Udawanie Greka z tą pomocą

Dobrowolna deklaracja pana premiera Tuska, podłączająca nas do akcji ratowanie bankruta, który uparł się żyć ponad stan, przypomina mi przeto „dobrowolny przymus” z RWPG* pod światłą wodzą Moskwy. Zmienił się chyba tylko kierunek, z którego wymagalność owej „dobrowolności” płynie. Chociaż nie jest to takie pewne, gdy weźmie się pod uwagę to, że w ubiegłym roku odprawę ambasadorów RP w MSZ prowadził niejaki Siergiej Wiktorowicz Ławrow...

Tę wątpliwość rozwiał jednak dopiero co szanowny pan premier i zorganizował – niewątpliwie dobrowolnie – posiedzenie Rady Ministrów RP, któremu przewodniczyła Angela Markel. Kto w to wątpi, niech porówna potencjały RP i RFN we wszystkich aspektach. A kanclerz Niemiec to jednak wyższy szczebel od ministra Rosji, przeto hierarchia protektorów nie powinna teraz budzić żadnych wątpliwości...

Nawiasem mówiąc, moskiewska komuna nie wymagała od PRL aż takiej manifestacji podległości i w posiedzeniu jej rządu nigdy nie uczestniczył władca ZSRR. Jedynymi obowiązkowymi gestami uległości był wtedy „niedźwiedź” i „karp”. Polegało to na tym, że „demoludowski” wasal rzucał się w objęcia czerwonego cara i dostępował zaszczytu ucałowania go w usta(!?)...

Władysław Gomułka podobno lojalnie uprzedził kiedyś Chruszczowa – „Nikito Siergiejowiczu, całowanie się ze mną może być niebezpieczne, chorowałem na gruźlicę”. Władca ZSRR miał odpowiedzieć – „Nie wałnujsia – jestem odporny – Stalin miał hemoroidy i się nie zaraziłem!”

Na zakończenie zadam przeto retoryczne pytanie – to pomoc dla Grecji, czy kontrybucja na rzecz protektora?

------------------------------------------------------------------

* - RWPG: Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, instrument ekonomicznej dominacji Moskwy w tzw. „wspólnocie państw socjalistycznych”