Komuno wróć

Ależ...jestem przy tobie, jak śpiewała jedna pani w piosence "Nie placz..." gdy jej mąż wyjechał do Izraela, ale na krótko co by świadczyło że w tym PRL-u nie było aż tak źle (przynajmniej niektórym).

Pokolenie dzisiejszych pięćdziesięciolatków to najbardziej zdemoralizowane pokolenie, coś na ten temat wiem. To pokolenie całkowicie wychowane przez komunę a jego dojrzewanie przypadło na czasy gdy komunistyczna machina prania mózgów i agitowania do współpracy pracowała pełną parą. Nie przypadkowo nie dopuszczono do powszechnej lustracji – pookrągłostołowej władzy potrzebne było narzędzie (haki) do szantażowania obywateli aby dalej nimi rządzić. Ludzie po studiach nagminnie byli zmuszani lub zachęcani do podpisywania lojalek, a ci co wykazali szczere chęci współpracy mieli otwarte drzwi do kariery. Dobrze rokujący ludzie po studiach humanistycznych kierowani byli w ramach służby wojskowej na szkółki polityczne, a po takim kursie wysyłani do jednostek wojskowych gdzie już mogli nabierać praktyki w agitacji, donoszeniu i propagandzie. Jest to pokolenie które przejmowało władzę od swoich starszych kolegów (albo towarzyszy) i które rządzi do dziś. Ludziom którzy już we wojsku nie wykazywali „właściwej postawy ” dowódca wystawiał opinię „nie nadaje się do pełnienia stanowisk kierowniczych”. Jakież więc było moje zdziwienie gdy mimo takiej cenzurki, już pracując w zakładzie wezwano mnie do dyrekcji i dalejże agitować. Mówili że jeżeli chcę awansować na stanowisko kierownicze to muszę się zapisać do partii albo współpracować z oficerem bezpieki (każdy zakład miał takiego oficera który, jak mogę się domyślać, nie działał sam ale miał swoją siatkę informatorów).

To czy pałeczka w tej sztafecie międzypokoleniowej będzie przekazana dalej, zależy od nas samych. Na razie wygląda na to że szykuje się kolejna podmiana.