Jak to ze stoczniami było... (kunigas17)

Wydaje się że wszystkie istotne dla wyjaśnienia afery stoczniowej dokumenty i fakty zostały już ujawnione. ABW prawdopodobnie dysponuje jeszcze dokumentami pochodzącymi z operacji sprawdzania wiarygodności oferentów , mała jest jednak nadzieja że opinia publiczna będzie miała możliwość zapoznania się z nimi.

Jako udziałowiec, bene nati et posesionati , przedsięwzięcia pod nazwą Rzeczypospolita Polska ,

Pokuszę się o o genezę i ocenę afery stoczniowej.

Ocena ta będzie subiektywna , bez zastosowania zasady domniemania niewinności – nie jestem sądem - , oparta będzie o fakty , wiedzę i doświadczenie życiowe. Nie uniknę też czegoś co w procedurze sądów cywilnych nazywane jest domniemaniem faktycznym.

Praprzyczyną całej afery stoczniowej jest oczywiście PIS a właściwie spot wyborczy obwiniający PO o sytuację w stoczniach. Swoją cegiełkę dołożył też Sąd Okręgowy stwierdzając że spot w części „stoczniowej” nie zawiera nieprawdy.

Faktem powszechnie wiadomym jest to że rząd i tworząca go partia , swój sukces opiera na tworzeniu wizerunku oraz tworzeniu socjotechnicznych opowieści. Sposobem na zrównoważenie niekorzystnej medialnie sytuacji miało być sprawne zbycie stoczni i to zbycie inwestorowi który zapewniłby kontynuację produkcji i zachowanie miejsc pracy dla stoczniowców.

Zadanie to było niewykonalne z czego zapewne zdawał sobie sprawę i Donald Tusk i jego akolici.

Zdrowy rozsądek podpowiada że w sytuacji światowego kryzysu i recesji w produkcji statków , znalezienie w krótkim czasie inwestora który wyłoży na dzień dobry kilkaset milionów złotych na zakup majątku a później co najmniej drugie tyle , na uruchomienie produkcji z której zyski ( wątpliwe) pojawią się najwcześniej za pięć do sześciu lat jest niemożliwą niemożliwością.

Skąd zatem pojawił się ów tajemniczy katarski (?) inwestor ? Opinia publiczna wie tylko tyle że ów inwestor reprezentowany był przez znanego służbom specjalnym pośrednika w handlu bronią. Do opinii publicznej przedostała się też informacja że członkiem zarządu Fundacji startującej w przetargu jest były ( ?) oficer izraelskiego wywiadu. Nie ma też żadnej informacji dotyczących ustalenia zamiarów kontynuacji produkcji stoczniowej przez tajemniczego inwestora.Brak tu i dokumentów i oświadczeń osób które prowadziły z nim rozmowy.

Zadziwiające jest że służby specjalne nie były w stanie ustalić kto jest udziałowcem przedsięwzięcia i kto wyłoży pieniądze. Przyjęcie do wiadomości tego faktu musi prowadzić do stwierdzenia że nasze służby specjalne winny być rozpędzone na cztery wiatry i zastąpione przez harcerzy od Macierewicza. Jedynym logicznym wytłumaczeniem jest to że to właśnie ABW przygotowała humbug z inwestorem , wykorzystując libańskiego biznesmena któremu w nagrodę obiecano wypłacenie zaległych prowizji od transakcji Bumaru.

    Scenariusz wydarzeń jest więc prosty i logiczny. W obliczu zbliżających się wyborów do PE, w sztabie pijarowym zapada decyzja zniwelowania negatywnych medialnie skutków reklamówki PIS i wyroku Sądu Okręgowego. Znalezienie rzeczywistego inwestora jest nierealne zatem służby przystępują do stworzenia właściwego podmiotu. Niewtajemniczeni w operację urzędnicy otrzymują od szefa szefów , polecenie promowania wiadomego inwestora wraz z informacją że tylko ten inwestor zapewni dalsze funkcjonowanie stoczni. Przetarg rozstrzyga się tuż przed wyborami do PE i jego wynik w jakimś stopniu ma wpływ na decyzje wyborcze obywateli..Ot i cała prawda.

http://kunigas17.salon24.pl/131371,jak-to-ze-stoczniami-bylo