Wodowanie mojej najnowszej książki. Hel, 2 października 2011 r.

Gratulacje i podziękowania.

Kolejna cenna pozycja, która zachowa w pamięci młodych Polaków prawdziwą historię Polski.

Szkoda, ze mieszkam tak daleko.

W Warszawie będę na Targach Książki Historycznej. Mam nadzieję, że się spotkamy.

zrobię wszystko, żeby tym razem dojechać.

super

to i Oleksy ganiał. Czy jest Pan pewny asystującego towarzystwa?
Tak tylko pytam. Nie czytałem książki.
Pozdrawiam.

A Pan jak we mszy uczestniczy jest Pan pewny asytującego towarzystwa? Tak tylko pytam.
Pozdrawiam.

zatem pomyślałem, że Pan w tym dniu karty rozdaje w otoczeniu, a nie żaden Kombatant, Pan Udział władz miasta Hel, czy Państwo Dyrekcja Muzeum - i tyle.
Być może niezręcznie Pan ujął, albo ja nie tak odebrałem jak Pan chciał.
Przypominam, że nie czytałem.
Pozdrawiam.

W ogóle, to powiem Panu, że zawsze byłem za autopromocją.

Zatem troche sie autopopromuje:
prosze przyczytac "Lekarza z Westerplatte" moja poprzednia ksiazke, ewentualnie podpytac Maryli :) A potem smialo siegnac po kolejna ksiazke.
Pozdrawiam

tam u Pana na Westerplatte wyszedł cało? Sucharski?

nie zaczepiaj, bo polegniesz :)

http://www.warszawskagazeta.pl/historia/209-zamczony-bohater-z-westerplatte

tu dyskusja o Chochlewie. Uczestniczył Pan kazef, że zapytam?
Nie zaczepiam - po prostu nie mam nic do roboty i dopytuję pisarza jak na spotkaniu w bibliotece.
Nie wolno?

Pozwoli Pan, że na tym zakończę z Panem dyskusję.
Proszę wrócić do tematu może trochę później.

Gratuluje, bo w dzisiejszych czasach wydac ksiazke, to niemal graniczy z cudem, a zwlaszcza o takiej tematyce.
T.

PS. A swoja droga to nie domyslilabym sie, zes jest pan doktor ;).

Nie jest aż tak żle z tymi wydawcami, zwłaszcza gdy pierwsza książka rozejdzie się na dobrym poziomie. Wtedy z kolejną jest już łatwiej:)
Pozdrawiam

bardzo słusznie Pan czyni, choć z drugiej strony, nie.
Mam pecha, a tak się dobrze zapowiadało.
Przypomina mi Pan Coryllusa, nic więcej.
Żałuję, że nie ma Pan odwagi co nieco o treści książki podrzucić, tylko o celebrze z nią związanej.

Pozdrawiam.

Dzięki.

Gdyby sie pan wyrazal w inny sposob= zrozumialy i bez znamion zaczepnych, nie przezywalby pan tylu zawodow.
T.

jak piszesz Tamko; a właściwie to pejzaż Pani wyczuwa?
Przecież klepie Pani po Maryli. Od niej wyszła "narracja" o zaczepce.
Prawda Marylo?
Znamiona, to już Pani eufemizm. Chyba mnie Pani lubi i dlatego te znamiona i zawody.
No dobrze, zostawmy to.
Przyjdzie się jeszcze Pani uczyć między wierszami pisać.
Pozdrawiam.

Klepanie to zdaje sie panska domena, w kazdym razie nie moja.

"Chyba mnie Pani lubi i dlatego te znamiona i zawody."

Chociaz pana nie znam, to pana nie lubie. Miedzywiersze i ogrodki stosuje bardzo rzadko. Preferuje pisanie wprost, jesli pan jeszcze nie zauwazyl.

I tu sie pan myli.
Pan generalnie stosuje zaczepki, wobec mnie personalnie tylko albo az jeden raz, tutaj i w innych miejscach rowniez. Jakby pan chcial znac geneze - z obserwacji.
T.

proszę ja Tamki, taki jestem. Kultura moja wyziera z każdej wystawy sklepowej, z każdego koszyka i cebra; zatem, w całej rozciągłości z Paninym wywodem się zgadzam. Jak Pani już odgadła, każdy pies na ulicy ma piętno cywilizacji.

Ostatnio, proszę, fakt: taki Zaremba na przykład. Gdy tylko oczy otwierał srana, to męcił, mącił, mendził, jak Tantal rozkrzyżowany, albo leski czy jankes wraz z małżonką na batucie - byle w klubie zostać. A wystarczyło, że mu dopieprzyli internauci i popatrz Pani jak się postawił Michnikowi. Widzi Pani jak z tchórza można zrobić gieroja?

Serdeczności i pieniędzy życzę - jak najwięcej sławy. Czekam na Pani list. Niech pani nie będzie leniwa.

[faktycznie, lubię ciepło i kulturę, a nie żadne tam jakieś madrygały itp., a gdy jeszcze pani Maria wdaje się w filozofie, pisze, że jest teraz jasnowidzącą, a ja na takie listy nie umiem odpowiadać poważnie, więc dręczy mnie sumienie, że jej dotychczas nie odpisałem.]

Panie Krzysztofie - serdeczne gratulacje!
Będę "wyglądać" za książką, znając już Pański warsztat, odwagę i dociekliwość w szukaniu dokumentów - we wspaniałym opracowaniu o majorze Słabym.
I mam nadzieję - również na spotkanie w Warszawie - proszę o wyprzedzające info o dacie Targów i czasie, gdzie można będzie Autorowi prawicę uścisnąć! (byśmy my, zaganiani ludzie nie przegapili, nie daj Bóg!)

Jedno smuci niezmiennie - pisze Pan o patriotach, Polakach...zakatowanych przez czerwony reżim - po wojnie, w której walczyli o Polskę. Dobrze, że choć po latach - to hołd im składany - i jakże nieoceniona wartość - dla młodych. Spokojnie się tego czytać nie da...
Serdecznie pozdrawiam!
ES.

Bardzo dziekuje za tak miłe słowa.
Będę Pani wyglądał w Warszawie.
Chętnie rozwinąłbym przy tej okazji Pani słowa, że "spokojnie sie tego czytać nie da", bo to bardzo znamienna uwaga.
Obawiam się, że do nowej książki również mająca zastosowanie.

Pozdrawiam.

         
            Zbierając materiały do książki o komandorze poruczniku Zbigniewie Przybyszewskim latem 2010 r. odwiedziłem Giżewo na Kujawach. Dwór rodziny Przybyszewskich przedstawiał przykry widok. Zniszczony, odrapany, z odlatującym tynkiem. Chylący się do upadku. Tylko fasada frontowa niedawno pomalowana. Mieszka tu kilka rodzin, budynek administruje Polanowicka Spółdzielnia Mieszkaniowa. Właścicielem jest Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa, w ewidencji Oddziału w Bydgoszczy. Obok dworku baraki i magazyny, budynki funkcjonującej tu, po znacjonalizowaniu majątku, spółdzielni produkcyjnej. Wokół wszystko zaniedbane, dawny ogród porośnięty chaszczami i zielskiem, bez ścieżek, alejek. Drogę prowadzącą z dworku nad Gopło trudno byłoby już dziś odnaleźć. Przed wojną wszystko tu kwitło, pulsowało. Potem okupacja i gospodarka komunistyczna. Dworek znacjonalizowano, rodzinę wyrzucono, założono kołchoz i zakłady. Ale jednak totalitarny system organizował ludziom czas, dawał pracę, układał plany. Realne, nierealne - jakoś to funkcjonowało. Po 1989 roku wszystko się zatrzymało. Padły kołchozy, padły drobne zakłady. Popatrzyłem na dwór w Giżewie. Jego już prawie nie ma. Nie ma przedwojennej atmosfery rozkwitu, wiosny w sercach. Nie ma też komunistycznych sekretarzy i ludu pracującego miast i wsi. Jest bardzo smutny obraz upadku. 

              Udałem się na cmentarz parafialny w niedalekich Polanowicach, gdzie postanowiono upamiętnić postać Zbigniewa Przybyszewskiego. W 2008 r., staraniem radnego Miasta Kruszwica, Tomasza Boczkowskiego, nakładem Urzędu Miasta Kruszwica i przy wsparciu finansowym osób prywatnych uroczyście wmurowano tablicę poświęconą Komandorowi z Giżewa. W sposób godny, na rodzinnym grobowcu Przybyszewskich, ale przecież nie tam, gdzie złożono ciało Komandora. Tego miejsca prawdopodobnie nigdy już nie uda się odnaleźć.
 
            Wrażenie pustki i niepamięci, tak intensywnie odczuwane w bezpośredniej bliskości giżewskiego dworu, było doznaniem, które często towarzyszyło autorowi podczas badań nad losami kmdr. por. Zbigniewa Przybyszewskiego. Stanowiło równocześnie jednoznaczny imperatyw na drodze do skrupulatnego i możliwie pełnego naświetlenia kolejnych etapów z życia oficera polskiej Marynarki.

więcej takich wspomnień

Dziekuję. Wkleję zatem jeszcze jeden fragment. Tym razem z 1 rozdziału.
--------------------

2 października 1939 roku ucichły strzały nad polskim Wybrzeżem. Poddały się oddziały broniące półwyspu Hel, ostatniego, stałego punktu oporu w wojnie obronnej przeciwko hitlerowskim Niemcom. Dowódca helskiej baterii cyplowej, kapitan Zbigniew Przybyszewski, moment kapitulacji opisał w notatkach bardzo lakonicznie:

„2.X wpłynęły do portu okręty niemieckie, załoga przed odmarszem do niewoli odśpiewała hymn narodowy”. Więcej szczegółów dotyczących przejmowania półwyspu przez nieprzyjaciela zamieścił we wspomnieniach działonowy i instruktor w kompanii artylerii nadbrzeżnej na Helu bosman Stanisław Pawlikowski: „wkrótce nadjechali samochodami osobowymi oficerowie niemieccy, wysiedli z samochodu i zbliżyli się do naszego dowódcy, [który] (…) miał jeszcze rękę na temblaku. Oficer niemiecki zasalutował, a komandor niemiecki wyjął papierośnicę częstując kpt. Przybyszewskiego papierosem, ten jednak energicznie odmówił, co nam się bardzo podobało”.
W wydanej w 1966 r. książce Franciszka Fenikowskiego czytamy z kolei:

„Pierwszy w szeregu stał z ręką na temblaku kapitan Przybyszewski. O czym myślał?(…)[Żołnierze polscy] posępnie stali obok dalekonośnych dział, również milczących już (…).
- Ta bateria wyrządziła nam tyle szkód? – dziwił się hitlerowski oficer przejmujący cypel. (…)Mniej zdziwiło go, że przy działach brakowało zamków, potopionych tego rana w morzu, że lufy karabinów, przepisowo postawionych w kozły, okazały się pokrzywione(…). Hitlerowski komendant (…)zakomenderował z pruską butą:
- Zdać broń!
Ani drgnęli
- Zdać broń! – krzyknął po raz wtóry.

Wtedy Zbigniew Przybyszewski pobladł. Z zaciśniętymi wargami wystąpił z szeregu. Niewprawnie manewrując jedyną zdrową ręką odpiął kordzik. Niemiec wyciągnął rękę, by go odebrać. Ale ranny obojętnie minął krzykacza. Podszedł do krawędzi nadbrzeża, tam gdzie lśniły wilgocią żelazne łby cumowniczych polerów, i z rozmachem cisnął broń w morze”.

Wymowny gest polskiego dowódcy nie był działaniem na pokaz. Wyczuwając wymogi chwili Przybyszewski zadziałał odruchowo, bezceremonialne przechodząc obok oniemiałego Niemca. Zademonstrował siłę i honor polskiego żołnierza, który zmuszony do kapitulacji, w duchu pozostawał niezwyciężony. Powierzenie morzu ozdobnego kordzika, można było także traktować jako wyraz czci dla rodzimego skrawka Bałtyku, którego na Helu broniono tak długo i wytrwale („morze, nasze morze, będziem ciebie wiernie strzec”).

i już rozglądam sie za Książką,
ONI wracają,mimo,ze dawno nie ma ich wśród żywych
i za TO dzięki
serd pozdr

pamiętaj zapodac wczesniej termin naszej randki w Warszawie :)

Mozna napisać - praca organiczna, czyli ... pisanie takich ksiażek jak Twoja, aby życiorysy - a właściwie życie - naszych bohaterów, patriotów takich jak Zbigniew Przybyszewski nigdy nie uległy zapomneniu.

dzięki i pozdrawiam

W Warszawie nie mogę być, ale książkę poszukam i przeczytam.

Prościej i taniej będzie napisac do mnie na priva

Dziekuję za miłe słowa. O ile chcesz pozostac anonimowy - szukaj w księgarniach. Jeśli nie - pisz na priva.

sie czyta.

i proszę z dedykacją
serd pozdrawiam

Dzięki za fragmenty...

A nie mówiłam, że "Spokojnie się tego czytać nie da..." ?

Czekam na datę/godzinę spotkania w Warszawie!

(choćby "żaby z nieba prały" - muszę być :)

@gośc z drogi
Napisz prosze na koszary@westerplatte.org. Jakoś się umówimy, bo mieszkamy chyba niedaleko od siebie i bedę Ci mógł książkę osobiście wręczyć

@Selka
No to się szykuje spotkanie "na szczycie" bo będzie i Maryla :)

z samego ranka list "wysyłam"
serd pozdrawiam

No to poszperałam w necie, kiedy będzie to spotkanie "na szczycie" :))
 

"Targi Książki Historycznej.

Na tegorocznych Targach Książki Historycznej SBP organizuje I Salon Bibliotek. Na nim między innymi:
oferta książek historycznych
stoiska bibliotek
seminarium "Małe ojczyzny" - historyczne wydawnictwa regionalne bibliotek
i wiele więcej.Targi odbywać się będą w dniach 24-27 listopada 2011 r. w Zamku Królewskim w Warszawie, w Arkadach Kubickiego".

A więc - do zobaczenia!

/dodam, że 24-27.XI. - to czwartek/piątek/sobota/niedziela/

P.S. Wysyłam słówko na priva.

zaluje, ze nie mieszkam w stolicy :/. T.

Ja od paru latek - też nie! (a miałabym tak blisko, na rzut beretem :)
No, ale mam do Zamku tyko dwadzieścia parę kilometrów...Marylka trochę dalej.

Ale...przecież Lublin nie leży AŻ tak daleko! Jeszcze kursują pociągi! :))
Końcówka listopada to i chłodna i smutna pora roku - i dlatego koniecznie trzeba ogrzewać się ciepłem przyjaznych, dobrych dusz!
Przemyśl sprawę! :)

O kmdr. por. Zbigniewie Przybyszewskim będę opowiadał 11 listopada 2011 r. w Bazylice Św. Trójcy w Strzelnie, po Mszy Św. o godz. 11.30.

dziękujemy za informację.

Dopisuję do listy uroczystości obchodów Narodowego Świeta Niepodległości.

Pozdrawiam

po prostu utrwala resztki z najpiękniejszej, to co z niej pozostało.
Stopę postawił i trzyma.
Tak ma być.

nie przyjadę jutro do Strzelna, o czym już poinformowałem organizatorów.
Córka mi się rozchorowała (zapalenie płuc), będę w szpitalu.

Cóż, może w innym terminie...

dużo zdrowia dla córki. Teraz ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi obowiązkami.

Pozdrawiam serdecznie

hurra! chciałoby się krzyknąć - będzie dobrze.
Proszę się pomodlić i zostawić na jakiś czas historię.

trzeba sie spieszyć z kolejnymi ksiązkami, bo za chwilę Wojsko Polskie przejdzie do historii...

Pomorski Okręg Wojskowy kończy działalność

Za kilka dni działalność zakończy Pomorski Okręg Wojskowy. Szef
Sztabu Generalnego WP gen. Mieczysław Cieniuch mówi, że do jego historii
siły zbrojne na pewno będą wracać.

Ciekawe, po co i dla kogo te rakiety zakupili?

ANEKS DO UMOWY Z NORWEGAMI

Więcej rakiet na polskim wybrzeżu

MON
podpisało aneks do umowy o dostawie kolejnych rakiet dla Nadbrzeżnego
Dywizjonu Rakietowego Marynarki Wojennej - poinformował...czytaj dalej »

O czym nie dowiemy sie z telewizji...


Tadeusz Płużański: Wstyd mediów
 
Publikacja: 03.12.2011

W ubiegłym tygodniu miały miejsce dwa wydarzenia niezwykłe, o których jednak żadne z mainstreamowych mediów nawet się nie zająknęło. Dlaczego? Dlatego, że programowo o sprawach dla siebie niewygodnych milczą. Bo o przywracanie pamięci o polskich bohaterach tu chodzi. O bohaterach ostatniej wojny.

"Hołd patriotom oddano też na Bemowie, gdzie stanął pierwszy w stolicy pomnik Żołnierzy Wyklętych. Dlaczego nie w centrum? Żeby nie kłuł w oczy."

z tych samych powodów chcą usunąć Pomnik Katyński z Pl. Zamkowego, za blisko , za widoczny, choc tak skromny kamień, który woła...

życzenia
mnostwa czytelników i duzo,duzo pisania dlaPolski :)
serd pozdrowienia :)

Gratuluje.

Bardzo dziękuję i kłaniam się nisko.

troszkę czasu minęło od naszych rozmów...z.... :)
Mam nadzieję,że córcia zdrowa i wszystko w idealnym porządku...
Oglądam właśnie zdjęcia z "Kmdr por Zbigniew Przybyszewskie , "Zeszyt Helski" 20
na pierwszej stronie cenna dla mnie dedykacja :)

Dobrej Nocy i pięknych snów o Polskich Bohaterach... :)