Niemiecki obóz koncentracyjny i zagłady Stutthof

Mamy sąsiadów ze wschodu i zachodu Złodziei
Dla nich do piekła nie ma wierzei
Bo jest złodziei i zbrodniarzy tak wiele
Że trzeba by zatrudnić rachmistrzów na niedziele
Dziwne to są istoty o skłonnościach kleptomani
Dlatego powinno się ich leczyć z mani
Korzyść by mieli wszyscy przez nich okradani
Także ci którzy jeszcze mogą być ofiarami
Zastanawiam się czy ich genetycznie nie skażono
Gdy Bóg zapomniał o nich kiedy spuszczono
Ich ze smyczy bo taką mieć powinni
Jako że są ciągle różnym zbrodniom winni
Stutthof z miejsc kaźni na Polskim Narodzie
Gdzie ludzie przed zagazowaniem cierpieli w głodzie
Dziwne że nie zapłacili ogólnie żadnej ceny
Może dlatego że sądzili podobni ze sceny
Pozdrawiam

...był obóz w Potulicach. Cała rodzina mojego szwagra - rodzice i rodzeństwo (ośmioro) została tam uwięziona dlatego, że Ojciec odmówił podpisania raichlisty - był niemieckojęzycznym Polakiem. Na oczach rodziców zastrzelono w tym obozie trójkę najmłodszych dzieci - za każda odmowę kolejne dziecko. Ojciec i tym nie dał się złamać, ale po wyzwoleniu obozu praktycznie się do nikogo nie odzywał... Tylko czasami w pasiece odpowiadał krótkimi, prostymi zdaniami na moje pytania.
Mam wspomnienia więźniów zebrane i wydane ich własnym sumptem.

muzyka i słowa Marian Matyszkiewicz pseudonim "Rysiek", absolwent liceum im. Górskiego w Warszawie, żołnierz AK. Zginął w 1944 roku w obozie w Stutthofie.

Deszcz, jesienny deszcz, smutne pieśni gra.
Mokną na nim karabiny, hełmy kryje rdza.
Nieś po błocie w dal, w zapłakany świat
Przemoczone pod plecakiem osiemnaście lat.

Gdzieś daleko stąd mrok zapada znów.
Ciemna główka twej dziewczyny chyli się do snu.
Może właśnie dziś patrzy w mroczną mgłę
I modlitwą prosi Boga, by zachował cię.

Deszcz, jesienny deszcz, bębni w hełmu stal.
Idziesz, młody żołnierzyku, gdzieś w nieznaną dal.
Może dobry Bóg da, że wrócisz znów.
Będziesz tulił ciemną główkę miłej swej do snu.

Dziękuję Panie Michale za naukę naszej historii. Moja matka była w obozie w Działdowie. Przeżyła, ale krótko żyła.
Pozdrawiam

"Osobnym działem w moim pamiętniku są obozy koncentracyjne. Nie będę pisał
szczegółów, bo prawda o nich jest powszechnie znana od więźniów.
Jednak przypomnieć chcę bestialskie metody, jakie stosowano w obozie
koncentracyjnym w Stutthofie koło Gdańska, tym wszystkim spośród Niemców i
zgermanizowanych Polaków, którzy z pewnym niedowierzaniem przyjmują relację o
obozach koncentracyjnych, tym wszystkim, u których pamięć o tym już się zaciera,
jak i młodszym, których wtedy jeszcze nie było. O tym zapomnieć nie wolno, aby
nie dopuścić w przyszłości do takiego podeptania i splugawienia godności
ludzkiej i zdobyczy cywilizacji.
W Stutthofie przebywał dwa lata mój kuzyn, który ze wszystkimi szczegółami
opowiadał mi swoje przeżycia. Niektóre momenty wydają się w swej potworności
przewyższać wszystko, co najbardziej zbrodnicze i sadystyczne instynkty
kiedykolwiek w przeszłości zdolne były wymyśleć. "

"Pamietnik Warmiaka" Frenszkowski i jeszcze cytacik:

"W obozie w Działdowie stosowano jeszcze bardziej wyrafinowane metody tortur.
Tam kazano okładać się wzajemnie, a kto bił lekko otrzymywał nie tylko swoją,
lecz jeszcze dodatkową porcję batów, wymierzoną nie przez współwięźnia, lecz
mocną ręką esesmana. Też tam był mój inny kuzyn.
Kończę na tym, bo chyba kilka tych faktów z życia obozowego dostatecznie
wykazuje, do czego doprowadzić może upodlenie i zezwierzęcenie ludzi i to w
wieku, kiedy cywilizacja i postęp szybkimi krokami zbliżały się do szczytu. Te
obozy cierpień i zdeptania ludzkiej godności stanowiły w XX wieku największą
plamę na cywilizowanym świecie.
Poprzestając na tym krótkim opisie trzeba dodać co się działo w sercach rodzin
uwięzionych w obozach. Byłem świadkiem tragedii ludzkich, kiedy pisałem listy w
jezyku niemieckim do więźniów obozów koncentracyjnych i tłumaczyć musiałem, w
obecności matki, żony, dzieci telegramy lub listy zawierające tę gorzką prawdę.
Trudno mi juz dziś ustalić, ile listów wyszło do obozów, pisanych moją ręką. W
każdym razie na pewno było ich ponad tysiąc."

a Ty skad? Moj wujek, jak legenda rodzinna glosi, dostal list o od ciotki
Hanki, zaczal czytac i oparl sie o lopate. Niemiec wykopal lopate. Wujek walnal go lopata. A Niemce go zastrzelily. prawda, to czy zmyslenie? Moi bliscy gleboko sa zanurzeni w narodowa mitologie. Nawet nie chce zaczynac.

Szanowny Panie Jacku,

Kolejny piękny wiersz,

Ukłony

Szanowny Panie,

Wyrazy ubolewania

Szanowna Pani Zofia,

Wieczna cześć i chwała Bohaterom

Wyrazy ubolewania