Kiedy prawdziwie Polacy powstaną... (zwyczajna kobieta)

Kiedy prawdziwie Polacy powstaną,

To składek zbierać nie będą narody,

Lecz ogłupieją – i na pieśń strzelaną

Wytężą uszy, odemkną gospody.

I będą wieści z wichrami wchodziły,

A każda będzie serce ludów pasła;

Nieznajomymi świat poruszą siły

Na nieznajome jakieś wielkie hasła.

Nie pojmie Francuz, co to w świecie znaczy,

Że jakiś naród wstał w ciemności dymie,

Choć tak rozpaczy – nie w imię rozpaczy,

Choć taki mściwy – a nie w zemsty imię.

Nie pojmie, jaką duch odbył robotę

W przeświętej serca ludzkiego ciemnicy,

I przez sztandary jest tłuczone złote,

I przez bój wielki przy dział błyskawicy.

Cóż to – zapyta – są za bezimieńce,

Którzy na dawnym wstali mogilniku?

Bój tylko widać i ogniste wieńce

A zwierzęcego nic nie słychać krzyku!

Nie, to nie ludzie z ciał i z krwi być muszą,

Lecz jacyś pewnie upiorni rycerze,

Którzy za duszę walczą tylko duszą,

I ogniem biją niebieskim w pancerze.

Juliusz Słowacki

I ogniem biją niebieskim w pancerze…

Czyż nie to robimy od tygodnia?…

Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam

http://xxxx.salon24.pl/172215,kiedy-prawdziwie-polacy-powstana