(Współ) ojciec Euro odszedł do Pana.

Informacja ta zawiera, co najmniej jedną nieścisłość (święta, więc nie chcę być zbyt dosadnym):

otóż fakt (współ)spłodzenia przez Padoa-Schiopa Euro, wyklucza możliwość bycia przez niego wybitnym ekonomistą.

To tak, jakby wybitnym chirurgiem, nazwać faceta, który przez całe swoje życie kroił wyłącznie zwłoki w prosektorium.

Prawda, jak to prawda, jest nieprzyjemna, ale zawiera też akcenty, tak to określmy - optymistyczne:

pan Padoa-Schioppa, ma wielkie szczęście, że odszedł z tego świata teraz, a nie za rok czy dwa.

A to dlatego, że nie zobaczy, jak się jego dziecię nieudane, stacza.

Nie zobaczy, jak kto tylko może, to się z tej strefy klinicznej śmierci ekonomicznej, Strefą Euro zwanej, ewakuuje, a kto nie może – ten klnie na czym świat stoi i rękę do Chińczyków (jak rząd Portugalii, po zakup obligacji za 5 miliardów Euro) wyciąga.

Nie od rzeczy jest też konstatacja, że pan Padoa-Schiopa, nigdy już na podobny absurd, jak stworzenie Euro nie wpadnie, co można uznać za świąteczny prezent dla kilkuset milionów Europejczyków.