Mało Komorowskiemu walki z krzyżem, bierze się za cenzurę i politykę kadrową w KK.

Tak, w atmosferze pojednania, karze Bronisław Komorowski. Także za odważne kazanie, także księdza...

http://www.wpolityce.pl/view/4488/Tak__w_atmosferze_pojednania___karze_B...

Ksiądz Żarski był wymieniany jako główny kandydat na stanowisko ordynariusza polowego Wojska Polskiego, które od śmierci w katastrofie smoleńskiej ks. bp. Tadeusza Płoskiego do dziś pozostaje nieobsadzone. Jak jednak widać, nawet w Kościele nikt kto wchodzi w pośrednią nawet polemikę z układem rządzącym nie może czuć się bezpiecznie...

Listopadowe pielgrzymowanie po cmentarzach prowadziło nas nad mogiły tych, którzy przed nami byli pełni zatroskania o losy naszej rodziny i naszej Ojczyzny. Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny to przykład mądrego, głębokiego i prawdziwie ludzkiego świętowania. To zastanawiające, że przebywając „zmarłych żyjących w Chrystusie”, można nauczyć się życia mądrego i odpowiedzialnego.

prał. płk. Sławomir Żarski – Wikariusz Generalny Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. (2010-11-11)

Wiele kamiennych epitafiów w naszych świątyniach i na cmentarzach przypomina, że nieśmiertelną jakością ludzkiego życia jest patriotyzm.

To świadczy dobrze, że nie przechodzimy obojętnie nad grobami tych, którzy wypełnili swoje życie ofiarną służbą Ojczyźnie i służyli naszej Ojczyźnie swoim życiem, nic ze swego nie zatrzymując dla siebie.

Tak, patriotyzm, czyli umiłowanie Ojczyzny ziemskiej, jest cechą mówiącą o jakości ludzkiego życia. Patriotyzm jest wartością świadczącą o jakości człowieka. Jest wartością dającą świadectwo również o jego świętości; o jego nadprzyrodzonym wymiarze.

Ostatnimi laty patriotyzm, jako wartość życia indywidualnego i wspólnotowego, przestał być uważany za konieczny dla egzystencji. Zaradność w zaspokajaniu własnych potrzeb i gromadzenia dóbr osobistych, nawet za cenę zniszczenia dobra wspólnego, stała się wartością. U podstaw III Rzeczpospolitej miejsce patriotyzmu, zajęło stwierdzenie jednego z pierwszych premierów „nowej” Polski, który powiedział, że „aby zostać bogaczem, to pierwszy milion trzeba ukraść”.

Propagowanie podobnych haseł zaowocowało tym, że wartość została zastąpiona „anty-wartością”. Patriotyzm zastąpiono promowanym kosmopolityzmem; miejsce uczciwości zajęła nieuczciwość; prawdę zastąpiono kłamstwem i pomówieniem; ofiarność i poświęcenie – chciwością i pazernością; miłość – nienawiścią. Natomiast z dziejowego doświadczenia Kościoła i Narodu wiemy, że „prawdziwym bogactwem jest stan ducha i umysłu ludzkiego, a nie grubość portfela”.

Każda społeczność, która swe prawa opiera na „anty-wartościach”, napełnia się bólem i krzywdą.

Czy w czasie zeszłorocznych uroczystości Święta Niepodległości, ktokolwiek z nas przypuszczał, że prawo do własnej, niepodległej Ojczyzny oraz obowiązek ochrony i obrony jej niepodległości zostanie nam przypomniane krwią Prezydenta Rzeczypospolitej, Lecha Kaczyńskiego i 95 towarzyszących mu osób?
Kolejny raz potwierdziła się prawda, że „drogę do wolności i niepodległości, krzyżami się mierzy”.

Czy ktokolwiek przypuszczał u progu III Rzeczpospolitej, że aby „Polska nie zginęła” za naszego życia to koniecznie trzeba nam uczyć się miłości do Polski i Polaków?

Tak, drodzy Siostry i Bracia Polacy, żeby „…Polska żyła w nas”, żeby nie utraciła niepodległości, żeby Polska nie utraciła władzy nad sobą jeszcze za naszego życia i przez nasze życie, koniecznie natychmiast, od zaraz, musimy uczyć się miłości do niej i do siebie nawzajem; potrzeba od dziś uczyć się patriotyzmu!

Ojczyzna nasza umiłowana nie musi być miejscem na świecie „jękiem i gniewem drgającym”, ale musi i może być „krainą mlekiem i miodem płynącym”. Dlatego garniemy się do Jezusa Chrystusa; garniemy się do Boga, który jest Miłością, by z Nim i od Niego nauczyć się patriotyzmu, czyli miłości do Ojczyzny ziemskiej, która jest „Bramą Niebios, dla pokoleń wędrujących przez polską ziemię”. (Stefan kardynał Wyszyński, Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego) Ten, który był i jest odwiecznym Synem Boga Ojca, „zrodzonym, a nie stworzonym”, „gdy nadeszła pełnia czasu” stał się człowiekiem, który według ciała narodzonego z Dziewicy Maryi należał umęczonego Narodu Izraelskiego.

Lekcję patriotyzmu dostali od Jezusa Apostołowie, którzy otoczeni kilkutysięczną rzeszą głodnych Rodaków chcieli ich odprawić, aby zaspokoili głód chleba własną zaradnością.

Jak czytamy w Ewangelii: „A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: /…/ Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności! Lecz Jezus im odpowiedział: Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!” (Mt 14, 15-17) Zewnętrznym przejawem patriotyzmu jest dzielenie ciężarów codzienności bliźniego. Natomiast wyrazem braku miłości do Ojczyzny jest zrzucanie z siebie odpowiedzialności za innych na innych.

O tym, jak bardzo Jezus był oddany sprawom Ojczyzny mówią słowa: „Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście”. (Łk 13, 34)
Tak, patriotyzm to przejaw wielkości ludzkiego życia.
W skarbcu narodowego dziedzictwa znajdujemy liczne tego przykłady.

Rodacy!
Sursum corda! („W górę serca!)
Jest od kogo w Ojczystym domu uczyć się miłości do Ojczyzny. Jak nie wspomnieć w dniu dzisiejszym, marszałka Jozefa Piłsudskiego, gorliwego i oddanego żołnierza, polityka, ale też wielkiego patriotę.

Jak przejść obojętnie wobec premiera Ignacego Jana Paderewskiego, wspaniałego pianisty, kompozytora, polityka, porywającego mówcy i jednocześnie wielkiego patrioty?

Jak nie zauważyć dziś wielkich miłośników wolnej i niepodległej Polski: Romana Dmowskiego, Wincentego Witosa i wielu, wielu innych? Są ich tysiące – patriotów na miarę żołnierzy z pól Ossowa pod Radzyminem z sierpnia 1920 roku, „często mniejszych od własnego karabinu”, którzy bohaterstwem odpowiedzieli na wezwanie „Za Boga i Ojczyznę”, wypowiedzianego przez księdza majora Ignacego Skorupkę.

Prymas Tysiąclecia, Stefan kardynał Wyszyński, kamień węgielny powojennego patriotyzmu, przez całe dziesięciolecia przypominał i nauczał nas, swoich rodaków: „Dla nas po Bogu największa miłość to Polska! Musimy po Bogu dochować wierności przede wszystkim naszej Ojczyźnie, kulturze narodowej i polskiej. /…/ Stąd istnieje obowiązek obrony kultury rodzimej. /…/ Mamy obowiązek chrzcić i nauczać Naród polski oraz upominać się o uszanowanie naszej kultury rodzimej, narodowej, abyśmy nie musieli kochać najpierw wszystkich narodów, a potem dopiero na zakończenie, czasami od święta, i Polskę”.(S.Wyszyński, Prosimy – wymagamy – żądamy, Kraków 12 maja 1974)

Doświadczony w patriotyzmie Biskup Warszawy i Gniezna, Prymas Polski wiedział, że „…podstawą wszystkich cnót, jakimi ma żyć naród, jest miłość. /…/ Miłość ku ojczyźnie uczy męstwa. A męstwo, wiemy, broni czasu wojny, służy słabym, potrzebującym opieki czasu pokoju. Miłość uczy roztropności, umiarkowania w wymaganiach dla siebie, uczy też wielkoduszności, gdy mamy myśleć o innych. Naród prawidłowo wychowywany i wychowujący młode pokolenie wie, że bez miłości nie przygotuje młodego pokolenia do wypełnienia przyszłych zadań. Miłość ku ojczyźnie jako wartość wychowawcza uczy też wspaniałomyślności i daje siłę ducha na chwile trudne, gdy trzeba zapomnieć o sobie.

Miłość ku ojczyźnie uczy patrzeć daleko w przyszłość ojczyzny i pragnie jej istnienia i pomyślności – nie tylko dziś, ale i w przyszłości. Uczy też przebaczać innym! (S. Wyszyński,Bezimienny bohater symbolem ofiarnego poświęcenia dla Ojczyzny, Warszawa, 31 października 1975)

Nauka Prymasa Tysiąclecia to nauka wielkiego Biskupa i wielkiego Patrioty, która nie może leżeć w archiwum. Przyszedł czas, aby Prymas Tysiąclecia jeszcze raz przeprowadził nas przez czasy trudne!Gdyby nie miłość Prymasa Wyszyńskiego do Boga i Ojczyzny nie byłoby Polski; nie byłoby też Papieża-Polaka. Niech nam zostanie w pamięci widok wielkiego Ojca świętego Jana Pawła II klęczącego przed wielkim Prymasem i wielkim patriotą Stefanem kardynałem Wyszyńskim. Jan Paweł II, syn polskiej ziemi i Kościoła Chrystusowego, w dzień po inauguracji pontyfikatu, na spotkaniu z Rodakami uczył patriotyzmu. Mówił wówczas: „Miłość Ojczyzny łączy nas i musi łączyć ponad wszelkie różnice. Nie ma ona nic wspólnego z ciasnym nacjonalizmem czy szowinizmem. Jest prawem ludzkiego serca. Jest miarą ludzkiej szlachetności – miarą wypróbowaną wielokrotnie w ciągu naszej niełatwej historii”.(Rzym, 23 października 1978 roku)

Bracia i Siostry!
Odpowiedzcie zatem, dlaczego posiadając tak wspaniałych Nauczycieli patriotyzmu, na co dzień doświadczamy tak wielu braków, a czasami wręcz zaprzeczeń, podstawowej sprawności w życiu społecznym jaką jest miłość?

Przecież Chrystus przez dzieło Odkupienia uzdolnił nas do miłości i zobowiązał do miłości nawet wobec nieprzyjaciół!

Dlaczego wciąż odradza się w nas egoizm, nieuporządkowana miłość do samego siebie, zaspokajana kosztem bliźniego, często nawet za cenę jego zdrowia, cierpienia, a nawet życia?

Polityka to zadanie dla ludzi wielkich duchem, wielkich intelektem, wielkich kulturą osobistą i wielkich charakterem. Zadaniom polityki są w stanie sprostać tylko ludzie wielkiej miłości do Ojczyzny, a nie polityczni „klauni” z antykościelnymi kompleksami. Przypomnę, że wszelkie nawoływanie do rasizmu i nienawiści wobec kogokolwiek nie jest politykowaniem, ale działalnością przestępczą. Takie zachowania zawsze poprzedzały krwawe akty przemocy człowieka wobec człowieka. Ernest Hemingway w książce pt.: „Komu bije dzwon” opisuje wojnę domową w Hiszpanii w 1937 r., w czasie której z nienawiści mordowano: księży, policjantów, wojskowych, lekarzy, kolejarzy, burżuazję. Niech jej lektura będzie przestrogą dla tych, którzy wmawiają, że religia chrześcijańska jest przyczyną zniewolenia i wojen, gdy ona, tymczasem, prowadzi do miłości i pokoju.

Żadna ani żaden Polak nie może być człowiekiem pozbawionym wyobraźni, szczególnie wyobraźni niepodległości i wyobraźni nieśmiertelności. Nadchodzi bowiem czas, kiedy trzeba zdać sprawę ze swego włodarzowania przed Bogiem i Narodem. Są takie decyzje, które umacniają niepodległość Polski i wolność Polaków. Ale są też takie postawy i zachowania, słowa i decyzje, które bezpośrednio zmierzają do utraty niepodległego bytu Narodu i państwa oraz pozbawiają człowieka łaski Odkupienia.

Wyobraźnia niepodległości i wyobraźnia nieśmiertelności każą wejść na drogę miłości Boga i Ojczyzny. Do narodowego skarbca wielkich Nauczycieli Patriotyzmu, z dniem 10 kwietnia br., dołączyło 96 wielkich Polaków , którzy z niewyjaśnionych do dnia dzisiejszego przyczyn, zginęli w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, będąc w pielgrzymce pamięci o Katyniu. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, pan profesor Lech Kaczyński i towarzyszące mu w drodze do Katynia Osoby, kierując się wyobraźnią niepodległości, przypomnieli nam, że fundamentem miłości jest pamięć, nawet wtedy, gdy zachowanie pamięci może kosztować nawet życie.

W tegoroczne obchody Święta Niepodległości, w kolejną rocznicę wspaniałego dla nas 11 Listopada 1918 roku, ocalmy od zapomnienia piękną pieśń – marzenie o Polsce wolnej, Polsce bez kłamstwa i krat. Pieśń powstała w latach sowiecko-komunistycznej okupacji, w więzieniu mokotowskim. Jej autorzy to uwięzieni, wspaniali patrioci. Słowa napisał Bohdan Rudnicki, żołnierz wileńskiej AK, muzykę stworzył kapelan AK w Powstaniu Warszawskim – ks. Tomasz Rostworowski, który śpiewał tę pieśń współwięźniom:

„Ojczyzna moja to malowane łany,
Wichry szarpiące całunami chmur.
To błękit fali srebrną pianą tkany;
To czarne hałdy i zielony bór.
/…/

Ojczyzna moja to nie spętane słowo,
Spiżowych haseł modlitewny dźwięk;
To myśl radosna, że już ponad głową
Nie załopocze czarnym skrzydłem lęk.

Ojczyzna moja to kęs pszeniczny chleba,
Podany głodnym z wszystkich świata dróg.
Słoneczna przystań na drodze do nieba,
Statek dla Bożych i człowieczych sług.

Takiej Ojczyzny daj nam dożyć Panie
I znowu klęknąć w progu naszych chat.
Wiemy, że dobroć Twa rozwalić może
Gmachy obłudy w plątaninie krat.

No i wiadomo, dlaczego Nałęcz razem z MO tak pluli na tekst w "GP" o Komoruskim - inetcje wyszły na jaw.

kto obejmie Ordynariat Polowy po abp Płoskim , jak daleko pójdzie kompromis, a może nie.... może KK się postawi władzy?

a szantaż Komisją Majątkową? To wszystko skutki braku lustracji w KK.
Wśród hierarchii - na samej górze - agentura PRL-wska. Teczki trzymane na Kremlu mocno wiążą tron z ołtarzem.

Szanowna Pani Marylo,

Ingres w Gnieźnie;

Sami swoi:

Szanowna Pani Marylo,

Jeszcze jedno,

Grunt to rodzinka towarzyszy szmaciaków.

Ukłony moje najniższe

niestety, mariaż ołtarza i tronu (choć w przypadku tego lumpenproletariatu trudno mówic o tronie).
Teczki agenturalne na Kremlu robią swoje ...

Ale nic to, to MY jestesmy wiernymi poddanymi Maryji Królowej Polski i żadna agentura tego nie jest w stanie zmienić.
NIGDY.

pozdrawiam serdecznie

to ten lumpenproletariat, i jakże trafne -pozdrawiam

... A Polak sobie nowe przysłowie kupi, że przed i po szkodzie GŁUPI...

Zresztą opisuje ten temat Nasz Dziennik.
http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20101203&typ=po&id=po06.txt

Wtedy mieliśmy Kardynała Wyszyńskiego, a teraz to czy mamy...?
Nadchodzące wybory do parlamentu, wydają się być ostatnią szansą Polski i Polaków w ogóle. Dla tego tak zmasowany atak na wszystkich płaszczyznach i przejmowanie czego się tylko da... chcą mieć pewność że wygrają i pogrążą na stulecia (jeśli będzie to dane) znowu Polskę i Polaków.

KLe

/

PAP

Bp Józef Guzdek, fot. diecezja.pl

54-letni biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej
Józef Guzdek został mianowany przez papieża Benedykta XVI nowym biskupem
polowym Wojska Polskiego - poinformowało biuro prasowe Episkopatu
Polski.

Biskup Guzdek obejmie tę funkcję po biskupie polowym WP gen. Tadeuszu
Płoskim, który 10 kwietnia zginął w katastrofie samolotowej pod
Smoleńskiem, udając się na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Ingres piątego w historii biskupa polowego planowany jest na niedzielę,
19 grudnia. Bp Guzdek zachowa dotychczasowy herb i zawołanie biskupie.

Bp Guzdek jest doktorem telogii, należy do Rady Kapłańskiej Kolegium
Konsultorów Archidiecezji Krakowskiej. Na biskupa został mianowany w
sierpniu 2004 roku przez papieża Jana Pawła II.

Do momentu nominacji przez papieża Benedykta XVI nowego biskupa polowego
WP administratorem Ordynariatu Polowego był ks. płk Sławomir Żarski,
który 1 grudnia został przeniesiony do rezerwy.

Bp Józef Guzdek urodził się 18 marca 1956 r. w Wadowicach, a pochodzi z
parafii św. Jana Chrzci­ciela w Choczni. Po zdaniu matury w Liceum
Ogólnokształcącym im. M. Wadowity w roku 1975 rozpoczął studia w
Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Kra­kowie. Święcenia
kapłańskie otrzymał 17 maja 1981 r. w katedrze na Wawelu z rąk kard.
Franciszka Macharskiego.

Po święceniach pracował jako wikariusz w parafiach: Świętych Apostołów
Piotra i Pawła w Trzebini, św. Klemensa w Wieliczce i w kolegiacie
akademickiej św. Anny w Krakowie. W latach 1994-1998 pełnił funkcję
prefekta w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. W
kwietniu 1998 r. uzyskał tytuł doktora teologii na Wydziale Teologicznym
Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, na podstawie rozprawy
napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Edwarda Stańka pt.
"Koncepcja narodu i jego wolności w kaznodziejskim przekazie ks.
Hieronima Kajsiewicza".

W latach 1998-2004 pełnił funkcję kierownika Studium Formacji Stałej dla
kapłanów archidiecezji krakowskiej. Od czerwca 1999 r. do 11 września
2001 r. był dyrektorem Wydawnictwa św. Stanisława BM Archidiecezji
Krakowskiej. 12 września 2001 r. został mianowany przez kard. Franciszka
Macharskiego rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji
Krakowskiej.

14 sierpnia 2004 r. papież Jan Paweł II mianował ks. Józefa Guzdka
biskupem pomocniczym metropolity krakowskiego i przydzielił mu stolicę
tytularną Treba. Jako dewizę swojego posługiwania bp Józef Guzdek
przyjął słowa "In Te Domine speravi" ("Tobie, Panie, zaufałem").
Święcenia biskupie przyjął 15 września 2004 r. w Sanktuarium Bożego
Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Głównym konsekratorem był kard.
Franciszek Macharski, a współkonsekratorami abp Józef Kowalczyk i abp
Stanisław Dziwisz.

W latach 2004-2010 bp Józef Guzdek był wikariuszem generalnym
archidiecezji krakowskiej. W roku 2006 przewodniczył krakowskiemu
zespołowi przygotowującemu pielgrzymkę papieża Benedykta XVI do Polski. W
strukturze Konferencji Episkopatu Polski pełni obowiązki
wiceprzewodniczącego Rady ds. Apostolstwa Świeckich, delegata ds. Ruchu
"Wiara i Światło" oraz Stowarzyszenia "Arka".

W 32. rocznicę wyboru Karola Wojtyły na papieża, bp Guzdek mówił, że
"nadzwyczajną cechą i postawą Jana Pawła II była wyjątkowa odwaga w
przyznawaniu się do Chrystusa przed ludźmi". Zwrócił też uwagę, że
Ojciec Święty walczył w obronie wolności, rodziny i wychowania, a wielu
krajach świata przywrócił Kościołowi wolność.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/nowy-biskup-polowy-wojska,1,4016285,wiado...

można poczytać tutaj:

http://info.wiara.pl/doc/684918.Znajomi-o-nowym-biskupie-polowym#Scene_1

Zacytuę tylko opinię ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego:

"W 1975 roku rozpoczynaliśmy razem studia, w seminarium byliśmy na jednym roku. Jednakże wówczas przerywano klerykom studia, aby szli do wojska, była to taka forma represji wobec Kościoła. Ja poszedłem do wojska, a ks. Józef Guzdek nie poszedł – uważam to za takie zrządzenie losu – bardzo pozytywne. Bp Guzdek jest bardzo energiczny, zdyscyplinowany i przede wszystkim jest znakomitym organizatorem. Będzie on chyba pierwszym biskupem polowym, który z wojskiem raczej miał niewiele wspólnego, ale nadaje się ze względu na cechy swojego charakteru. Jego nominację oceniam bardzo pozytywnie".

Jest jednak coś, co przy nazwisku ks. Guzdka zapala żółte światło. W okresie największych prześladowań jakie spotkały ks. Isakowicza-Zaleskiego, po publikacji książki "Księża wobec bezpieki", ks. biskup Guzdek stawał jednoznacznie po stronie arcybiskupa Dziwisza. Media doniosły wówczas o pomówieniach, jakie miały paść pod adresem ks. Isakowicza-Zaleskiego

"4 listopada [2006] podczas spotkania krakowskich księży z biskupem pomocniczym Józefem Guzdkiem. Z anonimowych wypowiedzi uczestników zebrania, które zacytował wczorajszy 'Dziennik', wynika, że sufragan kwestionował wiarygodność ks. Zaleskiego i jego nieopublikowaną książkę o inwigilacji krakowskiego Kościoła. Hierarcha miał powątpiewać nawet w to, że ks. Zaleski był kapelanem podziemnej 'Solidarności' w Nowej Hucie. Sugerował nadużywanie takiego tytułu. Nie dowierzał też w prawdziwość filmu wideo, który SB nagrała 20 lat temu po brutalnym pobiciu opozycyjnego kapłana".

http://tiny.pl/hw29z

- Jesteśmy wdzięczni Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za tę nominację, bo diecezja wojskowa nie będzie już osierocona, bo każdy wakat na stolicy biskupiej, a zwłaszcza kiedy trwa on zbyt długo, to nie jest dobre dla funkcjonowania danej diecezji - powiedział kardynał Nycz.

Zdaniem hierarchy, nowy biskup polowy będzie musiał teraz "pozbierać to wszystko", co pozostało po śmierci biskupa polowego generale Tadeuszu Płoskim, który zginął 10 kwietnia w katastrofie samolotowej pod Smoleńskiem i zrobić w diecezji wojskowej to, co wymaga jakiegoś konkretnego uporządkowania w posłudze duszpasterskiej w wojsku.

Kardynał Nycz podkreślił, że najważniejszym zadaniem biskupa polowego jest posługa duszpasterska dla 100 tys. wiernych w diecezji wojskowej.

Według metropolity warszawskiego, ważną rzeczą jest także współpraca z biskupami zarządzającymi diecezjami, na terenie których znajdują się parafie wojskowe, tym bardziej, że biskup polowy jest członkiem Konferencji Episkopatu Polski.

PAP

przemowienie niezyjącego juz Biskupa.było chyba w Naszym Dzienniku
i Gazecie Polskiej.......
Przejmujące i wstrząsajace,szczegolnie,ze czytane juz po Jego Śmierci,nad Smolenskiem

" Hrabia Skrzyński – Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
Marszałek Piłsudski – Najprostszy z możliwych. Bić kurwy i złodziei, mości hrabio."

Jezusie Maryjo - toż to wszystko czego nam trzeba na dzisiaj!