Warchoły, warchoły, gdzie nie spojrzeć same warchoły. Słuszny glos zza grobu tow. Wiesława. List to jest w obronie Michnika Adama. Z powodu oburzenia na niegodne zachowanie garstki oszalałych, zapiekłych w nienawiści nacjonalistów, ksenofobów, rasistów, i antysemitów, i antyfeministów (i z pewnością homofonów), którzy ośmielili się zbezcześcić podniosłą uroczystość nadania Michnikowi Adamowi, zaszczytnego tytułu doktora honoris causa. I to gdzie bezwstydnicy bezcześcili? W Krakowie bezcześcili. W inteligenckim, katolickim Krakowie! Co na to arcybiskup krakowski, kardynał Dziwisz? Czemu nie potępi szowinistów? Daje to wiele do myślenia o postawie polskiego kleru. Znów budzą się upiory przedwojennej endecji, których przebudzenie przewidział wieszcz Adam (Michnik). O, zaprawdę, wielki to człowiek. Prawdę tylko pisze w swoich pismach, szczerą prawdę i dlatego Go nienawidzą! Trzeba dać odpór tym niegodnym mętom, tym szumowinom polskiego społeczeństwa pod wodzą tego zaprzysięgłego wichrzyciela (de nomino nie de jure) księdza Isakowicza – Zaleskiego!

Za co spotkała Michnika Adama taka krzywda? Który spędził osiem lat w więzieniu. Który obalił komunizm. Który w imię walki z komuną pił z Urbanem, (a tego przepić to nielicha sprawa), pił z Kiszczakiem (zwanym Żelazne Gardło), i z towarzyszami radzieckimi pił (aż się nogi uginają na samą myśl). Ze wszystkimi pił, by zwalczyć komunę i tę walkę przypłacił marskością wątroby. Pił i je...ł te polskie, durne blond cipki, romantyczki z dobry domów. Cała zasługa: lumbago w kościach, szczątek wątroby i obelgi na powitanie. I to On, Michnik Adam, który będąc Izraelita krwi czystej, mógł zostać Amerykaninem, i Niemcem, czy Brytyjczykiem. Mógł siadłszy na grzędzie hodować arbuzy w kibucu na pustyni Negev lub Szwedem się stać, jak jego starszy brat. Mógł być kim zechce, a został polakiem, niepomny na głos rodzinny. Jego ojciec, Ozjasz Szechter, przez partię został mianowany polakiem, a On, Michnik Adam, stał się polakiem całym sercem, całą duszą (Ozjasz  opowiadał, że Adaś od dziecka był trochę myszygene).  

Michnik, jest wielkim przyjacielem polaków, i tej polskiej… coolktuury. Na przykład Dziady przeczytał. Wszystkie trzy części, a nawet czwartą przeczytał, i piąta też, w więzieniu na Rakowieckiej. A ile książek napisał! A wszystkie po polsku! Abyście, chamy, lepsi się stali. Wyszli z bagna nacjonalizmu, ksenofobii, homofonii, i odwiecznego antysemityzmu, wyssanego z mlekiem matki. A jak nie wyjdziecie, to się wam pokaże, gdzie białe niedźwiedzie. Jego brat, Stefan, ten to się poświęcał. Dobry był śledczy, pracowity, uparty. Po nocach nie spał. Bił, aż mu ramię mdlało; kopał, skakał na klatę, aż krew po ścianach rzygała; paznokcie zrywał. W te durne, puste, polskie łby z nagana strzelał. I na koniec został bibliotekarzem w Szwecji. Ale Michnik Adam nie odpuści. Pracuje uparcie aż ten marny, ludzkopodobny półprodukt nie zamieni w towar zdatny do sprzedaży.  Chcecie czy nie chcecie, zrobi z was.... polaków, ludzi.

I niczego z tego nie ma. Nic! Ani konta (bo co to za konto z ośmiu, czy siedmiu cyfr?). Ani rodziny (blond piczki odeszły). Tylko mieszkanie ma skromne w Alei Róż. Po rodzicach, co prawda nie swoich zawsze (tamtym i tak by to mieszkanie zabrali, więc nic się nie stało, poza tym nie byli to Żydzi).

I oto dostaje doktorat honoris causa Uniwersytetu, no, Pedagogicznego. Marna uczelnia a nawet tu skandal wybucha. Adaś godny doktoratu Uniwersytetu Jagiellońskiego (nie dostał go tylko przez polską zawiść polskich nacjonalistów). Co tam taka Jegielonka. Dla Niego doktorat z Oxfordu, Harvardu, czy Princeton nie byłoby mało. Zaszczyt marny a przed wejściem czeka Go pikieta i obelżywe okrzyki! Jego, autora dzieła: „Z dziejów honoru w Polsce” wpuszczają na sale bocznym wejściem. Dobrze, że tylko dwudziestu się zebrało antysemitów. Reszta Krakowian pomna na „Polskie pytania” albo „Diabeł naszego czasu”, zignorowała wichrzycieli.

Autora „W poszukiwaniu utraconego sensu” atakują za to, że nazwał gen. Kiszczaka człowiekiem honoru. A czy to nie prawda szczera? Słowo gen Kiszczaka czy gen Jaruzelskiego to słowo czekisty. A słowo czekisty więcej znaczy niż słowo honoru burżuazyjnego oficera. Atak na Michnika wpisuje się w kampanię nienawiści. Gdzie lżą zasłużonych towarzyszy. A gen. Jaruzelskiego nazywają zdrajcą (a przecież prawdziwym zdrajcą byłby, gdyby do organów nie donosił na sowich przyjaciół). Gdzie zasłużonym weteranom i bojownikom odbierają kilka złotych emerytury, a wdowom gorsz wdowi po mężach. Co i mnie spotkało, starego majora. Ze Stefanem Michnikiem byliśmy jak bracia. I na starość muszę oszczędzać w Aszkelonie, mieszkanie zmienić na gorsze za tyle lat służby Polsce Ludowej. Adam Michnik nie stanął jednak w obronie naszych emerytur. Z bólem to piszę. Zawiódł ubeków ten jeden, jedyny raz.  

Zewrzyjmy szeregi. Trzeba dać odpór polskiej hołocie. Uśmierzyć warchołów. Zniszczyć tych, co tamą są postępu. I oświecenia. I tolerancji. Zero tolerancji dla wrogów tolerancji. Obetniemy tę dłoń podniesioną na Adama – Europejczyka, po prostu człowieka. Brońmy zdobyczy socjalizmu. Walczmy z antyfemizmem, homofonią, i saksofonistami. Nie obdzierajmy bojowników o wolność i demokrację z dumy, i marnych groszy. Dajmy Michnikowi Adamowi więcej tytułów. To skarb nasz narodowy. Dajmy mu doktorat, nie honorowy lecz rzeczywisty, Uniwersytetu w Sanoku i Pcimiu. I więcej szacunku.

Baczność, gdy o nim mowa. Słuchać i czytać. Czytać i wielbić. Albo morda w kubeł.