Niemiec jej rodzina wyjechała gdy miała trzy lata, osiadła w Dolnej Saksonii.

Dziś zmarł Marcel Reich-Ranicki, najbardziej znany krytyk literacki Niemiec, nazywany "papieżem niemieckiej literatury", poinformował wydawca "Frankfurter Allgemeine Zeitung" Frank Schirrmacher.
Zareagowali na nią wszyscy, bo Reich-Ranicki był nie tylko specjalistą w dziedzinie krytyki literackiej, lecz także popularną, barwną postacią, znaną z telewizji.

Minister spraw zagranicznych Niemiec Guido Westerwelle zareagował oficjalnie jako pierwszy polityk, mówiąc: "Odeszła wielka postać niemieckiej krytyki literackiej. Jego zawsze jasny język przez wiele dziesięcioleci wzbogacał debaty w naszym kraju, jego miłość do niemieckiej literatury uskrzydlała wielu ludzi w naszym kraju. Nigdy mu nie zapomnimy, że będąc ocalałym z warszawskiego getta, nigdy nie odwrócił się plecami do Niemiec".

"Nie ma dużo polskiego uczucia"

Urodzony we Włocławku Marcel Reich-Ranicki napisał o sobie: "Jestem w połowie Polakiem, w połowie Niemcem, ale w całości Żydem". Pytany o swoją "polską połowę", krytyk unikał konkretów i odpowiadał: "O Boże mój, wydaje mi się, że ja tego wcale nie mogę wytłumaczyć".

Na prośbę, by jednak spróbował to wytłumaczyć, reagował w rozmowie z Różą Romaniec, dziennikarką DW w rozmowie telefonicznej lekkim zdenerwowaniem: "To, co polskie, opowiedziałem już w mojej książce". - Ale tak wiele o polskich uczuciach w książce pan nie napisał - próbowała go nagabywać. "To starczy, ja nie chcę o tym mówić. Nie mam ochoty. Skoro w książce nie ma więcej, to nie ma dużo polskich uczuć", kończył przekornie Reich-Ranicki, po chwili dodając: "Ja swoją całą młodość spędziłem w Niemczech, a nie w Polsce".

Bazyl Kerski, redaktor naczelny czasopisma "Dialog", bronił Reicha-Ranickiego, przypominając o jego przełomowych recenzjach Szczypiorskiego czy Miłosza. "Nie jest prawdą, że Reich-Ranicki nic nie zrobił dla polskiej literatury, są na to przykłady. Poza tym nie można oczekiwać, że on się będzie znał na wszystkim", twierdził Kerski, zaznaczając, że Reich-Ranicki jest przede wszystkim krytykiem literatury niemieckiej.

Bazyl Kerski zauważał, że Reich-Ranicki często w swoich wypowiedziach "powoływał się na Tuwima, choć nie zawsze mówił, że są to poglądy polskiego poety". Zapytany o fascynację Tuwimem, Reich-Ranicki odpowiadał: "Łączył mnie z nim język, piękna polszczyzna, to jest poezja najwyższej rangi".

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114881,14629019,Zmarl_Marcel_Re...

http://zapiskiczterdziestolatka.salon24.pl/534793,marcel-reich-ranicki-p...

(..)

kapitana UB Marcela Reicha-Ranickiego wyłania się z badań Instytutu Pamięci Narodowej. Oddajmy głos historykowi IPN, Piotrowi Gontarczykowi:

Po wkroczeniu Niemców do Warszawy w 1939 r. Reich znalazł zatrudnienie w Judenracie, gdzie do wiosny 1943 r. pracował jako tłumacz. Udało mu się uniknąć wywiezienia do obozu zagłady; wedle jednej z powojennych wersji miał uciec z transportu jadącego do Treblinki. Potem do lata 1944 r. ukrywał się w polskiej rodzinie w Gocławiu - wówczas jednej z podwarszawskich miejscowości.

Nowy etap w życiu Marcelego Reicha rozpoczął się w chwili wkroczenia Sowietów. Po wstąpieniu do komunistycznego wojska rozpoczął służbę w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP. Stamtąd trafił do Głównego Urzędu Cenzury. W opublikowanych po latach wspomnieniach pisał: „po kilku dniach zatrudnieni w cenzurze musieli podpisywać oświadczenie, że wszystko, co wiąże się ze służbą, zachowają w tajemnicy. Było to postępowanie rutynowe, bez jakiegokolwiek znaczenia. Dopiero jednak z tego formularza odbitego na hektografie mogłem wywnioskować, że dostałem się do jednostki, która (...) podlegała kontroli Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego".

Powyższy fragment jest typowym przykładem przeinaczeń zawartych w cytowanych wspomnieniach. Cenzura nie była bowiem „kontrolowana" przez komunistyczną bezpiekę, tylko była jej częścią składową. Reich-Ranicki doskonale o tym wiedział od pierwszych dni swojej służby.

24 października 1944 r. własnoręcznie wypełnił „Kwestionariusz współpracowników Resortu Bezpieczeństwa Publicznego". Złożył też podanie o przyjęcie do bezpieki. Także wiele innych dokumentów podpisanych ręką Ranickiego nie pozostawia wątpliwości, że miał on pełną wiedzę, iż jest funkcjonariuszem UB. W bezpiece służyła też jego żona.

W GUC Reich pracował jako cenzor i zastępca kierownika oddziału zagranicznego. Wydawał się na to stanowisko znakomitym kandydatem: znał dobrze niemiecki i angielski. Ponadto w życiorysie sporządzonym w październiku 1944 r. pochwalił się aktywną działalnością w przedwojennej Komunistycznej Partii Niemiec, do której wciągnął go szwagier Gerhard Boehme. (...)

W grudniu 1945 r. Marceli Reich-Ranicki rozpoczął pracę w polskim Biurze Rewindykacji i Odszkodowań w Berlinie. Biuro miało zajmować się odzyskiwaniem dobytku zrabowanego przez Niemców w Polsce: od dzieł sztuki do maszyn i urządzeń technicznych. Praca ta była jednak tylko przykrywką dla prawdziwych działań Reicha. Po latach napisał: „w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (...) słyszał o mnie pewien major. Interesował się mną mianowicie w imieniu instytucji, w której pracował - w polskim wywiadzie (...) w armii poszukiwano ludzi, jeżeli to możliwe młodych i wykształconych, którzy znają języki obce i którzy o zagranicy, zwłaszcza o Niemczech, mieli niejakie pojęcie." (...)

Reich został współpracownikiem Wydziału 2. (samodzielnego) MBP, czyli komunistycznego wywiadu. Jednostką tą kierował wspomniany przez Reicha major, a potem pułkownik Juliusz Burgin - stary komunista i wytrawny agent NKWD. Nie wiadomo dokładnie, czym zajmował się Reich w Berlinie. W piśmie z 24 kwietnia 1946 r. płk Burgin pisał tylko: „w ciągu okresu od momentu zwolnienia do dnia dzisiejszego ppor. Reich pracował w jednej z polskich placówek dyplomatycznych. Przez cały czas ppor. Reich wywiązywał się sumiennie z powierzonych mu obowiązków, przejawiając wiele oddania, inicjatywy własnej i samodzielności w pracy".

Po wojnie Ranicki pisał o „antyhitlerowskich" motywach, które miały pchnąć go do współpracy z komunistycznym wywiadem: „jeśli bym wówczas, jeszcze w czasie wojny przeciwko narodowosocjalistycznym Niemcom, odrzucił propozycję polskich władz i odmówił podjęcia pracy w służbie wywiadowczej - uważałbym to za plamę na mojej biografii".

Kłopot w tym, że służba Reicha w Berlinie rozpoczęła się na przełomie lat 1945/1946, a więc pół roku po zakończeniu drugiej wojny światowej. Nie było już wówczas potrzeby zwalczania żadnych „narodowosocjalistycznych" Niemiec.

Po przyjeździe z Berlina w kwietniu 1946 roku Reich już oficjalnie rozpoczął służbę w centrali komunistycznego wywiadu. Systematycznie wspinał się na kolejne szczeble kariery. W lipcu 1946 roku dostał awans na porucznika; za wybitne osiągnięcia dostał też Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi. Mimo znanych już przywar charakteru, za pracę operacyjną Reich otrzymywał od swoich przełożonych dobre oceny. Jeden z nich pisał w lutym 1948 r.: „politycznie pewny i stały. Duże zdolności pracy z agenturą, znajomość psychiki agenta. Wykazuje dużo inicjatywy w pracy. (...) Obowiązkowy, ale niezbyt pracowity. Lotnością umysłu nadrabia luki w systematyczności".

W styczniu 1949 r. Reich dostał awans na kapitana. Niedługo potem szef Departamentu VII MBP (wywiadu) gen. Wacław Komar wystąpił o zwolnienie Reicha z pełnionego stanowiska i udzielenie bezterminowego urlopu. Nawet laik wiedział, że to wstęp do kolejnej misji za granicą.

Niemal cały rok 1949 Reich (zmienił wówczas nazwisko na Ranicki) był zastępcą konsula, a potem konsulem komunistycznej Polski w Londynie. Była to jednak tylko oficjalna funkcja. Pracował tam dla Departamentu VIII MBP (wywiadu). W swojej książce napisał: „zadanie służby wywiadowczej polegało na tym, aby zbierać informacje o polskiej politycznej emigracji w krajach zachodnich, o jej nurtach, zamiarach i organizacjach. Dokładniej: chodziło o informowanie w porę, jakie politycznie migranci chcą przedsięwziąć działania przeciwko nowemu państwu polskiemu, jakie mają plany". Także w dalszej części wspomnień Reich bagatelizuje swoje zasługi dla komunistów, twierdząc, że nigdy nie pracował z agenturą, a swoje raporty sporządzał z informacji od kuzynów, z plotek oraz prasy: „co do mnie nigdy nie miałem kontaktów z polskimi emigrantami (...) do mnie należało opiniowanie informacji i sprawozdań i przesyłanie ich dalej - do Warszawy".

Ale dokumenty zachowane w IPN pozwalają stwierdzić, że Marceli Reich, jak zwykle mija się z prawdą. Profesor Krzysztof Tarka ustalił, że był on rezydentem wywiadu komunistycznego (pseudonim Albin) i prowadził w Londynie bardzo aktywną działalność operacyjną. Jej ostrze było wymierzone w polskie środowiska niepodległościowe. Jedną z osób, z którymi pracował „Albin" w Anglii, był agent UB o pseudonimie Bliźni. Zwerbowany jeszcze w Polsce, został wysłany do Londynu w celu założenia siatki wywiadowczej pracującej w środowisku polskiej emigracji. „Albin" podjął go na kontakt wiosną 1949 r.; dawał zadania, przyjmował od niego raporty i wręczał pieniądze na działalność operacyjną. Postać „Bliźniego" wydaje się nie mniej ciekawa niż losy samego Reicha-Ranickiego. Pod tym pseudonimem w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego ukrywano jednego z najbliższych współpracowników Bolesława Piaseckiego, który zrobił wielką karierę w PRL. Ryszard Reiff - bo o nim tutaj mowa - został potem członkiem komunistycznej Rady Państwa.

Innym znanym Polakiem, któremu przyszło się zetknąć z „Albinem", był pisarz Stanisław Cat-Mackiewicz. Cierpiąc biedę i odczuwając coraz większą niechęć do działalności na emigracji, chciał Mackiewicz wrócić do Polski. Skontaktował się więc z prokomunistycznym dziennikarzem Bernardem Singerem, który niespecjalnie ukrywał swoje związki z komunistycznym wywiadem. Singer (agent VII Departamentu MBP ps. Reł) doprowadził do spotkania Stanisława Cata-Mackiewicza z kpt. Marcelim Reichem-Ranickim, „Albinem". Doszło do niego w Waterloo Park 25 czerwca 1949 r. Cat-Mackiewicz prosił Reicha o gwarancje bezpiecznego powrotu do kraju. W raporcie dla Warszawy „Albin" przytaczał słowa Mackiewicza: „rozumie Pan, nikomu nie chce się siedzieć w więzieniu. Chciałbym więc mieć jakieś zapewnienie, że na powrót mój jest zgoda i że nie będę wsadzony do więzienia".

„Albin" był nieugięty. W zamian za obietnicę zezwolenia na wjazd do Polski zażądał, by Mackiewicz został w Londynie agentem UB. „Cat" stanowczo odmówił, więc usłyszał od „Albina", że droga do Polski jest dla niego zamknięta. Kontakty między Mackiewiczem a „polskim konsulem" zostały zerwane.

Dziś Reich-Ranicki twierdzi, że w Londynie nie prowadził żadnej działalności wywiadowczej, nie pracował z agenturą, a tylko recenzował raporty wysyłane przez innych do Warszawy. Dokumenty IPN jednoznacznie dowodzą, że to nieprawda. A rola, jaką „Albin" odegrał w sprawie pisarza Stanisława Cata-Mackiewicza, stawia go w wyjątkowo nieciekawym świetle".

W dalszej części swej publikacji Gontarczyk opisuje powody, z których wywiad zdecydował się jednak zakończyć współpracę z Reich-Ranickim:

Osoba Reicha-Ranickiego już wcześniej budziła (w UB, przyp. autora) liczne wątpliwości. Oprócz cech osobowościowych - w opiniach służbowych przedstawiano go jako zarozumiałego megalomana - za niejasną lub wręcz kompromitującą uznawano jego przeszłość. Rzekomą działalność w Komunistycznej Partii Niemiec i wydawanie „Rothe Fahne" wspólnie ze szwagrem Gerhardem Behme, którymi Reich chwalił się w życiorysie z 1944 r., okazały się mistyfikacją. Co więcej, z ustaleń bezpieki wynikało, że związki Behmego z partią komunistyczną nie były zbyt silne, a on sam był „podejrzanym" trockistą.

Wątpliwości budziły też różne wersje wydarzeń, jakie w swoich życiorysach przedstawiał Reich na temat swoich kontaktów z KPD, a także okoliczności wydostania się z getta. Raz pisał, że uciekł z transportu do Treblinki, w innych kwestionariuszach opisywał ten fakt zupełnie inaczej. Funkcjonariusze UB po prostu nie byli w stanie ocenić, która wersja jego życiorysu jest prawdziwa, a kiedy Reich konfabuluje. Ale za szczególnie kompromitujące i dyskwalifikujące jako funkcjonariusza MSW uważano służbę w Judenracie. Mimo że Reich nie pełnił tam żadnego eksponowanego stanowiska, sam fakt pracy w tej instytucji traktowano jako kolaborację z hitlerowcami.

Kroplą, która przelała kielich, stały się nadużycia, jakie Reich popełnił, wydając wizę swojemu szwagrowi Gerhardowi Boehme. Trudno powiedzieć, dlaczego to zrobił. Fakt pozostaje faktem: wiza została wydana z naruszeniem procedur i obowiązujących w Departamencie VII MSW wewnętrznych instrukcji. Reich zachował się nielojalnie.

Propagandowa mistyfikacja

Zbierając wszystkie powyższe zarzuty, w styczniu 1950 r. kierownik wydziału ds. funkcjonariuszy płk Jerzy Siedlecki pisał do ministra Stanisława Radkiewicza: „proszę Obywatela Ministra o wyrażenie zgody na ukaranie kpt. Reicha Marcelego 14-to dniowym aresztem zwykłym oraz wydaleniem z pracy w aparacie B.P. z dniem 31.I. 1950 r."

Po dwutygodniowym pobycie w areszcie - którego genezę tak ubarwił w swojej książce - Reich został wyrzucony z UB jako nieprzydatny do dalszej służby. Nikt nigdy raczej nie chciał robić mu procesu, a jego wspomnienia na ten temat są propagandową mistyfikacją.

Dokumentów wytworzonych po 1950 r. jest w teczce Reicha stosunkowo niewiele. Wynika z nich, że wspomniany wyjechał z Polski w 1958 roku. Jedną z ostatnich osób, z którymi spotkał się w Warszawie, był pisarz Günter Grass. Niestety, ani jednego, ani drugiego nikt nie inwigilował, toteż nie zachowały się z tego spotkania żadne fotografie. Zapewne stanowiłyby one ciekawą dokumentację życia społecznego: wielki krytyk literacki i wielki pisarz, były funkcjonariusz UB i były żołnierz Waffen SS na spotkaniu w kraju tak doświadczonym przez nazizm i komunizm. Obaj, i Grass, i Reich, często i w podobnym duchu i ostrej formie wypowiadający się w kwestiach filozoficznych i moralnych. Obaj równie rzetelni w sprawie własnej przeszłości."

Rok 1958 to początek spektakularnej, błyskawicznej kariery Reich-Ranickiego jako krytyka literackiego w Niemczech, która, odporna na wszystkie ujawnione fakty, trwała do dziś...

Hausberger Schule Ewa Stefańska

Kanclerz Angela Merkel o Macelu Reich-Ranickim:

Straciliśmy niezrównanego przyjaciela literatury, ale także wolności i
demokracji. Będzie mi brakowało tego pełnego pasji, niezwykłego
człowieka."
http://www.sueddeutsche.de/kultur/zum-tod-von-marcel-reich-ranicki-ein-aussergewoehnliches-geschenk-1.1774571

Wybory w Niemczech: Piraci bez szans na wygraną

- To naprawdę sympatyczni weseli ludzie, ale sądzę, że nawet wyborcy Piratów byli rozczarowani niekompetencją - ocenia ekspert.

Poza czołówką - czyli SPD, CDU, FDP, Zielonymi i lewicą są też ugrupowania, które raczej nie mają żadnych szans na przekroczenie 5-cio procentowego progu wyborczego. To m.in.: Fioletowi, Partia NEIN, Partia Niegłosujących, Partia Ochrony Zwierząt czy Partia Rozsądku.

Znana jest też od lat 80-tych Anarchistyczna Partia Pogo, choć ta akurat nie wystawiła kandydatów. Z kolei Niemiecka Partia Piratów, walcząca z inwigilacją i opowiadająca się za jak najszerszą wolnością w Internecie, była rozpatrywana jako dość poważny kandydat.

Zwłaszcza po sukcesie w wyborach regionalnych w Berlinie, wyjaśnia Ryszarda Formuszewicz z Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.

Jorg Lau z Die Zeit dodaje, że politycy tej partii byli wręcz przytłoczeni obowiązkami parlamentarnymi: - To naprawdę sympatyczni weseli ludzie, ale sądzę, że nawet wyborcy Piratów byli rozczarowani niekompetencją tych ludzi. A w kampanii wyborczej Piraci byli kompletnie nieobecni, mimo że pojawiały się tematy przy których mogli się wzmocnić. Na przykład afera inwigilacyjna z amerykańską agencją NSA, Edward Snowden - to wszystko rozegrało się bez Piratów.

Partia Piratów - polityczna ciekawostka, czy przyszła realna siła w Parlamencie Europejskim?
Partia Piratów brzmi groźnie. Planujecie jakiś abordaż?

(Śmiech) Chcielibyśmy przeprowadzić abordaż na Parlament Europejski. Planujemy start w wyborach z dwiema innymi organizacjami, z którymi na bieżąco współpracujemy. To Demokracja Bezpośrednia
oraz Libertarianie, którzy na razie występują jako Stowarzyszenie
(Partia Libertariańska jest w trakcie rejestracji). Będziemy startować
jako komitet trzech organizacji z list Demokracji Bezpośredniej.
Oczywiście jako członkowie Polskiej Partii Piratów, w sojuszu z
pozostałymi organizacjami.
Wróćmy jeszcze do kwestii poglądów i celów jakie przed sobą stawiacie. O co chcecie, jako Partia Piratów, walczyć w PE?

Przede wszystkim zależy nam, żeby wpływać na przepisy związane z
prawem autorskim. Chcielibyśmy skrócić okresy obowiązywania praw do
tantiem, wprowadzić możliwość bezpłatnego tworzenia remiksów znanych
piosenek. Zależy nam również na likwidacji takich organizacji jak ZAiKS,
który naszym zdaniem jest pasożytem. Takich organizacji jest mnóstwo i
tam giną pieniądze, które powinny trafiać do twórców. Które mogliby
zarabiać. Nasza wizja sprowadza się do tego, żeby sprzedawać utwory
bezpośrednio (w sieci i nie tylko). Nie w formie płyty, bo płyta to i
wydawcy, i promocja, i marketing. W internecie można kupować pojedyncze
piosenki, z których znacznie większy lub cały dochód trafiałby do
kieszeni twórcy. Podobnie może być z filmami czy książkami. Kwestie
patentowe także muszą zostać zupełnie przeformatowane w myśleniu. Obecny
system
patentowy jest główną przyczyną blokowania rozwoju technologicznego i
społecznego. Zależy nam także na uregulowaniu praw związanych z
inwigilacją ze strony Stanów Zjednoczonych, która dotyczy nas
wszystkich.



A jeśli chodzi o kwestie światopoglądowe?

Jesteśmy typową partią techniczną, nas nie do końca interesują
kwestie moralne czy światopoglądowe. One są w sumieniu każdego z nas,
nie narzucamy nikomu własnych przekonań. Chociaż oczywiście mamy swoje
pomysły na pewne rozwiązania, ale chcielibyśmy, by każdy mógł decydować o
sobie, a wspólne rozwiązania i kompromisy nie były dotkliwe dla
mniejszości.



Czyli co, głosujemy na Partię Piratów, dostajecie się do PE i
potem nie wiemy do końca czego się spodziewać, nie wiadomo jak rozłożą
się głosy?

W pewnym sensie tak, ale nasze założenia podstawowe są takie, że to
ludzie powinni decydować, a my mamy ich słuchać i to robimy. Wiec
będziemy realizować ich wolę. Zakładamy kompleksowe rozwiązywanie
problemów. Chociażby mamy w programie zapisy w sprawie patentów na
leki. Uważamy, że nie może być tak, że dodanie elementu do składu leku
od razu powoduje objęcie go patentem. Przez co sam lek kosztuje setki
tysięcy dolarów, a NFZ nie jest w stanie ich refundować. Trzeba znaleźć
na to rozsądne rozwiązania, a najchętniej byśmy całkiem zrezygnowali z
takich patentów. Chcielibyśmy wzorem Czech także doprowadzić do
legalizacji marihuany najpierw w celach leczniczych, aby np. uśmierzać
ból w chorobach nowotworowych. Chcielibyśmy wprowadzić rozwiązania
systemowe, które sprawią, że obrót miękkimi narkotykami można będzie
kontrolować. Większe korzyści przyniosło by państwu edukacja
społeczeństwa, oraz nie marnowanie pieniędzy podatników, a ile pieniędzy
państwowych marnuje się na ściganie, karanie i leczenie? My stawiamy na
edukację.

"Sokrates z Żyrardowa" i "błazen z Biłgoraja". "Lewica i Palikot, czyli LiPa"

Nagłe ocieplenie stosunków w oczach polityków. zobacz więcej »

Z Twojego Ruchu odeszło 3 posłów. Dwóch do SLD
Posłowie
Twojego Ruchu, Maciej Banaszak i Krzysztof Kłosowski wstąpili dziś
w szeregi Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Oprócz tej dwójki, z partii
Janusza Palikota wystąpił Jan Cedzyński, który na razie pozostanie
posłem niezrzeszonym.
Maciej Banaszak i Krzysztof Kłosowski opuszczają klub Twojego
Ruchu. Według rzecznika klubu SLD, obaj odpowiedzieli na apel tworzenia wspólnego komitetu wyborczego SLD- Lewica Razem.

Szanowna Pani Marylo,

Palikot był błaznem, jest błaznem i po wsze czasy będzie błaznem.
Tyle, że błaznów potrzebuje każdy król, władca i premier.
Takiego błazna potrzebuje Donald Tusk,
Palikot załatwia za Tuska wiele trudnych spraw, takich jak kościół, Macierewicz, służby specjalne.

UKłony moje najniższe

Biedroń: Twój Ruch przetrwa. Nowicka chce wstąpić do klubu
Wanda Nowicka
zamierza wstąpić do naszego klubu. Został crème de la crème TR, najlepsi
z najlepszych. Będziemy wierni naszym wartościom i ma nadzieję,
że w przyszłym parlamencie spotkamy się z silną drużyną TR - mówił
na antenie TVP Info poseł Twojego Ruchu Robert Biedroń. Dziś z klubu Twojego Ruchu wystąpiło 12 posłów. W TR pozostało jedynie
15 osób. Jeśli odejdzie jeszcze chociażby jeden poseł Twój Ruch
przekształci się w koło poselskie.

To jest
teoretycznie Twój Ruch. Wszystko wskazuje na to, że w przyszłym tygodniu
odejdzie dwóch kolejnych posłów - zapowiedział Gawkowski.


To koniec panie Januszu. Nawet i diabeł tym razem nie pomoże

autor:

Andrzej Potocki

http://wpolityce.pl/polityka/215609-to-koniec-panie-januszu-nawet-i-diab...

• 
  

  Wyborcza sensacja!

  
  

  Niemiecka prasa o wyborze Biedronia: "Rewolucja na polskiej prowincji", "fenomen"

Prasa w Niemczech i Austrii jest pozytywnie zaskoczona wyborem
pierwszego otwarcie homoseksualnego polityka na prezydenta w
"konserwatywnym kraju Europy Wschodniej", jak określa Polskę.Niemieckie media szeroko opisują wybór Roberta Biedronia - pierwszego
otwarcie homoseksualnego polityka w Polsce - na prezydenta 90-tys.
Słupska. Właśnie nieduża wielkość miasta i jego położenie z dala od
dużych aglomeracji jest szczególnie podkreślana przez prasę.



"To znak, że katolicki kraj zmienia się również na prowincji.
38-letni Biedroń jest tego przykładem. To fenomen" - pisze na swojej
stronie internetowej magazyn "Der Spiegel", tytułując tekst "Rewolucja
na polskiej prowincji". Magazyn przypomina także, że jeszcze rok temu po
Paradzie Równości w Warszawie Biedroń został zaatakowany i doznał
obrażeń [napastnik uderzył go m.in. w brzuch].



Magazyn dodaje, że Biedroń otwarcie walczy z homofobią oraz
sprzeciwia się Kościołowi katolickiemu. Gazeta cytuje proboszcza
Słupska, który powiedział po wyborze: "Pan stawia przed nami wyzwanie.
Być może nie modliliśmy się wystarczająco wiele".



Gazeta „Sueddeutsche Zeitung” pisze o „niespodziance w
zatwardziale katolickiej Polsce”. „Poruszający się na rowerze Biedroń
kandydował pod hasłem »Nareszcie zmiana «. Zdobył głosy mieszkańców
bezpośredniością, spotkaniami i telefonami do mieszkańców” - pisze
dziennik.



Pragmatyzm i odwagę polityka podkreśla także dziennik "Die
Welt". Gazeta przywołuje opinię jednego z kibiców lokalnego zespołu
piłkarskiego, który stwierdził, że zagłosował na Biedronia, bo jako
jedyny z kandydatów "ma jaja". Przywołuje też opinię jednego z
mieszkańców Słupska Krzysztofa Markowskiego - producenta sprzętu
fitness: - Jestem homofobem, ale pragmatycznym. Biedroń przekonał mnie
swoim programem. Nie jest członkiem miejscowych elit, które nic nie
robią - twierdzi przedsiębiorca.



W jednym z niemieckich dzienników telewizyjnych "Tagesschau"
mówiono o "małej sensacji w katolickiej i konserwatywnej Polsce".
Przywołuje jednak słowa Roberta Biedronia, który powiedział, że "w
czasie kampanii nie zdarzyło mi się rozmawiać o swej orientacji
seksualnej. Ludzi interesuje bezrobocie, budowa infrastruktury za
fundusze unijne i pozostałe sprawy - ale nie moja orientacja". Serwis
informacyjny dodaje też, że choć w Słupsku życie publiczne "zdominowane
jest przez Kościół katolicki, to wybór pierwszego homoseksualnego
burmistrza może coś zmienić".



Z kolei jeden z dwóch najważniejszych dzienników austriackich
"Kurier" pisze, że w katolickiej Polsce złamano tabu. "Gej prezydentem
liberalnego Berlina? Oczywiście. A małego miasta na polskiej prowincji?
Także" - pisze gazeta i cytuje Biedronia mówiącego, że "jak się chce,
można góry przenosić".



O wyborze otwarcie homoseksualnego polityka na prezydenta
Słupska piszą również czytany przez ekonomistów "Handelsblatt",
szwajcarska gazeta "Blick" czy austriacki "Der Standard".

Niemiecki „Die Welt” o polskiej homofobii. "Tym, którzy nie tolerują homoseksualizmu jest bliżej do Rosji niż Europy"

Homoseksualizm to zdaniem niemieckiego
dziennika „wspaniały kierunek rozwoju”. W Polsce ten kierunek nadają
Robert Biedroń i Dariusz Michalczewski.

Niemiecki, konserwatywny dziennik „Die Welt” pisze o homofobii w Polsce i zaangażowaniu Dariusza Michalczewskiego w kampanię na rzecz tolerancji. Ten kierunek „odpowiada wspaniałemu gospodarczemu i politycznemu rozwojowi Polski ostatnich lat” - komentuje gazeta. Jednocześnie żałuje, że w Polsce są konserwatywno-katolickie środowiska, którym „homoseksualizm nie pasuje”.

W obszernym artykule i osobnym komentarzu „Die Welt” chwali słynnego boksera za zaangażowanie na rzecz tolerancji. Przypomina też, że Polska już w 1932 roku, „na wiele lat przed innymi państwami, zalegalizowała homoseksualizm”.

Tymczasem ustawa o zalegalizowaniu związków partnerskich osób tej samej płci nie może liczyć na poparcie większości posłów w parlamencie

—informuje niemiecki dziennik.

Polska jest krajem będącym pod wpływem silnego katolickiego konserwatyzmu

—wyjaśnia autor komentarza dodając, że do dziś jedna czwarta społeczeństwa uważa, iż nie powinno się tolerować homoseksualizmu.

Pod tym względem ta część społeczeństwa bliższa jest społeczeństwom Rosji i Białorusi niż państwom Unii Europejskiej takim jak Islandia, Belgia czy Luksemburg, gdzie przyznający się do tego oficjalnie homoseksualiści mogli zostać prezydentem czy premierem

—pisze „Die Welt” informując jednocześnie niemieckich czytelników, że ostatnio jednak na burmistrza Słupska wybrany został Robert Biedroń, który przyznaje się otwarcie do swojej orientacji seksualnej.

Burmistrz i bokser nadają kierunek. Odpowiada on wspaniałemu gospodarczemu i politycznemu rozwojowi Polski ostatnich lat

—kończy „Die Welt”.

"W PSL nie ma dyscypliny w sprawach światopoglądowych"
Nie
ma dyscypliny w sprawach światopoglądowych i to zawsze służyło Polskiemu
Stronnictwu Ludowemu – ocenił w TVP Info Władysław Kosiniak-Kamysz.

Czerska reanimuje Palikota. A ten ujawnia: Dzwonili do mnie Michnik z Komorowskim, jak głosować w Sejmie...

"Dziękuję Urbanowi, że odegrał fajną rolę, gdy rozbijano moje środowisko".

Klub Twojego Ruchu przestał istnieć. Opuścił go nawet Palikot
Janusz Palikot
nazwał działania swoich byłych partyjnych kolegów "prostytucją
polityczną". Poinformował także, iż klub Twojego Ruchu przestał istnieć,
gdyż wystąpiło z niego 12 posłów. Z klubu wystąpił także sam lider
ugrupowania.

Wincenty Elsner, który jest zaciekłym komunistą, który przez dwa lata
suszył mi głowę o Siwca i Kwiatkowskiego, wstąpił do SLD. Andrzej
Rozenek, zastępca Jerzego Urbana, dogaduje się z Platformą, jak wszyscy
wiecie - mówił.
 W ciągu ostatnich kilku tygodni bez przerwy ktoś mi rzuca kłody pod
nogi, próbuje wbić nóż w plecy i sparaliżować moją kampanię, doprowadzić
do tego, abym się z tego wycofał, tłumaczył z tego, czy klub się
rozpada, czy będzie jeszcze istniał, kto odchodzi, kto nie odchodzi.
Postanowiłem przerwać ten śmieszny, trywialny i żenujący spektakl
i rozwiązałem klub - wyjaśniał Palikot.

Niemcy straszą chrześcijaństwem. Krzyż groźniejszy od islamskiej chusty

Kilka dni temu Niemiecki Trybunał Konstytucyjny w Karlsruhe uznał, że generalny zakaz noszenia rytualnych chust przez nauczycielki (muzułmanki) w publicznych szkołach na terenie Republiki Federalnej Niemiec jest sprzeczny z ustawą zasadniczą. Decyzja ta oznacza uchylenie obowiązującego od 2003 roku wyroku Trybunału Konstytucyjnego dopuszczającego tego typu zakazy. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że gdy muzułmanie wywalczyli zmianę prawa, w Niemczech w przestrzeni publicznej oraz szkołach zakazany pozostał już wyłącznie krzyż.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego obecnie w Niemczech jedynie wieszanie krzyża w klasach szkolnych narusza porządek w kwestii neutralności światopoglądowej, natomiast noszenie muzułmańskiej chusty, żydowskiej jarmułki lub kwefu takiego światopoglądu nie narusza. Sędziowie zaznaczyli, że wyrok ten obecnie dotyczyć będzie całych Niemiec. W uzasadnieniu wyroku, sąd przyznał, że taki zakaz może obowiązywać jedynie w sytuacji występowania określonego, konkretnego zagrożenia dla porządku w szkole lub dla neutralności państwa, które w wypadku chusty nie występuje.

Komu zagraża krzyż?
Sprawę rozpoczęły dwie muzułmanki, którym w Nadrenii Północnej-Westfalii zakazano noszenia muzułmańskich chust na terenie szkoły. Postąpiono zgodnie z obowiązującymi przepisami, bowiem władze kraju związkowego uchwaliły prawo całkowicie zakazujące nauczycielkom wyznającym islam noszenia muzułmańskich chust na terenie publicznych placówek szkolnych. Obydwie nauczycielki zaskarżyły ten zapis do Federalnego Trybunału Konstytucyjnego. Sprawę wygrały, a sędziowie TK stwierdzili, że taki zakaz jest sprzeczny z niemiecką konstytucją, ponieważ zbyt dotkliwie ingeruje w wolność wyznania obu skarżących kobiet. Ponadto obie kobiety zdaniem sądu „wykazały w sposób wiarygodny, że zakaz dotyczy ich osobistej tożsamości i utrudnia dostęp do zawodu”. Postępowanie muzułmanów w podobnych sprawach jest wyjątkowo niekonsekwentne, bowiem spora część z nich zakaz noszenia muzułmańskich symboli uważa za niesprawiedliwy, ale już zakaz eksponowania krzyża za jak najbardziej słuszny.

Należy przypomnieć, że kilkanaście miesięcy temu turecki obserwator (wyznania muzułmańskiego) jednego z procesów sądowych odbywających się w Monachium zażądał od sędziego aby zdjął ze ściany krzyż, bowiem – jego zdaniem - ten chrześcijański symbol stoi w sprzeczności ze świecką neutralnością sądu i „jest dla innych wyznań zagrożeniem”.

Muzułmanie i środowiska lewackie pieją z zachwytu
Z wyroku TK zadowolenia nie kryją muzułmanie mieszkający w Niemczech, wszelkiej maści liberałowie i środowiska lewicowe. Także zdecydowana większość społeczeństwa niemieckiego popiera wyrok. Nie bez znaczenia pozostają tu kwestie propagandy dosłownie wylewającej się w ostatnim czasie z mainstreamowych niemieckich mediów. Przekonują one, że chrześcijaństwo to przeżytek, przekonując jednocześnie, że muzułmanów natomiast należy przyjmować zawsze z otwartymi ramionami.

Według najnowszych sondaży aż 60 proc. Niemców uznaje wyrok TK za słuszny i sprawiedliwy. Tej części obywateli zupełnie nie przeszkadza, iż niemieccy sędziowie gorzej potraktowali chrześcijański krzyż aniżeli muzułmańską chustę. Volker Beck (zadeklarowany homoseksualista), ekspert partii Zielonych ds. polityki wewnętrznej, po wyroku stwierdził, że to dobry dzień dla wolności religii w Niemczech, bowiem sędziowie stwierdzili, że Niemcy nie opierają się na jednej, określonej religii, tylko na wolności religijnej i równości wobec prawa.

Opinia dziennika „Mittelbayerische Zeitung” przytoczona przez Deutsche Welle oddaje ducha komentarzy tego wyroku niemieckich mediów:
„Zachód nie zginie, tylko dlatego, że nauczycielki-muzułmanki nauczają chrześcijańskie dzieci. Zachód przeżył w ostatnim czasie więcej domniemanych wybawców, niż tego sam pragnął, tym bardziej, że to, co miało przyczynić się do ratunku, było niczym innym jak nagonką. Kto teraz sugeruje, że kawałek materiału przyczynia się do zagrożenia chrześcijańskich wartości, (do których należy tolerancja), albo twierdzi, że są one zagrożone, (a nie są, przynajmniej nie przez niemieckich muzułmanów) albo sam chce prowadzić nagonkę. A to nie jest ani chrześcijańskie, ani muzułmańskie. Tylko nikczemne” - czytamy w gazecie.

Kto obroni krzyż?
Nawet ci, którzy krytykują wyrok Trybunału Konstytucyjnego, nie robią tego w imieniu obrony krzyża, który jako jedyny symbol pozostał zakazany w niemieckich miejscach publicznych. Działają oni jedynie w intencji obrony neutralności państwa. Ich zdaniem wyrok neutralność tą podważa.

Ustępujący burmistrz dzielnicy Neukoeln w Berlinie Heinz Buschowky krytykując wyrok, nazwał go wielkim błędem.

- Moim zdaniem wyrok jest katastrofą – powiedział burmistrz, dodając, że sędziowie postawił wolność religijną wyżej od państwowej neutralności. Jego zdaniem najlepszym rozwiązaniem jest zakaz używania wszystkich symboli religijnych.

Krzyża broni jedynie Bawaria i część jej polityków. Sekretarz generalny tamtejszych chadeków (CSU) Andreas Scheuer także skrytykował wyrok TK w sprawie noszenia chusty muzułmańskiej, chociaż jego krytyka jest motywowana zupełnie inaczej, niż opinie lansowane w niemieckich mediach.

- Bawaria jest i pozostanie landem chrześcijańskim i nie pozwolimy tego zmienić – stwierdził Scheuer, dodając, że wolny kraj Bawaria zrobi wszystko, co tylko umożliwi prawo, aby religia chrześcijańska nadal posiadała w landzie przywileje i pozostała fundamentem wartości tutejszego społeczeństwa. Zaprotestowały także władze kościoła ewangelickiego.

Symbole religijne w Niemczech
W większości landów do dzisiaj decyzję w sprawie krzyży w sądach, szkołach i innych miejscach publicznych podejmują władze lokalne, a nawet poszczególne urzędy. Od lat niemiecka tendencja jest taka, aby stopniowo wprowadzać zakazy wieszania wszystkich symboli religijnych, w tym także krzyży. W Hamburgu, Turyngii, Berlinie, Bremie, Brandenburgii, Szlezwiku Holsztynie, Nadrenii Palatynat, Hesji i w Badenii Wirtembergii krzyże z sal sądowych już usunięto. Próbuje się to zrobić w Meklemburgii, Dolnej Saksonii i w Nadrenii Palatynacie. Krzyże wiszą nadal w salach sądowych jedynie w katolickiej Bawarii, oraz w małej Saarlandii. Jednak przy obecnej polityce nie wiadomo jak długo jeszcze.

W kontekście ostatnich wydarzeń niezwykle znamiennie brzmią słowa kardynała Josepha Ratzingera z 2003 roku:
„Jeśli chrześcijaństwo zostanie usunięte z życia publicznego, społeczeństwo utraci jedno z istotnych źródeł pokojowego współżycia” – powiedział w 2003 roku niemiecki kardynał Joseph Ratzinger (jeszcze jako prefekt Kongregacji Nauki i Wiary).
Waldemar Maszewski, Hamburg.

http://niezalezna.pl/65317-niemcy-strasza-chrzescijanstwem-krzyz-groznie...

Schyłek Palikota

Ze sprawozdania finansowego partii Janusza Palikota przebija
dramatyczna sytuacja jego formacji. Wydatki są chaotyczne, widać brak
wiary w wyborczy sukces.
Na ostatnie wybory samorządowe partia ta wydała zaledwie 560 tys. zł.

Do sprawozdania finansowego partii Janusza Palikota za 2014 r. ustawiła
się kolejka. Dokumentację dostępną w Państwowej Komisji Wyborczej (PKW)
prześwietlają nie tylko dziennikarze. Wydatki Twojego Ruchu drobiazgowo
przeglądają też byli posłowie, którzy odeszli z sejmowego klubu. Szukają
dowodów, że partyjne pieniądze były wydawane nieprawidłowo.To nie przypadek. W warszawskiej prokuraturze od wielu miesięcy toczy
się śledztwo, które ma wyjaśnić, czy partia w latach wcześniejszych
dysponowała publicznymi pieniędzmi zgodnie z prawem. Szczególne
podejrzenia budzą faktury dla firmy Art Graf – za prawie 1 mln zł
wykonała ona program E-partia, który okazał się drogim niewypałem. Jak
wynika z przeanalizowanego przez nas sprawozdania złożonego w PKW
w ubiegłym roku, partia Palikota dalej jej płaciła, choć już znacznie
mniej. W sumie trochę ponad 100 tys. zł.

Ta firma należy
do Artura Wójcika, który jest synem Danuty Wójcik, księgującej wydatki
partii. Ona też nieźle zarabia. Raz wystawia faktury jako KDP DAN LEX,
innym razem na swoje nazwisko – w sumie w ubiegłym roku otrzymała ponad
300 tys. zł. Nie może też narzekać zaufana współpracowniczka Palikota,
prawniczka Anna Kubica. Jej kancelaria też wystawia partii słone
faktury. Ale nie wszyscy mają szczęście. Sekretarz zarządu Twojego Ruchu
Łukasz Piłasiewicz dopiero w marcu otrzymał swoje wynagrodzenie
– z listopada i grudnia ubiegłego roku.

Odwrócili się od Palikota, wybrali Kukiza

Janusz Palikot stracił olbrzymią część elektoratu swojej partii z
wyborów do Sejmu w 2011 roku. Po czterech latach lidera...
czytaj dalej »

Tym razem na Janusza Palikota zagłosowało jedynie 26,9 proc. elektoratu Ruchu Palikota z wyborów parlamentarnych w 2011 roku.

Aż
37,1 proc. wyborców partii Palikota przejął Paweł Kukiz. Kolejne 10,8
proc. osób w przeszłości popierających Ruch Palikota zagłosowało na
Bronisława Komorowskiego, 9,7 proc. na Janusza Korwin-Mikkego, 6,7 proc.
na Andrzeja Dudę, a 3,6 proc. na Magdalenę Ogórek.

Portal „Spiegel Online” zamieszcza w poniedziałek
felieton Jakoba Augsteina pod tytułem „Kiepski polski dowcip” poświęcony
Polsce.

„Najpierw Węgry, teraz Polska - Europa Wschodnia coraz
bardziej zaczyna przypominać Rosję: autorytarna, ograniczona,
rasistowska. Czy Europa ma dość czasu, by czekać na modernizację krajów,
które nie tak dawno weszły do Unii Europejskiej? Czy potrzebujemy
raczej nowej UE, bez Wschodu?" – pyta autor komentarza i przypomina
niemieckim czytelnikom ostatnie poczynania polskiego rządu.

„Między Świętami a Nowym Rokiem Polska zrobiła duży krok.
Na wschód. W życie weszła ustawa, która bezzębnym tygrysem uczyniła
Trybunał Konstytucyjny. A krótko przed sylwestrem uchwalono drugą
ustawę, odbierającą niezależność publicznej telewizji i radiu.

Polacy być może boją się Rosjan i ich nienawidzą, ale
właściwie powinni się z nimi doskonale rozumieć. Polska pod rządami
nowego, prawicowego rządu coraz bardziej przypomina putinowską Rosję" -
pisze Jakob Augstein i wyjaśnia, że Unia Europejska zastanawia się
obecnie, jakie ma podjąć kroki.

Nowoczesna chce związków partnerskich

W dyskusji uczestniczyli przedstawiciele organizacji i stowarzyszeń walczących na rzecz osób LGBT.

Dieser Mann legt sich mit Polens Regierung an

Ryszard Petru ist die Hoffnung der polnischen Opposition: Der Ex-Banker sitzt für seine neue liberale Partei im Parlament. Er bereitet sich auf einen langen Kampf gegen die PiS-Regierung vor.
Da steht er nun, der Hoffnungsträger, in Raum 101 des polnischen Abgeordnetenhauses und tut das, was er vier lange Jahre wird tun müssen: Er greift an. Ryszard Petru, die markanteste Gestalt der polnischen Opposition, attackiert die Regierung. Journalisten bedrängen ihn mit Fragen, Petru hat immer eine Antwort parat, prägnant und nie zu lang.

Er spricht schnell, seine Hände zeichnen Kreise in die Luft, Vektoren, und wenn sie sich zu einer Raute zusammenfinden, dann nur für einen Augenblick. Zeit für ein Innehalten bleibt ihm nicht. Denn Polens national-konservative Regierungspartei PiS ist seit ihrem Wahlsieg dabei, sich mit einem Gewaltmarsch durch die Institutionen das Land untertan zu machen.

Zwar hat sich über die sozialen Medien eine außerparlamentarische und überparteiliche Protestbewegung zusammengefunden. Doch es mangelt an greifbaren Erfolgen, und so könnte diese Bewegung schon bald abflauen. Dann wird es noch mehr auf die Opposition im Sejm, dem Abgeordnetenhaus, ankommen – und damit auch auf Petru. Denn dort ist seine Partei nur fünf Monate nach ihrer Gründung mit 7,6 Prozent der Stimmen eingezogen. Heute erreicht sie in einigen Umfragen mehr als 20 Prozent. Damit liegt sie direkt hinter Jarosław Kaczyńskis PiS.
http://www.welt.de/politik/ausland/article152383403/Dieser-Mann-legt-sic...

Petru coraz bardziej jak Palikot. Lider Nowoczesnej zestawia Kiszczaka z... Kaczyńskim: "O dwóch takich, co ukradli normalność"

Szefowi Nowoczesnemu zalecamy długi i zimny
prysznic. Inaczej wraz ze swoimi absurdalnymi tezami wyląduje tuż obok
Janusza Palikota. Poza marginesem poważnej polityki.

Petru w Berlinie obiecuje Niemcom, że poradzi sobie z
"populistami" w Polsce i zapewnia: Pod rządami Nowoczesnej Polska
przystąpi do strefy euro

Lider Nowoczesnej wygłosił przemówienie podczas panelu zatytułowanego "Freedom and Security in Europe".

Lider Nowoczesnej wygłosił przemówienie podczas panelu
zatytułowanego „Freedom and Security in Europe”. Jak wynika z treści
wystąpienia Petru przekazanego PAP przez biuro prasowe Nowoczesnej, Petru przekonywał, że Polska i Europa potrzebują reform. Jak mówił UE, nie może sobie pozwolić, by stać się jeszcze słabsza niż jest.

Nie
możemy powiedzieć naszym obywatelom, że odpowiedzią na współczesne
wyzwania jest więcej Europy. Oni nie rozumieją tego języka. Oczekują
wyników. Jestem za Europą, która działa, Europą z wizją, Europą, która
rozwiązuje problemy. Europą nadziei

— podkreślił lider Nowoczesnej.

Jak zaznaczył, wobec obecnych wyzwań Europa i europejskie instytucje nie były w stanie zareagować na czas.

Potrzebujemy
silniejszej Europy. Niekoniecznie federalnej, ale efektywnej. Europy,
która działa razem, na czas, wtedy, gdy jest taka potrzeba

— dodał.

Petru zauważył, że młodych Europejczyków nie satysfakcjonuje pokój na kontynencie.

Musimy
dać im pracę, zapewnić możliwość szkolenia się, a także dać im poczucie
przynależności do społeczeństwa, które nikogo nie wyklucza

— podkreślił.

Według niego w obliczu Brexitu UE musi być razem nie tylko w sensie ekonomicznym.

Szanujemy
decyzje brytyjskich obywateli i będziemy negocjować z nimi uczciwie.
Jednakże oznacza to niezgodę na negocjacje bez notyfikacji

— powiedział szef Nowoczesnej.

Wyraził nadzieję, że procedura z art. 50 Traktatu Lizbońskiego rozpocznie się przed końcem marca 2017 roku, tak aby Brexit został zakończony przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019.

Chyba, że odbędzie się kolejne referendum w tej sprawie

— zaznaczył.

Petru zauważył również, że wybory prezydenckie w Austrii pokazują, iż populiści mogą być zatrzymani.

To, co było możliwe we Włoszech i Austrii jest możliwe wszędzie, także w Polsce

— dodał. Wskazywał na konieczność zrozumienia korzeni populizmu.

Kandydat
niezależny Alexander Van der Bellen wygrał w niedzielnej powtórce
drugiej tury wyborów prezydenckich w Austrii nad kandydatem Austriackiej
Partii Wolności (FPOe) Norbertem Hoferem.

Odnosząc się do kryzysu imigracyjnego Petru zaznaczył, że obywatele UE oczekują wzmocnienia ochrony granic oraz rozdziału uchodźców od osób poszukujących pracy.

Lider
Nowoczesnej mówił też o zagrożeniu na Wschodzie. Jak podkreślił, Rosja
wciąż przesuwa granice, „zarówno geograficzne i jak mentalne”.

Zaatakowała
Gruzję i Ukrainę, zaognia sytuację w Syrii przyczyniając się
do migracji do Europy. A teraz pojawia się niepokój dotyczący Bałtyku.
Wzmacnianie obecności wojskowej trwa, rozszerzają się cyberataki. Putin
szuka zewnętrznego wroga. To właśnie wywołuje realne zagrożenie

— podkreślił Petru.

Według niego „Rosja wykorzystuje wszystkie środki, aby uśpić czujność Europy”.

Czarne scenariusze nie muszą się spełnić, ale mogą. Atak może przyjść w każdej chwili

— mówił.

Petru podkreślił, że przeciwdziałanie „wywrotowej propagandzie jest kwestią bezpieczeństwa narodowego i europejskiego”.

Walczmy z populistami ich własną bronią

— wzywał.

Podkreślił, że walka z mową nienawiści nie powinno oznaczać całkowitej kontrolę.

Będąc liberałami cenimy wolności wypowiedzi. Ale to nie obejmuje manipulowania innymi

— zapowiedział.

Zadeklarował także, że pod rządami Nowoczesnej Polska przystąpi do strefy euro.

Według Palikota Nowoczesna już słabnie, w wyborach samorządowych ta partia nie uzyska więcej niż 3 proc. poparcia. „Wówczas Platforma przejmie co ciekawsze osoby z Nowoczesnej oraz dobierze singli z lewicy i być może zawrze koalicję z PSL-em. Powstanie wrażenie, że opozycja zjednoczyła się wokół PO” – wróży Palikot i stwierdza, że właśnie tak wygląda „gra Schetyny” w tej kwestii. Stąd też, jak wskazuje były poseł, Nowoczesna widząc, że dogadywanie się z PO jest jałowe, zaczyna szykować się do samodzielnego startu w wyborach, co Palikot określa jako „samobójczą taktykę, realizującą cele PO”.
Ratunek dla Nowoczesnej

W świetle tych przemyśleń Palikot proponuje inne rozwiązanie: by Nowoczesna już teraz zgodziła się na to, by zostać przejętą przez Platformę. „W wyborach samorządowych trzeba mieć 36 tys. kandydatów i to z dobrymi lokalnie nazwiskami. Ma to tylko PiS, PO i PSL. Żadna nowa partia tego mieć nie może. Aby więc uniknąć klęski, Nowoczesna musi swoją słabość przekuć w siłę. I czymś takim jest wstąpienie do PO” – pisze Palikot.

I w takiej strategii współprzewodniczący Twojego Ruchu upatruje ewentualnego sukcesu opozycji. W jego wizji, po przyłączeniu Nowoczesnej do PO, członkowie partii Petru wspólnie z niezadowolonymi z Platformy mogliby dać odpór Schetynie. „Na takim zachowaniu bardzo zyska i odbuduje się Ryszard Petru. Wyróżniające się posłanki Nowoczesnej szybko zdominują klub PO, gdzie są pieniądze i zaplecze. Takie rozwiązanie ma też kapitalną cechę: w ciągu tygodnia spycha PiS do kąta” – kwituje Palikot.

Palikot w końcu to zrobił. Decyzja, na którą czekały miliony Polaków

„Janusz Palikot, były prominentny poseł PO, a następnie
współzałożyciel Europy Plus i lider lubelskiej listy wyborczej
Zjednoczonej Lewicy ogłosił, że całkowicie rezygnuje z polityki” –
donosi portal dorzeczy.pl.  

„Powinienem odejść. Zakładam nawet, że ta decyzja najbardziej zmartwi zwolenników PiS-u, ale trudno” – napisał na swoim blogu.

Palikot był swego czasu jednym z najbardziej rozpoznawalnych
polityków PO. Popularność zbudował na skandalicznych wypowiedziach i
happeningach. Ma za sobą takie epizody jak machanie podczas konferencji
silikonowym penisem czy nazwanie prezydenta Lecha Kaczyńskiego „chamem”.

W 2010 roku postanowił odejść z PO i założył własną partię – Ruch
Palikota. W 2014 roku startował w wyborach na prezydenta RP. W 2015 roku
nie wszedł ze swoim Ruchem do Sejmu. Wtedy odsunął się nieco w cień i
działał jedynie w przestrzeni internetowej.

„Wiem, że wielu oczekuje mojego powrotu. Nieustannie o tym słyszę.
Film z moją przepowiednią o rządach PiS bije rekordy popularności,
a jednak powinienem odejść. Zakładam nawet, że ta decyzja najbardziej
zmartwi zwolenników PiS-u, ale trudno. Odchodzę (chociaż boli mnie
sytuacja w kraju), aby ktoś nowy odegrał właściwą rolę. Jest to możliwe,
choć trudne, ale właśnie odpowiedzialność za kraj każe mi tak postąpić”
– napisał.

Źródło: dorzeczy.pl, palikot.pl

Palikot ogłasza, że odchodzi. Przepowiednia hinduskiego guru, że "pójdzie w górę", nie sprawdziła się :-

"Jego prognozy spełniły się w 2010, 2011 roku, więc miałem do niego zaufanie" - tłumaczył Palikot gazecie Michnika.

Za bardzo do tej deklaracji nie warto się przywiązywać, bo cóż warte
jest słowo Palikota? Warto jednak przypomnieć zabawny wywiad, jakiego
ten wulgarny polityk udzielił zakochanej w nim „Gazecie Wyborczej”
w styczniu 2015 roku. Dziennik Michnika zagrzmiał „newswem”
na pierwszej stronie:

Jestem na dnie. Ale mam kontakt z przywódcą hinduizmu. Ravi mówi, że we wrześniu pójdę w górę.

A w środku wydania:

A nie czuje pan się w tym zagubiony?

Byłem.
Latem. Gdy nie wiedziałem, jaką drogą, to pójdzie. Zrobiłem dziesiątki
analiz, spotkałem się z wybitnymi profesorami. Może fatalnie to będzie
odebrane, ale mam kontakt z przywódcą hinduizmu Ravi Shankarem.
Zadzwoniłem do niego, przez Skype’a, do Bangalore. Mówię, że mi nie
wychodzi, że gigantyczne pieniądze włożyłem, że jest projekt, dobre
nazwiska i nie wychodzi. A on mówi: we wrześniu w Polsce zajdzie zmiana…

?

Niech pan tak nie patrzy, mam na to świadków. Poza tym jestem człowiekiem na wskroś racjonalnym.

O czym mówił przywódca hinduizmu?

„Teraz niczym się nie przejmuj, odpocznij”. Jego prognozy spełniły się w 2010, 2011 roku, więc miałem do niego zaufanie.

A wie, skąd przyszła porażka?

Twierdził, że to wszystko było niespójne.

Śledził polskie media?

Nie
wiem, skąd to wie, mówi, że odczytuje energię. Gdy Tusk odszedł do Rady
Europy, zadzwoniłem do Raviego i mówię: miałeś rację. Odparł, że będzie
leciał do Europy, że ma postój w Warszawie. Jadę, siedzimy na Okęciu,
a on: jest niedobrze wokół ciebie, ale zaczniesz iść do góry w nowej konstrukcji politycznej. Rób tylko to, w co wierzysz!

Jak
już kiedyś pisaliśmy, Guru Ravi mylił się, a modlitwy polskich księży
i polskich katolików jednak przyniosły inną, dobrą zmianę!

Panie Palikocie, nie mówimy: do widzenia. Mówimy: niech Ci Bóg wybaczy.

Interview am Morgen: Bedrohte Demokratie

"Noch ist Polen nicht verloren"

"Polen wird nie mit einem autoritären Regime einverstanden
sein", sagt Robert Biedroń, "Wir werden zu unserer stolzen
demokratischen Tradition zurückkehren, da bin ich sicher".

(Foto: imago/ZUMA Press)

Der Oppositionspolitiker Robert Biedroń wehrt sich
gegen eine Kürzung der EU-Fördermittel für Polen. Brüssel solle
stattdessen PiS-Parteichef Kaczyński und seine Minister isolieren.

Seit die PiS-Partei in Polen regiert, verändert sie das Land
durch eine nationalkonservative und europafeindliche Politik. Unter
Parteichef Jarosław Kaczyński werden die Institutionen umgekrempelt und
Richter entlassen. Die Europäische Union reagiert darauf mit
Vertragsverletzungsverfahren und Budgetkürzungen. Dagegen wehrt sich
Robert Biedroń. Er ist Bürgermeister der nordpolnischen Stadt Słupsk
(Stolp), Mitglied im Kongress der Gemeinden und Regionen des Europarates
und einer der beliebtesten Politiker des Landes. Die EU müsse die
Lokalpolitik fördern, um die polnische Opposition zu stärken, findet er.

SZ: Herr Biedroń, die PiS-Partei versucht massiv,
antieuropäische Stimmungen in Polen zu stärken. Wie wirkt sich das auf
die Zivilgesellschaft aus?

Robert Biedroń: Unsere Politiker hatten nie den Mut und
die Entschlossenheit, die Grundlage für eine unabhängige
Zivilgesellschaft aufzubauen. Dafür zahlen wir nun einen heftigen Preis.
Heutzutage werden hauptsächlich regimetreue NGOs unterstützt. Die
Zivilgesellschaft wird behandelt wie in den Zeiten von früheren
populistischen Regierungen: als antipolnische Verräter. Es gibt aber
auch Proteste, die Menschen gehen auf die Straße. Die polnische
Gesellschaft ist sehr proeuropäisch. Für PiS-Parteichef Jarosław
Kaczyński ist es eine Herausforderung - aber er versucht es weiter.

https://www.sueddeutsche.de/politik/interview-am-morgen-bedrohte-demokra...

"GW":
Robert Biedroń nie powalczy o drugą kadencję w Słupsku! Zamiast tego
stworzy ogólnopolski projekt polityczny "Kocham Polskę"

"Der Spiegel" zachwyca się Trzaskowskim. "Proeuropejska Polska powstała przeciwko wrogiemu UE nacjonalizmowi PiS"

Bloomberg: Gej ateista snuje plany ratowania katolickiej Polski