Dlaczego Polska nie może być normalnym krajem ? cz.II - głos z Poznania

                   Nazistowsko – hitlerowskie Niemcy 1 września 1939 roku bez wypowiedzenia wojny całą swą militarną siłą uderzyły na Polskę. Ten napad wywołał praktycznie II wojnę światową. Wojnę największą, najkrwawszą, najtragiczniejszą i najokrutniejszą w dziejach ludzkości. Pochłonęła ona ponad 50 mln istnień ludzkich, zamordowanych przez faszystów, zmarłych z głodu, epidemii itp. Ogółem straty w ludziach były ponad 5-ciokrotnie wyższe niż w I wojnie światowej. Polska poniosła straty ogółem ponad 6 mln osób, w tym 2,6 mln Polaków, 2,9 mln ludności żydowskiej i ok. 0,8 mln innych mniejszości narodowych. (Źródło: Biuro odszkodowań wojennych przy Radzie Ministrów, którego prace trwały od 6-go stycznia 1945r. do 1 kwietnia 1947 r.).

                   Naziści niemieccy stosowali metody dotąd niespotykane, nadające tej wojnie cechy totalne, tak w działaniach wojennych, jak i w działaniach eksterminacji wobec ludności w okupowanych krajach a szczególnie w Polsce. Po napaści na Polskę pierwszymi ofiarami byli Polacy i Żydzi polscy.

                    Już od 1 października 1939 r. na mocy rozkazu Hermana  Göringa konfiskowano Żydom nieruchomości oraz majątek trwały, zastosowano blokadę kont bankowych, a nawet zwalniano ich z pracy w polskich zakładach. W lutym 1940 r. Niemcy zaczęli izolować ludność żydowską, zapoczątkowując tworzenie gett w Łodzi, Częstochowie, Krakowie, Białymstoku i innych miastach w Polsce. Największym gettem utworzonym w listopadzie było getto w Warszawie. Nasilająca się eksterminacja Żydów doprowadziła na wiosnę 1940 r. do utworzenia Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW). ŻZW liczył ok. 500 ludzi i był zaopatrywany w broń przez Armię Krajową (ckm, km, rkm, granaty i amunicję). Praktycznie do października 1942 r. działał samodzielnie, zajmując się głównie przerzutami Żydów na polską stronę. Ogółem przerzucono ok. 4 tys. osób. Sytuacja w getcie warszawskim była najtrudniejsza, warunki zdrowotne okrutne, potworna nędza a ludzie z głodu padali na ulicach. Mimo tych nieludzkich warunków, cierpienia i skazania na śmierć ponad 3,2 mln Żydów polskich nie podjęli oni żadnych działań w obronie własnych obywateli, by stworzyć Niemcom różne przeszkody i trudności w realizowaniu ich zbrodniczych planów. Dlaczego nie stworzyli wielotysięcznych oddziałów wojska podziemnego, w tym grup sabotażowych, tylko 500-osobowy ŻZW z góry skazany na niepowodzenie i śmierć wszystkich odważnych Żydów – żołnierzy? Zastanawiające i dziwne jest to, że nie stworzyli żadnego ruchu oporu, organizacji, która likwidowałaby Żydów donosicieli i kolaborantów współpracujących z  hitlerowcami? Ludności żydowskiej zakazano opuszczać getto, a Polakom zabroniono udzielać im jakiejkolwiek pomocy. Za oba przewinienia groziła kara śmierci na mocy zarządzenia z 15 października 1941r. wydanego przez Hansa Franka – generalnego gubernatora. Mimo tego zarządzenia Polacy, Kościół katolicki i ewangelicki mają ogromne zasługi w niesieniu pomocy Żydom. Pomoc ta polegała na ukrywaniu ich, wydawaniu im metryk zmarłych Polaków, przechowywaniu dzieci żydowskich, uciekinierów i pielęgnacji chorych. Profesor Ludwik Hirszfeld – światowej sławy serolog – w swej książce p.t. „Historia jednego życia”(Czytelnik 1946) potwierdza pomoc Polaków w tym okresie, pisząc m.in., cytuję: „Prałat Godlewski: gdy wymieniam to nazwisko, ogarnia mnie wzruszenie. Namiętność i miłość w jednej duszy. Ongiś bojowy antysemita, kapłan wojujący w piśmie i słowie. Ale gdy los zetknął go z tym dnem nędzy, odrzucił swoje nastawienie i cały żar swojego kapłańskiego serca poświęcił Żydom”. „Prezes Żydowskiej Gminy inż. Adam Czerniaków mówił, że ten ksiądz, były antysemita, więcej serca Żydom okazał niż kler żydowski, któremu obca była rola pocieszyciela ogółu”. I dalej pisze, cytuję „Polacy nie tylko w słowach manifestowali swoje uczucia. Została zorganizowana pomoc dla Żydów w walce zbrojnej i przy ucieczkach. Przechowywali Żydów pod grozą śmierci, wśród niosących pomoc byli i ci, którzy uważali Żydów za wrogi Polsce element”.

         Mówiąc o pomocy Polaków w ogromnym nieszczęściu i śmiertelnym zagrożeniu Żydów ze strony nazistów hitlerowskich, należy przypomnieć o zasługach pisarki Zofii Kossak – przewodniczącej Frontu Odrodzenia Polski – organizacji społeczno-wychowawczej (sierpień 1942), która w ulotce p.t.: ”Protest” w nakładzie 5 tys. egz. pisała, cytuję: „Świat patrzy na tę potworną zbrodnię, straszliwszą niż wszystko, co widziały dzieje i milczy. Rzeź milionów bezbronnych ludzi dokonywa się  wśród powszechnego, złowrogiego milczenia. Milczą kaci, nie chełpią się tym, co czynią. Nie zabierają głosu ani Anglia, ani Ameryka, milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo, tak dawniej przeczulone na każdą krzywdę swoich”.( cytat za: Ireneusz Czyżewski- „Dzieci bez jutra” Sztandar Młodych z 15-17 kwietnia 1983r.)

          Pod koniec września 1942 roku powołana została Komisja Pomocy Żydom pod przewodnictwem Zofii Kossak. Komisję tę nazwano „Żegota”. Walczącym w getcie warszawskim Żydom bezpośredniej pomocy udzielali tylko Polacy. Państwa zachodnie, a szczególnie kierownictwo Światowej Organizacji Syjonistycznej było głuche na ich rozpaczliwe apele, np. cytuję „ Żydowski Komitet Narodowy wysyłając depeszę 4 maja 1943r. do dr. Szwarcbractwa pisze, że nie rozumie tego milczenia, zaś na pięć wysłanych depesz nie otrzymaliśmy odpowiedzi i mimo apelów i alarmów żadne fundusze do nas nie nadchodzą…”           Dopiero w 1942 roku powstała Żydowska Organizacja Bojowa (ŻOB) zaopatrywana w broń przez Armię Krajową. Podobnie jak ŻZW. Wszelkiego rodzaju informacje, meldunki, raporty wysyłane do Londynu czy USA przez premiera rządu RP, gen. Wł. Sikorskiego, komendanta głównego AK, gen. S. Roweckiego – „Grota”, czy emisariusza z Polski Jana Kozielewskiego (ps. Jan Karski), który przywiózł udokumentowanie wymordowania 310 tys. Żydów, były przyjmowane z niedowierzaniem, często jako nieprawdopodobne. Trzeba tu wspomnieć, że Żydzi, którzy wyemigrowali do USA, wywierali nacisk na prezydenta Roosevelta, przypominając mu o jego żydowskich przodkach z Włoch o nazwisku Rossocampos.

            W getcie warszawskim funkcjonowała żydowska policja porządkowa, która, jak pisze prof. Hirszfeld w swej, wyżej wspomnianej książce: „rekrutowała się na ogół z inteligencji. Była potworna. Przekupstwa i szantaże były na porządku dziennym”. (Można by dziś postawić pytanie, skąd my to znamy?)  Dalej pisze, że, gdy: „kazano służbie porządkowej dostarczać dziennie po siedem tysięcy głów, na pierwszy ogień poszły dzieci, ku wiecznej, nie dającej się zmyć hańbie żydowskiej służby porządkowej”. W getcie warszawskim Żydzi kolaborowali z Niemcami, o czym świadczy fakt, że na niemieckich usługach było: ponad 2500 policjantów żydowskich, ponad 6000 urzędników gminy żydowskiej oraz około 800 pracowników Gestapo – Żydów mających broń i urzędnicze legitymacje. Już w kwietniu 1940 r. utworzono tzw. „żydowskie gestapo”, które rozpracowywało polskie podziemie i wyrządziło Żydom ogromne szkody. Szefem tej zbrodniczej organizacji był Abram Gancweich. Wielu najbardziej „zasłużonych” w działalności gestapowskiej oprócz Gancweicha, Weicherta, Hilfsteina czy Adama Żebrowskiego z USA i wielu innych kolaborantów żyjących w Izraelu, nie poniosło odpowiedzialności za zbrodniczą działalność i niszczenie czynione wobec własnego narodu, oraz Polaków i mniejszości narodowych.

             Wiele różnych informacji na temat ilości wymordowanych Żydów w hitlerowskich obozach koncentracyjnych na terenie okupowanej przez Niemcy Polsce mówi o 5-ciu a nawet ponad 6-ciu milionach. Stowarzyszenie Ofiar Wojny – Zarząd Główny w Bielsku-Białej w ULTIMATUM do prezydenta USA Williama Clintona z dnia 23.06.2000r. pisze o stratach żydowskich w oparciu o zapisy z papierów przechwyconych w niemieckich obozach koncentracyjnych oraz zeznaniach świadków.

             Prawdziwy zestaw danych wykazał, że:

1. Dnia 01 stycznia 1939 roku było Żydów w Polsce – 3.485.000
2. W latach 1935 – 1939 przybyło z Niemiec i Austrii Żydów do Polski – 139.600

A. Ogólna liczba Żydów w Polsce – 3.624.600

1. Zgładzono Żydów, w różnych niemieckich obozach – 1.600.000

2. Zabici i straceni w inny sposób – 230.000

3. Umarło Żydów z powodów zwyczajnych, wg spisów urzędowych – 670.000

B. Ogólna liczba strat żydowskich w zniewolonej przez Niemców Polsce – 2.500.000

1. Odnaleziono Żydów żywych, w różnych niemieckich obozach i gettach – 625.000
2. Polacy ocalili Żydów – 426.680
3. Wyjechało Żydów z Polski pomiędzy 01.01.1935 a 31.10.1941 – 325.066
4. Wg ocen, pozostało żywych Żydów w ZSRS (stopniowo wracali do Polski) – 400.000

C. Ogólna liczba Żydów polskich, zapisanych jako żywych na dzień 30.06.1945 – około 1.803.746

Był również drugi zestaw liczb przeznaczony do urzędowego rozpowszechniania, tak

zniekształcony, by pasował do uprawianej przez syjonistów polityki – prawdziwe dane zostały nawet potrojone.

Korzystając z tego dokumentu podaję:

Tabela 1.

Ogólna liczba więźniów przywiezionych do sześciu niemieckich obozów śmierci

Jako ciekawostkę przypomnę, że w „ULTIMATUM” z 23 czerwca 2000 r. do prezydenta USA, Williama Clintona, Zarząd Stowarzyszenia Ofiar Wojny (wyżej cytowany) poinformował go, że, cytuję: „Obóz zagłady w Auschwitz zbudowali nie hitlerowcy, tylko kartel powstały z połączenia IG Farben oraz Standard Oil Company (SOC), którego głównym założycielem był David Rockefeller”. Obóz otwarto w kwietniu 1940 roku a zakończył swą haniebną działalność w styczniu 1945r. Przystąpienie USA do wojny w 1942 roku przerwało te lukratywne zyski z niewolniczej katorgi „pracowników” obozu w Auschwitz. Prescot Bush (ojciec późniejszego prezydenta USA) był dyrektorem Union Banking Corporation. Decyzją rządu USA z 20 października 1942r. majątek tego banku – radośnie kolaborującego z Trzecią Rzeszą – został przez rząd USA przejęty „na mocy zakazu handlu z wrogiem”. Prescot Bush wspierał finansowo Hitlera od 1923 roku i później, a nawet współpracował z niemieckim trustem stali Fritzem Thyssonem (Vereinigte Stahlwercke). Kontrolując Kompanię Węgla i Stali Górnego Śląska, odmawiał płacenia podatków na rzecz Polski. Wehrmacht zaopatrywał w paliwa z zagłębiów naftowych Baku, należących do Harrimana, Wallera (teścia Georga Busha) oraz do Prescota Busha.

           Z powyższego wyraźnie wynika, że nie było ważne cierpienie i haniebne mordowanie ludzi, nieważne, ile milionów zginie, ważny był gescheft!

dr inż. Henryk Rajewicz

c.d.n.