MIKOŁAJE...

Miłego Wieczoru!:)

W ten słoneczny dzień
Gdzieś daleko nie wiem gdzie ?
Gdzieś tam, gdzieś tam ,gdzieś tam...
Idzie sobie drogą w kożuchu starszy pan
Niesie wielki wór
Za nim reniferów sznur
Dokąd je prowadzi pogodny starszy pan ?

W ten świąteczny czas
O czym każdy śni ?
Cóż chciałby każdy z nas ?
A co jest w worku tym ?
Trochę szczęścia w zwykłym życiu !
Czy możemy dostać dzisiaj ?
W ten świąteczny czas ...

W ten słoneczny dzień
Bardzo blisko już wiem gdzie !
W miasteczku które znam
Idzie do nas drogą w kożuchu starszy pan
Niesie wielki wór
Za nim reniferów sznur
Worek z marzeniami nam niesie starszy pan !

W ten świąteczny czas....

Dziękuję:)
Spokojnej Nocy...

wkleić tutaj pewna świąteczną historię , o której pisałam w innym miejscu.
Stan wojenny, dwaj moi synowie mali, starszy niejadek, młodszy kuleczka-łakomczuszek. Pewien warszawski teatr, ogromna sala pełna pracowników, mikrofon, na scenie Mikołaj (śp pewien znany aktor), prywatnie dyrektor tegoż teatru, ciut nawalony, duża choinka, pod choinką paczki dla dzieci, w paczkach pyszne wyroby czekoladopodobne (młodszy zapytał kiedyś" mamusiu, dlaczego ta czekolada jest z plasteliny?)
W pewnym momencie Mikołaj stawia dzieciom warunek- paczka za wierszyk lub piosenkę. Młodszy natychmiast śpiewa dostaje paczkę i zagląda do srodka, starszy nieśmiały rozczarowany zawartością wycofuje sie na koniec kolejki dzieci, w tym momencie mlodszy najwyrażniej postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i interweniować. Pertraktuje z Mikołajem w sprawie "czy mogę odebrać paczkę swojego nieśmiałego brata?" Mikołaj pozwala pod warunkiem, że tym razem będzie wierszyk. Trzylatek bierze w dłoń mikrofon z anielskim uśmiechem, na scenę padają słowa, które mogą zabić kazdego z rodziców
Pimpuś Sadełko narobił w pudełko, naszczał, dolał wody. zrobił z tego lody.
Pozdrawiam

edytuj odpowiedz

"...Trzylatek bierze w dłoń mikrofon z anielskim uśmiechem, na scenę padają słowa, które mogą zabić kazdego z rodziców
Pimpuś Sadełko narobił w pudełko, naszczał, dolał wody. zrobił z tego lody."

Przyznam, że opowieść ta jest zaskoczeniem, skąd 3-latek znał taki wierszyk?...
Ale także nadzieją...
Skoro w tamtych czasach tak małe dziecko rozpoznało atrapę jest nadzieja, że my dzisiaj, wcześniej czy później, potrafimy oddzielić plewy od ziarna, a także w okresie przedświątecznym potrafimy rozpoznać, który Mikołaj ma wobec nas szczere, serdeczne intencje...

Pozdrawiam:)

to właśnie jest najbardziej niewiarygodne, to małe dziecko nie chodziło nawet do przedszkola, tylko codziennie spędzało po kilka godzin na spacerach w ogródku jordanowskim. Na to żródło wskazywałoby słownictwo ( w domu się nie używało takich słów jak naszczał).Chociaż obserwując to, co z tego dziecka wyrosło potem to nie byłabym bardzo zdziwiona , gdyby okazało się , że sam to wymyślił. Ale to juz zupełnie inna historia.
Nie raz myslałam , że z powodu moich dzieci zapadnę się pod ziemie np. w tramwaju na Marszałkowskiej- pytanie rutynowe -co to?, moja odpowiedż- pałac kultury, pytanie - a jaki król w tym pałacu mieszkał (cały tramwaj gapi się na mnie, przypominam, że to stan wojenny). Ludzie nie wiedzą nawet co tracą oddając dzieci pod opiekę obcym. Pozdrawiam

zapomniałam, że na pewno 2011 bedzie lepszy, mam nadzieję, że pogonimy wszystkich wrażych mikołajów.

"...Nie raz myslałam , że z powodu moich dzieci zapadnę się pod ziemie np. w tramwaju na Marszałkowskiej- pytanie rutynowe -co to?, moja odpowiedż- pałac kultury, pytanie - a jaki król w tym pałacu mieszkał (cały tramwaj gapi się na mnie, przypominam, że to stan wojenny)..."

Te pierwsze i niekończące się pytania dzieci są nieraz uciążliwe, ale jak bardzo ważne... To pierwsze poznawanie świata, pierwsze postrzeganie...
Jak bardzo ważne są w tym przypadku nasze odpowiedzi. One pierwsze kształtują przyszłego dorosłego człowieka... 

"...Ludzie nie wiedzą nawet co tracą oddając dzieci pod opiekę obcym."

Dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie:-)