Refleksje nad wykształconymi durniami i nową partią

Od pierwszej chwili po katastrofie smoleńskiej nie dawała mi spokoju jedna wątpliwość. Kto miał motyw. Motywem musiała być jakaś konkretna okoliczność spodziewana na jesieni tego roku, której przebieg mógł być zakłócony przez ś.p. prezydenta, nawet w sytuacji, gdy jego kadencja miała by się skończyć 23 grudnia. O ile ogłoszenia programu budowy jednolitej przestrzeni społeczno-ekonomicznej od Lisbony do Władywostoku, to się spodziewałem o tyle muszę powiedzieć, że powstanie “partii głosów nie ważnych” nie przyszło mi do głowy, a powinno.

Jak długo Pis będzie zwartą organizacja polityczną, tak długo Niemcy nie pójdą nawet pół kroku we wskazanym przez Putina kierunku, o tyle z nową partią mamy wszyscy wielki problem. Jak wygrać wybory, gdy tak łatwo jest unieważnić każdy głos? Czyżby przed nami była perspektywa “Pomarańczowej Rewolucji”?

Następna sprawa, czytałem artykuł Karnowskiego w Rzepie na temat rozłamowców i internecie fragmenty wywiadu Poncyliusza oskażających Ziobrę i Kurskiego o sposobienie się razem z rozłamowcami do usunięcia Kaczyńskiego! Z jednej strony obrzydliwość a z drugiej naiwność (zwłaszcza w świetle ogłoszonego programu Putina) . I jeszcze ta porażająca konkluzja Karnowskiego, że gdyby Kaczyński nie usuwał Jakubiak a tylko Kluzik- Rostkowską, to Pis nie poniósł by żadnej szkody, bo to Jakubiak jest popularna, a nie Kluzik-Rostkowska. I dalej rzekomo przyczyny odejścia poszczególnych osób z Pisu były różne i od siebie niezależne.

I co, nagle , w trakcie kampanii wyborczej do samorządów wszystkim się ulało, w jednym momencie! To co był inny cel tego odejścia niż dekompozycja Pisu! Oj, Panie redaktorze Karnowski, trochę litości dla mego rozsądku! Cóż to za sztuka podpuścić ludzi tak naiwnych jak muzealnicy czy środowisko Teologii Politycznej. Przecież chociażby przykład Ojca Hejmo powinien być tu ostrzeżeniem. Tak na prawdę poważnym zarzutem do niego było tylko to, że umieścił jakiś artykuł w dominikańskim piśmie W Drodze, ale to nic ważnego, stwierdzili nasi intelektualiści, bo dotyczył spraw Ameryki Środkowej.Tyle, że trzeba było zainteresować się czego on dotyczył i jaką rolę odegrało jego zacytowanie w dyskusji wewnątrz Kościoła w Nikaragui i groźbie schizmy.

Wszędzie są jacyś Karłowicze czy Ołdakowscy, którzy poza swoim środowiskiem, często za granicą, szukają inspiracji do swych poglądów. (przecież nie można się zamykać w swoim zaścianku!). A tu, jak się okazuje żaden to problem dla służb wrzucić dowolny artykuł do dowolnej gazety we właściwym czasie. Potem taki mądry, oczytany i światowy Teolog, będzie mówił, że “zgodnie z domnujacym obecenie w świecie trendem intelektualnym”, nie mówię paradygmatem, by każdy mógł zrozumieć o co mi chodzi a paradygmat to trudne słowo, należy uznać za słuszne to i tamto”. I dalej uzasadnia to powszechnością głoszonego poglądu w prasie na całym świecie. I dodaje: “Przecież nikt nie może przypuszczać, że w np Polsce w ogóle wiedzą o istnieniu Nikaragui, a co dopiero mieli by być stroną w naszych sporach. Oni po prostu zgadzają się z moimi poglądami!” A ubek, czy inny manipulator, sączy drinka i się śmieje, bo Kościół w Nikaragui był o krok od zerwania z Watykanem, a Pis w Polsce o krok od dezintegracji.

I jak im powiedzieć, że są durniami, że fundamenty życia społecznego na świecie są opisane w dziele wybitnego myśliciela Kalego Afrykańczyka, w przypowieści o krowie cytowanej przez Sienkiewicza. Jak im wytłumaczyć, że jak długo jest na świecie choćby jeden wyznawca tej etyki, tak długo cały świat musi ją brać pod uwagę jako punkt odniesienia dla wszystkich swoich ocen i planów? A może nie ma sensu sobie nimi głowy zawracać, bo i tak nie zrozumieją. Sam nie wiem