Agenci i naród

Szedł Naród przez kraj cały, dość losu roboli

krzycząc: Solidarność i Wolność

Ma być – po latach niewoli.

Wokół sfory agentów by tłum w karby ująć,

a niektórzy co cwańsi na czoło próbują

się wepchnąć i krzycząc jak mogą najgłośniej 

kłamią, że oni wiodą – ku wolności – wiośnie.

Ci agenci na smyczach dawnego układu,

Prowadzili kierując – by nie zaszedł – Naród,

Za daleko. By z smyczy nie zerwał się całkiem.

I tak się stało, że choć smycze trochę popuszczali.

Agenci wciąż na czele, aż do dziś – przetrwali.

I tak stał się naród bezwolnym narzędziem

Dla  karier tych agentów. Że lepiej nie będzie

I tak trwa w rezygnacji z prawdy, czując zdradę.

Ale zbyt przytłamszony, by walczyć z układem.

Może znowu się kiedyś z bierności obudzi

I wyjdą na ulice – te miliony ludzi

Co opłakiwały razem smoleńską tragedię

W czas bratania agentów, gdy ciała stygły ledwie.