To nie kryzys zmiecie Tuska

Trwa kanikuła. Oprócz doniesień o tym jak nasi rodacy wypoczywają i jaką mają pogodę, coraz częściej docierają do nas informacje o dramatycznych zdarzeniach. A to ktoś wyszedł z domu by po kilku dniach jego ciało zostało wyłowione bosakiem przez strażaków z rzeki czy jeziora. A to płetwonurkowie wydobyli na powierzchnie ciała zaginionych dzieci. Od trzech miesięcy trwają również bezskuteczne poszukiwania „samobójcy”, szyfranta Zielonki, który, co wiemy od speca Cichockiego, na 100% nie zdradził. Jest w tej sprawie jednak kolosalny postęp. Miejskie kamery zarejestrowały jak zaginiony szyfrant wychodzi z domu. Nadzorującemu służby Premierowi Tuskowi jakoś nie idzie to rządzenie i nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Jeżeli coś go zmiecie ze sceny politycznej to kryzys będzie jednak tylko pretekstem. Pierwszą porażką jest to, że nie udało się zgwałcić prezydenta by podpisał bez ustawy kompetencyjnej traktat lizboński jeszcze przed werdyktem Federalnego Trybunału Konstytucyjnego Niemiec, mimo wsparcia Angeli Merkel i Sarkozego. Teraz polska gawiedź może zacząć się upominać o gwarancje suwerenności podobne do tych, jakie będą mieli Niemcy po napisaniu u siebie podobnej ustawy, jakiej domagał się „głupi kaczor”.. Niemiecki trybunał nieprzypadkowo czekał z werdyktem, aż skończą się wybory do PE, a nasi „mężykowie stanu”, rzutem na taśmę przypuścili ostatni szturm. Premier Rządu RP, Marszałek Sejmu RP i szef MSZ RP zaapelowali wsparci dziennikarzami-patriotami. „Jak Pan Prezydent podpisze niezwłocznie traktat lizboński to zwiększy tym samym szanse Jerzego Buzka na stanowisko Przewodniczącego PE” Oto pokaz obrony polskiej racji stanu w wykonaniu następców „dyplomatołków” z PiS-u. Poświęcenie suwerenność państwa w zamian za dwa i pół roku Buzka z wetkniętym w tyłek piórkiem oznaczającym najważniejszego posła w PE. Mimo prawie dwóch lat usilnych starań, pomocy urlopowanej pracownicy Agory, Śledzińskiej-Katarasińskiej i eksperta Roberta Kwiatkowskiego, nie udało się wywiązać z zadania przekazania medialnego i reklamowego tortu mediom komercyjnym. Telewizja Publiczna ledwo zipie, lecz jak na złość dalej trwa. Te wszystkie kłopoty i bolączki spowodowały, że przez niemal rok rząd zapomniał przedstawić sejmowi do ratyfikacji umowy o tarczy antyrakietowej, co spowodowałoby, że umowa weszłaby w życie. Gdyby to zrobił to obecna wizyta Baraka Obamy w Moskwie odbywałaby się w trakcie jej obowiązywania. W tym jednak przypadku Tusk wywiązał się z zadania. Jednak fakt, że po 13 latach Polacy dowiedzieli się, że platformiany specjalista od służb specjalnych i bezpieczeństwa państwa, minister i poseł na sejm RP, Paweł Graś jest w dużym stopniu utrzymywany przez tajemniczego obywatela Niemiec, który udostępnił mu pałacyk i płaci za niego rachunki, nie jest zapewne przypadkowy. Dlatego nie dziwi też to, że wszystkie „autorytety” III RP od „Alka”, „Carexa” po „Buyera” bardzo życzliwie podeszły do wolty „Musta” z Gromosławem Czempińskim w tle. Wszystko na to wskazuje, że i Jerzy Urban, który wsparł Tuska w wyborach prezydenckich odwróci się niebawem od niego, a sama Monika Olejnik, co mogliśmy zobaczyć w jej programie, spogląda na Olechowskiego z taka lubieżnością, że Tusk może czuć się zdradzony. Rządy PO przeminą, lecz długo pozostanie w mojej pamięci najbardziej kuriozalna kampania wyborcza w dziejach Europy. Zwycięstwo pod hasłem „Drugiej Irlandii” w kraju, w którym jeszcze nie tak dawno śpiewano„Żeby Polska była Polską” możliwe było tylko po wypraniu tubylczej ludności przez dwadzieścia lat z patriotyzmu przez michnikowy salon. Czy ktoś wyobraża sobie wyborcze hasło w Niemczech „Zbudujemy drugą Szwajcarię”, albo w Holandii „Będziemy wkrótce drugim Luksemburgiem”? Obywatele zapewne popukaliby się w czoło. Wołano „Tusku musisz”i Tusk bardzo chciał. Potrzebny jest jednak teraz ktoś bardziej zaufany, kogo uda się sprzedać Polakom jako „Wujka Dobra Rada”, „Głos rozsądku” i „Ojca Narodu”. Wybór już padł.