Dziennik kampanii. Nie zawsze warto rozmawiać.

Tematem wałkowanym przez media od kilku dni jest debata o debatach. I choć podpisuję się pod programowym hasłem Janka Pospieszalskiego „warto rozmawiać", to w tym konkretnym przypadku mam poważne wątpliwości.

Na debaty z Tuskiem i jego ekipą było wiele czasu i okazji. Trudno jednak rozmawiać z powietrzem. PO nie przedstawiła programu ani w wyborach 2005, ani w wyborach 2007, również nie ma programu obecnie. O czym więc mamy mówić?
W sejmie zamiast debat mamy popisy arogancji i agresję zamiast odpowiedzi na ważne pytania. Pamiętam doskonale potyczki mojej żony z ministrem Rostowskim. Ola była doświadczonym politykiem, była odporna na zaczepki i sztuczki. Jednak po dyskusjach z Rostowskim przyjeżdżała do Wrocławia wściekła i zniechęcona. Mówiła wprost, że nigdy nie spotkała się z takim ordynarnym chamstwem. I nie chodzi tu o politykę, ale o zwykłą kulturę osobistą, której ma prawo oczekiwać od ministra kobieta w średnim wieku.
Usłyszałem właśnie w radiu wywody pewnego publicysty, który przekonywał, że wśród posłów PiS-u nie ma z kim rozmawiać o gospodarce. Z jednej strony to oczywiście nieprawda obraźliwa dla posłów. Zaś argument, że pos. Beata Szydło nie jest ekonomistką brzmi niepoważnie, skoro panu publicyście nie przeszkadza, że o gospodarce wymądrza się minister Boni – polonista.
Z drugiej strony pamiętajmy, że pod Smoleńskiem zginęły Grażyna Gęsicka i moja żona. Mówienie, że dziś w Klubie PiS-u nie ma ekonomistów jest po prostu obrzydliwym brakiem zwykłej ludzkiej kultury.
Już widzę te debaty w partyjnych telewizjach z udziałem chamstwa i komentowane przez chamstwo. Czy nie szkoda czasu?