Kategorie Polaków niesklasyfikowanych

Nie ujętych w spisy albo ujętych kłamliwie. Istniejących realnie ale jakby nie żyjących dla urzędasów. W końcu, zapomnianych przez państwo, zapomnianych przez koterie. Żyjący z własnej, dorywczej pracy, pomocy sąsiadów i rodziny i Kościoła (mało kto o tym pisze, bardziej medialne jest dokopywanie "czarnym"). Wśród kategorii czasem zauważanych są "biedni pracujący", zwykle młodzi, wykształceni, zarabiający tyle aby opłacić podstawowe świadczenia i w miarę zjeść. Bez sensacji a mięso widzą na święta, jeśli dobrze pójdzie. Ciuchy noszą do zdarcia, podobnie jak obuwie, często kupują w ciucholandach. Zero perspektyw. Nie ma szans na założenie rodziny lub dzieci, z czego?

Za to często słyszą jacy są mądrzy i rozumni na tle przeciętnego starca- mohera. Zwykle przy wyborach. Kategoria stracona, tak samo jak "młodzi wygnani". Za granicę. Nikt nie chce ich doświadczenia, gdy wracają, stanowią zagrożenie dla starych układów. Lepiej żeby poszli precz. Po cichu sprzyja temu państwo, organizując medialne hucpy i pierdoląc o mobilności i poznawaniu świata.

Bezdomni. Emeryci. Młodzi. Mieszkańcy wsi i małych miasteczek. Wypędzeni. Z własnego państwa. Porzuceni przez ludzi śmiejących się im w twarz. Wykluczeni z dobrobytu. Pogardzani przez ludzi wychowanych na spektaklach nienawiści partii uznającej się za nowoczesną. Partii siejącej nienawiść i ...skłócającej Polaków. Uczącej obojętności na los drugiego człowieka. Najłatwiej nazwać przecież kogoś żulem i niedorajdą, prawda premierze?