NADMIAR FARM WIATROWYCH SZKODZI POLSKIEJ ENERGETYCE

Moc przyszłych farm wiatrowych, które potencjalni inwestorzy chcieliby przyłączyć do krajowego systemu energetycznego, ponad dwukrotnie przewyższa obecną moc samego systemu - powiedziała w środę wiceminister gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska. Wiceminister ujawniła, że złożone wnioski w sumie dotyczą budowy wiatraków, dających ok. 76 tys. megawatów mocy, przy ok. 36 tys. megawatów mocy całego systemu. Liczba wniosków wciąż rośnie. "To wnioski teoretycznych inwestorów, którzy deklarują budowę wiatraków i przyłączenie ich do sieci elektroenergetycznej (..). Wynika to z faktu, że stworzył się rynek obrotu uprawnieniami do przyłączenia. Z wnioskami występują ludzie, którzy nie mają środków na takie inwestycje, chcąc zaklepać sobie miejsce w systemie, po czym proponują sprzedaż tego miejsca" - wyjaśniła wiceminister. PAP/WNP POLITYKA ENERGETYCZNA UE A POLSKIE REALIA Wiceminister Strzelec-Łobodzińska zapewniła, że dokument zgodny jest z polityką energetyczną Wspólnoty, a jego zapisy stanowią odpowiedź na zobowiązania nakładane na Polskę przez UE w ramach tzw. 3X20. – Szacujemy, że obecny 95-proc. udział węgla w produkcji energii elektrycznej zredukujemy do ok. 60 proc. Mix energetyczny uzupełnią źródła odnawialne – 18,8 proc., i paliwo jądrowe – powyżej 15 proc. – poinformowała. Ministerstw0 Gospodarki ANALIZA ZDOLNOŚCI W ZAKRESIE ENERGETYKI WIATROWEJ 1 Moc farm wiatrowy we wnioskach 76.000 MW 2 Moc farm wiatrowych istniejących 350 MW 3 Planowana moc farm wiatrowych wg. Ministerstwa Gospodarki 1.500 MW 5 Moc systemu energetycznego Polski 36.000 MW 6 Udział energii odnawialnej OZE w założeniach polityki energetycznej do 2020roku według Ministerstwa Gospodarki w [%] zużycia energii Wskaz. 7,7 Wnioski: 1. Redukcja udziału węgla w produkcji energii elektrycznej z powodu ograniczenia emisji CO2 jest zasadna 2. Różnica w planach energii odnawialnej 18,8 % według MG a 7,7% według założeń polityki energetycznej ( skąd taka różnica) 3. Czy eksport do krajów sąsiednich energii elektrycznej z wiatru z zielonym certyfikatem z nadwyżki jest problemem Polskich Sieci Energetycznych czy obronną lobby górniczego ? 4. Jaki skutek dla energetyki wiatrowej ma Ministerstwo Gospodarki które rozpoczęło kolejny etap działań, których celem jest wyjaśnienie wątpliwości związanych z realizacją regulacji przyjętych w ramach pakietu klimatyczno-energetycznego. Chodzi tu przede wszystkim o art. 10c dyrektywy ETS, który określa zasady derogacji m.in. dla polskiego sektora energetycznego, i związane z nim kwestie darmowego przydziału uprawnień dla operatorów energetycznych. WALKA O KASĘ Z OZE Zmiana przeznaczenia opłat zastępczych i kar, o których mowa w Art. 9a ust 1 pkt 2 i ust 8 pkt 2, ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), a także wpływów z kar wymierzanych na podstawie Art. 56 ust. 1 pkt 1a tej ustawy, burzy całkowicie obecny i dobrze funkcjonujący w Polsce system wsparcia dla zielonej energii. Dotychczas środki zgromadzone na koncie NFOŚiGW mogły być wykorzystywane tylko i wyłącznie na wspieranie rozwoju OZE i wysokosprawnej kogeneracji. Proponowane w nowelizacji rozwiązania, spowodują zmianę zasad przeznaczenia funduszy pochodzących z opłat zastępczych i kar. Obecnie, zgodnie z Art. 401, ust. 9 i 10 ustawy z dn. 27 kwietnia 2001 – Prawo Ochrony Środowiska, te środki pieniężne wspierają wyłącznie OZE i wysokosprawną kogenerację. W projekcie nowelizacji ustawy widnieje natomiast zapis, który spowoduje, że mechanizm, który opracowano celem wspierania rozwoju OZE, po zmianie zapisów ustawy, będzie mógł służyć różnym celom z zakresu ochrony środowiska (proponowany Art. 400a), co nie było założeniem twórców systemu wsparcia OZE w Polsce. Mając na uwadze uregulowania unijne, zawarte w Dyrektywie 28/2009/WE, z dnia 23 kwietnia, 2009 r., należy mieć raczej na uwadze konieczność opracowania i wdrożenia uzupełniających narzędzi dla zagwarantowania dodatkowych środków na wsparcie rozwoju odnawialnych źródeł energii, niż ograniczanie obecnie funkcjonujących mechanizmów. Wykorzystanie znacznych środków NFOŚiGW na cele niezwiązane z OZE byłoby tym bardziej niezasadne, iż ustawodawca musi być świadomy wymaganych progów zużycia energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych, jakie nakłada na Polskę Nowa Dyrektywa OZE 28/2009/WE – 15 % do roku 2020. Już teraz wiadomo, że osiągniecie progów będzie bardzo trudne, przy obecnym tempie rozwoju wykorzystywania energii ze źródeł odnawialnych. Również w dokumencie strategicznym „Polityka energetyczna Polski do 2030 roku” znajdziemy zapisy jasno określające sposób wykorzystania środków pochodzących z opłaty zastępczej. W art. 4.2 przedmiotowego dokumentu działania na rzecz wykorzystania OZE obejmują: ”bezpośrednie wsparcie budowy nowych jednostek OZE i sieci elektroenergetycznych umożliwiających ich przyłączenie z wykorzystaniem funduszy europejskich oraz środków funduszy ochrony środowiska, w tym środków pochodzących z opłaty zastępczej,”. Zdaniem Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej zapisy Art. 400a ust 1 i 2 oraz Art. 401c burzą dotychczas funkcjonujący system wspierania rozwoju odnawialnych źródeł energii, pomimo zapewnień i deklaracji ze strony rządu, o konieczności utrzymania stabilności dotychczasowych rozwiązań. Środki generowane m.in. przez sektor energetyki wiatrowej, powinny być przeznaczane na wspieranie OZE. Dodatkowym argumentem przemawiającym za odrzuceniem zapisów nowelizacji jest fakt, że w projekcie brak jest jednoznacznych priorytetów regulujących przyznawanie tych środków. Fakt ten nieuchronnie prowadzi do braku transparentności prawa. Prowadzi także do subiektywnych decyzji odnośnie celu przeznaczenia środków generowanych przez sektor energetyki odnawialnej. Kejow