Siedem dni w Egipcie

Za oknem zima w pełni - mróz i śnieg. A jeszcze przed dziesięcioma dniami, kiedy wyjeżdżałam z Sharm-el-Sheikh, żegnało mnie piękne słońce i 28 stopni w cieniu (!). Cóż, jesli mam być szczera, nie przyzwyczajona jestem do letnich temperatur o tej porze roku i dlatego preferuję POLSKĄ zimę. Ale mam satysfakcję, że w grudniu kąpałam się w morzu, które było cieplejsze niż nasz Bałtyk latem (!). Egipt to kraj kontrastów. Z jednej strony jest tam co podziwiać: groby faraonow, pomniki wspaniałej przeszłości oraz dziwy przyrody, którymi są niewątpliwie najpiękniejsze w świecie rafy koralowe występujące w Morzu Czerwonym. Z drugiej strony - ludzka bieda, którą widzi się na każdym kroku: liche szałasy beduinów na pustyni, umorusane i bose dzieci żebrzące pod piramidami. Kair rozczarował mnie. Nie bez powodu nazywany jest Miastem Umarłych: biedni ludzie zamieszkują tam nawet grobowce na cmentarzach. Swego czasu interesowałam się Egiptem i sporo na ten temat czytałam. Zawsze marzyłam, zeby to zobaczyć na własne oczy. I wreszcie zobaczyłam - przede wszystkim w Muzeum Kairskim, gdzie niesamowite wrażenie zrobiły na mnie mumie faraonów i skarby z grobowca Tutanchamona. Ale to nie wszystko - to, czego nie da się opisać, postaram się pokazac na zdjęciach. Pozdrawiam sredecznie