Zarzucanie organizatorom lubelskiego marszu LGBT
promowania homoseksualizmu jest dopuszczalną oceną, ale zarzut
promowania pedofilii już nie

—tak uznał lubelski sąd.

Radny
Tomasz Pitucha przed lubelskim marszem LGBT powiedział, że jest
to promocja homoseksualizmu i pedofilii. Słowami poczuł się urażony
organizator Marszu Równości Bartosz Staszewski, który skierował sprawę
do sądu. Radnemu PiS groziło do roku więzienia. Sąd postanowił jednak
odstąpić od wymierzania kary. Zobowiązał jedynie radnego do zapłaty
5 tys. zł na rzecz stowarzyszenia Marsz Równości w Lublinie. Treść
wyroku ma również zostać opublikowana na łamach Dziennika Wschodniego
i Gazety Wyborczej.

Jak informuje „Nasz Dziennik” obrońca lubelskiego radnego zapowiedział wniesienie apelacji od tego wyroku.

Na pewno nie zgadzamy się z tym wyrokiem. I z sentencją, i z uzasadnieniem w szczególności. Na pewno będzie apelacja

—mówi mec. Piotr Zacharczuk, obrońca radnego.

Trudno
w tej chwili zinterpretować to, co sąd zawarł w ustnym uzasadnieniu.
Czekamy na uzasadnienie pisemne. I wtedy się do tego odniesiemy. Kilka
stwierdzeń sądu na pewno zasługuje na to, żeby złożyć od nich apelację.
Jak również takie zdarzenia proceduralne, jak wykluczenie w praktyce
ostatniego naszego świadka, jak odrzucenie 62 dowodów pisemnych, które
składaliśmy w sprawie

—mówi „Naszemu Dziennikowi” Tomasz Pitucha.

**Wyrok
pokazuje, że naprawdę dużo musimy jeszcze zrobić w przestrzeni
społecznej, żeby agresywna polityka środowisk homoseksualnych była
należycie potraktowana. Dlatego że reakcje różnych organów, różnych
urzędów jakby dają przywileje środowiskom homoseksualnym. Ale to nie
jest dobra droga, co pokazuje historia kilkudziesięciu lat przynajmniej
tej rewolucji seksualnej na Zachodzie

—powiedział po wyroku Pitucha.

Radny podtrzymuje swoje stanowisko, że marsze środowiska LGBT są promocją homoseksualizmu i demoralizacji.

Podtrzymują
swoją ocenę tego zjawiska, jaki są marsze, które bardzo szkodzą naszej
przestrzeni publicznej, a zwłaszcza dzieciom i młodzieży

—podkreślił Pitucha.

Radny
Pitucha nie przyznał się do winy. Wyjaśniał przed sądem, że jego
wypowiedź była elementem debaty publicznej dotyczącej organizacji marszu
w Lublinie. Podkreślał, że nie znał Staszewskiego i dlatego nie mógł
go zniesławić. Jego wypowiedzi - jak mówił - miały charakter opinii
dotyczących wydarzenia, jakim jest marsz, a nie dotyczyły osób.

Jak
tłumaczył, chodziło o obawę, iż podczas marszu będą miały miejsce
„zachowania o charakterze seksualnym w przestrzeni publicznej, które
mogłyby wywołać zgorszenie u dzieci i młodzieży”. Marsz
Równości w Lublinie.

Marsz Równości przeszedł ulicami Lublina 13 października ubiegłego roku. Wzięło w nim udział ok. 1,5 tys. osób.

Ministerstwo sprawiedliwości zadecydowało o likwidacji od lipca
działu wykroczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieście. Sędziowie
z tego działu mają zostać przeniesieni do wydziału karnego. Wyjątkiem
jest sędzia Łukasz Biliński, który orzekał m.in. w sprawach protestów
pod Sejmem, blokad miesięcznic smoleńskich i marszu środowisk
narodowych. Sędzia ten decyzją prezesa sądu Macieja Mitery z początku
lipca, został skierowany do wydziału rodzinnego. Biliński odwołał się
od tej decyzji prezesa sądu rejonowego.

Postanowienie sędziego
Mitery, który jest też członkiem KRS, wywołało histerię wśród części
„kasty” sędziowskiej. Według skrajnie upolitycznionego Stowarzyszenia
Sędziów Polskich „Iustitia” prezes sądu Maciej Mitera podjął decyzję
o przeniesieniu Bilińskiego niezgodnie z prawem, bez wymaganej opinii
Kolegium Sądu Okręgowego w Warszawie. W ubiegłym tygodniu prezes Sądu
Okręgowego w Warszawie Joanna Bitner uchyliła decyzję wydaną przez
Miterę. Uznała ją za sprzeczną z prawem w zawiązku z brakiem
opinii Kolegium.

Jak dowiedziała się w poniedziałek PAP
w Biurze KRS, podczas zakończonego w ubiegłym tygodniu posiedzenia, Rada
rozpoznała odwołanie sędziego Bilińskiego od decyzji
o jego przeniesieniu.

Rada nie uwzględniła tego odwołania, oddaliła je. KRS uznała, że decyzja prezesa sądu rejonowego jest prawidłowa.

– przekazało Biuro Rady.

Ponadto
KRS „nie uznała, że zarządzenie Macieja Mitery o przeniesieniu sędziego
Bilińskiego zostało uchylone przez prezes Sądu Okręgowego w Warszawie”.

Sędziowie w pozwie przeciwko wydawcy „Gazety Polskiej” domagali się
sprostowania dwóch informacji, które pojawiły się w wywiadzie
opublikowanym 13 czerwca 2018 r. Chodzi o słowa premiera Mateusza
Morawieckiego, który powiedział, że „wszystko wskazuje na to”,
że w sądzie w Krakowie działała „zorganizowana grupa przestępcza”,
a także o stwierdzenie, że „jest też taka grupa sędziów, którzy nie chcą
się pogodzić z nową rzeczywistością, z losowym przydzielaniem spraw
sądowych, z brakiem możliwości przesuwania sędziów pomiędzy wydziałami”.

Premier
Mateusz Morawicki nie wskazał w swojej wypowiedzi, jakiego konkretnie
sądu ona dotyczy. Powiedział, że zorganizowana grupa przestępcza
działała w sądzie z Krakowa

— uzasadniał wyrok sędzia Karol Smaga.

Z oświadczenia Waldemara Żurka dowiadujemy się więc, że diety pobrane
przez sędziego za pracę w Krajowej Radzie Sądownictwa wyniosły 23840
złotych. To spora kwota, zważywszy, że sędzia Żurek zasiadał w KRS
do marca 2018, czyli przez jedynie trzy miesiące.

Według mnie dieta to nie dochód - wg CBA tak.

– napisał w osobliwym komentarzu Waldemar Żurek.

Karnicka: Orzeczenie ws. renty dla byłego funkcjonariusza SB ma znaczenie uniwersalne

Czy sędzia w Częstochowie zlekceważył Trybunał Konstytucyjny?

Ten wyrok nie ma nic wspólnego z TK. Podobnie sprawy,
jakie toczą się w Piotrkowie. Sędziowie dopuścili możliwość
rozstrzygania, uznając, że trybunał ich nie blokuje. W Częstochowie sąd
nie rozważał, czy istnieje możliwość rozpoznania na podstawie ustawy
dezubekizacyjnej. On ją zanegował. Uznał, że przepisy prawa
międzynarodowego są nadrzędne, a w ich kontekście ustawa jest sprzeczna z
konstytucją i prawem europejskim. Orzeczenie ma dla nas wielkie
znaczenie, bo jest uniwersalne. Gdyby inne sądy przyjęły podobną
retorykę, blokada postępowań, która jest skutkiem bierności TK w tych
sprawach, nie miałaby znaczenia.

Wyrok wzbudza kontrowersje wśród polityków.

I tego nie rozumiem. Sędziowie mają prawo
wydawać wyroki w oparciu o przepisy prawa, w tym ratyfikowanego przez
Polskę prawa międzynarodowego. Drogą do ich kwestionowania jest
instancja odwoławcza. Ta sprawa będzie miała ciąg dalszy przed sądem w
Katowicach, bo Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA złożył apelację. Będę
reprezentowała byłego funkcjonariusza.

CZYTAJ TAKŻE: Ale
go poniosło! Prezes „Iustitii” do polityków PiS: Chcecie krwi moich
przyjaciół za winy naszych, waszych ojców? Chcecie tu Turcji?

CZYTAJ RÓWNIEŻ: „Iustitia”
niczym opozycja. Sędziowie chcą komisji śledczej oraz rozdzielenia
funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego

Czy
z decyzji sędziego Markiewicza ucieszą się przestępcy, podejrzani
i świadkowie, którzy występują w innych postępowaniach przed polskimi
sądami? A może przykład sędziego Markiewicza spodoba się bandytom lub
świadkom w postępowaniach prokuratorskich? O to chodzi szefowi
„Iustitii”? Jak argumentuje swoją decyzję? Oczywiście politycznie oraz
powołując się na nierzetelne „doniesienia medialne”.

Jako
niezawisły sędzia zdecydowałem się nie stawiać się dzisiaj na wezwania
rzeczników dyscyplinarnych Schaba, Lasoty i Radzika, jako osób, które
zostały wybrane w politycznej procedurze i - jak wynika z doniesień
medialnuych - uczestniczyły w grupie, która nękała mnie
i moich najbliższych.

– pisze sędzia Krystian Markiewicz.

Prezes
„Iustitii”, która jest odpowiedzialna za bezprecedensową nagonkę
na sędziów, których nie interesowały ideologiczne wojny szefa tego
stowarzyszenia, kreuje się oczywiście na męczennika i nawet nie ukrywa,
że jego decyzja, to prowokacja.

Rzecznicy
dyscyplinarni Schab, Lasota i Radzik nie podjęli żadnych istotnych
czynności dyscyplinarnych, zmierzających do wyjaśnienia tzw. „afery
hejtowania sędziów” w Ministerstwie Sprawiedliwości, nie złożyli
przekonujących wyjaśnień w sprawie afery, w którą mieli być
zaangażowani. Ponadto łamią oni prawo, wszczynając postępowania
w sprawie zachowań sędziów sądów rejonowych i okręgowych, do czego nie
są właściwi, a nadto przesłuchując świadków przed wszczęciem
postępowania – na co wskazywały opinie prawne sporządzone dla SSP
„Iustitia”. Ich osobiste zaangażowanie w nękanie sędziów walczących
o praworządność nie gwarantuje bezstronności takich postępowań

– twierdzi Markiewicz.

Do czasy
rozstrzygnięcia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
zarzutów, = dotyczących represyjnego i politycznego systemu
dyscyplinarnego sędziów, będę stawiał się wyłącznie przed sądem, a nie
osobami, które pełnią funkcje z politycznego nadania i nękają
niezależnych sędziów. Powyższe poddaję pod rozwagę wszystkim osobom
wezwanym przez ww. rzeczników

– dodaje.

Nie ma już wątpliwości, że mamy do czynienia z ewidentnym buntem
sędziów, którzy stawiają się dziś ponad prawo. Celebryci w togach dążą
dzisiaj do anarchizacji sądownictwa. To jednak nie koniec. Czy decyzja
Frąckowiak i Markiewicza, to wskazówka dla przestępców, by ci nie
stawiali się na wezwania prokuratury? A strony i świadkowie w przewodzie
sądowym? Będą sobie wybierali sędziów i negowali terminy zeznań? Wiele
na to wskazuje. Sędzia Frąckowiak wskazuje, że za jej decyzją stoi
rzekoma afera hejterska w ministerstwie sprawiedliwości.

Niniejszym
oświadczam, że w pełni podzielam argumentację przywołaną przez prof.
Krystiana Markiewicza – prezesa Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia
(…).Nie stawię się na wezwanie rzeczników, którzy jak wiele
wskazuje, sami są zaangażowani w systemowe oczernianie sędziów.
Do hejterskich kont na TT regularnie przesyłane były dokumenty
z postępowań dyscyplinarnych, a także z przekazywanych rzecznikom akt
osobowych sędziów. Rzecznicy do tej pory nie odnieśli się do tej kwestii
publicznie, co rodzić może podejrzenia, że sami te dokumenty
udostępniali. Nazwiska Michała Lasoty i Przemysława Radzika
przewijają się także w zrzutach udostępnionych przez Emilię Szmydt,
co wskazuje na to, że byli członkami grupy Kasta. Wszyscy trzej
rzecznicy dyscyplinarni zawdzięczają ponadto swoją funkcję Łukaszowi
Piebiakowi, który w sprawie jest głównym podejrzanym.

– pisze sędzia Frąckowiak w oświadczeniu, który opublikowano na stronie internetowej stowarzyszenia „Iustitia”.

Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał m.in., że decyzje w sprawie tej
nieruchomości zostały wydane przed wejściem w życie ustawy o komisji
reprywatyzacyjnej. „Nabywając roszczenia dekretowe, podmiot, który
te roszczenia nabył, nie mógł wiedzieć, że w przyszłości z tego tytułu
będą dla niego wynikały jakieś negatywne skutki prawne” - zaznaczyła
sędzia Anna Falkiewicz-Kluj.

Granda w Wojewódzkim
Sądzie Administracyjnym. Właśnie umorzył sprawę i oddał kamienicę
na Dahlberga rodzinie kryminalisty Marka Mossakowskiego. Sąd podważył
właśnie właściwe całą ustawę i uprawnienia komisji. Idą na ostro. Grubo

– napisał na twitterze Jan Śpiewak.

Rozstrzygnięcie WSA przeczy idei powołania Komisji,
de facto sąd chce zakazać stosowania ustawy uchwalonej przez Sejm (mimo,
że nie kwestionuje jej konstytucyjności)

– wtórował mu Sebastian Kaleta.

Sprawa zbulwersowała także ministra Macieja Wąsika, zastępcę koordynatora służb specjalnych.

Czy
dobrze rozumiem, że sąd uznał, że nie będzie stosował przepisów ustawy
uchwalonej przez Sejm i podpisanej przez Prezydenta, w żaden sposób nie
zakwestionowanej przez Trybunał Konstytucyjny?

– napisał na twitterze.

W czerwcu
2018 roku Komisja weryfikacyjna uchyliła w całości decyzje
reprywatyzacyjne ws. Dahlberga 5. Jak uzasadniał Jaki, doszło
do rażącego naruszenia „zasady prawdy obiektywnej przez prezydent
Warszawy poprzez nieustalenie przesłanki posiadania gruntów i złożenia
wniosku dekretowego”.

Prezydent m.st. Warszawy nie
poczynił ustaleń dot. posiadania przedmiotowej nieruchomości przez
wnioskodawczynie w chwili złożenia wniosku dekretowego. Nie
przeprowadził w tym zakresie stosownego postępowania dowodowego
i w żaden sposób nie odniósł się do tej kwestii w treści uzasadnienia
decyzji reprywatyzacyjnej

— uzasadniał Patryk jaki w czerwcu 2018 roku.

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zgodnie z ustawa
antyterrorystyczną z czerwca 2016 roku, miała prawo do inwigilacji
cudzoziemców na terenie Polski w związku ze Szczytem NATO oraz Światowym
Dniem Młodzieży.

Szef
ABW odmówił udostępnienia tych informacji. Powołał się na nadanie
im klauzuli tajności „zastrzeżone”. W sierpniu 2017 r. WSA w Warszawie
(sygn. akt II SA/Wa 80/17) oddalił skargę Fundacji na decyzję Szefa ABW.
Sąd zgodził się z ABW, że upublicznienie informacji może zagrażać
bezpieczeństwu państwa. Fundacja złożyła skargę kasacyjną do NSA. Według
niej odmowa udostępnienia tych danych, w połączeniu ze znikomą,
zazwyczaj następczą kontrolą sądową nad działalnością służb, powoduje,
że wzrasta ryzyko nadużyć i naruszania praw - zwłaszcza do prywatności -
osób objętych kontrolą służb.

– informuje biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, które oczywiście przystąpiło do sprawy.

CZYTAJ TAKŻE:Tego wniosku bała się „kasta”! Znamy kulisy próby zniszczenia sędziego Szmydta przed NSA. Sąd przywrócił „męża Emi” do orzekania

Adam
Bodnar i fundacja „Panoptykon” przekonywali, że ABW bezprawnie nie chce
odpowiedzieć na pytania dotyczące szczegółów działań
operacyjnych agencji.

W piśmie procesowym do NSA
Adam Bodnar przypomniał, że Konstytucja RP w art. 47 i art.
51 zobowiązuje władze publiczne do nieingerencji w określony przez nie
zakres życia (aktywności) jednostki i zapewnia ochronę przed wszelkimi
działaniami w niego godzącymi. Tymczasem przepisy ustawy
„antyterrorystycznej” są zbyt daleko idącą i nieuzasadnioną ingerencję
w prawa i wolności jednostki - także w zakresie, w jakim różnicuje
sytuację prawną osób, które nie są obywatelami RP, oraz obywateli
RP oraz w zakresie, w jakim nie przewidują kontroli stosowania czynności
ABW. Jest to także niezgodne z  Europejską Konwencją Praw Człowieka oraz z Kartą Praw Podstawowych.

– przekonywało biuro RPO.

Po decyzji
NSA sprawa wraca do Szefa ABW, który musi szczegółowo uzasadnić, jakie
niebezpieczeństwo mogłoby spowodować udzielenie odpowiedzi. Czy NSA
i Adam Bodnar nie rozumieją, że te informacje służą bezpieczeństwu
polskich obywateli oraz naszych sojuszników? Dobry humor działaczy
jakiejś fundacji i Adama Bodnara, to za mało, by narażać na szwank nasze
bezpieczeństwo. Naczelny Sąd Administracyjny powinien o tym pamiętać.

WB

Powodowie z pewnością zostali częściowo pozbawieni
możliwości korzystania z walorów nieskażonego środowiska naturalnego,
narażone więc zostało ich dobro osobiste w postaci poszanowania miejsca
zamieszkania rozumiane w ten sposób, iż powinni mieć oni możliwość
korzystania z własnych domów i okolicznej infrastruktury bez narażania
się na szkodliwe emisje

— mówiła w uzasadnieniu orzeczenia sędzia Agnieszka Tulczyńska-Ożga.

Sąd
Rejonowy dla m.st. Warszawy uwzględnił żądania trzech pozwów
połączonych do wspólnego rozpoznania i zasądził na cele społeczne:
20 tys. zł żądane przez Stuhra, 10 tys. zł żądane przez Sadlika i 5 tys.
zł żądane przez Szczygła. Chodziło o lata 2008-2018, co w ocenie sądu
oznaczało, że część roszczenia uległa przedawnieniu.

Sąd uznał żądane kwoty jako symboliczne i należne pomimo tego częściowego przedawnienia

— powiedziała jednak sędzia.

Pełnomocnik
pozwanego - radca Prokuratorii Generalnej reprezentującej Skarb
Państwa-Ministra Środowiska - mec. Konrad Borowicz po wyjściu z sali
sądowej zapowiedział złożenie apelacji. Satysfakcji z rozstrzygnięcia
nie kryli zaś pełnomocnicy powodów, którzy ocenili, że „wyrok jest
miażdżący dla Skarbu Państwa”.

To kolejne tego typu orzeczenie.
W styczniu br. w podobnej sprawie sąd rejonowy przyznał rację aktorce
Grażynie Wolszczak i nakazał Skarbowi Państwa zapłatę 5 tys. zł na cel
charytatywny. Tamten wyrok także jeszcze pozostaje nieprawomocny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił we wtorek
decyzję komisji weryfikacyjnej w sprawie nieruchomości przy ul.
Nabielaka 9, gdzie mieszkała znana działaczka lokatorska Jolanta
Brzeska, która zginęła w 2011 r. w niewyjaśnionych okolicznościach.
Skargę na decyzję komisji złożył m.in. Marek M. -
„handlarz roszczeniami”.

Mam
wrażenie, że chodzi tylko o to, żeby „kopnąć w nery” komisję
reprywatyzacyjną i nic więcej, żeby udowodnić PiS-owi, że się myli.
A tak naprawdę przecież tu nie chodzi o PiS, tylko o tych ludzi, którzy
gdzieś za tymi decyzjami stoją. Za Nabielaka stoję ja, stoi moja mama,
stoją ludzie, którzy mieszkali w tych mieszkaniach. To są konkretne
nazwiska, konkretne osoby

— oceniła w rozmowie z PAP Magda Brzeska, która wzięła we wtorek udział w posiedzeniu sądu.

Dzisiaj
na sali sądowej dowiedziałam się, że moi rodzice przez wiele lat
przeżywali „drobne niedogodności”. Te „drobne niedogodności” przeżywali
też inni mieszkańcy. Te drobne niedogodności to była likwidacja
chodnika, to było wycięcie płotu. „Drobne niedogodności”.
To jest szokujące

— podkreśliła.

Dodała, że w sądzie usłyszała również, że z mieszkańcami, którzy opuszczali kamienicę przy Nabielaka 9, zawierano ugody.

To wierutne
kłamstwo, bo takich ugód nie było. Kiedy sąd czytał uzasadnienie,
wyszłam, trzaskając drzwiami i mówiąc, że mam nadzieję, że sąd będzie
mógł sobie spojrzeć w oczy

— zaznaczyła.

Uchylenie
przez Wojewódzki Sąd Administracyjny decyzji komisji weryfikacyjnej ws.
nieruchomości przy ul. Nabielaka 9 to bunt sędziów przeciwko
konstytucji i elementarnym zasadom współżycia społecznego

— ocenił we wtorek w rozmowie z PAP lider stowarzyszenia Wolne Miasto Jan Śpiewak.

Wojewódzki
Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił we wtorek decyzję komisji
weryfikacyjnej w sprawie nieruchomości przy stołecznej ul. Nabielaka 9,
gdzie mieszkała znana działaczka lokatorska Jolanta Brzeska. Skargę
na decyzję komisji złożył m.in. Marek M. - „handlarz roszczeniami”.
Stowarzyszenie Wolne Miasto, którego liderem jest Jan Śpiewak, zostało
dopuszczone do postępowania jako strona.

Niewiarygodne
poczucie bezsilności. Sąd zamienił się w maszynkę do +uwalania+
wszystkich tych decyzji. Dzisiaj uchylił decyzję w sprawie Nabielaka,
ale uwalił też sprawę Mokotowskiej 40. W obu tych sprawach toczą się
śledztwa prokuratorskie. W obu tych sprawach w sposób bezczelny i jawny
łamane jest prawo

— ocenił w rozmowie z PAP Jan Śpiewak.

Dodał,
że sąd uchyleniem decyzji komisji weryfikacyjnej pokazał, że za nic
ma zarówno dekret Bieruta, ustawę o komisji weryfikacyjnej, jak i wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z 2016 roku w sprawie reprywatyzacji.

Co jest
oburzające, to fakt, że prezydent Rafał Trzaskowski żądał tego samego
co Marek M. Jest przerażające, że prezydent, który mieni się obrońcą
demokracji, obrońcą konstytucji, łamie tę konstytucję w sposób regularny
i skarży decyzje korzystne dla ratusza

—
zaznaczył. Dodał, że w przypadku decyzji w sprawie Nabielaka 9 chodziło
o to, żeby Marek M. oddał ratuszowi prawie 3 mln zł, które - jak
zaznaczył - miały zostać przeznaczone m.in. na wypłatę odszkodowania dla
córki Jolanty Brzeskiej.

To jest rokosz sądów
administracyjnych, to jest bunt sędziów wobec konstytucji. Sędziowie
występują przeciwko elementarnym zasadom współżycia społecznego. To jest
nieprawdopodobne, że instytucja, która ma stać na straży
praworządności, po prostu ją łamie w sposób spektakularny

— podkreślił Śpiewak.

Decyzję
reprywatyzacyjną w sprawie nieruchomości przy ul. Nabielaka
9 w styczniu 2006 r. podpisał Mirosław Kochalski - ówczesny sekretarz
m.st. Warszawy. Na jej mocy kamienicę - gdzie mieszkała m.in. działaczka
lokatorska Jolanta Brzeska, która zginęła w 2011 r. w niewyjaśnionych
okolicznościach - przekazano trojgu spadkobiercom dawnych właścicieli
i znanemu „kupcowi roszczeń” Markowi M., który część praw miał nabyć
za bezcen od innych spadkobierców.

Reprywatyzację nieruchomości
przy ul. Nabielaka 9 komisja weryfikacyjna uchyliła w grudniu 2017 r.,
nakazując jednocześnie Markowi M. zwrot ponad 2,9 mln zł.

Komisja
argumentowała, że po reprywatyzacji sytuacja lokatorów kamienicy
radykalnie się pogorszyła: podwyższono czynsze, co doprowadziło
do powstania zaległości finansowych, a to z kolei skutkowało
postępowaniami o zapłatę i eksmisjami. W konsekwencji niemal wszyscy
lokatorzy opuścili swoje mieszkania.

Skargę na decyzję komisji
w zakresie uzasadnienia złożyło m.st. Warszawa, zaskarżył ją także Marek
M. We wtorek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zdecydował
o jej uchyleniu.

Atakowanie polskiego rządu zawsze opłaca się Małgorzacie
Gersdorf! Już dziś otrzyma ona nagrodę „Internationale Demokratiepreis
Bonn”. To 10 tys. euro. Za co? Za przeciwstawianie się reformom
sądownictwa, które rzekomo naruszają polską konstytucję! To jednak nie
koniec. Z naszych informacji wynika, że wczoraj I Prezes Sądu
Najwyższego miała krytykować polskie reformy w trakcie spotkania
z szefem Europejskiej Sieci Rad Sądownictwa.

CZYTAJ TAKŻE:UJAWNIAMY.
Czy za nagrodą Fundacji Theodora Heussa dla Gersdorf stoją politycy
SPD? W tle: była pełnomocnik RFN ds. stosunków z Polską

CZYTAJ RÓWNIEŻ:Gersdorf bije pokłony przed Timmermansem: „Pracuje wspaniale na rzecz Polski. Za kilka lat stanie tutaj jego pomnik”

Zdecydowanie
opowiada się za konsekwentnym podziałem władzy i sprzeciwia się planom
polskiego władzy wykonawczej wywierania politycznego
wpływu na sądownictwo.

– mówi dr. Ansgar Burghof, prezes zarządu.

W maju
ujawniliśmy, w portalu wPolityce.pl, że prof. Gersdorf uhonorowana
została także prestiżową nagrodą Fundacji Theodora Heussa. Za jej
uhonorowaniem stoi m.in. Gesine Schwan, jedna z najbardziej wpływowych
kobiet w niemieckiej socjaldemokracji i dwukrotna kandydatka SPD
na prezydenta Niemiec. To jednak nie koniec. O politycznym tle medalu
dla Gersdorf świadczy również fakt, że Gesine Schwan jest też
przewodniczącą rady nadzorczej fundacji i byłym pełnomocnikiem rządu
niemieckiego do spraw stosunków z Polską.

W ostatnim
czasie prof. Małgorzata Gersdorf prowadzi prawdziwą ofensywę
zagraniczną. Kilka tygodni temu wystąpiła przed norweskimi prawnikami
w Oslo, gdzie sugerowała, iż w Polsce mogło dojść do sfałszowania
wyborów. Znane były też jej kontakty i krytyczne wobec rządu rozmowy
z Fransem Timmermansem. Z kolei wczoraj doszło do jej spotkania Keesem
Sterkiem, prezesem Europejskiej Sieci Rad Sądownictwa (ENCJ).

Podczas spotkania omawiano zagadnienia dotyczące sądownictwa i praworządności w Polsce.

– czytamy w lakonicznym komunikacie.

Z naszych
informacji wynika, że pani prezes nie szczędziła w swojej rozmowie
krytycznych uwag na temat zmian w sądownictwie i polskim wymiarze
sprawiedliwości. Czy na tym ma polegać niezawisłość i apolityczność
I Prezes Sądu Najwyższego?

Hipokryzja
„kasty”! Sędziowie najpierw domagali się wyjaśnienia afery „Małej Emi”,
a teraz nie stawiają się w tej sprawie przed rzecznikiem…

Od kilku miesięcy ze strony „Iustitii” słychać lament,
że nikt nie chce się zająć wyjaśnieniem „afery Małej Emi”, ale gdy
przychodzi co do czego i  Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów
Powszechnych wzywa kolejnych sędziów na przesłuchanie, ci odmawiają
udziału w postępowaniu! Tak stało się i tym razem. Sędzia Arkadiusz
Tomczak, członek zarządu „Iustitii” odmówił stawienia się
na wezwanie Rzecznika.

CZYTAJ TAKŻE: Nie
będzie zarzutów dla Ł. Piebiaka w sprawie afery „Małej Emi”! Jest
odpowiedź szefa „Iustitii”: „Układ zamknięty. Kompromitacja”

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Nowe
ustalenia w aferze „Małej Emi”! Rzecznik dyscyplinarny przesłuchał
ministra Piebiaka, ale zarzutów dyscyplinarnych nie będzie! opublikow

Sędzia
miał się stawić przed Rzecznikiem i zeznawać w sprawie sędziego
Dariusza Drajewicza, którego media oskarżają, że „wspólnie
i w porozumieniu z innymi osobami działań mających na celu szykanowanie
i dyskredytowanie Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego oraz wielu innych
sędziów”. Zarzuty oparte są dziś tylko na medialnych informacjach
i materiałach, które uzyskano przez ujawnienie prywatnej korespondencji
sędziów bez ich zgody. Sędziowie słusznie podnoszą, że część materiałów
mogła zostać zmanipulowana lub wręcz fałszowana, ale mimo to, Rzecznik
Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych wszczął stosowne postępowanie.
Niezawisły tryb pracy sędziego Piotra Schaba i jego zastępców sędziów
Przemysława T. Radzika oraz Michała Lassoty nie podoba się członkom
skrajnie upolitycznionego stowarzyszenia „Iustitia”. Szczególnie decyzja
o tym, że Rzecznik i jego zastępcy nie zamierzają stawiać zarzutów
dyscyplinarnych sędziemu Łukaszowi Piebiakowi, b. wiceministrowi
sprawiedliwości, którego próbuje się powiązać z aferą hejterską
„Małej Emi”.

25 października 2019 r. Rzecznik
Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych Piotr Schab poinformował opinię
publiczną, że: „(…) w sprawie domniemanej próby medialnego
zdyskredytowania Prezesa SSP „Iustitia” sędziego Krystiana Markiewicza
i innych czynów stanowiących uchybienie godności przez wymienionych
w tych publikacjach sędziów, zatrudnionych w Ministerstwie
Sprawiedliwości informuję, że dotychczasowe czynności procesowe
z udziałem przesłuchanych świadków, w tym sędziego Łukasza Piebiaka, nie
dostarczyły faktycznych i prawnych podstaw do wszczęcia postępowań
dyscyplinarnych i przedstawienia zarzutów dyscyplinarnych dotyczących
przedmiotu czynności wyjaśniających”. Postępowanie, o przebiegu którego
informuje Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych Piotr Schab,
przedmiotowo jest ściśle powiązane z postępowaniem, w którym wzywa się
mnie w charakterze świadka. Mimo braku zakończenia czynności
wyjaśniających, Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych Piotr
Schab poinformował już opinię publiczną, że „dotychczasowe czynności
procesowe z udziałem przesłuchanych świadków (…) nie dostarczyły
faktycznych i prawnych podstaw do wszczęcia postępowań dyscyplinarnych
i przedstawienia zarzutów dyscyplinarnych

– pisze w uzasadnieniu swojego niestawiennictwa sędzia Tomczyk.

Co ciekawe, sędzia złożył też doniesienie do prokuratury o możliwości
popełnienia czynów zabronionych przez osoby wskazywane przez media jako
zaangażowane w tzw. „aferę hejterską” oraz współpracujące
z takimi osobami.

W zawiadomieniu tym
pojawiają się również nazwiska Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów
Powszechnych Piotra Schaba oraz jego zastępców: Michała Lasoty oraz
Przemysław Radzika. Do chwili obecnej nie zostałem przesłuchany przez
Prokuratora jako osoba zawiadamiająca. Oczywiście spełnię swój obowiązek
prawny w tym zakresie. 29 października 2109 r. wpłynęła do Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu skarga Komisji
Europejskiej przeciwko rządowi Polski, dotycząca zarzucanej niezgodności
z prawem europejskim systemu odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów
w Polsce. Elementem tego systemu jest m. in. pozycja ustrojowa Rzecznika
Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych oraz jego zastępców.
Okoliczności opisane w punktach 1, 2 i 3 w oczywisty sposób powinny
stanowić podstawę do wyłączenia od podejmowania czynności przez
Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych Piotra Schaba oraz
jego zastępców: Michała Lasotę oraz Przemysława Radzika

– pisze w swoim oświadczeniu sędzia Tomczyk/

W tym
stanie rzeczy nie znajduję podstaw prawnych do stawiennictwa
w charakterze świadka przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym Sędziów Sądów
Powszechnych Piotrem Schabem oraz jego zastępcami: Michałem Lasotą oraz
Przemysławem Radzikiem.

– tłumaczy.

Czy
sędziom z „Iustitii” wydaje się, że będą sobie mogli dowolnie wybierać
sobie sędziów, którzy będą ich przesłuchiwać? O co naprawdę chodzi?
Wyobraźmy sobie, że strony w sądzie zaczną zachowywać się podobnie jak
sędzia Tomczak. Doprowadziłoby to do totalnego chaosu prawnego
i podważenia prawa.

Sędzia
domaga się przeprosin od Gersdorf i ujawnia, że prezes SN wiedziała o
„aferze Małej Emi” już kilka miesięcy przed jej wybuchem!

Znana aktywistka KOD i feministka Elżbieta Podleśna, znana
m.in. z rozrzucania nalepek z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej
w tęczowej aureoli, była wcześniej oskarżona o  biur parlamentarzystów
PiS w Wąbrzeźnie i Golubiu-Dobrzyniu. Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie… umorzył
w całości postępowanie karne.

W nocy z 20 na 21 lipca
2018 r. w Golubiu-Dobrzyniu oraz w Wąbrzeźnie (woj. kujawsko-pomorskie)
zdewastowano biura parlamentarzystów PiS: senatora Andrzeja
Mioduszewskiego oraz posła Krzysztofa Czabańskiego. Przed wejściem
do biur pojawił się napis: „Czas na sąd ostateczny”, a na drzwiach
i oknach napisano: „PZPR”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Atak na biura parlamentarzystów PiS! Wandale pozostawili hasła: „Czas na sąd ostateczny” i „PZPR”

Sprawa
została wówczas zgłoszona na policję, a zatrzymana kobieta częściowo
przyznała się do winy, złożyła obszerne wyjaśnienia, usłyszała zarzuty
i została zwolniona.

CZYTAJ TAKŻE: Policja zatrzymała sprawcę ataku na biuro PiS. 49-letnia kobieta usłyszała zarzuty

Chodzi o wypowiedź byłego posła PiS z końca sierpnia 2018 r. Podczas
obrad Rady, na których KRS miała zarekomendować kandydatów na sędziów
Sądu Najwyższego doszło do protestu demonstrantów reprezentujących ruch
Obywatele RP. Piotrowicz odnosząc się wówczas do demonstracji powiedział
dziennikarzom, że „nie może być takiej sytuacji, by garstka
niezadowolonych z utraty przywilejów blokowała prace organu
konstytucyjnego”. Dopytywany o jakie przywileje chodzi, odpowiedział,
że chodzi także o to, żeby „sędziowie, którzy są zwykłymi złodziejami,
nie orzekali dalej”.

Słowa Piotrowicza wzbudziły oburzenie
i sprzeciw części środowiska sędziowskiego. W związku z wypowiedzią
byłego posła prezes Małgorzata Gersdorf i sędzia SN Stanisław Rączka
złożyli pozew cywilny o ochronę dóbr osobistych przeciwko Piotrowiczowi.
Sędziowie domagają się od niego przeprosin w mediach oraz wpłaty
50 tys. zł zadośćuczynienia na konto Stowarzyszenia SOS
Wioski Dziecięce.

Sędzia Rączka uzasadniając złożenie pozwu powiedział PAP, że sporna wypowiedź Piotrowicz była haniebna.

Ona
powinna spotkać się nie tylko z naszą reakcją, ale także z reakcją
krytyczną chociażby mediów. Nie można posługiwać się w stosunku
do sędziów Sądu Najwyższego tego typu inwektywami. To jest przejście
na bardzo niski poziom życia politycznego

— podkreślił sędzia.

Jak dodał, wypowiedź byłego posła w sposób obiektywny powinna zostać oceniona jako naruszenie dóbr osobistych.

Oburzenie słowami Piotrowicza wyraziła w ub. r. także prezes Gersdorf.

Jestem oburzona tym stwierdzeniem; absolutnie oburzona, po przecież tutaj żadnych złodziei nie ma

— oświadczyła w rozmowie z RMF FM.

Pan
Piotrowicz powiedział, że powód był taki, żeby wymienić złodziei
na innych nie-złodziei. Odbieram to jako oskarżenie wobec sędziów Sądu
Najwyższego. Nazwał wszystkich sędziów SN, w tym mnie, jako złodziejkę

— dodała.

Z kolei
Piotrowicz pytany w ubiegłym roku o swoje słowa podkreślił, że nigdy
niczego obraźliwego pod adresem profesor Małgorzaty Gersdorf nie
powiedział”. Jak dodał, „nie mam za co przepraszać”.

Nie
nazywałem w ogólności sędziów - ani SN, ani też innych sędziów jako
grupy, złodziejami. Te słowa odnosiły się do przypadków kradzieży
dokonanych przez sędziów, a pokazanych i napiętnowanych przez media.
Miałem na myśli to, że oni nie zostali ukarani w sposób właściwy
i dlatego konieczna jest zmiana jeśli chodzi
o postępowania dyscyplinarne

— powiedział w ub.r. w rozmowie z PAP Piotrowicz.

Zaznaczył przy tym, że nie zamierza prostować swojej wypowiedzi „ani się tłumaczyć, że nie jest wielbłądem”.

Nie do wiary! Sąd przyznał zadośćuczynienie członkowi
KOD-u za zatrzymanie przez policję. Mężczyzna został zatrzymany wraz
z kolegą w sierpniu ubiegłego roku po tym, jak zawiesili na pomniku
Lecha Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej koszulkę z napisem „Konstytucja”.
Wyrok nie jest prawomocny.

Mężczyźni w lipcu tego roku
złożyli o sądu wnioski o odszkodowanie i zadośćuczynienie za krzywdy
podczas zatrzymania. W czwartek Sąd Okręgowy w Lublinie wydał wyrok.

W związku
z zatrzymaniem przez kilkanaście godzin Stanisław Dembowski
niewątpliwie doznał krzywdy, co skutkowało zasądzeniem zadośćuczynienia.
Oceniając intensywność negatywnych doznań związanych z pozbawieniem
wolności, należy przy tym zaznaczyć, że fakt zatrzymania był dla
wnioskodawcy nieoczekiwany, nieznany i niewątpliwie stresujący

—podał sąd w uzasadnieniu.

Sąd
nie przychylił się jednak do żądań jednego z działaczy KOD, który
chciał 10 tys. zł zadośćuczynienia. Zasądził jednak na jego rzecz 4 tys.
zł od Skarbu Państwa.

Nie chodzi o pieniądze dla
mnie. Chodzi o zasadę, o pokazanie, że sądy są niezależne. Zapowiadałem,
że część zadośćuczynienia przekażę na cele społeczne i tak też zrobiłem

—powiedział portalowi tvn24 Stanisław Dembowski.

Z kolei
drugi z mężczyzn, Ryszard Filipiuk wnioskował o 10 tys.
zł odszkodowania za zarekwirowany telefon i zadośćuczynienie za straty
moralne. Lubelski sąd odesłał go do sądu rejonowego w Białej Podlaskiej.

autor:

Tłumów nie ma, wielkiej solidarności zawodu prawnika nie pokazano,
marsz nie powstrzyma także procesu legislacyjnego ani nie poparł żadnego
konkretnego rozwiązania sporu o sądownictwo poza klasycznym,
antyPiSowskim „nie”. Po co więc marsz i dlaczego w togach?
Skoro samych adwokatów i radców prawnych jest w Polsce blisko
40 tysięcy, a znaczna część może dwutysięcznej demonstracji to po prostu
stali uczestnicy antyrządowych protestów, to cóż naszej „nadzwyczajnej
kaście” daje tłumny spacer ulicami Warszawy? Ano daje - cała impreza
skrojona jest jako spektakl dla zagranicy, niczym zebranie statystów dla
zachodnich dziennikarzy lewicowych mediów i oczywiście
zagranicznych gości.

1.Pierwszą oznaką, że marsz jest
desperackim wołaniem do Brukseli, jest oczywiście hasło imprezy: „Prawo
do Europy” oraz noszenie tóg przez uczestników

Niektórzy uczestnicy marszu przybyli z odległych krańców Polski, zapewne
część z nich wierzy, że broni demokracji albo obecności naszego kraju
w Europie. Tymczasem cała akcja jest po prostu skoordynowanym
biciem w bębny politycznej histerii, którą usłyszeć ma Zagranica.
Dalszym etapem walki z reformą ma być wszak Bruksela i Strasburg,
a do tego trzeba poudawać, że ma się poparcie w społeczeństwie.

WIDEO

Państwo Macrona bez litości dla prawników. Na protestujących wysłano żandarmerię. Co na to Unia Europejska? WIDEO

Posiedzenie, w którym uczestniczyło ponad 60 sędziów, było niejawne,
ogłoszenie decyzji o godz. 18.30 będzie jawne i z udziałem mediów.

Z informacji
uzyskanych wcześniej przez PAP w SN wynikało, że sędziowie
merytorycznie rozpatrywali zagadnienie prawne przedstawione w zeszłym
tygodniu przez prezes Gersdorf.

CZYTAJ
RÓWNIEŻ: Trwa posiedzenie trzech Izb Sądu Najwyższego ws. sędziów
wyłonionych przez KRS. Decyzja zostanie ogłoszona ok. 15:00

Sprawa
została zainicjowana wnioskiem Gersdorf, która przedstawiła trzem Izbom
zagadnienie prawne odnoszące się do rozstrzygnięcia rozbieżności
w orzecznictwie SN, dotyczących udziału w składach sędziowskich osób
wyłonionych przez Krajową Radę Sądownictwa w nowym składzie i statusu
takich sędziów.

Pytanie, które trafiło do trzech Izb dotyczy
tego, czy udział w składzie sądu powszechnego lub SN osoby powołanej
na sędziego przez Prezydenta RP na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa
w jej aktualnym składzie prowadzi do naruszenia Konstytucji RP,
Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz
Traktatu o Unii Europejskiej, wskutek czego osoba taka jest
nieuprawniona do orzekania lub skład sądu jest sprzeczny z przepisami.

W czwartkowym
posiedzeniu nie uczestniczyli sędziowie z Izby Dyscyplinarnej i Izby
Kontroli Nadzwyczajnej SN oraz siedmioro sędziów z Izby Cywilnej SN.
Wszyscy oni zostali wyłonieni w postępowaniach prowadzonych już przed
obecnym składem KRS. Na posiedzeniu nie stawił się również
przedstawiciel prokuratury.

W środę marszałek Sejmu
Elżbieta Witek skierowała do Trybunału Konstytucyjnego wniosek
o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Sejmem a Sądem Najwyższym
oraz prezydentem RP a SN. Chodzi m.in. o przepisy konstytucji odnoszące
się do podziału władz i powoływania sędziów. Prezes TK Julia Przyłębska
przekazała, że w związku ze wszczęciem przez Trybunał postępowania
z wniosku marszałek Sejmu czwartkowe posiedzenie trzech Izb SN - z mocy
ustawy - uległo zawieszeniu.

Z kolei prezes Gersdorf w piśmie
do prezes TK napisała w czwartek, że „nie ma sporu kompetencyjnego
między Sejmem i prezydentem a Sądem Najwyższym”. Julia Przyłębska
odpowiedziała w piśmie do I prezes, że pismo Gersdorf jest
bezprzedmiotowe, a zawieszenie posiedzenia trzech Izb SN następuje
z mocy prawa.

Przed Sejmem przeciwnicy nowelizacji ustaw sądowych
zorganizowali demonstrację. Przyszło na nią bardzo niewiele osób, ale
wśród nich znaleźli się znani przeciwnicy reformy sądownictwa - sędzie
Igor Tuleya, były szef TK Andrzej Rzepliński, a także szef Fundacji
Batorego prof. Aleksander Smolar.

Mało nas. Wiedziałam, że nas będzie mało

— usłyszał żale jednej z uczestniczek manifestacji reporter wPolityce.pl.

Wyjątkowo niska frekwencja na organizowanej przez KOD
demonstracji zdaje się wskazywać, że coraz mniej osób jest
zainteresowanych tym, aby bronić interesów „kasty”.

Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego w II instancji rozpoznała
we wtorek odwołanie rzecznika dyscyplinarnego sędziów na decyzję podjętą
w tej samej Izbie - w I instancji - w grudniu ub.r. uchylającą
zarządzenie prezesa olsztyńskiego sądu rejonowego o przerwie
w wykonywaniu czynności służbowych przez sędziego Juszczyszyna.

Sędzia
Adam Tomczyński w uzasadnieniu wtorkowej uchwały po rozpoznaniu
odwołania rzecznika dyscyplinarnego podkreślił, że w tej sprawie
wystąpił konflikt między ochroną dobra sędziego a dobrem
wymiaru sprawiedliwości.

W tym wypadku ważniejszym z tych dóbr jest dobro wymiaru
sprawiedliwości, ochrona tych wartości, które przyświecają spokojnemu
sądzeniu przez sądy RP 

— wskazał sąd.

Tomczyński zaznaczył też, że sędzia jest związany ustawą i konstytucją.

W tym
jarzmie prawnym sędzia musi się poruszać. Sędzia Juszczyszyn nie ugiął
się przed jarzmem prawa, nie ugiął się przed jarzmem ustawy i nie ugiął
się przed jarzmem przepisu konstytucyjnego

— podkreślił skład Izby Dyscyplinarnej.

Sąd
zwrócił też uwagę, że sędzia musi dbać o dobro sądownictwa. Zdaniem
Izby Dyscyplinarnej SN, sędzia Juszczyszyn naraża dobro wymiaru
sprawiedliwości i dobro Skarbu Państwa.

Sędzia Tomczyński,
powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego podkreślił,
że kwestia powołania sędziego na stanowisko jest prawem
i odpowiedzialnością prezydenta „i nikomu nic do prerogatywy prezydenta
RP”. Zdaniem Izby Dyscyplinarnej sędzia Juszczyszyn w tej konkretnej
sprawie podważył prerogatywy prezydenta RP.

Podkreślił przy tym, że żaden sędzia nie może przekraczać granicy prawa.

To,
co zaproponował sędzia Juszczyszyn i uchwała trzech połączonych Izb SN,
to nic innego, jak wprowadzenie niepewności prawnej do obrotu sądowego
(…) i nic innego, jak obawa, że postępowanie nie będzie trwało dwa lata,
tylko cztery lata

— zaznaczył.

Zdaniem
Izby Dyscyplinarnej SN sędzia Juszczyszyn popełnił błędy w swoim
orzeczeniu. Jak podkreślił, Tomczyński olsztyński sędzia w sposób
nieuprawniony zwrócił się do Kancelarii Sejmu o dostęp do list poparcia
KRS w celu ustalenia statusu Rady. Według Izby Dyscyplinarnej nie było
żadnych podstaw faktycznych i prawnych do takiego żądania. W ocenie Izby
dyscyplinarnej dostęp do listy poparcia kandydatów do KRS, o który
wystąpił Juszczyszyn, nie miał znaczenia dla rozpatrywanej przez
niego sprawy.

Wcześniej sędzia Radzik wniósł o zawieszenie
Juszczyszyna. Jego zdaniem, orzeczenie sądu I instancji jest dotknięte
szeregiem błędów logicznych, a tamta decyzja stanowiła dla niektórych
sędziów zachętę do podobnych działań.

Takie działania odnotowaliśmy i są przedmiotem postępowań wyjaśniających i dyscyplinarnych

— dodał.

Podkreślił jednocześnie, że sędziowski rzecznik dyscyplinarny musi stać po stronie poniżanych obywateli.

Rzecznik
dyscyplinarny sędziów nie jest organem korporacyjnym. Naszym zadaniem
nie jest obrona interesu sędziów jako grupy zawodowej, nie chcę użyć
słowa - jako „kasty”

— mówił Radzik.

Zastępca
rzecznika dyscyplinarnego zauważył, że sędzia Juszczyszyn dostał
od sądu I instancji ostrzeżenie. Według Radzika, olsztyński sędzia
„absolutnie nie przejął się tym orzeczeniem”.

Brnie w to samo, popełnia kolejne delikty, występuje jako celebryta, właściwe wypowiada wojnę swojemu państwu

— powiedział Radzik.

Jego zdaniem, sędzia Juszczyszyn miał jedynie rozpoznać prostą apelację w sprawie cywilnej.

Tymczasem
strony nie mogą doczekać się rozstrzygnięcia, bo pan sędzia zawiesza
postępowanie, podważając legalność powołania swojego kolegi
z sądu rejonowego

— mówił sędzia Radzik.

Obrońcy sędziego Juszczyszyna, choć obecni w SN, nie weszli na salę rozpraw.

Izba
Dyscyplinarna sądem nie jest, osoby orzekające w tej Izbie nie
są sędziami, zatem jakakolwiek decyzja by dziś nie zapadła, nie ma ona
żadnego prawnego znaczenia, a sędzia Juszczyszyn będzie wykonywał
swoje obowiązki

— powiedział dziennikarzom jeden z nich, mec. Mikołaj Pietrzak.

Sędzia
Juszczyszyn z Olsztyna, rozpatrując przed miesiącem apelację w sprawie
cywilnej, uznał za konieczne rozstrzygnięcie, czy sędzia nominowany
przez obecną KRS był uprawniony do orzekania w pierwszej instancji.
W wydanym postanowieniu nakazał Kancelarii Sejmu przedstawienie m.in.
list poparcia kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa. Skutkowało
to m.in. decyzją prezesa olsztyńskiego sądu rejonowego - a także członka
KRS - Macieja Nawackiego o odsunięciu Juszczyszyna od orzekania.
Juszczyszyn został odsunięty od orzekania na miesiąc, bo na taki okres
może „zawiesić” sędziego prezes sądu. O ewentualnym przedłużeniu tego
okresu decyduje już SN, który w I instancji na zawieszenie się
nie zgodził.

196

Stawiają się ponad prawem! Obrońcy Juszczyszyna nie uznają orzeczenia: "Izba Dyscyplinarna nie istnieje, nie jest sądem"

To właśnie wobec tych osób – członków i organizatorów grupy
przestępczej, zajmującej się hurtową sprzedażą leków z polskich aptek
za granicę – Sąd Okręgowy w Gdańsku 27 marca 2020 r. odmówił
przedłużenia aresztowania. Jakie były motywy sądu? Te budzą
potężne wątpliwości.

Z naszych ustaleń wynika, że zdaniem sądu,
„kontynuacja izolacji podejrzanych nie jest konieczna dla dobra
postępowania.” Sąd nie zastosował wobec członków mafii lekowej nawet
wolnościowych środków zapobiegawczych. Obecnie podejrzani ci przebywają
już na wolności. Od decyzji sądu prokuratura złoży zażalenia. Dlaczego
sąd nie wziął pod uwagę, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo,
iż podejrzani wrócą do swojego procederu? Przecież przestępcy mogą teraz
mataczyć oraz próbować ukryć już osiągniętych przez nich korzyści.

Decyzję
tę można uznać wręcz za szokującą w odniesieniu do jednego
z podejrzanych, który w areszcie podżegał do oblania substancją żrącą
córki innego podejrzanego, w celu wymuszenia na nim zmiany wyjaśnień.
Wskutek działania sądu nie tylko narażone zostało zatem dobro
postępowania, ale i bezpieczeństwo innych osób.

– mówi nam osoba znająca szczegóły śledztwa.

Prokuratura walczy z mafią

Działalność
„mafii lekowej” jest wyjątkowo perfidna. Powtarzające się co kilka
miesięcy braki w występowaniu niektórych leków na rynku, to m.in. robota
grup przestępczych, którym Prokuratura Krajowa oraz wszystkie podległe
jej prokuratury wypowiedziały wojnę. To dzięki Prokuratorowi Generalnemu
udało się znowelizować przepisy ustawy z 26 kwietnia 2019 r o zmianie
ustawy – Prawo farmaceutyczne. Sprawa opisana przez nasz portal
ma charakter rozwojowy.

Sąd Najwyższy ujawnił na swoich stronach informację dotyczącą
powołań sędziów SN oraz ich oświadczenia, z których dowiemy się
do jakich stowarzyszeń należą i należeli w przeszłości. Jako pierwszy
listę sędziów, których powołano jeszcze w czasach PRL ujawnił sędzia
prof. Kamil Zaradkiewicz. Jego listę opublikowaliśmy
w portalu wPolityce.pl.

CZYTAJ TAKŻE:Znamy
nazwiska i funkcje wszystkich sędziów powołanych w PRL! Czy „lista
Zaradkiewicza” to początek dekomunizacji sądów? W tle wyroki TSUE i SN

CZYTAJ RÓWNIEŻ:NASZ NEWS. Jest nowa „lista Zaradkiewicza”! Sędzia ujawnił spis sędziów Sądu Najwyższego, których nominowano w czasach PRL!

Listę
100 sędziów wraz z informacją jaki organ powołał ich na stanowisko
opublikowano na stronie internetowej Sądu Najwyższego. Wśród nich
znalazło się kilkudziesięciu sędziów, których powołała Rada Państwa
w czasach PRL. W grudniu podobną listę ujawnił sędzia prof. Kamil
Zaradkiewicz. Okazuje się, że sędziów, którzy rozpoczęli swoją karierę
jeszcze w czasach komunizmu jest niż 40 na liście. Wśród nich znaleźli
się ważni sprzymierzeńcy prof. Małgorzaty Gersdorf. Mowa choćby o sędzim
Dariuszu Zawistowskim, którego na sędziego powołała Rada Państwa w 1987
roku. Z kolei Józefa Iwulskiego, Rada Państwa PRL, powołana na sędziego
w styczniu 1981.

Oczywiście fakt, że sędzia był powoływany jeszcze w czasach
PRL nie stanowi informacji, która obciążałaby danego sędziego, ale jak
wskazywał w ub. roku prof. Kamil Zaradkiewicz, ciężko mówić
o niezależności politycznej Rady Państwa PRL w kontekście obecnej
Krajowej Rady Sądownictwa, której część środowiska sędziowskiego oraz
niektórzy urzędnicy z Brukseli odmawiają atrybutu niezależności.

„Iustitia” i uczestnictwo w partiach politycznych

Okazuje
się, że w „Iustitii” i „Themis” stowarzyszonych jest niewielu sędziów
Sądu Najwyższego. Np. sędzia Krzysztof Rączka, który jest członkiem
„Iustitii” od września 2019 roku. Z kolei sędzia Zawistowski uczestniczy
w pracach tego stowarzyszenia od kwietnia 2017 roku. Ciekawie wygląda
na tym, tle oświadczenie sędziego Józefa Iwulskiego, który
w oświadczeniu oznajmił, że nie jest członkiem stowarzyszenia, w którym
„ja prowadzę działalność publiczną niedającą się pogodzić z zasadami
niezależności sądów i niezawisłości sędziów.

Nigdy nie sprzeniewierzyłem się niezawisłości sędziowskiej.

– napisał sędzia Iwulski.

Sędzia
Włodzimierz Wróbel zapewnia z kolei, że nigdy nie był członkiem partii
politycznej, ale nie ujawni do jakiego stowarzyszenia należy lub nie
należy. Twierdzi, ze takie okoliczności nie zachodzą, by musiał składać
określone w ustawie oświadczenie.

Członkiem PZPR (1977 -
1981 - sędzia rzucił legitymacją partyjną po wprowadzeniu stanu
wojennego), a potem Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej, Unii
Pracy i Unii Wolności był sędzia Krzysztof Pietrzykowski.
Członkiem PZPR był także m.in. sędzia Waldemar Płóciennik. Oświadczył
on, że działał w partii komunistycznej przez kilka lat, ale nie pełnił
w niej żadnych funkcji.**

Żółwie i religia

Niektórzy
sędziowie działają też w stowarzyszeniach, które z polityką
i działalnością sędziowską nie mają wiele wspólnego. Sędzia Michał
Laskowski, rzecznik prasowy Sądu Najwyższego od kilku lat jest członkiem
Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody „Salamandra”, które zajmuje się
wspieraniem „akcji restytucji susła perełkowanego oraz ochroną
nietoperzy, popielic i żółwi błotnych”.

Ciekawe oświadczenie
złożył za to sędzia Piotr Prusinowski, którzy oświadczył, ze od chrztu
jest członkiem „zrzeszenia o nazwie Kościół Katolicki
z siedzibą w Watykanie”.

Pełnię w nim funkcję wiernego.

– napisał sędzia Prusinowski.

Sukces prof. Zaradkiewicza

Jawna
lista powołań sędziów Sądu Najwyższego oraz ich uczestnictwa
w stowarzyszeniach, a kiedyś w partiach politycznych służy
transparentności całego środowiska sędziowskiego. Ich ujawnienie
to także wielki sukces samego sędziego prof. Kamila Zaradkiewicza, który
od wielu miesięcy się tego domagał. Widać też, że Sąd Najwyższy,
poprzez zamieszczenie list i oświadczeń, uznaje zmiany wprowadzone przez
nowelizacje dyscyplinujące, które „kasta” sędziowska nazwała
„kagańcowymi. Szkoda, że potrzebny był specjalny zapis w nowelizacji
ustawy, by prezes Małgorzata Gersdorf ujawniła na stornie SN listy
i oświadczenia sędziów.

To było do przewidzenia. „Kasta” sędziowska i sędziowie
związani z prezes Małgorzatą Gersdorf chcą przejąc kontrolę nad Izbą
Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych (IKNiSP)). To właśnie ta Izba
będzie orzekała o ważności lub braku ważności nadchodzących
wyborów prezydenckich.

CZYTAJ TAKŻE:UJAWNIAMY. „Kasta” ma plan, jak unieważnić wybory prezydenckie! Postanowienie TSUE ma być elementem prawniczego puczu

Plan „kasty”

Tuż
przed Świętami ujawniliśmy, że „kasta” sędziowska będzie chciała
odsunąć sędziów Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
od orzekania. Narzędziem miało być postanowienie TSUE o tymczasowym
„zamrożeniu” Izby Dyscyplinarnej SN oraz styczniowa uchwała niepełnych
Izb SN.

Opozycja i część środowiska
sędziowskiego chce oprzeć się na zabezpieczeniu TSUE, który podważył
Izbę Dyscyplinarną. Abstrahując od kuriozalności postanowienia
Trybunału, należy podkreślić, że dał on swoistą broń tym sędziom, którzy
dziś zaangażowali się w działalność polityczną. Wprawdzie Izba Kontroli
wznowiła orzekanie (przez kilka miesięcy jej sędziowie wstrzymywali się
od orzekania, po kuriozalnej uchwale Sądu Najwyższego z 23 stycznia
tego roku, która uderzała we wszystkich sędziów powołanych przez obecny
skład KRS - red.), ale jej decyzje będą podważane nie tylko prawnie, ale
także politycznie. Będą to działania nieuprawnione, ale wielce możliwe.

– mówił jeden z naszych rozmówców.

Szokujący wniosek

Plan
„kasty” wchodzi teraz w decydującą fazę. Wczoraj, portal Onet
poinformował, że sędziowie ze skrajnie upolitycznionego stowarzyszenia
„Iustitia” złożyli pozwy do Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (IPiUS)
Sądu Najwyższego przeciwko sędziom IKNiSP.

Chcemy,
by Izba Pracy SN udzieliła zabezpieczenia na czas rozpatrywania naszych
pozwów i nakazała członkom Izby Kontroli Nadzwyczajnej powstrzymanie
się od wszelkich czynności sędziowskich - mówi Onetowi autor jednego
z wniosków, sędzia Bartłomiej Starosta z „Iustitii”.

– powiedział Onetowi sędzia Bartłomiej Starosta z „Iustitii”.

Człowiek Gersdorf rozgrywającym?

Skierowanie
pozwów do IPiUS, to sprytny ruch. Jej prezesem jest najbardziej zaufany
człowiek, odchodzącej w stan spoczynku, Małgorzaty Gersdord - sędzia
Józef Iwulski. Co ciekawe, w czasie gdy sędziowie IKNiP nie orzekali
po styczniowej uchwale SN, to właśnie jego delegowała I Prezes
SN do orzekania w Izbie Kontroli. Na szczęście sędziowie powrócili
do orzekania, co wzbudziło wściekłość kasty

CZYTAJ TAKŻE:Koronawirus przykrywką dla ręcznego sterowania wyborami? SN usprawiedliwia niepełne listy poparcia dla komitetu wyborczego

CZYTAJ RÓWNIEŻ:SN naprawia
błąd, za którym stał sojusznik Gersdorf. Izba KNSP oddaliła skargi
na odmowę rejestracji trzech kandydatów na prezydenta

Na szczęście
sędziowie powrócili do orzekania, co wzbudziło wściekłość „kasty”
sędziowskiej, która straciła możliwość ręcznego sterowania wyborami.
Stąd ruch sędziów z Iustitii. Decyzja o skierowanie pozwów przeciwko
sędziom IKNiSP dziwi także z tego powodu, że SN przesłał do TSUE pytania
prejudycjalne w sprawie sędziów Izby Kontroli. W wypowiedziach sędziów,
którzy złożyli swoje kuriozalne pozwy widać już oznaki paniki.

Gdyby
okazało się, że nic się w tej sprawie nie zmieni i członkowie nowej
Izby SN oceniać będą prawidłowość przeprowadzenia wyborów prezydenckich,
będzie to podstawa do zakwestionowania ważności wyborów.
Bo „niesędziowie”, którzy zasiadają w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej, nie
mają takich uprawnień. To jest wyjątkowo ważny moment i sędziowie
„starych” Izb SN powinni mieć tego świadomość. Dziś ważą się
losy Polski.

– powiedział sędzia Starosta Onetowi.

Trzeba
przypomnieć sędziemu Staroście i reszcie jego kolegów, że żaden sędzia
nie ma prawa podważania innego sędziego powołanego przez prezydenta.
Pozwy nie mają żadnej podstawy prawnej i są jawną próbą zamachu na Izbę
Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN. Ta ustawka nie przejdzie.

Opuszczam urząd I prezesa Sądu Najwyższego w przekonaniu,
że uczyniłam wszystko, co było w mojej mocy, by postępować zgodnie
ze złożonym ślubowaniem; broniłam władzy sądowniczej, odrębnej
i niezależnej od innych władz - napisała w liście na koniec kadencji
Małgorzata Gersdorf.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

• UJAWNIAMY.
  Prezesi sądów ukrywają przynależność sędziów do PZPR i „Iustitii”.
  Znikają oświadczenia o przynależności do stowarzyszeń

• Decyzji
  o ważności wyborów jeszcze nie ma, ale Gersdorf już „wie”: „Nie powinno
  się kontynuować prac nad ustawą ws. głosowania korespondencyjnego”

Koniec kadencji Gersdorf

Małgorzata Gersdorf
otrzymała nominację na sędziego Sądu Najwyższego w 2008 r. Z kolei
w 2014 r. została wybrana, jako pierwsza kobieta na stanowisko I prezesa
tego sądu. Jej kadencja wygasa z końcem kwietnia.

We wtorek
na stronie tego sądu opublikowano obszerny list, który Gersdorf
skierowała do współpracowników. Prezes podziękowała w nim za codzienna
pracę wszystkim sędziom i pracownikom Sądu Najwyższego.

Wszystkich zachowuję we wdzięcznej pamięci i do wszystkich kieruję z serca płynące dobre życzenia

— czytamy w liście.

Gersdorf o niezależnych i niezwisłych sądach

I prezes SN wyraziła też przekonanie, że państwo nieautorytarne nie może istnieć bez niezależnych sądów i niezawisłych sędziów.

Opuszczam
urząd I Prezesa Sądu Najwyższego w przekonaniu, że uczyniłam wszystko,
co było w mojej mocy, by postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem,
wywiązać się z obowiązków i sprostać odpowiedzialności.(…) Broniłam
tego, w co wierzyłam i wierzę. Broniłam władzy sądowniczej, odrębnej
i niezależnej od innych władz

— podkreśliła Gersdorf.

Przywołała przy tym wskazania pierwszego prezesa Sądu Najwyższego Franciszka Nowodworskiego, który w 1924 r., mówił:

Strzeżcie niezawisłości sądów, to podstawa praworządności.

Gersdorf cytując Nowodworskiego zaapelowała do swojego następcy: „strzeż niezawisłości”.

Warto,
naprawdę tak trzeba. To przecież właśnie sędziowie – jak konsulowie
rzymscy – czuwać mają, by Rzeczpospolita nie poniosła uszczerbku
i za to odpowiadają przed tym Sądem, od wyroku którego ułaskawić nie
można. Nazwijmy ten Sąd tylko Sądem Historii

— wskazała w piśmie I prezes SN.

Dorobek Sądu Najwyższego

Prezes Gersdorf
podsumowała też w liście swój dorobek w Sądzie Najwyższym. Do osiągnięć
zaliczyła m.in. zaangażowanie na rzecz obrony Sądu Najwyższego przed
atakami „przeciwników demokracji konstytucyjnej w Polsce”.

Nasz
sprzeciw, a przede wszystkim sprzeciw wielu obywateli, pozwolił
na konsekwentne dążenie do obrony nie tylko naruszanych reguł
konstytucyjnych, dotyczących niezależności sądów i niezawisłości
sędziów, ale także do obrony zagrożonej w ten sposób europejskiej
tożsamości Rzeczypospolitej

— podkreśliła.

„Niestety, nie udało się zatrzymać tego procesu”

Gersdorf
zaznaczyła, że SN w okresie, kiedy pełniła ona urząd pierwszego
prezesa, zajmował jasne i jednoznaczne stanowisko w sprawach
o zasadniczym znaczeniu dla polskiego ustroju państwowego i tego
ustroju bronił.

Zapłaciłam za obronę niezależności
władzy sądowniczej i niezawisłości sędziów, stając się celem zarówno
drobnych uszczypliwości, jak i brutalnych ataków. Nie
byłam na to przygotowana

— dodała Gersdorf.

Podkreśliła
przy tym, że nie ukrywa swojego stanowiska „wobec poczynań mających
na celu zniszczenie konstytucyjnej infrastruktury władzy sądowniczej”.

Z moim
sprzeciwem spotykały się poczynania służące destrukcji Trybunału
Konstytucyjnego, sądów powszechnych i Sądu Najwyższego. Przeciw tym
działaniom występowałam wielokrotnie, także publicznie. Niestety, nie
udało się zatrzymać tego procesu

— wskazała I prezes SN.

Zdaniem Gersdorf
„nie udało się zatrzymać destrukcji państwa prawa, ale udało się
dopomóc wielu ludziom w zrozumieniu, jak wielkie znaczenie dla obrony
ich praw ma konstytucja i sędziowie”.

Kiedy wybór nowego I prezesa SN?

CZYTAJ TAKŻE: Wybór
następcy prof. Gersdorf znów odłożony, ale „kasta” chce władzy w SN.
Rozpoczyna się gra o stanowisko I Prezesa Sądu Najwyższego

Zgodnie
z przepisami ustawy o SN Zgromadzenie Ogólne Sędziów tego sądu powinno
wyłonić pięciu kandydatów na jej następcę, którzy mają zostać
przedstawieni prezydentowi. Jednak w związku z ograniczeniami związanymi
z epidemią prezes Gersdorf zdecydowała, o odwołaniu przewidzianego
na 21 kwietnia terminu Zgromadzenia Ogólnego ws. wyboru kandydatów
na I prezesa. Będzie ono mogło być zwołane po ustaniu zakazów
w kontaktowaniu się obywateli. Ustawowy temrmin na zwołanie tego
zgromadzenia minął w połowie marca.

Zgodnie z art. 13a ustawy
o SN jeżeli kandydaci na stanowisko I prezesa SN nie zostali wybrani
zgodnie z zasadami określonymi w ustawie, Prezydent RP „niezwłocznie
powierza wykonywanie obowiązków Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
wskazanemu przez siebie sędziemu Sądu Najwyższego”. „W terminie tygodnia
od dnia powierzenia wykonywania obowiązków Pierwszego Prezesa
SN sędzia, któremu obowiązki te powierzono, zwołuje Zgromadzenie Ogólne
Sędziów SN, któremu przewodniczy, w celu wyboru kandydatów na stanowisko
Pierwszego Prezesa SN” - stanowi ponadto ten artykuł.

Przepis
ten był jedną z regulacji, która weszła w życie w połowie lutego br.
na mocy nowelizacji ustaw o ustroju sądów i Sądzie Najwyższym
z grudnia ub.r.

xyz/PAP

Sędzia Waldemar Żurek był dziś witany w katowickim sądzie
niczym polityk, który prowadzi kampanię wyborczą. Były transparenty
i znany nam „tłumek” wyznawców przedstawiciela sędziowskiej „kasty”.

CZYTAJ TAKŻE:NASZ NEWS. Kolejny zarzut dyscyplinarny dla sędziego Żurka, który podważył sędziowski status prof. Kamila Zaradkiewicza

CZYTA[J TAKŻE:Będzie
nowa dyscyplinarka? Sędzia Żurek: Nie ma już TK, KRS, a przejęcie
SN ma być kolejnym etapem wdrażania władzy autorytarnej”

Wnioski
adwokatów sprawiły jednak, że jego rozprawa została odroczona do lipca.
Żurek domaga się, by rozprawa była jawna i z udziałem publiczności.

Prokuratorzy nie mogli się zgodzić, by brutalny morderca
z Krakowskiego Przedmieścia wyszedł na wolność po 15 latach więzienia.
Po udanej apelacji prokuratury udało się zmienić wyrok na 25 lat
pozbawienia wolności dla Adriana C., który w nocy z 9 na 10 lutego 2018
roku zamordował przypadkowego przechodnia, który zwrócił furiatowi
uwagę, by nie kopał w barierki przygotowane na miesięcznicę smoleńską.

CZYTAJ TAKŻE: W Sejmie uczczono minutą ciszy ofiarę warszawskiego nożownika. Poprosiła o to posłanka Anna Maria Siarkowska. WIDEO

Zbrodniarz
w morderczym szale zadźgał swoją ofiarę na oczach przerażonych
przechodniów. Twierdził, że był zamroczony alkoholem, ale badanie
stwierdziło, że był jedynie lekko podchmielony. Wielu komentatorów
słusznie zauważało, że w rzeczywistości był to mord na tle politycznym.
Swoją nienawiść do osób upamiętniających katastrofę smoleńską
zamienił w zabójstwo.

Proces mordercy z Krakowskiego Przedmieścia ruszył w styczniu 2019 roku.

Zrozumiałem treść zarzutów. Nie przyznaję się do winy i odmawiam składania wyjaśnień

– mówił Adrian C. w pierwszym dniu procesu.

Nieprawomocny wyrok na mordercę zapadł już w lipcu 2019 roku. Adrian C.
trafił za kraty na 15 lat. Apelację wniósł obrońca zabójcy, ale także
Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście – Północ. To dzięki śledczym,
3 czerwca, w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, zapadł prawomocny wyrok
25 lat więzienia. Sąd uchylił orzeczenie z punktu II zaskarżonego
wyroku, które dotyczy możliwości ubiegania się przez Adriana C.
o warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary dopiero
po odbyciu kary 12 lat pozbawienia wolności. Ofiara mordercy, Paweł K.,
pracownik Tramwajów Warszawskich, zostawił żonę i trójkę dzieci.

Z aktu oskarżenia wynika, że Siedlecka znieważyła sędziego Nawackiego
oraz sędziego Konrada Wytrykowskiego nazywając ich „hejterami”
i publikując informacje dotyczące rzekomego związku sędziów z profilem
„Kasta Watch” na Twitterze. Sędzia Nawacki chce też, by Siedlecka
odpowiadała z art. 212 kk za nazwanie go „uczestnikiem farmy trolli”.

(…)
w dniu 22 sierpnia 2019 r. w Warszawie (…), w artykule zatytułowanym
„Autokontrola, czyli kasta sprawdza kastę” znieważyła Macieja Nawackiego
określając go mianem „uczestnika farmy trolli i pomówiła o udział
w przestępstwie stalkingu innych sędziów, tj. o takie postępowanie,
które mogło poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę
zaufanioa potrzebnego dla wykonywania zawodu sędziego i nauczyciela
akademickiego, pełnienia funkcji członka Krajowej Rady Sądownictwa

– czytamy w akcie oskarżenia, do którego dotarł portal wPolityce.pl.

W innej
publikacji na blogu Siedleckiej, dziennikarka nazwała Macieja
Nawackiego uczestnikiem grupy hejterskiej. Siedlecka stwierdziła nawet,
że „wynosił on dokumenty służbowe na użytek publikacji na twitterowym
koncie „Kasta Watch”.

Sprawa Gersdorf

Sędzia Nawacki
chce tez, by Siedlecka odpowiedziała za kłamstwo, którego miała się
dopuścić twierdzeniami, że to sędzia Marek Nawacki miał stać za rzekomą
akcją, która miała polegać na wysyłaniu ówczesnej I Prezes SN prof.
Małgorzacie Gersdorf kartek pocztowych z obraźliwymi i wulgarnymi
stwierdzeniami. Co ciekawe inne media podnosiły, że za tą akcją stać
miał sędzia Konrad Wytrykowski lub sędzia Łukasz Piebiak. W obu
przypadkach było to nieprawdą i celowym działaniem, które służyło
poniżeniu tych sędziów. Portal wPolityce.pl ustalił, że to właśnie
sędzia Wytrykowski, już w kwietniu 2019 roku, czyli na pół roku przed
wybuchem „afery”, poinformował samą Prezes Gersdorf o tych
nieprawdziwych informacjach.

Zniszczyć sędziów

Dziś
niewiele zostało z tzw. afery hejterskiej w ministerstwie
sprawiedliwości. Główna bohaterka i „informatorka” mediów ukrywa się
prawdopodobnie w Niemczech. Nie stawiła się też na jedną ze spraw, mimo,
że wcześniej zapewniała w mediach, że przedstawi prawdziwe „dowody”
na istnienie rzekomej farmy trolli. O co naprawdę chodziło w masowanej
akcji medialnej, której motorem była osoba całkowicie niewiarygodna? O psychiczne
i zawodowe zniszczenie i upodlenie grupy odważnych sędziów, którzy
opierali się „kaście” sędziowskiej i nie bali się krytycznie mówić
o mediach zblatowanych z opozycją totalną. Wykreowano aferę na podstawie
sfabrykowanych i zmanipulowanych informacji, a także na wykradzionej
prywatnej korespondencji z sędziami. Wielu sędziów zapłaciło zdrowiem
i utratą dobrej opinii za tę medialną ustawkę.

Media dziś milczą

Sędziowie
dochodzą teraz swoich roszczeń,ale okazuje się też, że na jaw wychodzi
coraz więcej nowych informacji o kłamstwach i manipulacjach, które
masowo i w sposób podejrzanie dobrze zorganizowany, pojawiały się
w mediach w sierpniu i we wrześniu 2020 roku. Afera miała też
uderzyć w ministra Zbigniewa Ziobrę, ale ten cel się nie udał. Posadę
stracił za to jego zastępca wiceminister Łukasz Piebiak - jeden
z najodważniejszych reformatorów polskiego sądownictwa. Uderzenie
w sędziego Nawackiego, który od lat opierał się „kaście” sędziowskiej
miało doprowadzić do jego usunięcia z KRS. To także się nie udało.
Rodzi się jeszcze pytanie: dlaczego media, które ochoczo szkalowały
sędziów o wielkim dorobku orzeczniczym i naukowym, dzisiaj podejrzanie
milczą w sprawie? A może dziennikarze zapoznali się z rzeczywistym
materiałem „dowodowym” i zadali sobie sprawę, że zostali
zręcznie rozegrani?

Na nic medialna ustawka
z celebrytami z „kasty” sędziowskiej. Sąd Dyscyplinarny przy Sądzie
Apelacyjnym w Katowicach nie zgodził się na umorzenie sprawy sędziego
Waldemara Żurka, który uznał, że nie będzie pracował w wydziale
wyznaczonym mu przez Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie. Nadal będzie
więc zgrywał męczennika.

CZYTAJ TAKŻE:Koniec
bezkarności Żurka? Rzecznik dyscyplinarny chce ukarania
go za pomówienia i groźby wobec prof. Zaradkiewicza: „Dość
hejtu w internecie”

W sądzie pojawili się dziś sami znajomi
sędziego Waldemara Żurka. Była więc ekipa z TVN24 oraz sędziowie Tuleya,
Juszczyszyn i Gąciarek. Wspierają swojego pupila w jego walce z obecnym
kierownictwem Sądu Okręgowego w Krakowie. Wśród „publiczności” znalazła
się także przedstawicielka Fundacji Otwarty Dialog. To ciekawe,
że fundacja, która zorganizować w Polsce Majdan, dziś staje po stronie
skrajnie upolitycznionej „kasty” sędziowskiej. Całemu temu towarzystwu
nie udało się jednak wejść na salę.

Rozpoznając inne wnioski obrony, sąd nie znalazł podstaw, by powstrzymać się od orzekania w tej sprawie i przekazać ją do SN. Sędzia
Wiesław Kosowski uzasadniał m.in., że brak jest podstaw, by członkom
składu orzekającego zarzucać brak bezstronności. Sąd nie podzielił także
opinii obrony, według której w tej sprawie nie
ma uprawnionego oskarżyciela.

System dyscyplinarny sędziów istnieje od lat, w ostatnich latach zmienił się tylko jego model

– uznał sąd.

Żenujący wniosek obrońcy Żurka

Na koniec
posiedzenia mec. Pietrzak zapowiedział złożenie na piśmie wniosku
o wyłączenie z tej sprawy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów
powszechnych i jego zastępców, zarzucając im brak wiarygodności
i obiektywizmu. Pietrzak, powołując się na doniesienia prasowe,
powiedział, że Lasota i Radzik byli członkami grupy koordynującej akcję
hejterską przeciwko sędziom nie zgadzającym się na zmiany
w wymiarze sprawiedliwości.

W uzasadnieniu sąd wskazał, że termin „ideologia LGBT” nie został
w obecnej sytuacji społecznej w Polsce dookreślony, że nie jest
to pojęcie jasne, precyzyjne, a przynajmniej niekontrowersyjne. Sąd
uznał, że w obecnych warunkach w Polsce pojęcie to dotyczy ludzi z grona
LGBT i ma dla nich skutek dyskryminujący, polegający na wyłączaniu ich
ze wspólnoty ze względu na ich preferencje seksualne
i tożsamość płciową.

Sąd uznał ponadto, że uchwała narusza art. 32 Konstytucji RP.

Krzywdzi,
wzmacnia poczucie zagrożenia tych osób – to argumenty najcięższego
kalibru, którymi sąd poczuł się zobligowany do stwierdzenia
nieważności uchwały

—podkreślił sędzia Krzysztof Wujek w ustnym uzasadnieniu.

Ideologia
jest zawsze związana z ludźmi; słownikowa definicja podaje,
że to system poglądów, idei, pojęć, wyznawanych przez jednostki lub
grupy ludzi. Termin +strefa wolna+ de facto odnosi się również do ludzi
z tego grona LGBT. Mówienie, że to ideologia, a nie ludzie, jest
przymykaniem oczu na rzeczywistość

—dodał.

Wyrok
jest nieprawomocny. Przysługuje od niego skarga kasacyjna w terminie
30 dni od otrzymania pisemnego uzasadnienia wyroku sądu.

Jedynie Marcin S. został nagrany, jak trzymał baner, gdy cała grupa
kontrmanifestantów była spychana przez kordon policji i stawiała
im czynny opór.

Mimo, że nie podejmował aktywnych
działań, to jednak w sensie prawnym brał czynny udział w zbiegowisku.
Jego zachowanie polegało wyłącznie na trzymaniu banera, nie wykazywał
agresji wobec innych osób, sąd to poczytał jako okoliczność łagodzącą

— powiedział sędzia.

Marcin
S. skazany został na trzy miesiące więzienia. Sąd nie zawiesił
wykonania kary, ponieważ S. był już wcześniej karany. Ma też zapłacić
100 zł na fundusz pomocy pokrzywdzonym.

Paweł Juszczyszyn pozwał
państwo polskie po tym, jak Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego
zawiesiła go jako sędziego i obniżono mu pensję. Sędzia pozwał więc
Skarb Państwa i wytoczył mu proces o ochronę dóbr osobistych. Sąd
Okręgowy uznał, że Juszczyszyn proces wygrał, a Izba Dyscyplinarna
SN nie jest sądem. Wyrok zapadł w sądzie, którego sędziowie występowali
w obronie sędziego, który podważał status KRS oraz SN. Szkodliwe
orzeczenie jest nieprawomocne.

Sędzia odmówił orzekania z sędziami wskazanymi przez KRS. Wiemy, co może go spotkać: „To zrzeczenie się urzędu”