Niech żyje bal...

Kiedy dzisiejszej nocy dziennikarskie sławy ruszą beztrosko na sylwestrowe bale, nie sądzę, aby którejś z nich szampańską zabawę zakłóciły wyrzuty sumienia z powodu piekła, jakie zgotowali żonie śp. Generała Błasika i całej jego rodzinie.

Najpierw dowódca sił powietrznych RP zbrodnią miał kierować z pokładu samolotu, a według wersji hard sam zasiadł za sterami TU-154M, którego nigdy w życiu nie pilotował i w towarzystwie „polskich debeściaków” zapikował z ułańska fantazją w dół.

Na nic zdały się komunikaty prokuratury wojskowej o zupełnym braku podstaw do takich oskarżeń. Z uporem maniaka szargano pamięć i dobre imię polskiego generała.

Kiedy konferencja prasowa prokuratury wojskowej przecięła zdawało się raz na zawsze haniebne medialne spekulacje, wydawało się, że dano w końcu spokój zmarłemu i jego rodzinie.

Niestety, u schyłku roku winnego katastrofy generała usytuowano poza pokładem samolotu, a sprawstwo kierownicze zbrodnią przeniesiono z pokładu na płytę lotniska w Warszawie.

Wkrótce z zapisów monitoringu dowiemy się, że meldunek o gotowości do lotu składał prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu Arkadiusz Protasiuk, a nie jak dziś się sugeruje generał Błasik. Dowiemy się również, iż nie było żadnej odmowy wykonania lotu czy nerwowej atmosfery przed startem.

Ale kto ma dziś do tego głowę? „Niech żyje bal…”