WIESZANIE JAKO KOSZT KRAŃCOWY POLSKOŚCI (ZaPiS Śląski)

Wielu Polaków opowiedziało się za komunizmem. (...) Tym Polakom ja odpowiadam, parafrazując trochę słowa „Pierwszej Brygady”: „Jebał Was pies. (...) Polska Was nie potrzebuje. My będziemy umierać z tą Polską, powoli i z godnością.,”

„Gazeta Wyborcza” z 25-26.XI.1995 r. podała cytat w wersji niepełnej

   Jarosław Marek Rymkiewicz jest poetą i historykiem literatury, laureatem szeregu nagród m.in. Nagrody Fundacji im.Kościelskich, nagrody im.Stanisława Vicenza, Nagrody Literackiej Paryskiej Kultury i nagrody Literackiej Nike. Opublikował 12 tomów poetyckich oraz książki eseistyczne o życiu i dziełach Juliusza Słowackiego i Bolesława Leśmiana. Jako tłumacz przekładał utwory angielskie, rosyjskie i hiszpańskie. Jednak najbardziej znany jest prof.Rymkiewicz z kilku ostrych wypowiedzi w wywiadach oraz publicznie deklarowanym wsparciem dla IV RP. Wcześniej deklarował poparcie dla lustracji i dekomunizacji, współpracuje z krakowskim miesięcznikiem „Arcana”. Współpracował z opozycją antykomunistyczną przed 1989 r. publikując wiersze w podziemnej prasie oraz głośne „Rozmowy polskie latem 1983 roku”.

Publikacja Rymkiewicza wygląda jak cała galeria obrazów. Jako książka eseistyczno-historyczna w pewnych fragmentach jest niejednoznaczna i stwarza możliwość odczytania na wiele sposobów. W zbiorze 33 esejów najważniejszym i spajającym całość elementem jest wieszanie zdrajców podczas insurekcji kościuszkowskiej. Autor analizuje szczegółowo ówczesny wygląd Warszawy, zmiany w układzie ulic i budynków, ataki i przemarsze oddziałów polskich i rosyjskich. Można odnieść wrażenie, że artysta oprowadza nas po stolicy w 1794 r. Mamy omawianą tematykę korupcji, gazet warszawskich, cyrk uliczny, usuwanie odchodów i innych odpadów czy nawet pierwszy lot balonem. Książka Rymkiewicza robi wrażenie poskładanej z fragmentów czegoś co się rozpadło, rozproszyło. Może chodzi o duszę polską obecną w I Rzeczypospolitej ? Rymkiewicz pisze, że jest to książka dla miłośników historii ojczystej zainteresowanych życiem Polaków także w dawnych czasach.

Opisy sceny wieszania, walki z Rosjanami okupującymi Warszawę oraz analiza pokwitowań z pieniędzy rosyjskich pobranych przez zdrajców Polski (z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim na czele) stanowią najważniejsze fragmenty książki. Patriotów III RP przeraziła publikacja o lustracji sprzed ponad 200 lat, że uznali za stosowne zaatakować autora. Kazimierz Kutz w swoich felietonach w katowickiej „GW” i wywiadach straszy, że Jarosław Kaczyński będzie wieszał. Wywiad z Rymkiewiczem przeprowadzony przez Cezarego Michalskiego nie został opublikowany w dodatku „Europa” do „Faktu” bo podobno poeta nawoływał do przemocy. „GW” krytykuje, że w „Wieszaniu” są wypominane i przeliczane pieniądze pobrane przez króla od posła pruskiego i ambasadora rosyjskiego, a nie wspomniano o obiadach czwartkowych czy Szkole Rycerskiej. Liberałowie przeciwstawiają rozliczeniowym inicjatywom ludu warszawskiego i jakobinów modernizację kanałów ściekowych. Pytanie czy niepodległość można złożyć na ołtarzu modernizacji i czy rzeczywiście wtedy była taka konieczność.

Autor uważa, że rozważany a niezrealizowany plan powieszenia króla zdrajcy mógł mieć fundamentalne znaczenie dla ocalenia I RP. „Naród ufundowany na tym morderstwie – stałby się przez ten czyn groźnym i dzikim narodem królobójców – i ten czyn dziki i straszny uczyniłby Polaków (może przedwcześnie a może w samą porę) narodem nowoczesnym” – pisze Rymkiewicz. Autor poświęca rozdział szerokiej konspiracji jakobińskiej kierowanej przez Hugona Kołłątaja i Jakuba Jasińskiego Zaprzepaszczona szansa na odzyskanie politycznej tożsamości narodu polskiego pojawiła się u schyłku PRL ale wtedy nie było w Polsce nastrojów rewolucyjnych. W 1989 r. w imię kompromisu darowano winy, jednak po latach trwają procesy autorów zbrodni komunistycznych. Zdrajcy narodu zasługują na śmierć, to dosyć oczywisty warunek trwania wspólnoty narodowej. Polacy w wyniku królobójstwa mieli przestać być kobiecym i dziewiczym narodem ofiar a zostać narodem męskim, republikańskim i odpowiedzialnym za swój los – jak Niemcy czy Amerykanie. Do takiej przemiany narodu dążył Roman Dmowski a koncepcję sformułował w „Myślach nowoczesnego Polaka”. Mówił o tym Józef Piłsudski. Według Rymkiewicza Jarosław Kaczyński to pierwszy polityk po 1989 r. usiłujący uczynić nas wielkim europejskim narodem świadomym swojego znaczenia.    

   Prawdziwym bohaterem książki jest pospólstwo, zwykli mieszkańcy Warszawy ryzykujący swoim życiem dla Ojczyzny. „Wieszanie” to panegiryk na cześć zwykłych Polaków. Jarosław Rymkiewicz już od lat uważa, że życie Polski nie toczy się w elitach i wielkich miastach. Można odnaleźć to przekonanie już w „Rozmowach polskich latem 1983 roku” wydanych w podziemiu. Warszawskie czy krakowskie elity intelektualne tej Polski nie znają i nie chciały jej opisać. Dlatego więcej o polskiej duszy można się dowiedzieć od Rymkiewicza widzianej z perspektywy Milanówka niż zalewającej nas papki medialnej.

http://zapis-slaski.salon24.pl/96657,index.html