Msza za zmarłą działaczkę lesbijską w Warszawie i reakcje lesbijek w podziekowaniu

Lesbijki się oburzyły bo ksiądz upomniał je, że żyją w grzechu.
Brawo dla księdza że nie ugiął się pod presją poprawności politycznej i powiedział PRAWDĘ.

Tu można przeczytać oburzenie jak to ksiądz ośmielił się im prawdę powiedzieć, na portalu Lesbijka.net:

(NA MARGINESIE - 6690 zarejestrowanych UŻYTKOWNIKÓW - a powinno być co najmniej 1 milon, wg wskazań Biedronia i środowisk homoseksulanych)

http://lesbijka.net/l/index.php?option=com_content&task=view&id=312

propozycja listu: 

Wielebny Ksieze Proboszczu, w dniu 11 marca br. odprawial Ksiadz msze zalobna za zmara Darie Chmielewske. Przyszlysmy do kosciola okryte smutkiem i zalem po stracie naszej przyjaciólki, znajomej, osoby, która znalysmy z aktywnego uczesniczenia w zyciu spolecznosci warszawskich lesbijek. Przyszlyszmy pokorne, spokojne, ciche i zadumane. Wyszlysmy oburzone.

Wiele z nas odwrócilo sie od Kosciola Katolickiego, poniewaz czujemy, ze nie ma tu dla nas miejsca, a nasza milosc traktowana jest jako grzech. Wiele z nas nie tylko nie czuje sie zwiazanych z Kosciolem, ale jawnie z nim walczy za obluda, nastawianie wiernych przeciw sobie, a takze archaiczne poglady, które nie maja nic wspólnego z wiara zawarta w Biblii. Wiele z nas nie bylo w kosciele od kilku lat. Wiele wyrzuca Kosciolowi zaangazowanie w polityke, uczestniczenie w kupczeniu stanowiskami i ziemiami i w tworzeniu ustawodastwa, mimo swieckosci naszego panstwa. Odmówiono nam uczestnictwa w pogrzebie (w obrzadku Katolickim) zatajajac informacje o dacie i miejscu. Niezrazone postanowilysmy pozegnac sie z Nia w naszym gronie w czasie mszy - równiez aby wyrazic szacunek dla religii, któr? wyznawala. Tego wieczora przyszlysmy jednak do kosciola z wola pojednania i z wola uczesticzenia we mszy swietej za Daria. Chcialysmy zaniesc swoje modlitwy do Boga, a jesli nie, to uczestniczyc w obrzadku religijnym wiary Darii. Wiele z nas chcialo pozegnac sie po raz ostatni, wiele szukalo ukojenia, bo jej smierc byla przedwczesna. Chociaz która nie jest? Kiedy Ksiadz zaczal mówic o grzesznej milosci przecieralysmy oczy ze zdumienia. Wyszlysmy nie ze strachu przed konfrontacj?, ale z glbokim przekonaniem, ze Ksiedzu udalo sie obrazic nie tylko nas, kobiety obecne na mszy, ale równiez zbeszczescic pamiec o Darii, wspomniajac, ze powinnysmy sie za Nia szczególnie modlic, bo jako ta zyjaca w grzechu modlitwy potrzebuje najbardziej. Cala sytuacja zabolala nie dlatego, ze Ksiadz wyrazil swoje zdanie, poniewaz wszystkie zdajemy sobie sprawe z tego jaki jest poglad Kosciola na grzech homoseksualnych stosunków i wiemy równiez, ze Katechizm Kosciola Katolickiego nakazuje kochac homoseksualnych bliznich. Oburzylysmy sie, ze na mszy za Darie slyszalysmy o naszym nawróceniu, a nie slyszalysmy o niej. Slyszalysmyy o jej orientacji, a nie o tym jak dzialala na rzecz kobiet i dziewczyn, które tego potrzebowaly. Slyszalysmy o grzechu, a nie o tym, ze jako jedyna pokazala swoja twarz w ogólnopolskiej kampanii przeciw mowie nienawisci, która dotyka nie tylko mniejszosci seksualne, ale niepelnosprawnych, osoby starsze, nosicieli wirusa HIV czy osoby o innym kolorze skóry niz bialym. O zmarlych mówi sie dobrze, albo wcale. Ksiadz swoja postawa, a takze brakiem taktu i podtaw kultury, wywolal w nas negatywne uczucia i jezli jego zdaniem taka ma byc wlasnie jego posluga - lepiej, aby nastepnym razem nie wyrazal zgody na msze w intencji lesbijki lub geja, poniewaz zamiast nawracac odstrasza i zniecheca. Zachecamy do ponownej lektury encyklik Papieza Jana Pawla II lub dokumentów Kongregacji Nauki Wiary dotyczacej zwazków "miedzy osobami homoseksualnymi", gdzie mozna przeczytac: "(...) wedlug nauczania Kosciola, mezczyzni i kobiety o sklonnsciach homoseksualnych < powinni byc traktowani z szacunkiem, wspólczuciem i delikatnoscia. Powinno sie unikac wobec nich jakichkolwiek oznak nieslusznej dyskryminacji >. Takie osoby sa wezwane, tak jak inni chrzescijanie, do zycia w czystosci.". Poczulysmy sie potraktowane bez szacunku, bez wspólczucia czy delikato?ci. Nie zostalysmy wezwane do zycia w czystosci, a uslyszalysmy, ze nasza milosc jest grzeszna i nieodpowiedzialna, a zamiast wspominac Darie i palic papierosy powinnysmy modlic sie i nawracac. Wspólna msza, która miala byc wyrazem szacunku, pamieci i pozegnaniem stala sie dla Ksiedza elementem walki w najgorszym mozliwym wydaniu. Czesc z nas jest oburzona, czesci jest przykro. Ale zdecydowalysmy, ze nie mozemy tego tak zostawic. Nasz niemy protest wyjscia w trakcie mszy z kosciola byl poczatkiem sprzeciwu wobec polityki Kosciola, która zamiast zapraszac, kochac i rozmawiac, grzmi z ambony, straszac i wykluczajac. Wiele z nas po tym wieczorze upewnilo sie w przekonaniu, ze Kosciól nie ma niczego do zaoferowania dla nas, jako osób homoseksualnych. Wiele, które mialo neutralny stosunek, stracilo szacunek i brzydzi sie tym popisem. Wszystkie, nizej podpisane, wzywamy do przeprosin za to zachowanie. Niestety raz naduzyte zaufanie dlugo bedzie nadszarpniete zanim czesc z nas na nowo zaufa w Chrystusa, którego przedstawiciele tu na Ziemi, zamiast otrzec lzy i pomóc zaniesc modlitwy za dusze zmarlej, slczy jad grozac pieklem za grzechy i wzywajac do nawrócenia.