Jakie to było proste w sierpniu 1980 roku. Powiew wolności i duch solidarności to był tak czysty, jasny przekaz, że człek poczciwy nie doszukiwał się "drugiego dna" , zapanowała nam era miłości i zasypywania dołów. Wszystkie głosy wątpliwości co do Kuronia czy Michnika na czele tej parady wolności były traktowane jako rozbijactwo, sianie nienawiści w szeregach Solidarności. Pamiętam jeszcze bibułę, w której ukazywały się teksty z pytaniami "dokąd nas prowadzą" i czy "po drodze nam "? ale nikt nie traktował tych głosów inaczej, niż próby mącenia w czystej wodzie głównego i słusznego nurtu.

Bardem tamtego gorącego sierpnia i korowodu wolności był Jacek Kaczmarski, a szczególnie ważnym było przesłanie ale chroń mnie Panie od pogardy, od nienawiści chroń mnie Panie.

W tym korowodzie radości i miłości nikt nie myslał i nie wracał do Zbigniewa Herberta,

wszak budowaliśmy zgodę ponad podziałami, a na czele tego ruchu stanęli ludzi, którzy jeszcze dekadę wcześniej stali po drugiej stronie. Herbert nie był w modzie, nie było nowym liderom "socjalizmu z ludzka twarzą" po drodze z taką rozrachunkową twórczością. Pan Cogito został odstawiony na półkę, zapomniany z Jego przesłaniem.

Potem był 13 grudzień 1981 roku i karnawał wolności został zdławiony. Zostały nam spotkania w małych grupkach i słowa Pasterzy .Zło dobrem zwyciężaj. A potem był 1984 rok.

Potem była Magdalenka, układ Okrągłego Stołu, III RP, próba zbudowania IV RP zdławiona i ośmieszona , a ludzie, którzy byli architektami i fundamentem, na którym mogła powstać, zginęli w katastrofie 10 kwietnia 2010 r.

Historia zatoczyła koło. I co ma myśleć człowiek poczciwy i którym przesłaniem się kierować?