„lekcje polskiego to zbyt wielkie obciążenie dla dzieci” i Polsko-Niemiecka Fundacja na rzecz Nauki.

Naukowcy ostrzegają, że nasz rząd nie powinien angażować się w działalność Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki, bo nie wyniesiemy z tej współpracy żadnej korzyści. A sami Niemcy twierdzą, że fundacja z powodów finansowych powinna być rozwiązana.

Federalna Izba Obrachunkowa w orzeczeniu pokontrolnym bardzo krytycznie oceniła prace Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki, zalecając nawet jej rozwiązanie. Powodem tak ostrej krytyki jest bałagan finansowy i trwonienie pieniędzy oraz nierozwiązany do tej pory spór pomiędzy polskim a niemieckim rządem o statut fundacji i rolę w niej polskiej strony. O ile Niemcy krytykują fundację z powodów ekonomicznych, o tyle polscy naukowcy nie widzą także merytorycznego sensu angażowania się przez Polskę w tę inicjatywę. Prawnik prof. Mariusz Muszyński oraz historyk prof. Bogdan Musiał (obaj z UKSW) przestrzegają, że Polska nie wyniesie z tej współpracy żadnej korzyści.
Mariusz Muszyński w rozmowie z "Naszym Dziennikiem" stwierdza, że płacenie na konto fundacji 5 milionów euro nie leży w naszym interesie. - Polska w tej chwili cierpi na brak funduszy, minister Barbara Kurdycka robi reformę szkolnictwa bez pieniędzy, więc płacenie jakichkolwiek sum na fundację jest w tym memencie nielogiczne - mówi. Tym bardziej że tymi pieniędzmi i tak zarządzaliby Niemcy. Zdaniem prof. Muszyńskiego, nawet po ewentualnej zmianie statutu fundacji Polska nie uzyska możliwości faktycznego oddziaływania na jej prace i dlatego najlepszym rozwiązaniem wydaje się po prostu wycofanie z tego pomysłu, a zaoszczędzone w ten sposób środki finansowe można by bardzo skutecznie wydatkować na podobne projekty w Polsce. - Nie powinniśmy wchodzić w tego rodzaju interesy z dużo silniejszym państwem, gdyż będziemy musieli płacić za coś, co tak naprawdę nie leży w naszym interesie - podkreśla Muszyński.
Podobnego zdania jest prof. Bogdan Musiał, który twierdzi, że tworzenie takich bytów, jak Polsko-Niemiecka Fundacja na rzecz Nauki, jest częścią prowadzonej od wielu lat niemieckiej polityki historycznej. - Niemiecka polityka historyczna od wielu lat się nie zmienia i jest systematycznie i skutecznie prowadzona na wielu płaszczyznach, także na płaszczyźnie naukowej - powiedział nam prof. Musiał. - Niemcy mają taką wizję, że są ofiarami drugiej wojny światowej lub też ofiarami polskiego nacjonalizmu, i to jest wersja, którą niemiecka strona propaguje, a to jest po prostu historyczne kłamstwo. Poza tym niemieccy historycy nie są wcale zainteresowani jakimkolwiek rozpracowywaniem komunizmu czy stalinizmu, ale z kolei lubują się w rozpisywaniu o "polskim antysemityzmie" - dodał. Dlatego wchodzenie do fundacji jest z polskiego punktu widzenia całkowicie niekorzystne. Sprawa jest tym bardziej dla nas niebezpieczna, że strona niemiecka wzięła sobie do współpracy ludzi gotowych przyjąć reprezentowany przez nich punkt widzenia.
Waldemar Maszewski, Hamburg

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110201&typ=sw&id=sw24.txt

Nepper, Schlepper, Bauernfänger... niemiecko-"polska" fundacja

http://miroslawkraszewski.salon24.pl/274651,nepper-schlepper-bauernf-nge...

"Nie wchodźmy do tej fundacji

Naukowcy ostrzegają, że nasz rząd nie powinien angażować się w działalność Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki, bo nie wyniesiemy z tej współpracy żadnej korzyści. A sami Niemcy twierdzą, że fundacja z powodów finansowych powinna być rozwiązana.

Federalna Izba Obrachunkowa w orzeczeniu pokontrolnym bardzo krytycznie oceniła prace Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki, zalecając nawet jej rozwiązanie. Powodem tak ostrej krytyki jest bałagan finansowy i trwonienie pieniędzy oraz nierozwiązany do tej pory spór pomiędzy polskim a niemieckim rządem o statut fundacji i rolę w niej polskiej strony. O ile Niemcy krytykują fundację z powodów ekonomicznych, o tyle polscy naukowcy nie widzą także merytorycznego sensu angażowania się przez Polskę w tę inicjatywę. Prawnik prof. Mariusz Muszyński oraz historyk prof. Bogdan Musiał (obaj z UKSW) przestrzegają, że Polska nie wyniesie z tej współpracy żadnej korzyści.

Mariusz Muszyński w rozmowie z "Naszym Dziennikiem" stwierdza, że płacenie na konto fundacji 5 milionów euro nie leży w naszym interesie. - Polska w tej chwili cierpi na brak funduszy, minister Barbara Kurdycka robi reformę szkolnictwa bez pieniędzy, więc płacenie jakichkolwiek sum na fundację jest w tym memencie nielogiczne - mówi. Tym bardziej że tymi pieniędzmi i tak zarządzaliby Niemcy. Zdaniem prof. Muszyńskiego, nawet po ewentualnej zmianie statutu fundacji Polska nie uzyska możliwości faktycznego oddziaływania na jej prace i dlatego najlepszym rozwiązaniem wydaje się po prostu wycofanie z tego pomysłu, a zaoszczędzone w ten sposób środki finansowe można by bardzo skutecznie wydatkować na podobne projekty w Polsce. - Nie powinniśmy wchodzić w tego rodzaju interesy z dużo silniejszym państwem, gdyż będziemy musieli płacić za coś, co tak naprawdę nie leży w naszym interesie - podkreśla Muszyński.

Podobnego zdania jest prof. Bogdan Musiał, który twierdzi, że tworzenie takich bytów, jak Polsko-Niemiecka Fundacja na rzecz Nauki, jest częścią prowadzonej od wielu lat niemieckiej polityki historycznej. - Niemiecka polityka historyczna od wielu lat się nie zmienia i jest systematycznie i skutecznie prowadzona na wielu płaszczyznach, także na płaszczyźnie naukowej - powiedział nam prof. Musiał. - Niemcy mają taką wizję, że są ofiarami drugiej wojny światowej lub też ofiarami polskiego nacjonalizmu, i to jest wersja, którą niemiecka strona propaguje, a to jest po prostu historyczne kłamstwo. Poza tym niemieccy historycy nie są wcale zainteresowani jakimkolwiek rozpracowywaniem komunizmu czy stalinizmu, ale z kolei lubują się w rozpisywaniu o "polskim antysemityzmie" - dodał. Dlatego wchodzenie do fundacji jest z polskiego punktu widzenia całkowicie niekorzystne. Sprawa jest tym bardziej dla nas niebezpieczna, że strona niemiecka wzięła sobie do współpracy ludzi gotowych przyjąć reprezentowany przez nich punkt widzenia."

więcej ->

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110201&typ=sw&id=sw24.txt

Jedno co jest dobre, to fakt, ze ze strony internetowej fundacji usunęli panu Władysławowi Bartoszewskiemu tytuł profesora. Mogę się domyślać, ze na mój wniosek, pomimo ze nie otrzymałem od nich odpowiedzi. Powinni go wywalić z tego gremium z powodu wieloletniego imitowania profesora. Byc może jego machlojki wpadły w oko niemieckim kontrolerom.

Fundacja jest czysto niemiecka o czym świadczą zapisy w statucie, jednak jest przedstawiana tak jak gdyby była to fundacja polsko-niemiecka:

§ 17 Informowanie urzędu sprawującego nadzór nad Fundacją

Urząd sprawujący nadzór nad Fundacją informuje się na jego życzenie w każdej chwili o wszystkich sprawach Fundacji. Roczne sprawozdanie finansowe przedkłada się urzędowi sprawującemu nadzór bez uprzedniego żądania.

§ 18 Urząd ds. fundacji, urząd sprawujący nadzór nad Fundacją
Urzędem ds. fundacji jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Kraju Związkowego Brandenburgia.

Wkładanie jakiegokolwiek polskiego kapitału w fundacje z której są realizowane niemieckie projekty, ważne dla niemieckiej polityki, jako alibi dla rzekomo polskiego wspoluczestnictwa w realizacji niemieckiej polityki naukowej w Polsce jest zupelnie niepotrzebne.

Urzędem ds. fundacji jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Kraju Związkowego Brandenburgia.

http://miroslawkraszewski.salon24.pl/274651,nepper-schlepper-bauernf-nge...

Bezcenne archiwa wkrótce nie będą dostępne

Archiwa z danymi miliona poszkodowanych przez nazistowskie Niemcy w czasie II wojny przestaną być dostępne

Likwidację swoich archiwów gromadzonych w ciągu 20 lat działalności
rozpoczęła Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie. Powód: organizacja
stanęła na krawędzi bankructwa i nie stać jej na utrzymanie bezcennych
zbiorów.

O problemach fundacji pisaliśmy w „Rz" w połowie maja.
Jej prezes Dariusz Pawłoś alarmował wówczas, że fundacja może
zbankrutować już tej jesieni, a wówczas unikatowe archiwa zostaną
zamknięte na dłuższy czas. - Roczny koszt utrzymania naszych zasobów to
1,5 mln zł, z czego gros pochłania czynsz za pomieszczenie, w którym
przechowujemy dokumenty - mówił Pawłoś.

Dzisiaj opowiada, że po artykule w „Rz" sporo osób zadeklarowało chęć pomocy, m.in. posłowie z grupy polsko-niemieckiej, ale narazie sytuacja pozostała bez zmian.

Niemieckie zakłamywanie historii trwa! „Focus”: „Żydzi uciekali po wojnie z Polski do Niemiec. Tak…

„W latach 30-tych XX wieku polski antysemityzm w niczym nie różnił się od niemieckiego”.„Gdy Niemcy po II wojnie światowej
leżały w gruzach stało się coś czego się nikt nie spodziewał: dla 300
tys. ludzi z Europy Wschodniej ta (niemiecka-red.) pustynia gruzów stała
się punktem ucieczki. Szczególnie zaskakujące: ci ludzie byli żydami” –
pisze niemiecki tygodnik „Focus”.

Według pisma żydzi z Europy Wschodniej, z krajów Bałtyckich,
a szczególnie z Polski, stamtąd uciekło, ale nie przed armią czerwoną,
która okupowała ich ojczyzny, ale „przed ludźmi, którzy dotąd byli ich
sąsiadami, kolegami, a czasem nawet przyjaciółmi”.

W Polsce
od lata 1945 r. raz za razem dochodziło do antysemickich pogromów.
Popełnionych nie przez Niemców, ale Polaków. Popełnionych na żydach,
którzy przeżyli grozę niemieckiej okupacji oraz Holokaust i wrócili
do swoich domów

—twierdzi „Focus” i zaznacza, że w Polsce „tradycyjnie” było wielu antysemitów.

Już przed I wojną światową wielu żydów uciekło z Polski do Niemiec w nadziej na lepsze życie w wolności

—podkreśla gazeta.

W latach 30-tych XX wieku
polski antysemityzm i dyskryminacja żydów w niczym nie różniły się
od niemieckich. Podczas okupacji wielu Polaków ukrywało żydów, ale byli
też tacy co ich wydawali Niemcom, choćby by zarobić na tym pieniądze

—uważa „Focus” i wymienia jako przykład pogrom w Kielcach, do którego doszło w 1946 roku.

Pod oczami armii czerwonej doszło o wielu mordów i ekscesów

—pisze pismo dalej i cytuje
dwóch niemieckich dziennikarzy Hansa-Petera Föhrdinga i Heinza
Verfürtha, którzy napisali na ten temat książkę pdt. „Gdy żydzi uciekali
do Niemiec. Zapomniany akapit historii powojennej” („Als die Juden nach
Deutschland flohen. Ein vergessenes Kapitel der Nachkriegsgeschichte.”)
i twierdzą, że pogorm w Kielcach stanowił „smutny rekord pod względem
pod względem wrogości do żydów w powojennej Polsce”.

Zdaniem
obu panów Polacy zamordowali po wojnie od 600 do 2500 żydów. Przed
pogromami żydzi zaś uciekali do Niemiec. Tyle, że nie do samych Niemców,
ale pod skrzydła aliantów w trzech strefach okupacyjnych. Większość udała się do strefy okupacyjnej Amerykanów, którzy urządzili dla nich specjalne obozy

—twierdzi „Focus” dalej, który dodaje, że „żydzi czuli się w tych obozach jak w raju”.

Nowe żydowskie życie powstało w ten sposób w Niemczech. Przyjechało ich aż 300 tys. z Europy Wschodniej

— czytamy na łamach pisma, które
wyjaśnia, że to dobrze, że ktoś wreszcie zajął się tematem żydów,
którzy uciekli z Polski z powodu „grasującego tam antysemityzmu”.

Ryb, Focus.de