Pierwszy dzień w nowej szkole

– Witam wszystkich, najpierw się sobie przedstawimy. Tak więc… kim jesteś młody człowieku?

– Jestem obywatelem świata, znam kilka współczesnych języków zachodu i jestem skupiony na podnoszeniu poziomu życia w naszej unii państw zjednoczonego kontynentu!

– Pięknie… a ty młoda damo?

– Ja jestem dzieckiem sukcesu , mam za sobą trzyletnie stypendium w najlepszym college’u na wyspach i konserwatorium muzyczne trzeciego stopnia w ramach wymiany międzynarodowej uzdolnionych kadr artystycznych!

– No brawo…

…a oto nasz nowy kolega… co ty nam powiesz o sobie…? Kto ty jesteś? Ty mały w kącie… – Kto ty jesteś?

– ”… Polak mały.

– Jaki znak twój?

– Orzeł biały.

– Gdzie ty mieszkasz?

– Między swemi.

– W jakim kraju?

– W polskiej ziemi…”

– No proszę… katechizm Bełzy się kłania… no, no… ileż to już lat tego nie mamy w kanonie lektur obowiązkowych? Ech… ta moja pamięć… ale zeszliśmy z tematu, co to ja chciałem powiedzieć… acha no właśnie Mały … czemu ty tak śmiesznie zaciągasz w akcencie na końcach wyrazów? Inne dzieci będą się z ciebie śmiały tu na pewno… to takie niemodne…

– Ja bardzo przepraszam Panie Profesorze… tam gdzie my mieszkali nie było Polskiej Szkoły… i mnie uczył po polskiemu dziadek i on byłby bardzo dumny, gdyby tylko wiedział gdzie ja od dziś się będę uczył! Gdyby tylko był doczekał tego dnia…

 

Autor: Jarosław Dzikoń

 

Orzeł ten już pojawił się publicznie, jako ilustracja do „Bajek małopolskich”, których autorem jest Dariusz Struk, składający na początku książki takie oto przesłanie:

Poczytuję sobie za zaszczyt, że otrzymałem od autora jeden egzemplarz z dedykacją.

Ja natomiast publikuję jedną z bajek (za zgodą autora) jako swoją notkę [cytat z korespondencji Dariusza Struka]: „aby nie ułatwiać służby ludziom którzy chorobliwie nie lubią  orłów krążących po polskim niebie”.

Dodam jeszcze, że Orzeł ten może także zagnieździć się u Was. Jeśli tylko tego pragniecie.