Demokratyczna Platforma i niefrasobliwy Antoni

Panie Piotrze Sam napisałem notkę o AM chwalącym go, że jako jedyny głosował za powrotem Z. Wassermana do Komisji Hazardowej (http://blogmedia24.pl/node/23533). Jako Toruńczyk znałem AM osobiście w okresie walki o niepodległość i odzyskanie wolności i w pierwszych latach lat 90-tych. Mam ogromny dylemat: znałem go jako człowieka przyzwoitego. Mało tego: dla mnie jako 20-latka był nawet wzorem patriotyzmu i niezłomności etyczno-moralnej. O jego obecnym zachowaniu i tym wywiadzie myślałem dość długo i niestety jestem zmuszony zmienić swoją ocenę Antoniego Mężydły. Jest takie proste powiedzenie: Kto raz zdradzi współmałżonka będzie go zdradzał już zawsze. Choć zawsze szukał będzie wytłumaczeń innych niż tylko jedno dopuszczalne: własna egoistyczna korzyść niezależnie czy tylko fizyczna, duchowa czy finansowa. W przypadku polityka taka korzyść do bycie ciągle u "państwowego żłoba". Sprostytuować się w polityce jest łatwo i jak ktoś raz zdradzi zostanie polityczną prostytutką mimo szlachetnych zapewnień, że jest inaczej. Tak teraz myślę o Panu Mężydle (i chyba politycznym "wężydle"). Pozdrawiam

stare wypróbowane metody,jak za prl-u,bo to przecież nie partia zawiniła tylko - struktury,nam jest to już obojętne czy poziome,czy pionowe :( ps.tow.Gierek się w grobie przewraca ze śmiechu,"bo Polska musi być krajem" soc?,de?,a w następnej kadencji już (już nie musi) bo Polski nie będzie,i PO kłopocie ;)