Przedwyborcza harowka - przyklad do nasladowania.

W normalnym kraju, w normalnych  warunkach,by byc wybranym do parlamentu trzeba sie sporo naharowac. I tak wlasnie bylo z wlasnie (2 V 2011 r.) wybranym do parlamentu federalnego w Kanadzie kandydatem polskiego pochodzenia. Szanse mial niewielkie. Jak napisal w torontonskim "Zyciu" W. Wojnarowicz (kiedys tez kandydat Partii Konserwatywnej):

"Konserwatysci w Mississauga East- wzieli w zasadzie swoje, moze z lekka nadrobka dzieki nastrojom krajowym. Konia jednak z rzedem temu, kto stawialby na Lizonia jeszcze pol roku temu. Kiedy zaczynal on swoje chodzenie po domach, w poczatkach stycznia, nikt nie mogl marzyc o takiej metamorfozie NDP i rozbiciu anty-harperowskiego frontu. Do tej pory zas konserwatywna nominacja w Mississauga East to byl taki zaszczytny "wyrok", nie wrozacy sukcesu! W koncu ten okreg dzierzy rekord liberalnej, poselskiej 'dlugowieznosci" w Ottawie. Tu poslanka Guarnieri brala i po 60 procent glosow! A teraz my bedziemy walczyli o zbudowanie tutaj naszego wlasnego "bastionu"". 

A tak opisywal sytuacje wyjsciowa w swoi okregu wyborczym, sam zwycizca w wywiadzie dla torontonskiego "Gonca" prowadzonym przez Andrzeja Kumora:

" Tak, byl wylacznie okregiem liberalnym, w zwiazku z tym nie bylo wysilku ze strony nawet partii, ze by w ten okreg zainwestowac. inwestuje sie tylko w okregi, gdzie jest mozliwosc wygrania. Tutaj ta mozliwosc, za Albiny Guarnieri, byla mala. Poprostu ten okreg byl jakby opuszczony. I baza wolontariuszy, i baza finansowa, wszystko inne trzeba bylo budowac od nowa. Wszystko trzeba budowac".

Nie dosc, ze okreg zawsze, czyli bezwyjatkowo byl w rekach liberalow, to i rywal W.Lizonia z tej partii byl nie byle jaki. P.fonseca (44 l.), to przystojniak, byly reprezentant Kanady w maratonie na Olimpiadzie w Atlancie (1996). Ostatnio pelnil funkcje ministra w rzadzie prowincji Ontario (Tourism and Labour).

W. Lizon, byly szef Zarzadu Glownego Kongresu Polonii Kanadyjskiej ciezko harowal. Wstawal rano i chodzil w snieg i slote po domach. Mowa o tysiacach drzwi do zapukania. w wiekszosci przypadkow, odwiedzal wyborcow w ich mieszkaniach dwukrotnie. Na pytanie: "Co bylo najtrudniejsze w tej kampanii, Panie Posle?", padla odpowiedz:

"Byla to nieustajaca praca. Poswiecilem wlasciwie caly czas - cztery miesiace bez przerwy. Byla to praca bez zadnych gwarancji powodzenia, bo wiadomo, ze tutaj, w polityce, nie ma litosci. Widzimy dzisiaj, ze miejsce w parlamencie utracil i lider Partii Liberalnej Ignatieff, i lider Partii Quebecois Duceppe. Mozna sie napracowac, i nie ma gwarancji. ze to cos da".

W sumie polski kandydat otrzymal 18 782 glosy. A ledwie wygral a juz natychmiast zadeklarowal pomoc nastepnym;

"...tradycje trzeba budowac, tradycja nie spada z nieba. I to jest jeden krok do przodu w budowaniu tradycji, w ktore sie powinno wlaczac wiecej ludzi.

Mysle, ze tak sie stanie. Ja naprawde, osobiscie moge zlozyc deklaracje, ze jezeli bedzie ktos z Polakow, czy mlody czlowiek, ktory bedzie chcial isc w polityke, ja mu naprawde w tym pomoge". 

BEZ PRACY NIE MA KOLACZY!

PS W Toronto niewielka iloscia glosow (stad mandatoryjne powtorne liczenie) wygral wybory w swoim okregu pulkownik armii kanadyjskiej Ted Opitz, syn zolnierza 2 Korpusu gen. W.Andersa.