Szkodliwe działanie regulatora URE w rynku polskiego gazu

Zarówno branża gazownicza jak i chemiczna chcą, aby URE szybciej reagowało na zmiany na rynku. W innym przypadku regulator zamiast pomagać szkodzi.

Obie strony jako przykład pokazują miniony rok. Wówczas najpierw straty ponosił PGNiG, później drogi gaz kupowały zakłady chemiczne. URE nie interweniował, tymczasem zdaniem obu stron przydałaby się bardziej elastyczna polityka taryfowa.
- Uważamy, że Urząd powinien elastyczniej brać pod uwagę możliwość zmian taryf. Obecnie jest pod tym względem dość konserwatywny - mówi Jerzy Majchrzak, dyrektor Polskiej Izby Przemysłu Chemicznego. Najbardziej branżę chemiczną zabolał fakt, gdy okazało się, że spadek cen gazu w krajach starej Unii spowodował, że nagle nasze zakłady chemiczne przestały być konkurencyjne w stosunku do zagranicznych rywali. Doszło do sytuacji, że polskie firmy chemiczne za surowiec płaciły nawet dwa razy więcej niż zagraniczne.

 

WNP.PL http://chemia.wnp.pl/branza-gazownicza-i-chemiczna-apeluje-niech-ure-bedzie-bardziej-elastyczne,98159_1_0_0.html

 

Polecam uwadze analityczny tekst Ministra Gospodarki Waldemar Pawlaka w sprawie taryf gazowych o modelu Entry-=Exit dla zasady TPA.

 

Link do dokumentu

 

 

W modelu dostępu do sieci przesyłowej Entry-Exit paliwo gazowe zostaje wprowadzane do systemu w punktach wejścia (Entry) i wyprowadzone z niego w punktach wyjścia (Exit), może ono pochodzić zarówno od producenta (kopalnia gazu ziemnego), innej sieci (import) lub z magazynu gazu.

 

Aby liberalizacja gazownictwa nie była tylko terminem teoretycznym, na rynku musi istnieć odpowiednia ilość podmiotów, które mogą funkcjonować na konkurencyjnych zasadach, jak również rozbudowana infrastruktura sieciowa. Niestety, ocena systemu przesyłowego w Polsce dokonana w obwieszczeniu Ministra Gospodarki z dnia 20.03.2007 roku „Polityka dla przemysłu gazowego” , stwierdza, że wykonanie zakresu rzeczowego i poziomu nakładów na inwestycje w rozbudowę sieci przesyłowej należy ocenić jako niewystarczające. Polska sieć przesyłowa różni się zasadniczo od swoich zachodnich odpowiedników. Ilość transportowanego gazu ziemnego w ciągu roku 2007 przypadająca na 1 km gazociągu sieci przesyłowej wynosiła ok. 1,5 mln nm3 (całkowita ilość przesłanego paliwa gazowego przez OSP Gaz-System S.A. w roku 2007 wynosiła 14,6 mld nm³, długość sieci przesyłowej ok. 9900 km), pojemność podziemnych magazynów gazu (PMG) – 1,66 mld nm3 [10]. Dla porównania podobny wskaźnik (wykorzystania systemu przesyłowego na 1 km gazociągu sieci przesyłowej) dla operatorów w Hiszpanii czy Belgii jest ponad 2 razy większy.

 

 

 

  Szczegółowe przepisy dotyczące ustalania cen dla paliw gazowych znajdują się w rozporządzeniu ministra gospodarki z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. Nr 28, poz. 165), zwanym dalej ˝rozporządzeniem taryfowym˝.^*) Regulacje przyjęte w ww. rozporządzeniu są konsekwencją dostosowania prawa polskiego do prawa Unii Europejskiej, tj. dyrektywy 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 98/30/WE i wynikającej z niej konieczności przeprowadzenia reorganizacji rynku gazu ziemnego, tj. rozdzielenia działalności przesyłania i dystrybucji od działalności obrotu gazem ziemnym.

 

Jednocześnie należy zauważyć, że aktualnie obowiązująca dyrektywa 2003/55/WE nie zawiera zobowiązania co do wprowadzenia tzw. stawek entry-exit do systemów prawnych krajów UE. Niemniej w ramach prac Unii Europejskiej dotyczących projektów wchodzących w skład tzw. III pakietu legislacyjnego proponowane jest przez Komisję Europejską wprowadzenie w przyszłości tzw. stawek entry-exit dla usług przesyłania gazu ziemnego w państwach członkowskich.

 

PODSUMOWANIE

Czyli  PGNiG i Gaz System wykorzystuje lukę i podnosi ceny kształtując niekorzystne relacje dla odbiorców końcowych.