Zabić Księdza, drogi do wolności, ks. Jerzy Popiełuszko, (Michał Stanisław de Zieleśkiewicz)

Tylko Zycie Jest a zycia smierc nie dotyczy.

 

 

 

Z KAZANIA KS. JERZEGO POPIEŁUSZKI

 

27 maja 1984

==========================

(...) W dużej mierze sami jesteśmy winni naszemu zniewoleniu, gdy ze strachu albo dla wygodnictwa akceptujemy zło, a nawet głosujemy na mechanizm jego działania. Jeśli z wygodnictwa czy lęku poprzemy mechanizm działania złą, nie mamy wtedy prawa tego zła piętnować, bo my sami stajemy się jego twórcami i pomagamy je zalegalizować.
Egzamin z męstwa zdali robotnicy w sierpniu 1980 roku, a wielu z nich zdaje go nadal.
Okazali męstwo uczniowie szkoły w Miętnem, którzy odważnie stanęli w obronie krzyża Chrystusowego.
Egzamin z męstwa zdali w ostatnim czasie nasi więzieni bracia, którzy nie wybrali wolności za cenę zdrady swoich i naszych ideałów.
Niech na koniec będzie nam ostrzeżeniem świadomość, że naród ginie, gdy brak mu męstwa, gdy oszukuje siebie, mówiąc, że jest dobrze, gdy jest źle, gdy zadowala się tylko półprawdami.
Niech na co dzień towarzyszy nam świadomość, że żądając prawdy od innych, sami musimy żyć prawdą. Żądając sprawiedliwości, sami musimy być sprawiedliwi. Żądając odwagi i męstwa, sami musimy być na co dzień mężni i odważni.

 

http://www.popieluszko.net.pl/xJerzy/kazania.htm

..."Niech na co dzień towarzyszy nam świadomość, że żądając prawdy od innych, sami musimy żyć prawdą. Żądając sprawiedliwości, sami musimy być sprawiedliwi. Żądając odwagi i męstwa, sami musimy być na co dzień mężni i odważni."...

 

Nic sie nie zmieniło, te słowa brzmia dzisiaj jeszcze mocniej.

Ciało zamordowanego śp. Księdza Jerzego Popiełuszko przewieziono 30 października 1984 roku do Zakładu Medycyny Sądowej w Białymstoku w celu wykonania sekcji zwłok. 2 listopada wiadomość o tym, że zwłoki będą transportowane do Warszawy rozniosła się kanałami kościelnymi wśród mieszkańców Białegostoku. Tysiące ludzi przyszło towarzyszyć w ostatniej drodze kapelanowi Solidarności. Kolumna samochodów, jaką utworzyli taksówkarze towarzyszyła ks. Jerzemu do rogatek miasta. Ja także uczestniczyłam w tym pochodzie.Ludzie zgromadzeni pod Zakładem Medycyny Sądowej modlili się i śpiewali pieśni kościelne i patriotyczne. Pamiętam, że pierwsze kwiaty, które spadły na trumnę Ks.Jerzego spadły z okien Zakładu Medycyny Sądowej. Trumna po prostu płynęła przez tłum, niesiona przez poszczególnych ludzi.

pamiętam tamtą atmosferę i siłę, jaka sobie wzajemnie daliśmy wszyscy tam zebrani. Dzisiaj ogladałam transmisje Mszy i jestem smutna. Tłum ludzi zebranych "z okazji" nic ducha, nic nastroju, nic jedności. Nie czułam tego fluidu. Nie dlatego, że to transmisja, po prostu nie było w tej uroczystości "ku czci" siły ducha, głosu pasterza, nie było. Rytuał i sztampa, inscenizacja. Smutne.

Zwloki Księdza przywieziono do zakładu Medycyny Sądowej w Białymstoku nocą 30 października. Służbom bezpieczeństwa zależało na tym, żeby jak najmniej ludzi wiedziało gdzie odbywa się sekcja. Ale ludzie i tak się dowiedzieli, przychodzili pod budynek zakladu, składali kwiaty, palili znicze. Cały budynek otoczony był przez ZOMO, wchodzący do wewnątrz poddawani byli szczególowej kontroli. Sekcję wykonano 30 października pod kierunkiem prof.Marii Byrdy i dra Tadeusza Jóźwika. Tego samego dnia wieczorem prof.Byrdy wystąpiła w telewizji, a wywiad z nią wyglądał mi na typowy montaż, gdyż jej wypowiedzi po prostu nie trzymały się kupy, a znałam ją jako bardzo skrupulatną osobę. Podobno po tym występie dostawała masę listow. Wiem, że po tej sekcji całkowicie odizolowala się od ludzi, tak bardzo to przeżyła. Pracownicy zakładu mieli zakaz mówienia o sekcji, ale i tak były przecieki. Oglądałam w mikroskopie wycinki płuc Księdza - były to po prostu krwawe płaty z pęcherzykami wody, co by wskazywało na to, że Ksiądz żył jeszcze kiedy wrzucano go do Wisły. Zwłoki przebywaly w zakładzie do 2 listopada. ZOMO nie dawalo sobie rady z pilnowaniem zakladu. Mamę Ks.Jerzego, p.Mariannę miałam okazję poznać osobiście podczas jednej z pielgrzymek z Rodzinami RM do Częstochowy. Rozmawialyśmy ze soba ponad godzinę. Niby prosta kobieta, ale duch w niej wielki! I wielki patriotyzm, którego nauczyła swoje dzieci. Pozdrawiam serdecznie

Coś się rzeczywiście zmienia wokół nas, ale nie wolno się poddawać. Świetny tekst napisał ostatnio w "Gościu Niedzielnym" Wojciech Wenzel. Wkleję go tutaj w calości bo naprawdę warto przeczytać. Mnie zastanowiła zwłaszcza końcówka - recepta na funkcjonowanie w dziesiejszym świecie. Nowy wspaniały świat -------------------- Wojciech Wenzel, poeta, publicysta, redaktor pisma "44" Żeby zachować wolność, trzeba znaleźć wspólnotę. --------- Sąd skazuje katolickiego publicystę za nazywanie aborcji zabójstwem. Znany reżyser twierdzi, że jego kolega po fachu, oskarżony o gwałt na dziecku, padł ofiarą „nieletniej prostytutki”. Pokojową Nagrodę Nobla dostaje facet mający coś wspólnego najwyżej z pokojem hotelowym. Dzieci uczą się pilnie przez całe ranki ze swej gejowskiej pierwszej czytanki. Jak żyć w świecie, w którym dochodzi do podobnych absurdów? Czy jest to jeszcze nasz, ludzki świat, respektujący elementarne zasady logiki, czy już jakaś obca przestrzeń, oderwana od rzeczywistości? Dlaczego wielu z nas akceptuje twierdzenia, że homoseksualizm to orientacja, aborcja to prawo kobiet, a eutanazja to godna śmierć? Czemu za wszelką cenę staramy się uchodzić za ludzi „cywilizowanych”, „umiarkowanych” i „na poziomie” zamiast otwarcie przyznać, że ze współczesnymi dogmatami nam nie po drodze? Medialna papka jest jak soma z powieści Aldousa Huxleya „Nowy wspaniały świat” – środek halucynogenny utrzymujący masy w iluzji. Przyjmując ją każdego dnia, uciekamy przed samotnością, odpowiedzialnością, osobistymi problemami. Wydaje się nam, że właśnie tam – na ekranach telewizorów, w internecie i tabloidach – znajdziemy receptę na szczęście. Że łatwiej nam będzie żyć, jeśli staniemy się tacy sami jak inni. Ale to, co widzimy, jest nieprawdziwe. Niedawno we Francji pięćdziesięciu deputowanych podpisało się pod projektem ustawy nakazującej kolorowej prasie umieszczanie pod zdjęciami modelek informacji, że fotki były retuszowane. Parlamentarzyści na chwilę ocknęli się z letargu i zauważyli, że konfrontacja ze sztucznymi standardami kobiecej urody prowadzi tysiące nastolatek do depresji i zaburzeń odżywiania. Można z politowaniem kręcić głową nad dziewczęcą naiwnością, ale czy my nie bywamy równie naiwni, wyznając medialny kult nieograniczonej tolerancji, wygody, konsumpcji? Czym różnią się zakłamane standardy ciała od zakłamanych standardów idei? W powieści Huxleya nad wejściem do centralnego urzędu Republiki Świata umieszczono tablicę z hasłem: „Wspólność, Identyczność, Stabilność”. Takie samo hasło przyświeca dzisiejszej cywilizacji, która chce nas przekształcić w bezuczuciowe, bliźniaczo podobne do siebie maszyny. Chodzi nie tylko o eksperymenty eugeniczne czy modne ostatnio pomysły zintegrowania człowieka z komputerem. Wystarczy poczytać internetowe fora, by się przekonać, że obywatele zachodnich demokracji – z grubsza rzecz biorąc – nie mają własnych poglądów. Powtarzają tylko ideologiczne, politycznie poprawne frazesy. -----------------

Obawiam się, że na powrót do normalności jest już za późno. Żyjemy w nowym wspaniałym świecie, gdzie wszyscy muszą być młodzi, piękni i bogaci. Starzejący się są poddawani zabiegom odmładzającym tak długo, jak to możliwe. Później się ich usuwa, jeśli nie w formie eutanazji, to na margines społeczeństwa. W tym świecie nie ma miejsca na ludzkie słabości, różnice poglądów, duchowe tęsknoty. Liczy się wypracowana w mediach estetyka, która w żaden sposób nie łączy się z etyką. Nobel dla Baracka Obamy, przyznany za styl uprawiania polityki, a nie za jakiekolwiek dokonania, to wulgarna manifestacja tej tendencji. Starsze pokolenia pamiętają jeszcze inny świat, w którym żyło się na serio. Był to moralny kosmos z poważnymi systemami wartości, wiarą w Boga i porządek natury, pojęciami wychowania, odpowiedzialności, konsekwencji. W dzisiejszym, medialnym świecie takie osoby są już jednak gatunkiem na wymarciu. Odrzucone i nierozumiane, popadają we frustrację, jak słuchacze Radia Maryja, albo rozpaczliwie szukają kompromisu z nowym porządkiem, upodabniając się do własnych dzieci i wnuków. Niektórzy, obdarzeni silnym charakterem młodzi próbują się buntować. Decydują się na wyrzucenie z domu telewizora albo ucieczkę na wieś, najczęściej bez trwałego efektu. Większość ludzi wychowanych w kulturze identyczności nie znajduje jednak punktu odniesienia, żeby zawołać jak Dzikus z powieści Huxleya: „Ja nie chcę wygody, ja chcę Boga, poezji, prawdziwego niebezpieczeństwa, wolności, cnoty, chcę grzechu!”. Ponieważ Dzikus niemal całe życie spędził w rezerwacie, potrafił odróżnić dobro od zła, wartościową literaturę od tandety, prawdę od fałszu. Kiedy nagle znalazł się w nowym wspaniałym świecie, próbował uświadomić jego mieszkańcom, ile tracą, przyjmując środek halucynogenny i traktując seks w myśl dewizy „każdy należy do każdego”. Gdy zrozumiał, że to się nie uda, zamknął się w wieży i zaczął pokutować. Ale nawet tu dopadli go wścibscy reporterzy. Wyszydzony przez tłum popełnił samobójstwo. Nowego wspaniałego świata nie da się zrewolucjonizować. Nie da się też w pojedynkę znieść jego totalitarnej presji. Żeby zachować wolność, trzeba znaleźć wspólnotę, w której przetrwały dawne, realistyczne modele relacji międzyludzkich, kultury i natury. Kto ma liczną, kochającą się rodzinę, niechaj ją błogosławi. Kto pisze „reakcyjne” wiersze, niech porzuci marzenie o literackich salonach i odwiedza przyjaciół tworzących w konspiracji. Kto lubi przyrodę, niech obserwuje ptaki i wymienia się spostrzeżeniami podczas zjazdów ptasiarzy. Kto wierzy w życie wieczne, niech zejdzie do katakumb, gdzie – jak przed dwoma tysiącami lat – modlą się chrześcijanie. Już czas. ---------------

sami chcielismy "powiewu swobód zachodu" : .."obywatele zachodnich demokracji – z grubsza rzecz biorąc – nie mają własnych poglądów. Powtarzają tylko ideologiczne, politycznie poprawne frazesy."... oni wczesniej i bezbolesnie zostali poddani obróbce odmóżdżenia, syte, zadowolone społeczeństwo, szukające coraz to nowych rozrywek. Więc im podsuwano co raz to nowe i bardziej perwersyjne. To samo zaczipowano naszej młodzieży. Rozbito rodziny, społeczności, ustawiono do wyscigu szczurów. No i efekty mamy. Pozdrawiam

myślę, że na tu na blogmedia tez udaje się Wam tworzyć wspólnotę.

to prawda, stanowimy Wspólnotę, to dla mnie pewne. Takich wspólnot, mniejszych i wiekszych jest sporo, ale wszystkie działaja w odosobnieniu, same, bez wsparcia, to nas osłabia. Gdyby udało się połączyc nasze wysiłki, to niezła armia by nas była ;) Nie taka najmłodsza, ale z jakim doswiadczeniem zyciowym i mądrością ! Pozdrawiam

Ale wiesz.... Na pewno pamietasz jak OBOJE klaskalismy po slowach : "Solidarnosc zyje, bo Ty oddales za nią zycie". Zgadza sie - to ostatnie slowa z przemowienia tego ktorego znamy dzis jako TW Bolek. Ogladalem fragmenty transmisji o ktorej piszesz i jednak wole jak jest powaznie, godnie i bez fajerwerków niz gdy w najwyzszy stopien usniesienia bylismy wprowadzani przez tajnego wspolpracownika SB. Mysle ze ks Jerzy tez by tak wolał. Pozdrowienia.

czuliśmy to samo, przyszliśmy w tym samym celu, z tego samego odruchu. Wracałam z moim Tatą na piechote, tak jak i przyszlismy, w tłumie ludzi nieznajomych, z całej Polski. Nie myslelismy o TW BoLKU, myslami i modlitwa bylismy z ks Jerzym. Mnie brakowało w samej Mszy celebrowanej przez abp Nycza, który nom onem pomylił sie, mówiąc prezydent Lech Wałęsa zamiast Lech Kaczyński, elementów Mszy za Ojczyznę, które pamietam. To była wyreżyserowana , rozpisana na głosy uroczystość. Ale nie miała Ducha, gdzies sie zgubił. Nie pomogły poczty sztandarowe, ani warta mundurowa. Ducha nie było, ja go nie czułam, choć łzy wzruszenia pociekły na wspomnienie tamtej , sprzed 25 lat.

nie zadał panu premierowi niezwykle dociekliwiego pytania: "niecha Pan nam powie Panie Premierze, ale tak szczerze bo ogladaja nas miliony widzów. Jak Pan to wszystko znosi?". Pan premier, jesli dobrze przygotowany, powinien przed odpowiedzia nabrac oddechu, trzy sekundowa pauza, a potem powiedziec: "Prosze Pana, prosze Panstwa - premierem zostalem nie po to by było mi przyjemnie". Reklamy.