Konspiracja (Zebe)

Rzadko  rozmawiam z moimi dziećmi na bieżące tematy. No, może ja chciałbym częściej, ale ci młodzi nie skorzy do wynurzeń. Czasami  jednak coś tam uda się z nich wydusić. Dziś tak się złożyło, że gościła u nas sympatia młodszego. Studiuje na politechnice. No i tak nam się przypadkiem zgadało na tematy bieżące. Zaczęło się do salonu24, który ona czyta i kurtuazyjnie o tym wspomina, w przeciwieństwie do moich synów, którzy czytają, ale się nie przyznają. Czasami coś im tam się wymsknie. No i tak niechcący sobie pogadaliśmy.

Dziewczyna mówi,  że na wydziale praktycznie o polityce się nie mówi. Przestali nawet się odzywać sympatycy PO, tak głośni w kampanii wyborczej sprzed dwóch lat. Zaczęły chodzić plotki, że lepiej się nie wychylać i nie angażować, bo można mieć kłopoty. Ma koleżankę, która w tajemnicy jest asystentką społeczną pewnego posła. Jest niejako głęboko zakonspirowana. Tematy polityczne to tabu. Otwarta dyskusja jest niebezpieczna i  powiększa się nieufność w stosunkach wzajemnych. Wykładowcy są klasyfikowani politycznie i koteryjnie. To się nasila. Tworzy się atmosfera niepokoju i zagrożenia. Zapomnieć o polityce. Tak ona mówi.

Starszy syn dodaje, że ograniczył profil na naszej klasie, bo wie, że w jego firmie szukają informacji w sieci o swoich pracownikach. Niekoniecznie politycznych. Dodaje, że ludzie , którzy w swoich   CV podają zainteresowania polityką, są od razu odstawiani na bok. Nikt u niego w pracy nie rozmawia o polityce. Ba, nawet prywatnie , po pracy nie rozmawiają. Tematu nie ma. No a przecież dwa lata temu, to dowcipy o PIS-ie, jako rządzących,  to była normalka. Dziś, twierdzi syn, strach się odezwać.

Co ciekawe, sytuacja taka wytworzyła się w ciągu ostatnich dwóch lat. Tak twierdzą.

Nie zapytałem, czy się boją, bo wiem, że odpowiedz byłaby trudna. Wiem, że nie chcą ryzykować.

Wiem też jednak, na kogo na pewno nie zagłosują.